door Jennifer Hoffman
In een recent Facebook-bericht schreef ik over een langdurige relatie die ik had met iemand, en die relatie is heel moeilijk, frustrerend en droevig geweest.
Het voelde heel lang aan alsof het volledig vast zat, ook al kan ik het prachtige potentieel ervan zien en de andere niet.
Toen ik er enkele avonden geleden over nadacht, begreep ik plots waarom het nooit echt vooruitging in die relatie, waarom ze gewoon ‘niet werkt‘ en ontgoochelend en pijnlijk is. Dit besef was zo krachtig dat ik in staat was om de relatie en alle ontgoocheling en frustraties erover in enkele minuten tijd los te laten. Het bericht kreeg zoveel commentaar dat ik wist dat ik jullie hierover meer moest vertellen.
Wat ik toen besefte, en ik voordien nooit eerder zag, was dat onze relatie in verschillende dimensies bestond. Ik herinner me een verbinding met hem die er voor hem niet is, omdat hij in dit leven niet op dat level is (en er ook waarschijnlijk niet wenst te zijn). Mijn doel in dit leven is hem te helpen iets te herinneren wat hij zich nu niet wil herinneren. En ik hou een energetische ruimte voor hem aan waarvoor hij niet klaar is of die hij niet met mij wil innemen.
De dimensie, vibratie en frequentie die hij voor dit leven nu heeft gekozen nu, zijn deel van zijn lessen. Ik hou een andere frequentie aan die beschikbaar is voor hem, maar hij moet ervoor kiezen. Ik kan dat niet kiezen voor hem. Nu kan ik het potentieel zien dat we zouden kunnen hebben als koppel, en het is verbazingwekkend, maar het is niet alleen zo dat hij het niet ziet, het idee om op dat level te zijn maakt hem ook bang.
Waar ik denk hem de prachtigste kans te geven, denkt hij dat ik hem in een situatie probeer te duwen waar hij geen deel wil van zijn (en dat wil hij echt niet).
Maar dit soort situatie bestaat in mijn leven ook buiten deze relatie, die zie ik ook in andere delen van mijn leven, waarin ik me een veel vreugdevollere en krachtiger verbinding herinner met anderen, en voor hen een energetische ruimte vrij hou, die zij niet kunnen zien, en waarin ze vaak boos en gefrustreerd zijn naar mij toe, in plaats van mijn visie te delen.
Ik moest tot het besef komen dat dit niet hun pad is voor dit leven, tenzij ze ervoor kiezen.
En zover zijn ze nog niet, ook al heb ik er zoveel aan gedaan om dat te laten gebeuren, ook mezelf tot martelaar maken voor hen.
Hier zijn enkele signalen waardoor je ziet dat je in een multi-dimensionele relatie zit (niet alleen wat betreft partner-relaties):
- Je voelt dat je harder werkt om hier het beste van te maken dan de andere.
- Je wenste dat ze zouden veranderen.
- Zij zijn jouw ‘blinde vlek’ en je kan hun fouten niet zien, ook al vraagt iedereen in je leven zich af waarom je zo gehecht bent aan die persoon of waarom je niet kan zien wat zij zien.
- De verbinding tussen jullie is heel sterk, en toch zit het vast.
- Je bent bang dat de relatie niet werkt, en je hebt een vervelend gevoel dat er op een bepaald moment een einde aan zal komen.
- Stiekem of openlijk denken ze dat je raar bent, vreemd, anders, of moeilijk te begrijpen.
- Je kan beter het potentieel zien in hen, dan zij in en voor zichzelf.
- Je kan meer potentieel zien in de relatie dan zij kunnen zien of erkennen. En voor jou kan het voelen alsof je weloverwogen afgewezen wordt.
- Als je eerlijk bent met jezelf, weet je dat je een martelaar bent in deze relatie.
- Plots komt er een pijnlijk einde aan de relatie, en je begrijpt niet waarom.
Dit is niemands fout, het is een nevenproduct van spirituele groei, en nu we hogere dimensies naderen, doen we dat niet allemaal op hetzelfde tempo of op dezelfde manier. We hebben ook verbinding gemaakt met veel van onze zielsmaten en partners, om hen te doen denken aan andere mogelijkheden, aspecten en potentieel voor hun leven. Op die manier herinneren we hen aan een zielscontract en een andere keuze die ze kunnen maken. Maar als ze niet klaar zijn met de les op het pad dat ze nu bewandelen, zijn ze niet klaar om naar een hogere dimensie te evolueren. We weten wat er mogelijk is voor ons samen, maar we kunnen dat niet met hen delen tot ze klaar zijn om het zelf te weten en te zien.
En misschien gebeurt dat niet in dit leven.
In deze relaties kan het voelen alsof we worden afgewezen (en in een bepaald opzicht is dat ook zo), maar het is de uitnodiging om samen met ons in een hogere dimensie, vibratie of frequentie te zijn die wordt afgewezen. Wat kan je eraan doen? Niets, behalve hun pad te respecteren, hen en jezelf los te laten en verder te gaan, en op die manier iemand aan te trekken die afgelijnd is op de frequentie, dimensie en vibratie waarin jij je bevindt.
Dat is ook de reden waarom veel van onze biologische familierelaties aflopen, en we nu nieuwe verbindingen vinden met mensen waar we geen relatie mee hebben, maar die veel liefdevoller, vreugdevoller en vervullender zijn.
Dit waren langdurige zielscontracten waarvan de afwijzing pijnlijk is, op zielsniveau, omdat we een engagement naar hen toe respecteren van lang geleden, en het voelt alsof zij hun engagement naar ons toe breken.
Maar dat is hun pad en hun healingreis die ze voor zichzelf moeten kiezen.
Voor veel mensen is dit een leven van veel leren, en ook al kwamen ze hier om krachtig te zijn, toch lijken ze te kiezen voor een tot uiting brengen van hun kracht door heel lage energieën. Maar dit is wat ze dienen te ervaren, en ook al herinneren we ons onze verbinding met hen op een heel ander level, en houden we die ruimte voor hen, dit is niet waar ze nu wensen te zijn.
Dit aanvaarden zal je vrede, afwerking en beëindiging schenken, en al snel kan je die koorden losmaken om je te bevrijden van dat zielscontract, het healingpad, deze verplichting van je energie losmaken en iedereen de vrijheid schenken om in je respectievelijke dimensies te zijn en daar vreugde te vinden.
Hallo Jennifer! Herkenbaar! Goed geschreven, dank je! Ik zat 9 jaar in een relatie met iemand. Ik deed precies wat jij beschreef. Ruimte openhouden. Tot ik erachter kwam, dat die ruimte ook een schijnruimte was. Mijn blinde vlek was, dat de ruimte die ik openhield, mij niet liet kijken naar wat ik in hem herkende. Wat ik buiten mij op een ander plan wilde zetten, ipv innerlijk. Men kan ook als vrouw met al die antennes en gevoeligheid een spirituele arrogantie hebben. Als een moederfiguur die denkt dat ze een gelijkwaardige relatie wil als vrouw met een man. In feite is dit een narcistisch trekje waarin de ander jouw kind of zoon wordt, zonder dat men zich dit bewust beseft. De Alma Mater, de Almachtige goedbedoelende Moeder.
Ik leerde van hem, dat ik het echt bij mezelf moest leren houden, wat lastig was want al die wijsheid moest telkens ge-birth worden, tot vermoeiens toe. Waar veel mannen op hun schreden terugkeren om te verbinden met hun vrouwelijke kant, wordt de vrouw buiten hen, juist degene die hen naar buiten trekt. Ik heb voor mijzelf op een rijtje gezet dat ik energie aan het verspillen was en dat ik hem dat niet kan verwijten. De vrouw is beschadigd door de tijden heen en haar spirituele dekmantel om hem te controleren en op te voeden, hoe goed bedoeld ook, halen die bestaansangst niet weg. Het kan er enkel toe leiden dat hij juist bang wordt om te bestaan, omdat hoe meer er uit handen wordt genomen, hoe knulliger hij zich kan gaan voelen. En hoe harder de vrouw dan weer aan de bak moet.
Je buik sluiten, je navel en in je eigen gronding komen met informatie die voor jouzelf bedoelt is, is iets wat wij vrouwen mogen ‘oefenen’. Wie wil er uiteindelijk een man-kind? Of to make the man, kind. Of mankind? Ons eigen stoepje schoonvegen en onze eigen deurmat met WELKOM ervoor leggen is pas een geschenk.
Mooi beschreven en heel herkenbaar! Ik denk dat ik dit zelf al was gaan zien, al heb jij er wel heel heldere woorden aan gegeven. Ik had de energetische koorden ook al doorgesneden, wat aanvankelijk leidde tot een grote verandering in mijzelf. Maar omdat er nog wel relatief intensief contact is op dit huidige niveau, blijft het gevoel van afwijzing en het zien van potentieel toch pijnlijk voelbaar.
Erg herkenbaar! Ook erg lastig om je staande te houden in deze maatschappij.
Momenteel aan het kijken om te verhuizen naar een andere provincie waar meer natuur is en andere mentaliteit. Het zijn allemaal lastige situaties voornamelijk omdat vele mensen je niet begrijpen.
Belangrijk is om elke keer weer te houvast te vinden aan je zelfvertrouwen en je eigen gevoel en kunnen.
Wat prachtig omschreven heel herkenbaar, precies waar ik nu midden in zit met mijn zoon.
Dankjewel voor de duidelijkheid en helderheid waarin dit geschreven is.
Hoe herkenbaar! Mijn relatie is ook geeindigd, omdat degene mij niet bij kan houden in mijn groei. Hij heeft zijn spullen gepakt en mij met de kleine achtergelaten. Ik weet dat wij op diep niveau met elkaar verbonden zijn, alleen wil hij dit niet inzien. Het lag allemaal aan mij, ik moest stoppen met het spirituele en mezelf daarmee dus ontkennen. ik heb daar niet aan toegegeven en mijn eigen weg gekozen. Hoe moeilijk ook, want ik hou nog steeds van hem, maar hij zal dit zelf moeten doen. Ik kan dit niet voor hem oplossen, al zou ik dat wel willen, maar de energie heb ik nu zelf hard genoeg nodig. Loslaten is ook houden van….Vaak komt er iets moois voor terug. Dus ik blijf positief 🙂
@Naatje,
wat sterk ,stoer en ontroerend……herkenbaar voor mij!
heel veel wijsheid en geluk voor jou!
Dit is wat me is overkomen, vlak voor de kerst.
Ik wist het, ik wist wie hij was, door de dromen vanaf mijn jonge kinderjaren. Ik kon deze relatie niet verbreken, ook al liep het zo stroef. ‘Ineens’ verbreekt hij het.
Ik kon ik hem niet meenemen naar mijn level. Verschrikkelijk, vond ik dat.
Maar ik heb dit gewoon te respecteren van hem en het enige is hem los te laten.
In liefde.
Ik heb nog wel steeds hoop…..
laat ik nou de kenmerken van een multi dimentionele relatie wel herkennen en zelf zeer regelmatig in een dergelijke relatie heb gezeten (lees altijd), ik herkende hun ruimer bewustzijn wel (vanuit mijn eigen uiteraard) maar zij herkenden het niet in mij en al helemaal niet in zichzelf. Vooral in mijn laatste twee relaties speelde ook heel erg een verbondenheid op een diep spiritueel niveau (niks zweverigs, gewoon elkaar op grote afstand en door muren heen kunnen voelen) maar alleen ik was me hiervan bewust.
Echter tot zover kan ik me in dit verhaal vinden. Daarna haak ik af. Terugkijkend, heb ik eerder de neiging te zeggen dat ik een herkenning/verbinding zocht voor de bevestiging van mijn verruimd bewustzijn en dit zocht bij een ander. Zolang die in mezelf nog niet voldoende bestendigd is, zal ik echter op de niveau nooit een verbinding met een ander aan kunnen gaan.
Verder in opmerkingen als “zij zijn er nog niet klaar voor” “zij moeten hun pad gaan in hun eigen tempo” daar lees ik tussen de regels door “zij zijn nog niet zover ontwikkeld als ik” “ze leven nog een ander (lees lager, lees minder)niveau dan ik”. Met “ik” bedoel ik hier de schrijfster van dit stuk (of schrijver). Of opmerkingen van soortgelijke strekking “iemand is er nog niet klaar voor” of “staat er niet open voor”. Hoezo kan een ander dat beoordelen? Misschien is iemand jarenlange afsluiting en verblijf in een jarenlang zwart gat wel een hele grote spirituele leeschool.
Kan iemand mij uitleggen waarom bij veel dingen “alles een spiegel van de ziel is” en “de buitenwereld een afspiegeling is van de binnenwereld” etc. Maar dit dan blijkbaar zo eens niet meer omgaat als de een zgn. spiritueel meer ontwikkeld is dan de ander (Ik bedoel zogenaamd, want hoe kunnen wij met onze aardse verstand beoordelen hoe spiritueel ontwikkeld iemand anders is). Zodra iemand denkt zich op een “hoger” level te bevinden, meer spiritueel ontwikkeld is, het als zijn of haar taak ziet een ander een nieuwe wereld in te leiden, volgens mij hebben deze personen nog iets me zichzelf uit te zoeken.
Even voor de duidelijkheid, ik bedoel hier absoluut niet de mensen mee die velen begeleiden op hun spirituele reis, helend werk verrichten, mensen in contact met zichzelf brengen. En er is al helemaal niets mis mee om dit als je levensopdracht te zien. Echter zodra je het nodig vindt om andere mensen dit op te gaan dringen, of dat jij vindt dat een ander het op jou manier moet doen, dan komen bij mij twee woorden op “dogma’s van de kerk en andere religies” en “sektes”.
Ik kan je reactie wel begrijpen. Mogelijk bedoelde schrijfster niet een “hoger level”, maar een “ander level”, en komt dit in haar artikel niet helemaal goed tot zijn recht. Het blijft nu eenmaal lastig om precies op schrift te stellen, wat je bedoelt te zeggen.
@Lia, ja klopt dat level niet altijd even goed te vertalen is. Belevingswereld is dan misschien een beter woord. In vriendschappen komt dat ook voor, dat je soms een tijdje vrienden met mensen die door hetzelfde heen gaan in het leven en dat als een van de twee dit ontgroeit de vriendschap ook weer over is. Gelegenheidsvriendschappen noem ik dat. En daar is ook helemaal niets mis mee. Als je zelf van binnen verandert, en je buitenwereld verandert niet mee (ik bedoel de mensen) dan gaat het schuren en wrikken en soms ben je beter af gewoon afscheid te nemen en elk een eigen weg te gaan.
Leven is ook gewoon verandering.
Helemaal met je eens!
Ik heb zelf ook deze ervaringen in mijn leven opgedaan en nu…achterom kijkend weet ik dat de delen die ik wilde veranderen bij de ander…juist MIJN lessen waren. Om het zo 'weg te zetten' is heel begrijpelijk, echter…wijs je een beschadigd deel van jezelf af.
Wanneer je in onvoorwaardelijke Liefde kunt zijn, voor jezelf…dan kan je in feite met iedereen samenleven. We zijn allemaal aan het leren om die onvoorwaardelijke liefde te voelen voor ons Zelf…en daar hebben we een heel mensenleven de tijd voor, zo niet nog vele levens hierna.
wow Harma, dat verwoord je heel mooi….
Ik zelf zie het zo, je kan eigelijk nooit beoordelen waar die ander zit. het heeft ook niets te maken met dat iemand verder is of niet. Door al zo te denken leef je nog steeds in afgescheidenheid. Alles en iedereen is met elkaar verbonden en alle zielen(1 ziel eigelijk)zijn gelijk.De een is niet verder dan de ander, ik spreek liever over bewustzijn maar dat geld dan voor beide partijen. Je komt elkaar tegen en het brengt beide personen iets.
liefs sabine
Goed beschouwd, kan ik mijn eigen “level” amper beoordelen. Pieken en dalen met van alles ertussen.
hahaha, Lia ik ook hoor…..
@sabine, HiHi ik ook hoor sabine
@Lia, Heel herkenbaar lia
kleine aanvulling nog Harma,
Zelfs diegene die een rol vervullen in dit leven die heel duister/negatief/onbewust( zogenaamd allemaal)hebben,
kunnen een ruimer bewustzijn hebben dan de werkers van het licht. Wij kunnen het grotere plaatje als mens niet zien en das maar goed ook :),
liefs sabine
@sabine, beste Sabine, helemaal mee eens, dat is wat ik eigenlijk probeerde te zeggen met dat iemand die jarenlang in 1 groot zwart gat zit en heel lang aan het vechten is om de uitgang te vinden, wel bezig kan zijn met iets heel groots wat (nog) niet zichtbaar is. Dank voor al je aanvulling
Heel mooi, het raakt. Erg herkenbaar dit, ik vind ‘t een apart gevoel om de schoonheid en potentie in mensen/relaties te zien en je dan tegelijkertijd eenzaam te voelen omdat deze visie niet kan worden gedeeld.
Jennifer, dank je wel voor de woorden die ik ook al zo lang in mij voel. Het gevoel van onmacht en het zo graag liefdevol willen over brengen. Terwijl ik dit schrijf weet ik van me zelf dat ik liefdevol probeer de ander te bereiken maar het niet word begrepen. En dat geeft dan weer het gevoel terug bij af te zijn. Daarom is het zo belangrijk dat we bij ons zelf mogen blijven, zonder schuld gevoel. We zijn het waard.
Een liefdevolle groet van Willy
@Aart,
Dank Aart voor deze reactie. Je beschrijft wat ik voelde onder het lezen van het mooie open stuk van Jennifer (wat ook volledig iets zegt over mij ;)). Wat ons knelt ten opzichte van anderen zegt iets over onszelf, en ook binnen relaties, dat is mijn visie. Voor ieder die iets heeft met dit onderwerp: een heel mooi boek voor lichtwerkers waarin dit onderwerp ook aan bod komt is Bezield Leven van Pamela Kribbe.
@michelle, hier op de site staat een mooi artikel van Pamela over relaties:
@Gordon, Prachtig stuk! Precies wat ik bedoelde 🙂 Dank je!
heel herkenbaar 🙂
mooi artikel Jennifer!
liefs sabine
Dank je wel! heel herkenbaar en ook de eenzame processen die je door gaat. Het valt niet mee om deze te accepteren.
Mooie tekst voor het eerst dat iemand zo duidelijk in woorden vertaald wat ik al jaren zo voel.
Het gevoel zegt meer woorden.
Dankjewel
Ik ben het in grote lijnen met Aart eens. Je kunt niets verwachten van andere mensen. Je kunt niet verwachten, iets terug te krijgen voor de energie, liefde en aandacht die je aan iemand anders schenkt. De vraag is zelfs of “schenken” wel het juiste woord is. Bij voldoende liefde en energie, straal je het te veel immers gewoon uit. Mijn devies is: “schoenmaker houd je bij je leest”. Blijf bij jezelf, zorg in eerste instantie voor je zelf.
Je kunt het potentieel van de ander wel zien, maar die ander is VRIJ om zijn eigen pad te gaan, in zijn eigen tempo. We kunnen niet harder lopen dan we kunnen. Het vrij laten van de ander gaat mij makkelijker af, als ik mijn persoonlijke behoeftes en wensen in mijzelf zoek (en vind).
Verder denk ik, dat de verbindingen met andere personen (speciaal zielsmaten) ons op de eerste plaats worden gegeven. En wel, zoals ze zijn. Met kansen die wij in alle vrijheid wel of niet willen benutten. En per slot van rekening wil ik die vrijheid óók voor mijzelf; dus waarom een ander dan forceren? Ik denk altijd maar: er bestaan ongetwijfeld vele personen, zielsmaten, gidsen die zich op een hoger level bevinden dan ikzelf. Zouden die niet met lede ogen toekijken, hoe dom ik af en toe kan zijn?
@Lia,
Als ik je laatste vraag mag beantwoorden:
Gidsen, zielsmaten op een hoger level, kijken niet met lede ogen toe naar ons, laat staan en een oordeel over te geven (dom zijn). Er wordt met liefde naar ons gekeken en onze Gidsen en Meesters vanuit Hogere levels, kijken met een voor ons ongekende liefde en een Weten, naar ons.
Heerlijk, zó liefdevol dat dat is.
Namasté
Yvonne
Helemaal mee eens, dat gidsen met onvoorwaardelijke liefde naar ons kijken, en dat dat heerlijk kan zijn. Ik weet ook, dat zij “verdrietig” (kan er niet precies het juiste woord voor vinden) kunnen zijn, als ik hun aanwijzingen en adviezen niet opvolg, of niet versta, zodat ik een geboden kans onbenut laat. Niettemin laten de gidsen mij vrij, en wachten zij geduldig af. In mijn beleving zijn gidsen niet volmaakt, en kennen zij wel degelijk iets wat op verdriet, of teleurstelling lijkt. Met hun stemming kunnen zij aangeven, of ik al dan niet op de goede weg zit. Ik heb het niet over Meesters.
Heel herkenbaar, dank je wel daarvoor
Soms zijn het moelijke en eenzame processen die je dan meemaakt.. maar jezelf blijven én accepteren is volgens mij ook het belangrijkste. Het is….
Heel veel dankbaarheid ,
Voor dit zo herkenbaar omschrijven van hoe ik regelmatig relaties met andere mensen ervaar.
Juist vandaag was ik bijna toch weer in de valkuil/les gestapt
om anderen naar mijn dimensie te willen trekken en te hopen dat ze t eindelijk ook eens zouden voelen & ervaren zoals ik….
Klikte op deze bloq ….en werd me bewust ..;)
Dat er gelukkig nog meer ,rare’liefdevolle en open mensen zijn die zich anders voelen en wel gebruik maken van dit hoger level.
En dat dat okay is! dat we niet raar zijn of te gevoelig of te open …of ..te liefdevol…!! Yes !! hoe kan je nu t e liefdevol zijn dacht ik altijd?..?
Wat dus wel wil zeggen dat ik nog beter bij me zelf moet blijven maar me niet eenzaam hoef te voelen omdat ik nu weet wat het is…onbewust wist ik het natuurlijk al …maar soms is lezen van wat je voelt als een zonnestraaltje op een donkere morgen .
Ik ga me niet meer verantwoorden voor het feit ik anders ben en dieper voel & dat ook durf te laten zien!….wowww dat is schrikken voor al degene die daar niet aan toe zijn ..poepoe lastig hoor ….:mensen die je even deze spiegel laten zien rennen vaak hard weg. Dan ben je dus geen emotioneel wrak of ,,raar”zoals sommigen denken . mensen waarbij ik dit voel ga ik dus nog veel eerder in liefde los laten omdat ik nu weet dat ze de keus vaak (nog)niet kunnen of willen maken.
mn boosheid & verdriet/ onmacht om net zo hard of afstandelijk te willen en kunnen zijn als anderen mag ik dus ook loslaten …mmmm wat een mooi rustig gevoel!Thanx
Liefs & kracht voor allen die zich hier van bewust zijn .
A.B.
@A.B.,
Ik deel dit helemaal met je. Het voelt voor mij als martelaar zijn, maar wil ook niet in een slachtofferrol vallen, door de afwijzingen die ik krijg.
Op dit moment vallen er (wéér) mensen weg uit mijn leven hierdoor. Omdat ook ik voor mijzelf ga kiezen en mijn eigen level toe-eigen.
Wel fijn dit te kunnen delen op deze site, vind je niet, A.B.?
Namasté
Yvonne
@Yvonne,
haha ,ook dit herken ik dan weer Yvonne….er zijn ook bij mij nog maar weinig mensen over,bewust of onbewust vertrokken uit mn leven….heel pijnlijk,alleen,.,,,,,,de mensen die ik nu ontmoet,kies ik heel zorgvuldig uit en echt,je gaat je gelijke herkennen!
@Aart,
Voor mijn gevoel is jou reactie echte mannelijke energie en van Jennifer de vrouwelijke. Ik vindt de beschrijving van Jennifer mooi omdat het laat zien hoe ver iemand kan reiken en de hogere potentie van iemand ziet. IS een mooie eigenschap als iemand er voor open staat om dit te ontvangen. En Aart je beschrijft heel simpel hoe het voor jou zit maar heb ook niet jij soms er alles aan gedaan om een relatie te behouden of je er op een of andere manier in verloren? Het voelt alsof je het goed weet voor een ander maar volgens mij is het proces wat Jennifer beschrijft waardevol omdat ze haar kwetsbaarheid laat zien. En anderen veel bied door haar openheid
@rob,
ik ben een mietje (50% mannelijke en 50% vrouwelijke energie), oei nou stel ik me wel heel erg kwetsbaar op, ik plaag maar wat hoor.
Een ieder leest/vertaalt (zelfs ik) de dingen vanuit zijn/haar eigen fase/energtietrilling en ik beschrijf mijn inziens enkel bepaalde universele werkzaamheden (he jakkie, wat een kapsones).
In wezen bestaat er niet zoiets als een relatie.
Het gevoel van relatie ontstaat door het als mens afhankelijk geboren zijn.
Door die afhankelijkheid zoeken we de dingen/geborgenheid/aandacht buiten ons en zo ontstaat het gevoel van relatie/afhankelijkheid/iets buiten je nodig te hebben. Iets buiten je krijgt waarde, geeft je een fijn, geborgen, vertrouwd gevoel.
Ik zeg daarmee niet dat er iets mis is met relaties maar in wezen dienen ze er enkel toe om je eigen heelheid weer te ontdekken.
M.a.w. de afhankelijkheid/behoeftigheid spreekt/voelt in termen van relatie; ik en de ander en denkt/voelt de ander nodig te hebben.
Vanuit heelheid ben je niet met iets buiten je bezig in de zin van dat het je iets toevoegd, iets geeft.
Heelheid staat geheel op zich zelf en ook al kun je lol hebben met de ander, als het er niet zou zijn is het even goed.
Heelheid is het ontbreken/opgelost zijn van de oude afhankelijke kindenergie en dat heeft als gevolg dat er een totaal andere kijk/beleving/gevoel m.b.t. de buitenwereld is.
Als afhankelijk wezentje hebben we echt wat van/uit die buitenwereld nodig ter overleving en kunnen we niet zelf aan onze noodzakelijke behoefte voldoen.
Dat gevoel van de ander nodig te hebben zit zo in de cellen ingebakken (in die tijd was het echt een levensbehoefte) dat ook al kunnen we vanaf bv onze 18de jaar geheel voor ons zelf zorgen, we toch het gevoel hebben de ander nodig te hebben.
De gevoelens van verdriet, eenzaamheid, nodig hebben zijn enkel het gevolg van de nog aanwezige afhankelijke kindenergie in ons en heeft niets van doen met de heelheid die we zijn.
Zo en nu ben ik toe aan een borrel.
Proost! Had je trouwens al niet een klein slokje op? Gezien je eerste alinea? Is ook maar een grapje hoor! Je schrijft best leuk. Ha,ha,ha.
@Aart, Ik begrijp je antwoord/betoog op mijn stukje niet helemaal. Maar geniet van je borrel!
@rob, ik begrijp het ook niet helemaal, ik vind alcohol niet eens lekker.
Genieten heeft de relatie met mij verbroken en daar geniet ik nog steeds van.
Als ik dit soort teksten uit de vingers zie komen kijk ik altijd even naar buiten of het busje niet voor komt rijden om mij op te halen.
Rob, je wilt kwetsbaarheid zien, ik wil je best tegemoet komen maar ik zal daar de zolder voor op moeten en eens flink moeten gaan zoeken. Ik laat van me horen/zien als ik wat gevonden heb.
Je wilt niet weten wat ik allemaal gedaan heb om een relatie te behouden, ik kon maar geen afscheid van die melk gevende borst nemen.
Maar ja toen kwam het licht en zie wat het heeft gedaan/gebracht. Meer dan dit is er niet en als ik zo op ‘Plaats reactie’ druk dan is er niets meer.
Oh, help, mmmooeeeder.
Hallo Aart, Ik krijg de indruk, dat je dik tevreden bent met jezelf. Zogezegd zelfstandig en onafhankelijk. Dat is toch mooi? Ik plaats wél een paar vraagtekens bij sommige van je opmerkingen, die ik voor mijzelf in een breder kader plaats. Volgens mij zijn en blijven we altijd afhankelijk. Niet zozeer van één bepaald persoon (vriendin, moeder), maar van de Goede Wil van héél veel andere mensen. We leven niet op een onbewoond eiland. Door hetgeen vorige generaties hebben bereikt en opgebouwd, kunnen wij hier genieten, en in vrijheid leven. Meest belangrijk is, dat wij hierdoor volop gelegen-heid krijgen om ons geestelijk in alle rust en vrede te ontplooien. Dankzij de vrije menings-uiting -die door vorige generaties verworven is-kunnen wij openlijk met elkaar van gedachten wisselen over met name geestelijke ontwikkeling.
In gebieden waar oorlog, armoede, honger, etc. bestaan, krijgen mensen die gelegenheden niet. Daar komt “genieten” niet in het woordenboek voor. O.a. omdat alle tijd moet worden besteed aan de eerste levensbehoeften. Bovenstaande voorbeelden geven aan, hoe wij in hoge mate afhankelijk zijn van iedereen en alles om ons heen. Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar wat mij betreft, wordt er van ons gevraagd om met veel Goede Wil en Liefde (in brede zin) aan onze relaties te werken, zodat de generaties na ons óók kunnen genieten. Wat je aan goeds gegeven wordt, geef je weer door. Zeker in deze tijd, waarbij er zoveel onrust is op de wereld, lijkt het mij zaak om hier even bij stil te staan. Groet van Lia
@Aart, Duidelijk genoten van je borrel ;-D
dank je wel.
Ook ik heb ervaren hoe een relatie kan mislukken door het feit dat je niet op het zelfde niveau denkt en leeft.
En ik ervaar het nu nog steeds in vriendschappen en ik voel me er heel erg eenzaam onder.
Wel denk ik dat er ook heel veel samenhangt met jeugd en opvoeding,er zijn vele valkuilen die in de jeugd gecreeerd worden en waar we nu vrolijk instappen.
Maar er blijft een gevoel van grenzeloze liefde voor alles en iedereen om je heen die niet wordt gezien,sterker nog,je wordt als apart en vreemd bestempeld 🙂
Maar toch blijf ik bij mezelf,hoe moeilijk t soms ook is en ga met mensen om zoals ik zelf behandeld wil worden:open,liefdevol en oprecht.
@chris,
En zo is het Chris.
Ik ga het ook leren. Beter laat dan nooit.
Namasté
Yvonne
@Yvonne,
Yvonne:wanneer je de valkuilen bedoeld,er is een heel mooi boekje over te lezen.wanneer je wilt,kan ik je het wel doorgeven.
het heeft mij in een paar dagen tijd het inzicht gegeven waar ik al mn hele leven naar op zoek was. het heeft mij ook een verklaring(oa) gegeven waarom ik me zo eenzaam kan voelen
alsof er een “grote zweer is opengebarsten”en het ruimt enorm op 😉
Dankje wel voor dit artikel.
Voor mij is dit heel erg herkenbaar te lezen.
Al vanaf mijn 16de maak ik zulk soort relaties mee. Het heeft veel met mij gedaan in het begin voornamelijk zelftwijfel. Op een gegeven moment kon ik de diepere betekenis gaan zien van zulk soort relaties net zoals dat deze word beschreven in het artikel.
Het deed me vaak heel erg pijn als mijn energie vanuit mijn hart en zie niet mocht stromen in een relatie omdat de ander daar nog niet klaar voor was.
Ik heb veel geleerd ook over mij zelf en ik leer nog steeds,over dit onderwerp.
Liefs Anne
@Anne,
Wat jij zegt heb ik ook… Ik heb vandaag een einde gemaakt aan weer zo’n relatie. Het doet veel pijn, maar ik ben ook helemaal leeg. En ik vind dat ik nu ook wel een relatie verdien die op gelijkwaardigheid gebaseerd is. en niet op iemands potentie.. 🙂
@Aart,
Helemaal mee eens!