Een familie bosmarmotten leerde me deze week een krachtige les over machteloosheid, verlamming en hopeloosheid, door enkele pijnlijke thema’s uit mijn verleden terug naar boven te brengen. In het proces van nadenken of ik me machteloos zou voelen door een situatie waar ik naar mijn idee geen controle over had, of actie zou ondernemen om ze op te lossen, ging ik door gevoelens van machteloosheid , slachtofferschap, boosheid en me verlamd voelen heen, wat enkele kernthema’s in mijn leven zijn, om de uitdaging krachtig aan te pakken (en mijn tuin te redden van een familie hongerige bosmarmotten).
Ik had de laatste 2 jaar een bosmarmot rond mijn tuin gezien, en ik wist dat die soms onder mijn huis woonde. Maar ik was me er niet van bewust, tot onlangs dan, dat hij niet alleen permanent onder mijn veranda woonde, maar ook nog eens 4 jongen had.
Vorige week zat ik aan mijn bureau te praten met mijn cliënten, en zag ik drie van die jongen toevallig rondlopen in mijn tuin, en zag ik ze knabbelen aan mijn planten.
Ik voelde me boos, hulpeloos en machteloos, omdat ik niet wist hoe dat te stoppen. Ze zouden niet alleen mijn tuin verwoesten, maar ook onder mijn veranda blijven. Dus ondernam ik actie, en belde de dierenbescherming, die me hielp ze een voor een te vangen, en ze dan loslieten in een groot stuk natuur in de buurt van mijn huis (maar ver genoeg van huis opdat ze niet zouden terugkomen). Ze zijn nu allemaal weg en hun toegang tot mijn veranda is nu dicht (met kippengaas en 25 kilo cement).
Ik zag de les hiervan in, want terwijl ik boos was om hoe harteloos ze al mijn werk dat ik al besteed had aan mijn tuin vernietigden (ze waren dan ook bosmarmotten), voelde ik me ook slachtoffer, verlamd en machteloos, op een manier die enkele heel oude herinneringen naar boven brachten. Als kind was ik verlamd, en ik herinner me nog hoe het voelde om hulpeloos en machteloos te zijn door iets dat ik niet onder controle had.
Ik herinner me dat ik boos was omdat ik zoiets moest meemaken, en wist dat ik de prognose die de dokter me gaf, dat ik nooit zou lopen, ofwel kon aanvaarden, ofwel actie ondernemen en doen wat nodig was om normaal te kunnen stappen, en mijn leven als overwinnaar te leven in plaats van als slachtoffer.
Toen ik de bosmarmotten-jongen mijn tuin stuk zag knabbelen, was mijn eerste gevoel boosheid om het geld dat ik aan planten had gespendeerd, en de tijd en moeite die ik besteed had aan het planten ervan. Toen voelde ik me machteloos omdat ik me afvroeg hoe ik daar van af zou raken, ook al waren ze heel gelukkig, veilig en comfortabel onder mijn veranda, en ik niet in staat ben om een dier te doden, hoezeer ik het ook weg zou wensen. En ik voelde me een beetje hopeloos omdat de situatie onmogelijk leek. Maar het was het gevoel van overweldiging en verlamming dat echt mijn aandacht trok, omdat ik in het begin dacht dat ik er niets zou kunnen aan doen, dat ze zouden blijven en mijn tuin stuk knabbelen tot ze zelf klaar waren om te vertrekken, als ze dat ooit al zouden doen.
Ik voelde me vast zitten, omdat ik niet zeker was hoe dit probleem aan te pakken. De dieren vangen was makkelijk, dank zij een voorraad appelen (die ze echt lekker leken te vinden), en de sterke metalen vallen van de dierenbescherming . Een voor een zetten we de vallen en binnen het uur hoorde ik de val dichtklappen. Het duurde drie dagen om ze allemaal te vangen en inderdaad, het vroeg veel van mijn tijd, energie en aandacht. Ik hoopte dat we ze allemaal zouden vangen, maar was toch wat bang dat ze niet zouden meewerken. Gelukkig deden ze dat wel en nu zijn ze allemaal weg.
Wanneer we ons hulpeloos en hopeloos voelen bij een uitdaging in ons leven, dan kunnen we een levensveranderende keuze maken: we kunnen ons teneergeslagen voelen of actie ondernemen. Het is levensveranderend omdat wat we op dat moment verkiezen te doen, de loop van ons leven van dan af aan zal veranderen. Wanneer we kiezen om ons teneergeslagen te voelen, geloven we dat we geen controle hebben over de situatie, gaan we ons hopeloos voelen, worden we verlamd, en voelen we ons alsof we er geen controle over hebben.
Ons teneergeslagen voelen kan een gewoonte worden en ons één keer teneergeslagen voelen kan leiden tot ons levenslang teneergeslagen voelen, voor we ons zelfs maar de volgende vraag stellen: ‘Wat zijn mijn andere opties?’ Ook al zijn we misschien niet in staat om controle te hebben over die situatie , toch kunnen we controle hebben over wat we kiezen ermee te doen.
Daar gaat actie ondernemen over.
Verlamming, machteloosheid en hopeloosheid zijn een staat van onze geest, en ze beginnen met onze overtuiging. Sommige uitdagingen zijn lastiger dan andere, maar elke uitdaging heeft een uitgang (die op het eerste zicht niet te zien is), wanneer we beslissen om ernaar te zoeken, door ten eerste te gaan geloven dat er wel degelijk een is, en dan actie te ondernemen om er doorheen te gaan.
Nieuwe oplossingen zoeken, vragen om hulp, beslissen dat we verder gaan en intens opgelucht zijn, dit zijn allemaal keuzes die we in elke situatie kunnen maken. Als we de energie in beweging willen zetten, moeten we bereid zijn de energie een ander pad te geven dat ze kan volgen, en dat pad is ofwel teneergeslagen zijn of overwinning, verlamming of beweging, woede en frustratie of krachtige intenties zetten voor zegevierende actie en voorwaartse beweging, weg van de situatie.
Het oplossen van deze levens-uitdagingen maakt deel uit van onze ascensiereis, want ze tonen ons wat we hier komen transformeren. We zijn hier niet zozeer om lijden te overwinnen, maar om te leren hoe een leven te leven dat vrij is van lijden, en dit te doen door een uitdaging aan te pakken en onze overtuigingen zodanig te transformeren dat we die uitdaging en alle gelijkaardige uitdagingen overwinnen.
We kiezen elk aspect van ons levenspad, alle uitdagingen, zodat we krachtiger kunnen leven, en meer afgelijnd op verschillende aspecten van onze kracht (die die vreugde, vrede, liefde en overvloed creëren in plaats van pijn en lijden), en resonerend met onze goddelijke en menselijke aspecten die in partnerschap samenwerken.
Hier zijn 5 stappen die je kan ondernemen om van teneergeslagen zijn te gaan naar het ondernemen van actie:
Met welke situatie word je nu geconfronteerd? Wees duidelijk daarover en brengt ze terug tot haar essentie. Het zou iets of iemand kunnen zijn die je ruimte binnengaat, het verlies van financiële, emotionele of fysieke veiligheid, of iets dat je vrede of hart verstoort.
Waar ben je in deze situatie echt bang voor? Dat ze zal blijven duren, dat je nooit zal herstellen, dat ze je voor je leven zal tekenen? Je angst begrijpen is het belangrijkste deel, omdat dit is wat je moet aanpakken voor je actie kan ondernemen.
Wat denk je dat er zal gebeuren als dit blijft duren? Een stem geven aan je angsten helpt je ze identificeren en wat perspectief in de situatie te brengen. Als je denkt dat het gek klinkt te zeggen ‘Ik zal hier nooit doorheen raken’, of ‘Hier komt nooit een eind aan’, dan heb je een vraag gecreëerd die je kan beantwoorden.
Wat is de uitkomst die je wenst in deze situatie? Intenties worden gecreëerd vanuit de uitkomst die we willen, bepaal je uitkomst dus, en dan heb je een doenbaar, logisch pad dat je kan volgen, en dit creëert ook een pad voor de energie die nodig is om de situatie te veranderen. Wanneer je gefocust bent op de uitkomst, stel je de vraag: ‘Wat zijn mijn andere opties?’
Wat is de eerste actie die je kan ondernemen? We raken vast omdat we denken dat we alles tegelijk moeten doen en we niet zien hoe we dat moeten doen. En dat hoeft niet, want al wat we moeten doen is stap voor stap zetten, de volgende stap zal zichzelf telkens tonen. Beslis om met één actie te beginnen, en dan weet je wat je nadien kan doen. En om hulp vragen kan je eerste actie zijn, veronachtzaam dit niet, omdat dit de oplossing zou kunnen zijn die je nodig hebt.
Elke uitdaging heeft zijn oplossing, wanneer we bereid zijn om te leven als overwinnaars in plaats van als slachtoffers.
Pak je uitdagingen aan en beslis om actie te ondernemen. Elke actie is belangrijk, ook die die begint met te beslissen om je niet langer teneergeslagen, machteloos, verlamd en hopeloos te voelen. Wat is jouw eerste stap?
Wat als je eens stil stond bij het verschil tussen een Overwinnaar en een Slachtoffer?
