Door Jennifer Hoffman www.enlighteninglife.com
Voel je je de ene minuut gelukzalig, en de volgende minuut doodsbang? Zie je je leven als een prachtige stroom vol potentieel, en vraag je je nadien af hoe het allemaal zal verlopen of ben je zeker dat het toch niet zo zal zijn?
Ben je tot het besef gekomen dat niets in je leven nog stabiel, veilig of zeker is?
Gefeliciteerd, je hebt de laatste restanten van de energie van het oude paradigma achter jou gelaten, en je bent diep in de vallei van je angst en van alles dat je huidige beperkingen weerspiegelt.
Het goede nieuws is dat het tijdelijk is, het slechte nieuws is dat jij en wij allemaal door deze periode moeten vooraleer we aan de andere kant ervan raken.
Ik geloof dat wanneer we het leven op aarde vanuit andere dimensies bekijken, we denken dat het makkelijk zal zijn. Moesten we dat niet gedacht hebben, zouden we hier nooit meer hebben willen komen. Maar opeens waren we in de dichtheid van 3D en herinnerden we ons (of beseften we) hoe moeilijk het leven hier kan zijn en en raakten we vast in de dichtheid door het plan, want dit is wat we moeten doorgaan, transformeren en ontwikkelen. Het proces begint met een verlangen naar verandering en dan merken we plots dat we wegdrijven van wat volgens ons onze pijn of afscheiding veroorzaakt.
We voelen ons niet gesteund, alleen, geïsoleerd en verward. Maar het leuke begint pas.
Wanneer we het vertrouwde achter ons laten, verwachten we nieuwe energieën waarop we ons willen aflijnen. Maar in plaats van ons vreugde, vrede en troost te brengen, dienen ze aanvankelijk om elke angst, twijfel en beperking aan het licht te brengen die we tot nu niet konden zien.
Hogere energieën maken dat we beseffen waar we afgescheiden zijn van onze eigen kracht en goddelijkheid en dit is waar we diep het dal ingaan. Nu worstelen we met de angst waaraan we vast zaten maar die we nooit konden benoemen. We blijven in het dal van onze angst, tot we de nieuwe energieën aanvaarden en ze toelaten ons uit het dal te halen en in de dageraad te zetten van ons nieuw paradigma.
Dit proces is er een waar we doorheen zullen gaan vanaf nu. Transformatie, ascensie en evolutie waren nooit bedoeld een eenmalige kwantumsprong naar een nieuwe werkelijkheid te zijn.
Het is een proces van verlichting waarin we ons bewust worden van een nieuw potentieel, dan weer gaan schoonmaken, een proces waarin we de angst opruimen, ons aflijnen, waarbij we voldoende angst loslaten om af te lijnen op een nieuwe energie of hogere vibratie of frequentie, dan weer integratie, waarin we de de energie in ons wezen integreren, en dan komt de evolutie, waar de nieuwe energie de fundering wordt voor het nieuwe paradigma dat onze nieuwe realiteit wordt.
Waar we ons ook in het proces bevinden, we kunnen altijd vrede vinden wanneer we eraan denken dat het een cyclus is en we ons blijven richten naar de volgende stap. De angst is echt, maar het is slechts een symbool voor onze afscheiding, daar waar we ons ware zelf genegeerd hebben.
We zijn wonderen waard, en ook een wonderlijk leven, liefde, vrede, vreugde, overvloed en succes, en al waar ons hart naar smacht en waarvan ons hart ons doet herinneren dat dat mogelijk is voor ons.
Evolutie is zowel onze missie als ons geboorterecht, en zolang we op dat pad blijven en blijven reiken naar het licht van waarheid en liefde, zullen we alles bereiken dat we verlangen, en meer.
Jennifer
Vert. Fran Tielemans
Hoi Lia,
Fijn dat je reageert. Ik denk steeds te voelen waar het vandaan komt maar dan ineens lijkt dat het niet te zijn. Dat brengt me in verwarring. Soms heb ik ook het gevoel alsof er een soort druk op mijn lichaam wordt uitgeoefend. Alsof ik in fysiek in een achtbaan zit en dan ineens is daar die zwaartekracht. Ik onderga het en accepteer het maar ik vind het zwaar… Ben in ieder geval begonnen met het slikken van vitamines.
Groet Ka
@ka, dat gevoel fysiek af en toe in een soort achtbaan te zitten herken ik wel, soms dan voel ik het perspectief lichamelijk letterlijk een stukje opschuiven. Dan veert het even heen en weer (alsof je over een bobbel rijdt) en ja landt het weer. Zelfde had ik mijn zicht, gewoon wat je ziet met je ogen, in een split second stond het even stil zakte er iets en ja daar was het weer. Met horen, geluid kon ik dat soms ook hebben was het een split second even doodstil en schoof het perspectief op. Grappig is dat ik hetzelfde soms ervaar met de ogen dicht (als ik in bed lig) dan zie ik een lichtflits. Iedereen kent dat gevoel denk ik wel dat als je bijna slaapt je wakker schrikt en het gevoel hebt ergens doorheen te vallen, op dit gevoel lijken de dingen. Alleen “verzwik” ik op deze manier de laatste tijd ook mijn enkels, kan ik een enorme druk op mijn borst voelen etc. etc. etc.
dit gaat samen met grote emotionele veranderingen, veranderingen in mijn leven die nu langzaam zichtbaar worden in de buitenwereld. Het is net alsof ik een stuk dat als kind wel aanwezig was maar al heel jong “is gaan slapen” weer wakker wordt of waar ik me weer bewust van wordt.
Ik kan me je verwarring erg goed voorstellen, ik heb drie jaar lang echt niet geweten wat ik ermee aanmoest en onderdrukte het maar. Uiteindelijk heb ik een goede spirituele coach gevonden die me uiteindelijk me voorwaarts heeft geduwd. Al het werk moet je uiteindelijk wel zelf doen maar het helpt om iemand te hebben die je ermee in contact kan brengen en eventuele blokkades weg kan halen. Ik ben er eind september mee begonnen en als ik terugkijk is het vanaf toen enorm losgekomen en voorwaarts gegaan.
Ik zou me niet vastpinnen op data of zo of iets buiten jezelf (spreek uit ervaring, zelf vooral buiten mezelf op zoek geweest) dat vervreemd je alleen verder van jezelf. Vanmorgen merkte ik nog weer alles wat op dit moment maar een fractie heeft van “de oplossing buiten mezelf zoeken” de deur knalt kei en keihard dicht. Hetzelfde met contacten waarin ik niet 100% oprecht en eerlijk ben (opnieuw iets wat van mezelf is bij een ander neer wil leggen of daar hulp of een oplossing van verwacht) loopt ook harstikke dood (en kost zoveel energie)
daar staat wel tegenover dingen die ik met een 100% zuivere intentie doe (en of dat wel of niet zo is kan eigenlijk iedereen alleen maar voor zichzelf bepalen, vaak voel je het verschil wel) die deuren gaan wagenwijd open. Alles wat ik puur vanuit geven doe, zonder iets terug te verwachten, de meest onverwachte dingen krijg ik terug. En vaak zijn dit juist acties die heel goed en zuiver voelen, maar waarvan ik ook denk “ach dat is stom, daar zit vast niemand op te wachten” of wat ik soms ook wel beetje eng vind om te vertellen, mijn ware gevoel, mijn ware ik??
vanmorgen was het weer een enorme eye-opener. Ook in de dingen die ik “geef” maar niet oprecht zijn (uit schuldgevoel, gewoonte, het hoort zo) komt ook nooit aan. Ja bij sommigen wel, maar in mijn omgeving heb ik op dit moment 4 tot 5 hele pure mensen en echt haarfijn krijg ik dat terug wat ik uitzendt (gewoon eng af en toe maar wel leerzaam)
dus ja eenzaam is het zeker, gemakkelijk al helemaal niet, maar ja een weg terug is er ook niet meer, mijn advies zou zijn probeer ergens iemand te vinden die je in dit proces kan begeleiden
Dag Ka, Je bent dus bezig te voelen i.p.v. erover te denken, en dat is al heel wat. Dan kun je misschien ook voelen dat zaken als schuldgevoel, angst etc. ergens in je lijf een blokkade opwerpen en je energie vastzetten? Probeer eens of je zo’n blokkade simpelweg kan loslaten. Bijv. op een uitademing. Onverklaarbare fysieke pijn wordt vaak veroorzaakt door angst, schuldgevoel, etc., omdat je daarmee je inademing vastzet. Hierdoor hopen zich melkzuren in je lichaam op, en dit veroorzaakt pijn. Probeer eens wat langer en dieper uit te ademen. Misschien helpt dit? Als je de klachten wilt ondergaan en accepteert (zoals je schrijft), ben je m.i al een heel eind op weg. Je moet dan nog even uitzoeken, hoe je e.e.a kan reguleren en/of oplossen, zodat je weer bij je eigen rust en evenwicht uitkomt. Groeten van Lia
Vandaag heb ik opnieuw dit artikel gelezen. Ik lees het en neem het tot me en toch lijkt het niet binnen te komen. Ik ben moe, zo moe en dan die fysieke pijnen die uit het niets me overspoelen met pijn en angst. Ik dacht dat we op 21-12-2012 er waren, dat ik rust mocht ervaren en dat ik mocht thuis komen. Ook al sterkt deze site me en ook al weet ik dat dit alles een doel heeft zijn er momenten dat ik het zwaar vind.
Goedemorgen Ka,Vermoeidheid betekent te weinig energie, en hierdoor worden mensen neerslachtig, angstig en krijgen ze pijnklachten. Maar door angst etc. worden mensen weer vermoeid. Negatieve spiraal dus. Is er niet iets waarmee je die spiraal kan doorbreken? Bijv. eerst tot volledige acceptatie van je klachten komen? Acceptatie brengt namelijk een stukje rust, waar je kennelijk naar verlangt. Kun je jezelf als stille en rustige waarnemer observeren, en onderzoeken waar die vermoeidheid en pijn vandaan komen? Groet van Lia
Nu snap ik waarom ik me de laatste tijd zo voelde!
Echt fijn deze artikelen 🙂 !
Prachtig artikel! 😀
Voor mij treden emoties min of meer gelijktijdig op met hoe we denken. Emoties en gedachten stimuleren elkaar. Uitgaande van de bekende stelling: “zoals iemand denkt, zo is hij”, is het mogelijk om emoties richting te geven (te sturen) met de kracht van het denken. Tenminste als het denken krachtig genoeg is. In principe is het dus mogelijk om nare gevoelens zoals angst d.m.v. het denken om te zetten in rustiger vaarwater.
@Lia,
In principe is dit zeker mogelijk, ligt eraan hoe diep de angst zit, bij trauma’s is dit een ander verhaal.
Wanneer angst al is ontstaan vanaf het moment van de geboorte, zit het diep in je energetisch systeem.
Dit is niet zomaar om te draaien, of met gedachten te kunnen omzetten.
Ik zelf ben met kernmeditaties bezig, die de nieuwe energieen integreren in je systeem en een diep schoonmaakproces in gang zet.
Steeds komen er laagjes los en steeds lichter wordt het gevoel. Wanneer het zover is dat je de angst licht ervaart, dan pas kan je het echt met je gedachten omzetten.
Groetjes
Yvonne
Goedemorgen Ivonne,
Ik ben dit met je eens hoor. Gedachtekracht werkt niet altijd, en zeker niet ogenblikkelijk. Hoe intenser en heftiger de angst, hoe meer gedachte-kracht daar tegenover moet staan. Mijn reactie is meer gebaseerd op “gewone” angst, niet op trauma’s en pathalogische vormen (zoals fobie). Daar komt meer bij kijken. Bovendien vermoed ik, dat emoties met karmische achtergrond niet altijd binnen een bepaald tijdbestek zijn op te lossen, omdat ze uitgewerkt moeten worden. Dit zou bijv. kunnen gelden bij angst vanaf geboorte. Lieve groet, Lia
@Lia,
Ja, dat is zeker zo.
Een warme groet,
yvonne
@Liamijn ervaringen zijn juist omgekeerd, hoe minder weerstand je biedt aan welk gevoel of emotie dan ook, hoe gemakkelijker het is om ermee om te gaan. Juist het proces dat ik tegenover hele heftige emoties met een hele diepe oorsprong die teruggaan tot aan de kindertijd (en soms vraag ik me af of het al niet ontstaan is in de zwangerschap), het zijn zulke basale gevoelens, dat ik soms domweg niet weet waar het over gaat, ik kan er domweg geen verhaal bij bedenken, dat ik er domweg geen verhaal bij kan bedenken. Maar ook als ik het wel kan, het zijn juist die gedachten die mij van de emotie/gevoel vandaan houden en het in stand houden. Maar op moment dat ik het echt kan laten zijn, er contact mee kan maken (geen bewust proces, maar een wanhoopsdaad dat vanzelf gaat, wat vergelijkbaar is met een gevoel of gedachte, wie zal het zeggen “ik ga dood”, “alles dondert in een”) dan zakt heftigheid van de emotie en voelt het bijna als een bevrijding. Doodeng en prachtig tegelijk.
Soms denk ik wel eens, wat zou mijn leven toch een stuk gemakkelijker gaan, als ik wat minder zou nadenken en het allemaal wat minder zou willen sturen en dit autonome proces wat in mij en buiten mij gaande is gewoon zijn gang laten gaan. Maar ja zodra ik ga denken over dat ik minder moet gaan nadenken….
En ach zo vinden we allemaal onze eigen manier om met onszelf om te gaan en geven we allemaal onze eigen woorden eraan
Ha Harma, ik kan ook jou verhaal wel weer volgen, en herken jou methode bij mijzelf: de techniek van geen weerstand bieden en loslaten. Maar ik moet wél eerst aan die techniek denken (in het bewustzijn naar boven halen), voor ik hem kan toepassen. Voor mij is loslaten één van de vele technieken die je op jezelf kunt toepassen. Het mooie is, dat je hierdoor leert een bestuurder, leider of meester te zijn van je eigen processen, en geen speelbal. Groetjes Lia
@Lia, Lia begrijp wat je bedoelt, het is nieuw voor mij, iets recents en ik ervaar het van er midden inzitten dat het perspectief verandert en dat je ernaar kijkt. Maar laatst ging het toch nog een stapje verder dat was van als je ernaar kijkt er weer middenin gaan zitten dat was een ervaring van 100% ervaren hoe het als, niet goed, niet slecht, niet vervelend, niet fijn “is nu gewoon zo”. Voor mij zijn het wel dingen die me overkomen “ontdek” zeg maar, maar een zeker bewust zijn is er ook voor nodig. Ik vind leider van je eigen processen en geen speelbal een hele goed uitleg hiervoor, dank je.
@harma,
Dag Harma en Lia,
Inderdaad is het het beste om niet naar de emoties te kijken en ze te laten, te laten zijn voor wat het is en doorgaan, hetzij op een wat lager pitje, met je werkzaamheden.
Ik herinner me er meestal aan als ik in de diepte van de emoties ben gezonken. Het is zo’n patroon van mij. Maar…ik blijf me eraan herinneren want ik kies ervoor uit mijn slachtofferrol te stappen.
Een warme groet beiden, Yvonne
Harma en Yvonne,
Jullie ook bedankt voor het delen. Fijne dag allebei, Lia
dank je wel!
voelt zo vertrouwd en geeft steun en kracht om verder te gaan 😉
Het is bij mij niet zozeer angst dat nog boven komt. Het is er wel, maar bij mij is het meer een enorme boosheid die zomaar uit het niets lijkt te komen en soms ook zoveel verdriet. Terwijl ik best een mooi leven heb. Maar ik herken heel erg het gevoel dat je het ene moment zielsgelukkig bent en het andere diep ongelukkig.
Ik ook ben blij met dit artikel, ik werd al wanhopig……….
Maar wat, als je partner het niet zo ervaart????
@Moppie,
In elkaars waarde laten.
Dit artikel geeft me steun.
Dacht het leven met angst achter me te kunnen laten, maar de angst wordt groter en dieper en meer.
“Gefeliciteerd, je hebt de laatste restanten van de energie van het oude paradigma achter jou gelaten, en je bent diep in de vallei van je angst en van alles dat je huidige beperkingen weerspiegelt”.
Nu ik begrijp dat het een bespiegeling is, is het makkelijker om het te LATEN.
Fijn, dank je wel voor dit artikel.
Dankje wel voor dit artikel, ik lees dit op het juiste moment 🙂
”De angst is echt, maar het is slechts een symbool voor onze afscheiding, daar waar we ons ware zelf genegeerd hebben.”