Hulp voor angstige hoogsensitieve kinderen
De hoogsensitieve kinderen en tieners van tegenwoordig zijn hoogst bewuste, emotioneel gevoelige energiewezens.Ze komen in onze wereld in met een verbazend assortiment van verschillende types en verscheidenheden. Maar er is één kenmerk dat bij allen gelijk is, ze hebben een dominante rechterhersenhelft en voelen hun gevoelens intens.
In de laatste paar jaar waarin ik werkzaam ben als kindertherapeut is het me opgevallen dat er een verhoging is van het aantal kinderen die naar mijn therapie praktijk komen met beduidende, en af en toe overweldigende angsten en bezorgdheden. Sommigen hebben verlatingsangst, slaapproblemen, school gerelateerde angsten, schoolvrees, prestatieangst, nachtmerries, sociale onhandigheid/verlegenheid, paniekaanvallen of een obsessief compulsieve stoornis.
Wat de hedendaagse kwesties van het kind of de tiener ook mogen zijn, het is belangrijk om de hoofdoorzaak van hun problemen te onderzoeken evenals het ontwikkelen van effectieve strategieën om de onaangename gedachten en gedragspatronen te elimineren.
Hoogsensitieve kinderen hebben vaak een erg groot energieveld, dit kan een deel zijn wat problemen veroorzaakt. Het energieveld creëert verhoogde intuïtie of paranormale gaven.
Ze zouden angstaanjagende energieke wezens van andere dimensies kunnen zien, of pikken paranormale informatie op, waarvan ze niet weten hoe ze het zouden moeten begrijpen of hoe ze er mee om moeten gaan. Doordat ze een groot energieveld hebben kunnen ze negatieve emotionele energie van mensen rondom hen absorberen. Dit kan ertoe leiden dat aan school deelnemen nog moeilijker en uitputtender voor hen is.
Vaak zullen deze hoog gevoelige kinderen zo energiek “geladen” thuiskomen van school dat ze de behoefte hebben om deze ‘giftige’ energie kwijt te raken voordat ze zich kalm en zichzelf kunnen voelen. Junkfood eten na school en een enorme woede-uitbarsting kan een indicatie zijn dat jouw kind probeert om hun oncomfortabele gevoelens te verdoven of ineffectief de verwarrende, negatieve energie proberen te verlichten.
Omdat deze kinderen op een hogere frequentie vibreren, besteden ze veel tijd voor een ‘machine’ (lees: computer e.d.), die met zijn eigen frequentie vibreert. Dit kan de balans van de energie in het lichaam van jouw kind in gevaar brengen. Naast het oppikken van de elektromagnetische frequenties worden de waarden en het geloof ook beïnvloed door het ‘giftige’ dieet van geweld en chaos op televisie en bij sommige computer spelletjes.
Vaak heb ik traumatische herinneringen van kinderen die naar extreem gewelddadige films gekeken hadden moeten weghalen. Ze creëerden levendige angsten en nachtmerries.
Toezicht houden en het beperken van zijn/haar televisie- en gametijd kan helpen om hun zorgen en angsten te verminderen. Het helpt ook te voorkomen dat kinderen hun angstige gevoelens gaan verdoven door ‘hersenloos’ televisie kijken en computer bezigheden.
Een ander element wat aan het angstige of het ‘bangige’ gedrag blijkt aan bij te dragen is ‘chemische’ gevoeligheid. Toen mijn zoon klein was werd hij zeer prikkelbaar en angstig na het eten van pinda’s of voedsel met een rode kleur. Mijn dochter had een andere reactie bij bepaalde soorten voedsel, zoals zuivel en chocolade. Het beïnvloedde haar gedrag, ze werd ongehoorzaam en was geneigd tot een uitbarsting.
In mijn therapiepraktijk heb ik kinderen gezien dat hun angstige gedrag compleet verdween na het veranderen van hun dieet en het verwijderen van ‘probleem’ eten of chemicaliën uit de omgeving.
Bij veel kinderen worden de voedsel -of ‘chemische’ gevoeligheden nooit ontdekt. En hierdoor worstelen de ouders met verwarrend gedrag of gezondheidsgerelateerde onderwerpen van hun hoog sensitieve kinderen.
Hoogsensitieve kinderen die trauma’s meemaken kunnen ook overbelast raken met intense gevoelens, en herinneringen die vast komen te zitten in hun rechterhersenhelft. Wanneer er iets traumatisch gebeurd bij iemand, worden de herinneringen opgeslagen in de rechterhersenhelft als een soort brok informatie. Het+ moet nog worden verwerkt en hersteld in plaats van als stukjes informatie die worden verzameld als we aan iets positievers denken. Als het kind niet in staat is om het te verwerken met beide hersenhelften, dan blijft het steken aan de rechterkant van de hersenen, terwijl het wacht op een gebeurtenis die het weer naar boven haalt en het weer en weer en weer ervaren wordt. Zonder een ervaring die helpt om de linkerhersenhelft de traumatische gebeurtenis rationeel en veilig in het verleden te plaatsen, kan het kind overweldigd worden door flashbacks en intense gevoelens, en ze zijn niet in staat deze los te laten.
Veel kinderen zullen proberen om de traumatische herinneringen te onderdrukken in plaats van te verwerken omdat ze er zo bang voor ze zijn. Ze geloven ten onrechte dat als ze niet denken of praten over deze gebeurtenis, hun “slechte” gevoelens weg zullen gaan. Helaas neemt hun kinderlijke geest vaak irrationele overtuigingen aan die kunnen leiden tot verdere problemen en angsten, die weer leiden tot meer negatieve maatregelen om hier mee om te kunnen gaan.
Als jouw kind iets traumatische heeft meegemaakt en een belangrijke verandering in de persoonlijkheid of gedragspatronen heeft die langer dan zes weken duurt, dan kan het verstandig zijn om een therapeut te zoeken die is opgeleid om technieken zoals Eye Movement Desensitization & Reprocessing (dit is een therapeutische interventietechniek die voornamelijk wordt toegepast bij mensen met een posttraumatische stressstoornis), Energetische Psychologische Technieken of speltherapie.
Als ouders van de nieuwe generatie gevoelige energiewezens hebben we het nodig om te functioneren als ‘detectives’, op zoek naar de diepere oorzaken van hun energie verstoringen. We kunnen niet langer de subtiele energie onevenwichtigheid van onze kinderen negeren of verwachten dat de traditionele geneeskunde hun problemen kan oplossen door het slikken van een pil. Ouders dienen ook rekening te houden met hun eigen ’emotionele toestanden’ die aan hen kan worden gespiegeld door middel van het gedrag van hun kinderen.
Ook veelgelezen: “Tien Eenvoudige Stappen om de Energie van je Kind te Kalmeren”
Bewaar voor later op Pinterest:
Hallo ik ben 12 jaar en ik ben heel emotioneel ik weet dat jullie gaan zeggen dat het door puberteit komt maar ik doe al zo sinds ik klein ben heeft dit hoog sensitieve gedoe ermee te maken? ik huil bijna om niks zelfs als ik iets niet los krijg of als iets niet lukt dankje voor je hulp alvast
Mijn dochter heeft een badverslaving ontwikkeld om te ontladen: ze komt uit school, gaat al na 5 minuten door naar boven en ligt wel 2 uur per dag in bad. Daarna komt ze heel rustig (en moe) beneden en kan lekker op de bank hangen. Doet ze dit niet, dan heeft ze de volgende dag migraine.
Ik ben zelf hoogsensitief en weet dat sinds kinds af aan al. Toen ik op de basisschool zat wist ik nog dat ik gevoelig was voor emoties voor andere mensen, omdat ik hun fysieke en emotionele pijn ervoer als eigen pijn. Bijvoorbeeld, als ik een wond op de knie zag, deed mijn eigen knie ook opeens pijn. Toen ik enkele jaren geleden in mijn doctoraalfase zat voor de opleiding psychologie, ben ik tijdens een college duizelig de deur uit gelopen omdat ik flauw dreigde te vallen bij het zien van videobeelden van een resusaapje met een open schedel.
Thans ben ik moeder van twee kinderen (3 en 1 jaar) en beiden waren voor de geboorte al hoogsensitief. Tijdens de zwangerschap reageerden zijn sterk op licht, geluid en tast. Bij beiden werd dit na de geboorte bevestigd doordat allerlei symptomen erbij kwamen. Zowel hun kleding (alleen katoen) als de leefomgeving heb ik erop aangepast. Ik gebruik bijna geen make-up en geen deo of parfum. De voeding is zo puur natuur mogelijk. Suiker mag met mate, maar zoetstoffen is bij mij verboden, net als E621.Ook krijgen zij qua communicatie de jaren '50 opvoeding mee. En gelden strakke consistente regels en heldere communicatie. Wel zijn zij geheel vrij in ontwikkeling. Beiden zijn verder kerngezond, gelukkig en ontwikkelen bovengemiddeld. wij hebben geen van drieën een vorm van autisme (is getoetst). Ikzelf (nu 34) ben vele malen gemeten tijdens mijn studie en selectieprocedures bij o.a. PWC, Randstad, ABN en ING en ik ben altijd aangenomen voor zeer gerenommeerde functies.
Wat ik duidelijk bij de oudste zie is dat de omgeving een zeer sterke invloed heeft. Als hij bijvoorbeeld bij oma is geweest of bij de ex-partner (zijn vader die asperger heeft) dan reageert daarna of heel druk, of dan is hij volledig uitgeblust. Ook de dag erna. Bij oma komt het doordat zij hem vol stopt met suikers, snoep, koekjes, chips (met o.a. E621) en inconsistent communiceert. De oma is daarom altijd blij als ze hem aan het einde van de dag thuis brengt, want dat lief klein jongetje is onder haar toezicht verandert in een klein monstertje. Bij vader komt dat doordat hij asperger heeft, zich weigert te behandelen, maar afschuift alles af op anderen. Ook bij mijn zoontje. Bijvoorbeeld toen mijn zoontje anderhalf was en van een speeltoestel was gevallen, zei vader tegen mij letterlijk: "het is zijn eigen schuld". Dat de speeltoestel niet geschikt is voor anderhalf jarigen boeit hem niet. Mijn zoontje van 3 wordt door zijn vader opgevoed met dat alles zijn eigen schuld is. Hij heeft geen eigen menig, mag zichzelf niet uiten en moet op alles sorry zeggen. Over emoties wordt (logischerwijs) al helemaal niet gesproken. Hierdoor wordt dit kleine hoogsensitieve kind volledig volgestopt met negatieve emoties die hij niet bij zijn vader mag uiten. Als hij van de omgangsmoment terug komt dan is mijn zoontje of volgeladen met alle negatieve energie en uit hij zich dat thuis, of hij is volledig uitgeblust en zit dagen lang voor zich uit te staren terwijl hij zit op de bank. De huisarts is al een geruime tijd betrokken en zegt dat de kleine jongen dan overprikkelt is. Jeugdzorg, Raad van Kinderbescherming en rechter weigeren actie te ondernemen en te erkennen dat de omgangsregeling schadelijk is. Zij schuiven het steeds onder de banken als ik zeg dat mijn zoontje hoogsensitief is en een stabiele leefomgeving nodig heeft, met consistente communicatie. Die instanties gooien het steeds op een vechtscheiding, maar kijken niet in belang van het kind. Het minste wat een hoogsensitieve kind nodig heeft is het een opvoeding door een dominante vader met autisme. Hoogsensitieve kinderen moeten zich kunnen uiten, zowel verbaal als non-verbaal. Anders kunnen zij niet optimaal functioneren.
Mijn mening is dat deze kinderen gebaat zijn bij rust en een bepaalde discipline voor hun dagindeling. Op tijd naar bed gaan en veel met de kinderen bezig zijn. De hedendaagse ouders hebben een drukke baan en een eigen sociaal leven waarbij het kan voorkomen dat er soms weinig tijd is om samen met de kinderen iets te doen. Drukke kamers, veel indrukken van school, constant onder de straling van allerlei apertuur zols tv,pc,laptops, mobiele telefoons, tablet en hoogspanningsnet en of frequentie masten van tv en telefoonproviders.
Ga als ouders eens wat vaker met je kinderen spelen en voel jezelf weer kind. Ga naar een bos of in de natuur en laat kinderen in contact komen met moeder aarde. Hier kunnen ze zonder moeite aarden en hun emoties loslaten en de natuur vragen het af te voeren.
Ik ben zelf een moeder van twee inmiddels volwassen zonen en ben HSP. Door tijd te nemen voor in de natuur te zijn kan ik de indrukken die ik op neem gedurende een dag los laten.
Naar mijn mening is het voor sommige HSPers niet eens mogelijk om s'avonds te slapen. Uren te denken aan dingen die normaal al lang verwerkt zouden moeten zijn. Ik ben op dit moment 14. Hier in het kort hoe ik mijn leven ervaar:
Ik heb altijd gedacht overleden mensen te zien. Na een aantal jaren kwam ik er achter dat ik die mensen voor mezelf neer zetten. Ik heb leren omgaan met het creëren van een eigen wereld die ik zelf kon bedenken. Als ik iets wou zien zetten ik dit neer op momenten dat ik verdrietig was iemand miste of me zorgen maakten. Dit is voor mij iets kleins. Het voelen van iemands verdriet als je eigen verdriet is nooit echt leuk voor me geweest. Daarnaast kan ik daarom ontzetten goed met kinderen van mijn leeftijd praten die zich verdrietig voelen. Ik hoor daarom ook vaak "je zegt precies de woorden die ik nodig had. Ik vind juist heel veel kinderen onaardig. Omdat ik gewoon weet aan wie ik wat heb en wie me alleen pijn zouden doen. Hiernaast klopt dat mijn ouders het vooral in mijn kleuter/basisschoolkind periode weinig aandacht aan me konden besteden. Mijn zus is 4 jaar ouder als mij en heeft een beperking. Omdat mijn zus zoveel aandacht nodig had werd ik een beetje buitengezet zeg maar. Ik heb denk ik 1 jaar geleden voor het eerst gelezen wat nieuwetijds kinderen zijn. bijzonder dat je jezelf helemaal terug vind in een tekst waar je nog nooit van gehoord hebt. Zins dien ben ik alles beter gaan begrijpen. Ondanks dat mijn verdriet alleen maar erger word. Het ergste dat ik in mijn leven ervaar: Hoe kunnen sommige mensen elkaar zo behandelen. Hoe kunnen sommige mensen iemand zoveel pijn doen. Ik vind het onmenselijk. onmenselijk wat sommige mensen elkaar aan doen!
O en rust is er zeker niet in mijn leven. Steeds dingen die gebeuren. Dingen die pijn doen. Of mensen die gewoon hulp nodig hebben. Als iemand aandacht nodig heeft omdat hij zich verdrietig voelt. Voel ik me gewoon verplicht dit persoon te helpen. Ondanks ik weer ga voelen wat hij voelt en het voor mezelf daarom alleen maar moeilijker maakt.
Dag,
Misschien geeft het boek van Hans Stolp ‘de levensopdracht van nieuwetijdskinderen’ je nog wat hulp, steun en inzicht.
Hans heeft meerdere boeken geschreven, als deze het niet is voor je, dan wellicht 1 van zijn andere boeken. Het gaf mij meer inzicht in mijn kinderen en hoe ik hen kan begeleiden.
En iets wat ik zelf al een paar keer heb ervaren: je kinderen houden je erg vaak een spiegel voor (die niet altijd leuk is overigens maar je wel de kans geeft om zelf ook weer verder te groeien). Zo was ik vrijdag behoorlijk gestresst over wat ik allemaal moest doen. En mijn jongste bleef maar dingen vragen, bleef maar doorgaan. Na een half uur had ik het door: door mij andere dingen te vragen, dwong ze me tot rust te komen, een pauze te nemen. 10 min met haar gekletst, zij in haar nopjes en ik niet meer gestresst… Zij, met haar 7 jaar, voelde feilloos aan wat ik nodig had…
Zet m op!
Warme groet,
Petra
Goed mee om leren gaan is belangrijk!
Niet afschermen of buitensluiten.
Jezelf kennen, in je kracht staan. Leren wat van jou is en wat van een ander.
Aarden en reinigen. In balans zijn. Natuurlijke voeding en meer is idd heel erg belangrijk. Ook voor kleine kinderen, direct vanaf de geboorte al is dit heel goed te leren. Niks raars er zijn heel erg veel gevoelige mensen ook met een paranormaal stukje erbij.
Ik zelf, mijn man en 3 kinderen zijn allemaal hooggevoelig met nog vele stukjes extra.
Graag wil ik als reactie op het artikel “emotionele eerste hulp voor hooggevoelige kinderen”het volgende zeggen. EMDR is een methode van de Kosmische Nacht en niet van de Kosmische Dag. Het werkt wel en ook meteen, maar het is tijdelijk. In de kern wordt niks opgelost. Wil je daadwerkelijk het probleem tot in de kern opgelost krijgen, kies dan liever voor “De Balans en herstelverbinding”van het
Wholism Project. (www.wholismproject.nl) daar heb ik zelf als HSP-er veel baat bij gehad.Het prettige van dit spiritueel geleidt project is, dat je alles kunt doen via internet. Je hoeft de deur niet meer uit voor dit soort problemen. Lees vooral ook hun ervaringsverhalen. Succes.
Hannah Jansen/ nieuwetijds-kindercoach (www.het-labyrint.com)
Beste José onze dochter heeft het vroeger ook gehad , ze glippen via je aura binnen , ze wou er niet over praten , het is een heel verhaal , niet een twee drie uit mijn mouw te schudden , er was toen een boekje dat heten , wat is er toch met Marlies , dat is jaren terug dus kijk even of er wat te krijgen is voor haar leeftijd , en je kan naar iemand gaan die haar behandeld om zich te helpen af te sluiten , er zijn er best wel veel die met kinderen werken en de kinderen leren zich af te sluiten . Je moet er echt werk van maken hoor , een kind en angst is heel erg . Sterkte ermee . Groeten Jannie
Nogmmaals voou jou ook bedankt 🙂
Onze dochter is altijd al erg gevoelig geweest en als 3 jarige gaf ze ook aan geesten te zien. Ze is nu 10 jaar en ze wordt naar mijn gevoel steeds gevoeliger en daardoor angsitger. Ook heeft ze constand een dromerig gevoel zegt ze. Herkent iemand dit het is net alsof ze zich voor alles wil afsluiten hoe kan ik dit door breken. Deze tips zijn al handig maar is er ook een boek over en zijn er misschien boeken wat de kinderen zelf kunnen lezen zodat ze zichzelf beter begrijpen. Ik hoor graag van jullie
Groetjes
Dag José,
Ik kan niet concreet tips geven voor je dochter. 10 is ook nog best klein. 🙂
Wat ik zelf wel heb ervaren is dat de zorgen van mijn mama mijn gevoel versterkte. Niet dat ze niet bezorgd mocht zijn, maar ze sprak die gevoelens ook niet uit. Ik zat dan met een vervelende situatie als kind. Iets dat me bang maakte, niet begreep en voelde dan ook de bezorgdheid van mijn mama, waardoor ik bevestigd werd in mijn angstgevoelens.
Bij gevoelige kindjes, en ik denk eigenlijk bij alle kindjes is het denk ik heel belangrijk om bewust te worden van onze interne emoties en gevoelens en die op maat van je kind ook uit te spreken, te verwoorden. Op die manier kan je kind zelf leren omgaan met zijn haar eigen gevoelens ervaringen.
Wat haar paranormale gaven betreft heb ik geen ervaring met dingen zien die me bang maken, wel met dingen voelen die me bang maken. Angst is in deze geen echt hulpmiddel gebleken. Vertrouwen in mijn eigen kracht en de overtuiging in mezelf dat ik energetisch de baas ben heeft me vaak geholpen. Misschien kan je proberen vertrouwen te voelen er van overtuigd te zijn, dat je dochter dit kan, krachtig genoeg is om hier met jouw steun mee te leren omgaan. Bvb met haar bespreken, bij haar blijven en in haar geloven wanneer ze wil onderzoeken hoe ze hier mee om kan gaan. Haar leren gronden, afschermen, opzoeken lezen, informeren, maar niet uit angst maar uit overtuiging dat ze hier mee kan leren omgaan.
Ach ik vind het moeilijk om in woorden te vertalen wat ik voel, maar je kan haar echt heel erg helpen door te geloven dat hierin een kracht schuilt voor haar ipv een last. En zelf magazijnen van drie kindjes weet ik hoe moeilijk dat is, omdat je echt wel ziet en voelt en ervaart dat je kind er last van heeft, maar hoe paradoxaal ook, je mee ongerust maken, versterkt het probleem net voor gevoelige kindjes.
Tips nog die haar zouden kunnen helpen: bidden, hulp vragen aan engelen, elfen, dieren, natuurwetenschap, de zo’n, de maan, prinsessen, eender waar ze zich veilig of comfortabel bij voelt bij zich roepen, soms een hoofddeksel laten dragen een hoedje, … Haar laten inbeelden dat ze haar innerlijke oog sluit er een bloem over schilderen of iets anders, muziek laten luisteren die haar rustig maakt liefde of mooie dingen doet voelen. Alles wat maar kan helpen om haar aandacht van dat gevoel af te leiden. Voor het helderziend heb ik wel geen tips uit eigen ervaring. Maar ik zou zeggen probeer eens of er dingen zijn die werken.
Heel veel liefs,
Nele
Hey Nele
Goed punt qua emoties van ouders. Het helpt als ze eerlijk zijn naar kinderen toe; deze voelen de emoties van ouders toch wel aan. Erkenning van ” dat wat er is” is voor kinderen erg belangrijk. Het helpt ook om er over in gesprek te gaan, mits de zorg voor het kind goed afgebakend is en de ouder niet zelf vol met emoties zit, anders zal het kind daar voorrang aan geven , ipv de eigen emoties en gevoelens . Kinderen doen dit uit liefde en doen daarmee zich zelf te kort, als je niet alert bent
Het kind begeleiden naar en vanuit kracht en op zich zelf leren vertrouwen kan heel leuk, leerzaam en speels, en hoeft niet zwaar of perse moeilijk te zijn. Intuïtief weet je kind al zoveel. Je hoeft daar eigenlijk alleen maar ruimte voor te scheppen.
Liefs,
Gordon
Ja Gordon dat is precies wat ik wou zeggen!
Dank je voor de vertaling!!! 🙂
super bedankt voor je reactie ga er mee aan de slag en engel Michael vragen om hulp deed ik vroeger veel niet maar aan gedacht 🙂 nu door jou weer wel.
@José, Beste José het is toch geweldig dat er aandacht is voor deze materie wat ik hier boven lees in dat artikel had je voorheen niet , het is zeker zo dat je niet mee moet gaan met de angst van je kind wat ne’le vertelden, maar gezien de ervaring die ik heb gehad met ons kind kan je alleen maar zo iets begrijpen als je het zelf heb meegemaakt , ja en wij hebben heel veel hulp gehad , maar zoals bv bidden is heel goed hoor , dat werkten bij onze dochter niet de geest die bij haar zat vertelden dan tegen haar als ze niet luisterden , er wat ergs met ons gebeurden , een tijdje terug hebben wij het hier met enkelen mensen over gehad , ik heb toen alles verteld , mensen geven een mening , terwijl sommige het niet aan de lijve onder vonden hebben , je moet het zelf meemaken om je er te kunnen verplaatsen . Probeer toch een gesprek met haar erover , en kijk of er in de buurt iemand is die hulp kan bieden op dit gebied wat ik je al aanraden . En het boekje ( wat is er toch met marloes ) is van p. Fijntjes & jager bij bol. Com paperback wel 12 jaar en jou dochter is 10 jaar ! Kijk zelf maar even , ik heb een uur internet afgespeurd voor je . Sterkte en h groeten Jannie .
Lieve Jannie,
Ik vind het niet fijn dat je reactie laat uitschijnen dat ik niet weet waarover ik praat. Ieder heeft het recht zijn eigen ervaring te delen zonder daarop door een andere beoordeeld te worden.
Ik vind het al heel moeilijk om mij hier open en eerlijk bloot te geven. Een reactie zoals hierboven, zorgt ervoor dat ik volgende keer dit waarschijnlijk niet meer zal doen.
Liefs,
Nele
@Nele, Lieve ne’le Ik heb het niet over jou persoonlijk , als je goed leest , zie je dat ik jou tip om niet mee te gaan in de angst van je kind aan prijs , ik schrijf in het( algemeen) , dacht je werkelijk dat ik jou zo zou behandelen , ik heb al maanden stukjes over en weer geschreven om een ander te troosten , daarom kreeg ik een af en toe een afwijzing op mijn stukjes om dat ze te veel persoonlijk waren en niet over het onderwerp , dus geen gevoelens van teleurstelling, ik ben niet zo als jij denkt gelukkig . En je moet niet vergeten dat er voor mij ook vele momenten van pijn en verdriet zijn gepasseerd , de dood van onze kleinzoon met het hele verhaal , mijn dochter en al die vreselijke jaren , en dan heb ik het nog niet eens over mijzelf gehad , dus , over mijzelf blootgeven en alles ik weet wat het is , ik weet ook hoe jij alles doorgemaakt heb en leef oprecht met je mee. Voor de rest schrijf wat je wilt ne’le ik respecteer het , en nooit meer denken dat ik jou schrijven in twijfel trek . Liefs Jannie.
Lieve Jannie,
Ja ik dacht echt dat je het zo bedoelde. Mijn excuses, wou je niet kwetsen.
Ik zal onthouden nooit meer zo over jou te denken.
Nog eens sorry en liefs,
nele
Bedankt voor je reactie en zoeken naar het boekje 🙂
@José, @José, een boek wat ik je kan aanraden, over de belevenissen van een moeder met een “paranormaal”kind is Mijn Kind Ziet Meer
of Hermelijn van der Meijden’s: Mijn Vader Lijkt Op Barbapapa Portretten Van Nieuwetijdskinderen En Hun Ouders
Die laatste kun je erg goed samen lezen.
Als hsper zijnde had ik bijv veel aan scouting, in de natuur bezig zijn en ik werd daar in mijn waarde gelaten als kind, ook voelde ik geen druk om te presteren maar werd alles er op een rustige manier uitgelegd, waardoor ik als fanatiek supergevoelig kind tot rust kwam…..
Liefs
Er mag meer aan beweging gedaan worden!
Dat is perfect voor hun aarding en om uit hun hoofd te gaan….:)
Merk ook zo vaak dat wanneer ik met ze ga bewegen, ze nog opener zijn waardoor ze snel de kern van het probleem vertellen.
Dan kun je direct daar de nodige veranderingen toepassen.
Maak het niet zo ingewikkeld als dat volwassenen doen, maar hou het simpel zoals een kind.
Denk, doe en leef meer als de kinderen, speel mee met ze! 🙂
Herkenning!
Mijn oudste zoon heeft ook PTSS gehad en is hiervoor behandeld d.m.v. EMDR.
Maar ik heb het idee dat hij heel vaak niet in balans is. Dus ik ga ook zeker proberen (hij is zelf erg sceptisch en vindt dingen nogal snel zweverig) de 10 eenvoudige stappen om de energie uw kind te kalmeren met hem te doen.
P.S. Nog tips voor sceptische pubers?
Groeten en bedankt.
🙂 Snoepen en boulemie zijn de dingen waar ik naar grijp/greep wanneer het me allemaal teveel werd. Leuk om te lezen. Het bevestigd wat ik al dacht. Liefs
Ja dat junkfood eten, (vooral snoep) was vroeger mijn enige methode om ermee om te gaan…. en nieuwe energie op te doen…
Goed omschreven…. wat er speelt in de beleving en welbevinden van deze mooie kinderen, op een creatieve manier communiceren met het kind is ook een oplossing voor het verwerken van hun innerlijke belevingswereld!