Even voorstellen: ik ben Merel en schrijf artikelen over autisme. Zelf ben ik in 2003 gediagnostiseerd met het syndroom van Asperger en ik streef naar een mentaliteitsverandering ten aanzien van autisme. Autisme wordt bestempeld als een ‘psychische stoornis’ met diagnostische criteria in de DSM-V, een behandeltraject en sociale voorzieningen voor de mensen ‘op het spectrum’. Aan autisme hangt een negatief stigma: we zien het als een ‘menselijkheidsdefect’. Mensen die zich in zichzelf opsluiten, geen contact aangaan, alles volgens rigide patronen doen en emoties niet begrijpen, zijn eng. De beeldvorming rondom autisme is overwegend negatief: in zichzelf opgesloten kinderen die zich de hele dag met fixaties bezighouden en in paniek raken als er iets aan de starre routine verandert. Het gebeurt niet zelden dat een autismediagnose alle hoop en toekomstdromen van ouders in puin slaat. De soep wordt niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend (om het eerste vooroordeel te ontkrachten: ik ben dól op beeldspraak): voor mensen met autisme (voor zover het niet om klassiek Kannerautisme gaat) blijkt de praktijk veel mogelijk, als maar rekening wordt gehouden met hun behoeften en wensen. De laatste jaren beginnen in de spiritueel georiënteerde media artikelen te verschijnen met de strekking dat mensen met autisme helemaal geen handicap hebben, maar juist zeer gevoelige, begaafde mensen zijn. Dat is een positieve ontwikkeling, maar ik merk dat in dergelijke artikelen een totaalplaatje ontbreekt van wat autisme nu echt inhoudt. Het wordt tijd dat mensen die de ervaring van binnenuit kennen, de stigma’s gaan afbreken en laten zien wie ze echt zijn.
Ik vermijd bewust het woord ‘autist’, het klinkt voor mij als een scheldwoord, zoals ‘mongool’ of ‘debiel’.
Ik spreek liever van ‘mensen met autisme’, ‘mensen op het autismespectrum, of ‘gevoelige mensen’.
Autisme is pervasief
Autisme valt met PDD-NOS en Rett-syndroom onder de ‘pervasieve ontwikkelingsstoornissen’. Er zijn raakvlakken met ADD en ADHD en je kunt je afvragen of deze ‘stoornissen’ (ik spreek liever van ‘gesteldheden’ of ‘een manier van zijn’) ook pervasief zijn. ‘Pervasief’ wil zeggen: betrekking hebbend op alle terreinen van het leven. Autisme werkt breed door op je leven. Om Herman de Neef te citeren:
‘Autisme is levensbreed en levensdiep’.
Autisme heeft invloed op je biochemie, je neurobiologie, je psychologie, je motoriek, je cognitieve en verbale vaardigheden, je sociale ontwikkeling, je seksualiteit, je mogelijkheden in onderwijs, werk en relaties, je geestelijke gezondheid, werkelijk op álles.
In wetenschappelijke termen hebben mensen met autisme problemen met de centrale coherentie. Hun hersenen hebben moeite met het ordenen van binnenkomende prikkels tot een coherent geheel waarmee zij de wereld om zich heen begrijpen en er adequaat kunnen handelen. In de praktijk komt het erop neer dat ze totaal overspoeld worden door de enorme hoeveelheid prikkels die ze over zich uitgestort krijgen. Ze kunnen die prikkels niet in het tempo verwerken dat de maatschappij van hen eist en vallen daardoor uit op school of kunnen niet functioneren in een reguliere baan. Het betekent niet dat ze het helemaal niet kunnen, alleen dat dat langer duurt. En daar komt het probleem met onze maatschappij om de hoek kijken: het mág niet langer duren. Op school moet je je aan het klassikale curriculum houden en op je werk wordt je geacht een zekere productiviteit te behalen.
Daarnaast hebben mensen met autisme ook grote problemen met ordenen van informatie: ze kunnen van nature lastig onderscheid maken tussen hoofd- en bijzaken en hebben problemen met structureren en tijdsbesef. Daardoor doen ze langer over taken. Bij de één blijft deze eigenschap beperkt tot een trekje waar hij soms wat hulp of ondersteuning bij nodig heeft. In extreme gevallen kan dit ertoe leiden dat het onmogelijk is eenvoudige taken uit te voeren, het eigen huishouden te runnen of je eigen administratie bij te houden. Extreme problemen met de centrale coherentie leiden ertoe dat iemand niet zelfstandig kan wonen, terwijl hij een hoge intelligentie kan hebben.
Autisme beïnvloedt de ontwikkeling: Kinderen met autisme lopen vaak achter op hun leeftijdsgenoten qua motoriek, verbale en sociale ontwikkeling, terwijl ze cognitief juist bijzonder voorlijk kunnen zijn en vaak uitgesproken talenten bezitten. Deze talenten ontwikkelen ze vaak al als kind geheel op eigen kracht tot een hoog niveau. Autisme is, in tegenstelling wat vaak beweerd wordt, niet zozeer een ontwikkelingsstoornis, maar een uit de pas lopen met de massa, de neurotypische mensen.
Tot slot ondervinden ze problemen in de sociale interactie: ze komen moeilijk over de drempel heen om contact te leggen en als ze dat doen, doen ze dat onafgestemd. Ze worden vaak gemeden of zelfs gepest door klasgenoten en collega’s. Het probleem is echter niet zozeer dat mensen met autisme niet geïnteresseerd zijn in contact, al zijn ze wel graag alleen. Ze spreken een andere taal: ze hebben weinig ego en daardoor hebben ze niet de conditionering om het ego van een ander te strelen of te ontzien. Daar maken ze zich vaak impopulair mee. Soms ook zijn ze zo hoog-intelligent dat ‘normale’ mensen hun hersenkronkels en gedachtensprongen niet kunnen volgen. Daardoor kan het lijken alsof ze onsamenhangend en ongeïnteresseerd communiceren. Hun denken en voelen speelt zich af op een totaal ander niveau.
De mate waarin mensen ‘aangedaan’ zijn met autistische eigenschappen, varieert sterk van persoon tot persoon: autisme is een spectrum dat alles van Kannerautisme tot het syndroom van Asperger omvat, plus een groep mensen die qua eigenschappen tegen het spectrum ‘aanleunen’.
Door een combinatie van overprikkeling, introvertie, contactmoeilijkheden en een sterke focus op hun eigen interesses, gaan mensen met autisme vaak als ‘loner’ of einzelgänger door het leven. De buitenwereld denkt vaak dat ze eenzaam zijn en eronder lijden (en soms is dat ook zo), maar vaak genoeg vinden ze het zelf prima.
Autisme: de cijfers
Mensen met autisme doen het niet goed in de samenleving. Ze zitten relatief vaak op het speciaal onderwijs, worden relatief vaak arbeidsongeschikt verklaard en leven vaak van een uitkering. Ze zijn bovengemiddeld vaak sociaal geïsoleerd, depressief en hebben in veel gevallen niet eens een dagbesteding. Mensen met autisme schieten tekort om te integreren in deze maatschappij en de maatschappij schiet tekort om deze vaak intelligente mensen een waardig bestaan te geven.
Hier wat cijfers van een recente enquête van de NVA:
- 25% van de volwassenen met autisme met een hoge intelligentie heeft betaald werk in een reguliere baan, de meesten in deeltijd omdat het anders te belastend is (de rest niet!)
- 75% daarvan werkt onder zijn intellectuele niveau (vaak post bezorgen of productiewerk, ik ben een bofkont met een HBO-functie)*)
- 25% van mensen met autisme heeft geen dagbesteding (niets, noppes. Zelfs geen vrijwilligerswerk. Ik heb van dichtbij hartverscheurende gevallen meegemaakt).
Het aantal autismediagnoses stijgt ieder jaar. De wetenschap verklaart die stijging door vroegere en betere herkenning van autisme. Wellicht vallen kwetsbare mensen vaker buiten de boot omdat er steeds hogere eisen worden gesteld in onze gehaaste, competitieve maatschappij. De spirituele verklaring is de komst van een groeiend aantal nieuwetijdskinderen. De incidentie van autisme wordt geschat op 2 tot 5 per 10.000 (dertig jaar geleden) tot 60 tot 100 op 10.000 (actueel, experts zijn van mening dat de criteria van de ‘stoornis’ worden opgerekt en er steeds meer mensen met autistiforme eigenschappen een onterechte diagnose krijgen, vaak om in aanmerking te komen voor een PGB)1. In Amerika komen uitschieters voor van 1 op 6 (dit cijfer heeft betrekking op ontwikkelingsstoornissen in het algemeen variërend van mild tot zeer enstig)2. De groep met het syndroom van Asperger komt er vaak nog redelijk goed vanaf, maar mensen die te kampen hebben met HFA, PDD-NOS en comorbiditeit van ADD/ADHD zijn nu vaak aangewezen op een aangepaste werkvorm of zelfs een uitzichtloos leven in de bijstand. In zo’n beperkt leven met weinig geld en een beperkt sociaal netwerk ontwikkelen ze vaak dwanggedachten en dwangneuroses en kunnen de grip op de realiteit verliezen. Hun ordeningsproblemen leiden vaak tot schulden of een vervuilde, verrommelde woning. Bovenstaande cijfers geven aan dat autisme niet langer meer kan worden opgevat als een zeldzaamheid. Het is een onderdeel van de samenleving aan het worden. Toch vallen deze mensen vaker buiten boot dan dat ze binnenboord blijven. Behalve dat al die uitvallers voor de overheid een kostenpost zijn en het voor de mensen in kwestie verdrietig is, worden er ook zoveel prachtige talenten verkwanseld. Positieve rolmodellen zijn er nauwelijks. Bevestiging van clichés des te meer. Tel daarbij op dat het steeds moeilijk wordt om de sociale zekerheid te bekostigen en het mag duidelijk zijn dat hier een heel groot probleem aan het ontstaan is op het vlak van menselijke waardigheid en welzijn.
*) Werk onder je intellectuele niveau hoeft niet eentonig te zijn. Veel mensen met het syndroom van Asperger komen in een ambachtelijk beroep terecht. Officieel is dat laaggeschoold werk, maar kan in de praktijk veel arbeidsvreugde opleveren.
Met de mondiale bewustzijnssprong is de beeldvorming over autisme aan het veranderen
De laatste jaren merk ik een tendens op waarin men meer naar de individuele kwaliteiten gaat kijken van mensen met autisme. In sommige gevallen blijken dat subtiele talenten op het spirituele vlak te zijn. De laatste jaren is, onder meer op deze site, al veel gechanneld materiaal naar buiten gekomen over de spirituele kant van autisme. De gedachte dat mensen met autisme geen stoornis hebben, maar bijzondere kwaliteiten begint steeds meer gemeengoed te worden.
Om even een misverstand over spirituele vermogens weg te nemen: bij het woord ‘spiritueel’ denken we automatisch aan vormen van helderziend- en heldervoelendheid, alternatief genezen of telepathie. Dat komt voor, maar de spirituele vermogens van mensen met autisme nemen vaak een andere vorm aan. Niet alle mensen met autisme bezitten even sterke spirituele vermogens of zijn daar even bewust mee bezig, maar wat ze met elkaar gemeen hebben, is dat ze allemaal ‘niet-lineair’ zijn, om het zo maar even te noemen. Ze denken sterk vanuit hun rechterhersenhelft en kunnen dingen die logischerwijs helemaal niet kunnen. Ze kunnen briljante kunstenaars of wiskundigen zijn, of visionairs op het gebied van de natuurwetenschappen. De talenten van anderen passen niet zozeer in een hokje, maar zijn een op zichzelf staand talent met betrekking tot een specifiek onderwerp. Wat al deze talenten met elkaar gemeen hebben, is dat ze van heel diep binnenuit de persoon met autisme komen. Ze hebben een ongekend inzicht in de aard en werking van dingen. Deze kennis hebben ze op eigen kracht verzameld en ze zijn in staat om met een ongeëvenaard meesterschap en autoriteit een onderwerp naar een hoger niveau te tillen. Wat voor mij het spirituele aan zo’n gave is, en wat een autistische gave onderscheidt van een fixatie of dwanghandeling, is het feit dat het vanuit zo’n enorme overgave gebeurt en dat er geen formeel onderwijs aan te pas komt. Ze zijn selfmade masters. Het is z’n allesje. Iemand met autisme leeft ervóór en erván. Het is soms het enige wat een leven met autisme in deze harde rotwereld de moeite waard maakt, het enige om voor te leven en wat de existentiële eenzaamheid die gepaard gaat met autisme, draaglijk maakt.
Door de medische wetenschap en klinische psychologie worden deze talenten niet op waarde geschat. Soms worden ze gebagatelliseerd, of in het gunstigste geval ‘grappig’ gevonden als uit de hand gelopen hobby. Men kijkt vanuit gewoonte naar wat er niet goed gaat. En dat is zonde. Vanuit een spiritueel perspectief heeft elk leven een reden. Als je dan in zo’n lastige incarnatie geboren wordt (ik zeg het maar gewoon zoals het is), dan mag daar best iets moois tegenover staan: je gave leven.
Zelf geef ik er de voorkeur aan om onderscheid te maken tussen autisme en autistisch gedrag. ‘Autisme’ is de optelsom van iemands persoonlijkheid en zijn bedrading. Het autismespectrum is breed en er zijn net zoveel manieren waarop autisme tot uitdrukking kan komen als dat er mensen met autisme zijn. ‘Autisme’ kan een probleem zijn, maar het hóeft niet. ‘Autistisch gedrag’ ontstaat waar autisme wel problemen geeft. Eigenlijk is het een verzamelnaam voor gedrag dat raar of hinderlijk is en dus onwenselijk. Autistisch gedrag beweegt mee met de mate waarin iemand met autisme stress ondervindt: het komt dan sterker naar voren dan wanneer iemand ontspannen en tevreden is. Stereotiepe handelingen worden vaak als een probleem gezien, maar eigenlijk zijn ze vrij onschuldig. Ze dienen als spanningsafleiders in een drukke omgeving. Autistisch gedrag kan problematisch zijn: als iemand bijzonder onzelfredzaam is, of paniekaanvallen krijgt in een vreemde omgeving, of zo stekelig in de omgang is dat het echt niet meer acceptabel is, is er een serieus probleem. Maar vaak wordt autistisch gedrag ook afgekeurd zonder dat er een probleem is. Men vindt het raar dat iemand liever alleen is, sterk op zijn lievelingsbezigheden is gericht of op zijn eigen, wat buitenissige manier zijn stress laat afvloeien. Dan is het het oordeel van maatschappij dat autisme pathologiseert, zonder dat de persoon zelf een probleem hoeft te hebben.
De basis van autistisch gedrag is extreme hoogsensitiviteit
De laatste jaren, onder meer onder invloed van het werk van Herbert van Erkelens en William Stillman, is een kentering op gang aan het komen: Men prikt door de façade van de autistische afgeslotenheid heen en merkt op, dat mensen met autisme eigenlijk zeer hoogsensitief zijn. Zo hoogsensitief, dat zij zich afsluiten voor de wereld om maar niet voortdurend gebombardeerd te worden met indrukken, prikkels en energieën van anderen. Ze hebben zo’n uitzonderlijk gevoelig en ontvankelijk bewustzijn, dat ze andere mensen liever uit de weg gaan. Datzelfde bewustzijn maakt, dat ze frequenties en energieën oppikken die de meeste andere mensen ontgaan. Daardoor kijken zij op een unieke manier naar de wereld en zijn daardoor ook in staat om unieke dingen te scheppen. Hoewel sociaal onafgestemd zijn mensen met autisme vaak erg zachtaardig: ze zullen niet snel pesten of iemand erin luizen, iemand omlaaghalen om te winnen en ze houden er voor zichzelf een strenge morele code op na.
Sharyl Jackson is één van de eersten geweest die het verband tussen autisme en kristalbewustzijn heeft opgemerkt. Zie daarvoor het artikel ‘Eigenschappen van een Kristalkind’ op deze site. Dat is een revolutionaire stap geweest, gezien het stigma dat aan autisme hangt. Veel ‘nieuwetijds-auteurs’ hebben inderdaad de overeenkomst tussen kristalbewustzijn en autisme opgemerkt. Doordat ze niet los konden komen van verouderde manieren om tegen autisme aan te kijken, stelden zij jammer genoeg dat kristalkinderen weliswaar teruggetrokken zijn, maar desondanks niet autistisch zijn omdat zij, in tegenstelling tot autistische kinderen, vrolijk en liefhebbend zijn. Het zijn het stigma en onbegrip die aan autisme kleven die mensen tot dergelijke uitspraken brengen. Ik haal dit detail bewust aan. Het kan futiele navelstaarderij lijken, maar deze denkstap is precies waar het om gaat: Het losmaken van de automatische link tussen ‘autistisch gedrag’ en het label ‘menselijkheidsdefect’. In de boeken van William Stillman worden anekdotes aangehaald over sociaal teruggetrokken kinderen met een ontwikkelingsachterstand maar desondanks een zeer gevorderd spiritueel bewustzijn, telepathische gaven en een enorme mate van heldervoelendheid. Het is niet moeilijk om daarin onmiddellijk de kristalkinderen herkennen Iemand kan een autismediagnose hebben, en dat heeft wel degelijk een voorspellende waarde over op welke terreinen van het leven je obstakels kunt verwachten, maar daarnaast is hij ook gewoon nog mens met het vermogen en de wens tot liefhebben. Dat de manier waarop hij/zij dat uitdrukt een beetje anders is, zou geen reden mogen zijn om zo iemand maar te bestempelen als ‘gemankeerd’. Ik wil bijdragen aan het losmaken van deze koppeling zodat liefde bereikbaarder wordt voor mensen met autisme. Want ze hebben liefde ontzettend hard nodig. Om hun talenten te ontplooien en hun vleugels uit te slaan. Om mens tussen andere mensen te kunnen en dúrven zijn.
Aan de andere kant zie je ook een doorslaande tendens waarin mensen de gevoeligheden van mensen met autisme op een voetstuk plaatsen en beweren dat ‘autisme niet bestaat’, dat autisme het zoveelste labeltje is en een miskleun van de wetenschap, die vanuit haar eigen beperkte perspectief naar nieuwetijdskinderen kijkt. Beperkt perspectief, helemaal mee eens. Maar ondertussen is er klinisch echt wel het nodige aan de hand bij mensen op het autismespectrum (in een volgend artikel wordt hier dieper op ingegaan). Ik ben blij met deze bewustwording, maar het valt me op dat er vooral wordt geschreven door mensen die geen autisme hebben over mensen die het wel hebben. Ik zou graag zien dat de mensen op het autismespectrum zelf uit hun slachtoffer- en gehandicaptenrol stappen en laten zien wie ze echt zijn. Het feit dat mensen met autisme met een doel hier op aarde komen, blijkt wel dat we hen niet zonder meer mogen ‘afschrijven’ als mensen met een handicap. Overigens zonder hun problemen te bagatelliseren.
De levensmissie van mensen met autisme
Zelf zie ik het autismespectrum als een subgroep binnen het menselijk bewustzijn en potentieel, met een andere informatieverwerking, andere omgang met emoties en –dus- andere kwaliteiten en zwaktepunten. Van die zwaktepunten wordt een veel te groot probleem gemaakt, terwijl de potentie van deze mensen veel te weinig wordt benut, en bovendien vaak op de verkeerde manier: veel mensen met autisme worden ingezet op routinewerkzaamheden terwijl hun hersenen een onvoorstelbaar potentieel bezitten: verregaande multidimensionaliteit. Zij zijn in staat om ‘achter de sluier’ de kijken op een manier die voor de meeste andere mensen nog niet mogelijk is. De zgn. ‘savanten’ staan in directe verbinding met het akasha-veld. Velen zijn heldervoelend en telepatisch. Anderen hebben de wetenschap en de kunst met sprongen vooruitgeholpen met hun intuïtieve kennis van ‘hoe het werkt’. Zelfs de rockmuziek hebben we aan autisme te danken: de eerste generatie versterkers voor elektrische gitaren is uitgevonden door een Asperger. Om over ‘de groten’ als Temple Grandin en Albert Einstein maar te zwijgen. Ze zijn geen probleem, ze laten ons zien wat je kunt bereiken als je ‘om een hoekje denkt’.
Mensen met autisme hebben door hun gevoeligheid en hun bewustzijn, dat is doorgeschakeld naar de hogere spirituele sferen, een belangrijke taak te vervullen in de huidige overgangsperiode. Ik ben van mening dat de autistische vorm van hoogsensitiviteit een aanvulling is op de vorm die we meestal aanduiden met ‘empaat’. Dat zou je de ‘yin-HSP’ kunnen noemen. Mensen met autisme hebben een ‘yang-HSP’. De yin-HSP is gericht op het aanvoelen van de gevoelens van anderen, vibraties uit de natuur oppikken en helen. De yang-HSP zorgt ervoor dat we (rand)wetenschappelijke vraagstukken op een intuïtieve manier kunnen benaderen. Mensen met yang-HSP ontvangen vaak inzichten door middel van dromen, channeling en synchroniciteiten (zo heb ik mijn boek geschreven dat ik z.s.m. wil gaan publiceren). Friedrich Kekule heeft beweerd de molecuulstructuur van de benzeenring in een droom te hebben ontvangen. Albert Einstein heeft zijn relativiteitstheorie opgesteld door zijn verbeelding te gebruiken. Het zijn juist de gevoelige, intuïtieve wetenschappers geweest die de grote doorbraken en paradigmaveranderingen tot stand hebben gebracht. Albert Einstein uiteraard, maar ik verdenk Nicola Tesla er ook van dat hij een Asperger of kristalmens geweest zou kunnen zijn. (Tesla heeft baanbrekend werk verricht op het gebied van vrij toegankelijke elektrische energie, heeft zijn werk nooit laten patenteren omdat hij vond dat gratis energie de wereld vooruit zou helpen en was niet geïnteresseerd in persoonlijk gewin. Hij is tegengewerkt door tijdgenoot Edison, die er vandoor ging met de eer, de patenten en het geld.) Hun logisch werkende, deducerende en structurerende brein is in staat deze ‘wolligheid’ te vertalen naar plausibele theorieën en praktische toepassingen. Een prachtige samenwerking tussen yin en yang, mannelijk en vrouwelijk, gevoel en verstand. En dat is precies wat we nu, in dit tijdperk van een dominante, overgerationaliseerde, almachtige en arrogante wetenschap, zo verschrikkelijk hard nodig hebben.
De kernkwaliteiten van autisme
De kernkwaliteit van autisme omvat meerdere zaken:
De boodschap van autisme is dat we dingen weer geconcentreerd, aandachtig en met betrokkenheid gaan doen. Niet alles afraffelen, drie dingen tegelijk doen of er met zevenmijlslaarzen doorheen stampen, maar de tijd ervoor nemen, het grondig doen, netjes afwerken en daar voldoening uithalen.
De boodschap van autisme houdt in: de kern van de dingen zien, door façades heen prikken. Een zuiverheid van zijn die geen hypocrisie toelaat. En dat durven uit te spreken.
Mensen met autisme laten ons zien hoe belangrijk het is om compromisloos jouw eigen, unieke pad te gaan. Hoe off the road gaan je helpt om jouw talenten te ontwikkelen. En hoe je op die manier een onderwerp naar een hoger plan tilt.
Autisme is een manifestatie van een nieuw gebruik van onze geestelijke vermogens. Om een moeder van een autistisch kind te citeren: ‘Autisme is geen bug in de software, het is een totaal ander besturingssysteem’. En dat geldt eigenlijk voor alle nieuwetijdskinderen, van welk type ‘bedrading’ ze ook zijn: indigo, kristalkind, sterrenkind, regenboogkind. We zouden niet moeten schrikken van het feit dat ze dingen anders doen.
Op al deze onderwerpen wordt in latere artikelen dieper ingegaan. Artikelen over de volgende onderwerpen gaan er nog aankomen:
- Klinische problemen van mensen met autisme gezien vanuit een spiritueel perspectief
- Handreikingen om te aarden voor mensen met autisme.
- De androgyne psyche van mensen met autisme en vrouwelijk autisme in relatie tot de terugkeer van de vrouwelijke kracht
- Autisme en omgaan met emoties.
- Overprikkeling
- De specifieke vorm van HSP die eigen is aan mensen met autisme
Literatuur:
Tony Attwood. Het Syndroom van Asperger. Uitgeverij Pearson, Amsterdam, 2001
Hans Lemmens. Het elastiek tussen lichaam en ziel Uitgeverij Andromeda, 2008
Herman de Neef. Op weg naar rust. Uitgeverij Inspired Quality Publishers, Amsterdam, 2012.
William Stillman. Soul of Autism New Page Books, 2008
de boeken van Temple Grandin
klik op de desbetreffende link voor meer informatie
Referenties:
2 Centers for Disease Control and Prevention
mensen moeten echt eens wakker worden uit deze bullshit gesteldheden of afwijkingen….laat het los dit zijn zeer creatieve en de echte intelligente mensen. en wat men hier intelligent vind is het interlect zonder creativiteit, de mensen worden vol gepropt met geest bekrimpende drugs, terwijl mensen de geest eens moeten gaan verruimen de mensen met de etiket hebben deze verruiming al maar omdat mensen niet na kunnen denken en kwakkeloos alle shit aannemen en het afwijkende nog steeds in deze richting noemen tot gesteldheden. dit is te bizar…ik weet nog dat ik 34jr geleden naar de kleuterschool ging als kind mochten wij nog spelen en knutselen en lekker creatief bezig zijn….we waren niet naar binnen te krijgen met buiten spelen….! nu een vraag hoe vaak zien jullie kids nog buitenspelen die in jullie geen afwijking hebben..? ik serieus geen en dan woon ik toch om de hoek van een basis school en aan de andere kant een speeltuin. wel nu de mensen met de gesteldheden of afwijkingen….zoals van natuur eigen creatief en bezig willen zijn worden door trotse papa en mama aan de drugs geholpen en tot zombie gemaakt deze kids willen juist dingen ondernemen maar worden tot dat beperkt. vanaf de kleuter klas af kunnen ze niet meer leuk knutselen en spelen het is alleen maar dat linker hersenhelft programmering…cijfers en letters, creativiteit pffffff…..computer dit smart tv smartphone tablet playstation xbox nitendo en noem het maar op is wat kids nog doen….ze kunnen niks en weten niks zolang ze maar na 14 jaren aan herhaling een papiertje halen toch…..mensen verkreuken deze kids tot hersendode idioten die zich meer zorgen maken over de niet echte dingen, als over de dingen die echt zijn. buiten is dat is, zo een spelletjes kastje is fake niet echt het is rommel maar mensen trappen er massaal in….mijn moeder zei laatst nog vroeger was alles beter. hieraan moest ik 1 ding corrigeren want de mensen winnen het vandaag de dag aan domheid….! integenstelling tot vroeger wint de domheid en onwetenheid het vandaag…! het programma hoeveel is jou leven waard heeft mij niet eens op tv doen komen, mijn leven is een heel leven waard niet in geld uit te drukken. als je jou waarde in geld uitdrukt weet je wel hoe goedkoop dat klinkt, hoe ziek en verslavend geld kan zijn. geld staat bij veel mensen boven hun eigen leven en jullie maken je kids net zo stupide als jullie zelf….stop met die medicijnen stop met het benoemen dat het afwijkend is of de gesteldheden. stop met dat f*ck*ng na praten van onzin en laat kids weer buitenspelen en een goedwerkend immuunsysteem creeeren ipv voor een zogenaamde p(L)andemie je met shit giftige rotzooi volspuiten. echt ik heb de wereld nog nooit achteruit zien gaan. en dan dit gezeur over autisme add adhd ik heb het etiket maar ik laat me niet beperken door mensen die zeggen dat ik die heb, ik ben een spiegel voor hen kijk wat je zegt je beperkt jezelf zonder dat je het door hebt idioot. maar daar maak ik dan ook gebruik van juist om de spiegel goed voor te houden….! gooi dus die smart onzin weg stop de kijkkast pleur die ook weg ga wat meer doen en trap je kids naar buiten om te spelen….alleen met deze tech zijn het al cyborg zowat…..wordt wakker sta op en verander je perceptie….dat is het enige wat je hoeft te doen. zorgen maken over onzin is niet chill maar het gebeurd. mensen werken zich echt tot over het kantel randje en wanneer het te laat is zeggen ze vaak we hadden geen keus. fock off die keuze had je alle tijd voor alleen vind je de toekomst voor je koters niet belangrijk genoeg om er wat aan te doen. het staat allemaal wat rommelig en door elkaar maar dit gaat over hetzelfde als 1 geheel
Alleen al dit artikel lezen, bevrijdt me van een diep gevoel van wanhoop dat het weleens van me overneemt, zo dankbaar, xx
https://the-art-of-autism.com/an-autistic-shaman-shares-why-autistic-people-make-good-shamans/
Wij zijn de nieuwe shamanen.
TAKIWATANGA FOR LIFE!
Dat denk ik ook, benieuwd naar je artikel hierover! thank you,
Wat een mooi artikel, dank je wel hiervoor.
Ik begeleid sinds kort mensen met autisme en merk dat ik het lastig vind mee te ”moeten” met ouders/verwijzers etc die ik er eigenlijk naar op zoek zijn hoe het kind weer in het systeem past.. Ik zie zelf veel meer de kracht, hooggevoeligheid en talenten die de autisme-kids in zich hebben en vind het lastig een brug te vormen hier tussen. Ook vind ik het soms lastig in hoeverre je kids met autisme mee kunt nemen in het grotere plaatje van dit alles en in de zoektocht van hen in de maatschappij/systemen die we zelf hebben bedacht en in stand houden.
Ben erg benieuwd of er meer hulpverleners/ouders/begeleiders zijn die hier ervaringen, tools, tips, ideeën over hebben!!
Dag Merel,
Je hebt een interessant en goed verhaal geschreven. Ik ben zelf jobcoach voor mensen met autisme en een boek aan het schrijven over autisme en talent. Ik herken de hooggevoeligheid van veel mensen met ASS voor werksfeer en dingen die niet kloppen. Dat zie ik als een talent, en niet als een beperking. Ook herken ik dat veel mensen met autisme autodidact zijn en de kans moet krijgen zich in dat talent verder te manifesteren, als ze maar een niet te hoog werkdruk krijgen. ASS is meer een probleem van te sterke druk van de omgeving waar iemand niet goed mee om kan gaan dan een beperking die altijd speelt, zeker bij de mensen waar ik mee te maken heb. Daarnaast kom ik ook regelmatig mensen met ASS tegen met een spirituele gevoeligheid en ben ik zelf nog aan het peinzen waar dat verband vandaan komt.
Hartelijke groet,
Maarten
Yang-HSP…
Die vorm van uitdrukken deed een deurtje voor me opengaan.
Hartelijk dank Merel,
Coen
(35jarige Yin-HSP met een psychosespectrum diagnose)
ik vind het zo raar. ik heb autisme, maar ik kan me helemaal niet relateren aan wat erover beschreven wordt. ik ben een fysieke en vooral ook een emotioneel empaat. ik ben niet van de analystische, logische, perfectionistische kant. ik heb me altijd al anders gevoeld, ook van mensen met autisme.
ik voel de emoties van anderen aan. te sterk. ik heb geen zin om rekening te houden met anderen
bij mij ligt het vooral aan mijn zielen. mijn zielen zijn dierlijk. ik heb bijv. een wolven ziel. maar ook een plant, een demon en… een sociopatische tiener. heeft ook te maken met mijn vorige levens trouwens
ik heb HEEL andere perspectieven op het leven dan andere mensen. ze zeggen vaak dat met onze fantasie en in ons wereldje te ver afwijken van de realiteit. maar dit is voor mij de realiteit!
”one persons craziness is another persons reality”
Zeer interessant!
Ik heb ook syndroom van asperger. Ik werd er dan ook op mijn eerste basisschool (De Stappen in Hoogerheide) mee gepest. Het was een klassieke basisschool. Ik, en alle andere met aitisme, kunnen natuurlijk niet goed met het traditioneel schoolsysteem opschieten. Middelbaar school Agora, onder andere, vind ik een beter school. Er wordt hier juist gesproken over de typen nieuwetijdskinderen:
1. Indigo
2. Kristalkind
3. Regenboogkind
4. Sterrenkind
Ik zie hier nergens op deze website trouwens staan:
Nummer 5. Zonnekind
Ik ben erg creatief, ookal ben ik niet goed in wiskunde en natuurkunde, en mijn IQ ligt op 130
Zelf vind ik het een beetje vreemd om mezelf nieuwetijdskind te noemen. Vooral omdat ik wel HSP en empatisch ben, maar geen oude ziel
Ik ben wel veel bezig met spirituele zaken en hecht daar dan ook meer waarde aan dan het materiële, maar ik ben eerder aan het leren van deze wereld dan dat de wereld van mij leert. Ik heb zelfs het gevoel dat dit mijn eerste leven OP AARDE is!
Ik kan alleen wat dierlijke levens herinneren
Ook kan ik een vreemd soort wezen herinneren:
Een groen-langharig zoogdier dat het verstand heeft van een mens. Misschien leeft die in een andere kosmos of planeet?
Ik heb er bewondering voor dat hoe dit allemaal geschreven staat. Ik blijk zowel de yin- als de yang-HSP te hebben. Ik heb zelf een lichte vorm van Autisme; MCDD, maar ik heb ook dus HSP. Dat botst erg vaak met dat wanneer ik gevoelens van anderen overneem waardoor er mapjes open gaan (in dingen blijf hangen zeg maar waar k niet uitkom), en daardoor vervolgens in paniek raak erg snel, want iedereen is zo druk tot ik mij ook erg onderdrukgezet voel.
Zelf ken ik mensen, bij mij op het dagcentrum (dagbesteding) waar ik deelneem, die hebben het niveau van een kind en hebben ook autisme. Bij de mensen die als een kindje van 7 denken ongeveer herken ik dit ook wel degelijk zelfs tot mijn grote verbazing. Maar niet bij de mensen die als een kindje van 2 of 3 denken. Maar bij mezelf herken ik dit voornamelijk. Het enigste wat ik niet herken bij mezelf is ‘het graag alleen te willen zijn.’ Ik ben helemaaaaal niet graag alleen namelijk. Ik voel me nogal snel eenzaam namelijk door alles wat ik in mijn jeugd mee heb gemaakt; ben geestelijk mishandeld, en geterroriseerd, en had bij a niemand. Pas sinds mijn 15e kreeg ik eindelijk de liefde die k nodig had maar ben wel klein gehouden. En nog geen 5 jaar later moest ik alweer op mezelf gaan wonen. Ben nu 22, en vind gewoon dat dat allemaal te kortdacht was; daardoor voel k me nog weleens erg eenzaam.
Ik val ook overal tussenin omdat ik binnen de zorg woon. Hun zijn namelijk erg ingesteld op de praktijk, terwijl ik door wie ik op deze dagen geworden ben heel veel intern te leren heb. Daardoor twijfel ik heel erg aan mezelf.
Heeft iemand advies?
Lieve groet Siri
Hey,
Ook ik kijk met grote interesse naar het vervolg van je blog.
Hier een moeder die onder hoge stress tegen autisme aanschuurt en dat eigenlijk ook al heel mijn leven. Ik beschouw mijzelf als hoog spiritueel op de autistische manier. Ik leef een gewoon leven met een gezin waarvan de oudste net als ik heel “normaal” tegen autisme aan schuurt en straks VWO gaat doen en ‘t leven ontdekt als intelligente oude ziel met “normaal” veel vrienden en gezellig op stap.
Mijn dochter heeft ADHD en wordt knettergek in een klas van 20 op een montessorischool. Ze ontsnapt naar droomland waar ze elven vleugels heeft en danst met de wind. Ze is lief en vrolijk (en door de frustratie een beetje aan de mollige kant) En zodra we iets gaan ondernemen pakt ze een groep ” normale” mensen bij de kladden en je bent op de vrolijkste en gezelligste trip ooit. Wat een talent!
En dan mijn jongste.. Heel vooruitziend heet hij Indigo. Indigo schuurt niet tegen autisme aan.. Hij heeft toch “het” de vloek van het geboren worden op een andere planeet . Hij praat sinds zijn 5e (daarvoor niet, of niet voor mensen te verstaan) er al van dat hij van een ster komt en een engel is. Super helden zijn zijn fettish en alles wat eng is en duister trekt zijn gruwelende aandacht.. Hij wil het weten, hij is op aarde. Ik kan een boek schrijven over hoe ik heb zien ontstaan. Ik kan een tweede boek schrijven over hoe het voelt. Mijn kinderen hebben allen een IQ van boven de 124 mijn oudste met zelfs hoger EQ.
Ik vind mijn kinderen intelligent en ik zie hoe hard deze samenleving ze dwingt om op zeer jonge leeftijd in de machine te stappen. Hoe weinig tijd ze hebben voor dromen en “uploaden” van wat ze allemaal mee maken op een dag. We werken allemaal veel te hard en we zijn niet tevreden met wat we hebben. Niet alleen autistische kinderen of kinderen met ADHD lijden onder deze druk. Alle kinderen moeten snel oud worden.
Zoals ik al zei wij zijn ” normaal”, modaal zelfs als je ‘t goed bekijkt. Huisje, boompje, beestje, belastingdienst. Geen godsdienst geen antroposofie geen elite.
Maar zowel mijn partner als ik erkennen het gevoel dat de tijden veranderen. Dat het heel goed zo kan zijn dat er zoveel mensen wakker worden en er oude zielen terug komen op aarde. Oh en hij heeft ADHD en is mijn held. Hij faciliteerd mijn leven. Dus toch een beetje autistisch (vooral onder stress ;))
Dank je Merel
Ik kreeg jouw link van onze dochter Susan Marletta-Hart, schrijfster van een aantal boeken over HSP.
Jouw blog past precies op mijn situatie, hoewel ik eigenlijk nooit de nadelen van mijn ASS in de praktijk heb ervaren.
Ik was werkzaam in de elektronica op een groot laboratorium kreeg alle vrijheid om mijn eigen onderzoek in te richten, als beloning voor goede ideeën. Mijn werkwijze was veel meer intuïtief dan berekenend.
Ook ben ik actief in de muziek, kerkkoor, mannenkoor, band voor mensen met een beperking.
Ook in deze activiteiten merk ik mijn apart zijn en heb daar veel meer voordeel dan nadeel van.
Mijn diagnose is recent, op mijn 72e jaar en na bijna vijftig jaar getrouwd met een vrouw die veel last heeft van mijn beperkingen. Maar, nu het een naam gekregen heeft, leert ze er beter mee om te gaan, vooral door meer begrip.
Nogmaals bedankt.
Zelf ben ik ooit begonnen om autisme vanuit spriritueel perspectief te bekijken. Dan gaat het er niet om iemand een label op te drukken, maar om te begrijpen wat er werkelijk omgaat in een ander. In 'Autism and the God Connection' van William Stillman heb ik gevonden wat ik zocht, ook om mijzelf te begrijpen. Onlangs constateerde mijn cranio-sacraal therapeute dat bij mij de rechterhersenhelft de dominante is. Ik was daar verbaasd over omdat je als natuurkundige via de linkerhersenhelft ingewijd wordt in een wereld die wat het fenomeen tijd betreft lineair is en geen ruimte laat aan een God met wie je je kunt verbinden. Uiteindelijk heb ik ontdekt dat het vrouwelijk gezicht van God in de natuurkunde ontbreekt en dat natuurkundigen om die reden nog onvoldoende verstand hebben van hoe het heelal in elkaar steekt. Het woord autisme zegt mij steeds minder en minder, omdat ik jongeren met autisme heb leren kennen die in een heel andere wereld leven dan mijn dochter. Wat betekent die diagnose dan nog?
Het klinkt wel leuk maar om Albert Einstein postuum een diagnose te geven gaat wel ver. In die tijd was heel de maatschappij ook nog es anders. Oliver Sacks, zeker neit de minste, heeft het ontkracht. Als we Einstein's levenspad ECHT wisten zouden we er misschien iets over kunnen zeggen. Overigens ik heb een diagnose in het spectrum en heb sinds de Kees Momma documentaire een paar jaar terug besloten het voortaan geheim te houden, terug de kast in zeg maar. Ik verwacht namelijk geen begrip voor een diagnose die zo enorm wispelturig heen en weer geslingerd wordt. Diagnostische maatstaven veranderen steeds, de groep die ervoor in aanmerking komt wordt groter en groter en daardoor verwarrender. "He heb jij autisme?" En die vraag is helemaal niet gek. Ik ken twee mensen in mij omgeving met een niet aangeboren hersenletsel, ook zij hebben een diagnose in het spectrum gekregen. Hun gedrag kwam genoeg overeen. Zelfs aangeboren is het niet meer dus!
Hoi Merel, wij hebben bij onze jongste (adoptie)zoon altijd al gevoeld en gezien dat hij anders was. Doordat onze zoontjes beiden heel veel meegemaakt hebben duurde het wel tot voor kort, 6,5 jaar, dat we het gevoel hebben dat e.e.a. inmiddels wat uitgekristalliseerd lijkt te zijn en er idd sprake kan zijn van autisme. Eerlijk gezegd zijn we helemaal niet op zoek naar een label. Wat wij veel belangrijker vinden, is hoe aan te sluiten bij zijn behoeften, zijn gedachten en hem gewoon laten zijn wie hij is en wie hij mag zijn en mag worden. En voorbereid zijn op de dingen die in de toekomst mogelijk op zijn pad kunnen komen. Jouw artikel is het antwoord op mijn vraag: moeten we autistische kinderen niet eens gaan zien als hoog-gevoelige personen waar wij iets van mogen leren in plaats van hen als probleem te zien? Zijn zij de nieuwe generatie die ons meer bewust mag maken van weer terugkomen bij ons gevoel? Jouw verhaal voelt voor mij aan als zo vanzelfsprekend… Dank je wel voor dit mooie verhaal!
Hoi Merel, ik lees je mooie artikel nu pas!
Ik ben op jou "gestuit" door te googlen op bewustzijn en autisme omdat ik een workshop wil ontwikkelen voor mensen met ASS en AD(H)D wat gestoeld is op het gedachtegoed van Christoph Fasching. Een Oostenrijker die het bewustzijn heeft ontrafeld en een zeer bijzondere workshop heeft ontwikkeld "Leven in liefde is mogelijk" genaamd.
Door structuren van je bewustzijn te optimaliseren (in liefde te brengen) blijkt er zeer veel mogelijk!!!
Ik heb deze (en voorgaande) workshops gevolgd en voel me als herboren!
Ik heb twee geweldige zoons van 19 en 16 jaar met een etiketje in ontwikkelingsstoornisland.
Altijd werkzaam geweest in de GGZ en altijd op zoek naar "iets" waarmee je recht doet aan de authenticiteit van iemand en heelt wat heling behoeft.
Volgens mij heb ik dat via het werk van Christoph Fasching gevonden en ben nu bezig dit meer op maat te maken voor mensen met ASS en AD(H)D.
Bedankt voor je wijze woorden!!!!
Jij bent Prana!
Als je interesse hebt, kijk dan op JijBentPrana.com
Hartelijke groet, Linda Dooijewaard
Wat een geweldig stuk! Ik kan verder niet omschrijven hoe goed ik het vind, maar super. Sinds een half jaar heb ik mijn diagnose en er vallen zoveel dingen op zijn plaats, maar ik wil ook mijzelf nu eens leren kennen. Zit midden in dat proces. Ook ik heb 42 jaar lang een "normaal" (aangepast) leven geleid, met het gevoel dat er iets anders was, maar niet weten wat. Daar komt nu steeds meer duidelijkheid in, beetje bij beetje. Dank je voor je blog!
Hoi Merel, eindelijk iemand die mijn binnenkant kan verwoorden. Ik voel me heel vaak stom en dom en vooral laag sinds ik weet dat ik autisme heb. Al die jaren schreeuwde ik van binnen maar niemand kon me horen. Het leek inderdaad alsof ik een andere taal sprak. Elke dag kamp ik nog mezelf. Ik ben heel onzeker, hsp maar ook vooral bang. Ik wil zo graag mezelf zijn maar schaam me dood voor wie ik ben.
Hé Bramila, stop met je te schamen want dat is nergens voor nodig. Nu je weet dat je autisme hebt, kun je op zoek naar je eigen handleiding. Het kan heftig zijn om een diagnose te krijgen waar een stigma aan hangt maar je kunt nu vooruit gaan kijken. Succes! Merel
"Ze spreken een andere taal: ze hebben weinig ego en daardoor hebben ze niet de conditionering om het ego van een ander te strelen of te ontzien. Daar maken ze zich vaak impopulair mee ". Dit vind ik wel je mooiste zin. Vooral het ego van anderen niet strelen of niet ontzien heb ik vaak mee te maken gehad. Ik ben 39 jaar nu, en nu pas kom ik erachter dat ik een vorm van Autisme heb of tegen het spectrum aanleun. PDD-NOS word genoemd door ervaringsdeskundigen in mijn omgeving. Ik wilde juist nooit een label. Ook HSP en ADD zijn op mn pad gekomen, maar wilde ik ook nooit echt compleet aanvaarden. Nu lees ik dus dat extreme gevoeligheid een rooie draad is van het autisme spectrum. Hoe kwam ik bij dit artikel terrecht ? Door autisme en spiritualiteit in 1 zoekopdracht te googlen. Ik wilde weten of er een verbinding bestond, en kijk aan. Kom ik op deze plek terrecht. Mooi geschreven en mooi doel ook om steeds meer maatschappelijke acceptatie te winnen voor deze gave. Het is zo makkelijk ook om vanuit de wetenschap die bijna altijd uitgaat van gemiddelden, te redeneren dat het een beperking is. Ja we wijken af van de gemiddelde mens, maar dit hoeft toch niet een beperking te zijn. Maar zo voelen we ons wel vaak. Ik vind autist ook wel een beetje denigrerend klinken. Mooi geschreven Merel, het geeft een mooie kijk erop die ik als potentieel autist goed kan gebruiken :). Dankjewel
Prachtig dit alles te lezen. Sinds kort zijn wij tot de ontdekking gekomen dat mijn vrouw (36) asperger heeft. Een bijzonder iets waarbij we nu diverse dingen zoals gedrag en gevoelens kunnen plaatsen. Nu word er nog nader onderzoek gedaan naar add ivm agressie. Sinds drie jaar hebben wij onderling wat problemen gehad omdat er ineens geen genegenheid meer kwam van haar kant en aanraking was heel moeilijk voor haar. Nu we weten dat zij asperger heeft krijgt zij therapie en gaat t de goede kant op. Er is veel duidelijl ni en ook ik snap de situatie en kan er mijn rust in vinden. Toekomst ziet er weer goed uit omdat ik nu haar buien begrijp en het voor haar dan ook minder druk geeft. Bedankt voor Uw verhaal !!
Beste Merel,
Ik werd aangenaam verrast door je artikel. Mijn dochter van nu 19 jaar heeft deze diagnose ooit opgeplakt gekregen. Dat ze anders is, was me al snel duidelijk, ik noemde haar altijd "mijn bijzondere kind". Problemen en diagnoses kwamen pas toen ze naar school ging en langzaam maar zeker in een depressieve toestand terecht kwam. Mooi hoe je schrijft over hoe jij aankijkt tegen de diagnose die zo breed is dat je er bijna geen algemeen beeld van kan maken. Vooral de buitenwereld heeft moeite met het anders functioneren. De angst die ontstaat rondom het (be)leven van deze fijnbesnaarde mensen/dochter is voor mij opvallend. Op heel verschillende gebieden reageert deze mens die duidelijk hoog en heldervoelend is. Anderen worden hier door continue alert gemaakt als ze hier voor open staan, waar het ziende oog mist wat er op energetisch niveau gebeurt. Daarnaast heb ik ook gemerkt dat er veel "gedragen" wordt op energetisch gebied vanuit de familielijn.
Dit is voor mij een aandachtspunt om met of zonder autisme te onderzoeken hoeveel er "vastgekleefd"zit en er losgemaakt mag worden door deskundigen op energetisch gebied. Het is in ieder geval mijn missie om hier aan bij te dragen. Merel, fijn dat je jouw beleving en visie deelt. Ga door vanuit jouw kant en ik pak de mijne vanuit mijn rol als ouder en deskundige op hulpverlenings- bewustwordingsgebied. Wellicht komen onze visie en werkwijze nog eens samen om zodoende meer voeding te geven aan een wereld die hier broodnodig aan toe is. Hartelijke groet, Lianne Kortleve
Wat een geweldig stuk! Ik heb een zoon met syndroom van Asperger. Hij worstelt op het moment erg met zijn autisme, hij is 20 en probeert zijn plek te vinden in de maatschappij wat niet meevalt voor hem. De zienswijze in dit artikel is zo positief en puur! Dank je wel hiervoor Merel en ik kijk uit naar meer artikelen van jouw hand en je boek.
Prachtig stuk. Heel open en met een bedachtzame ondertoon..fluide is het woord dat in me opkomt. Ik herken de dimensie waar je over schrijft zelf ook. Ze zeggen dat ik geen autist ben. maar ik kan voelen hoe dat werkt als ik erop in zoom en ga schrijven. Dat kan ik ook bij down of welke naam je eraan wilt geven. Precies om die reden ben ik niet zo van de namen, van de hokjes. Misschien omdat ik altijd het verbindende element zie en soms niet kan begrijpen dat niet iedereen dat ziet. Ik begrijp dat als je eenmaal aan een diagnose wordt gekoppeld dat een heel proces is waar je doorheen gaat, ook met je omgeving. Zo ben ik ook stevig gediagnostiseerd geweest in chronische auto immuunziektes. En toch..weet je hoe ik heelde? Door niet in die hokjes te geloven. Ik wist een diepere onderstroom in mijzelf dan dat. En daar heb ik dan weer een boek over geschreven 😉 Ik ben heel benieuwd naar de jouwe, je boek. Het is nu eenmaal ook zo, dat wij hier zijn om het nu uit te laten waaieren in gister en morgen en daarin individu te spelen. En dat geeft hokjes om te leren groot overzicht te krijgen in de detail. En je klinkt als een doorgever, een leraar, een deskundige. Hoe noem ik het ? Tot slot..ergens weet ik dat ik in alle hokjes pas, de ene komt misschien wat sterker naar voren dan de ander. Informatie geeft ook veiligheid en een handreiking waar nodig..heel fijn. Dank je wel voor je ongetwijfeld krachtig gefocuste inzet. Super! Moniek
Dag Merel, ik kreeg jouw artikel doorgestuurd van een vriendin en heb het met veel plezier gelezen. Het is een ontzettend boeiende invalshoek, die heel veel steun kan geven voor mensen met ASS. Ik ben zelf gezondheidstherapeut, maar werk ook als begeleider in een voorziening voor volwassenen met meervoudig motorische beperkingen. Zo'n 2 jaar geleden heb ik een man begeleid die toen 29 jaar oud was. Na een bijzonder moeilijke en lange lijdensweg, met verschillende opnames in de psychiatrie en ook verschillende zelfmoordpogingen, heeft hij in samenspraak met zijn familie, uiteindelijk gekozen voor euthanasie omwille van ondraaglijk psychisch lijden. Ook voor mij als begeleider was dit een zeer moeilijk en zwaar proces.
Nu, in die tijd verschenen hier en daar in tijdschriften waar ik als therapeut op geabonneerd ben, artikels over de 'biomedische invalshoek' van ASS.
Na mijn ervaring met de euthanasie, ben ik me gaan verdiepen in deze invalshoek en heb een blog met alle informatie die ik hierover heb gevonden (vaccinatie, voeding, supplementen enz…). Ik werk in mijn praktijk met bioresonantie, omdat ik ook enorm gepassioneerd ben in het 'energetische'. Helaas is hier in België nog maar weinig over geweten en daarom ben ik al op heel wat weerstand gebotst. Maar ik heb contacten met Nederlandse ouders die hier zeer goede ervaringen mee hebben. Zelf heb ik o.a. een jonge vrouw mogen begeleiden in de praktijk die op het punt stond om naar de Hogeschool te gaan, maar die er enorm veel schrik voor had door haar problematiek. Zij heeft haar voeding compleet aangepast en heeft bepaalde supplementen gekregen + bachbloesems. Ik heb de vrouw na een paar maand teruggezien, toen ze samen met haar vriend langskwam en wat een verandering ! Ze vertelde volop, kijk me ook aan en zei dat ze zich heel wat rustiger voelde. Dit was eind november, dus ze zat al eventjes op de Hogeschool en had al ontzettend veel nieuwe ervaringen en indrukken opgedaan. Ik had ondertussen ook al de moeder gehoord en ook zij was enorm tevreden dat haar dochter het zo goed stelde.
Hier is de link met mijn blog : http://www.bloggen.be/lentestroom
Dit is nu eens een beeld van autisme dat voor mijzelf klopt. Dank je Merel voor je artikel en ik ben benieuwd naar wat er nog komt. En mijn hart maakt een sprong met wat ik lees en met wat je wil doen en ik voel…dit is het…ja!!! Dit maakt mee de bewustzijnsverandering die er nodig is…ga ervoor!!!
Dat wij mensen met autisme onze muren afbreken…dat we beseffen dat we vrij zijn en enorme talenten en een enorme kracht hebben die de wereld nu net zo goed kan gebruiken. Zodra je jezelf helemaal lief hebt met je beperkingen (die je trouwens stapje voor stapje kan overstijgen….je gedachten en geloof in jezelf bepalen je eigen werkelijkheid) en talenten ben je helemaal vrij om gewoon jezelf te zijn. Dan raakt het je niet meer wat anderen zeggen of bepalen want je weet wie je zelf bent en wat je hier komt doen.En dat is juist het geschenk dat wij kunnen geven aan deze wereld. Door onszelf te zijn ♡
Dag Merel,
Bedankt voor het delen van dit artikel! 🙂
Onlangs kwam het boek 'De geheime taal van dolfijnen' op mijn pad.Misschien ken je het wel?
De schrijfster bestudeert het gedrag van dolfijnen en al haar inzichten die zie opdoet op vlak van 'hoe' dolfijnen benaderen, past ze toe bij de kinderen met autisme die 'toevallig' op dat moment op haar pad komen. Ze boekt met deze kinderen enorme vooruitgang! Ik kreeg vaak kippenvel, toen ik het boek las, zeker toen ik de link zag met paarden!!! Ook paarden zijn 'beelddenkers' en 'scannen' de mens die bij hun staat. Ze gaan met hun aandacht naar plaatsen in het lichaam waar er spanning is, masseren soms met hun lippen…ze nemen stress over en transformeren dit en ze spiegelen ons zoveel! Prachtig om te zien! Het zijn echte helers als we maar openstaan om ernaar te 'kijken'… Waarom doen ze dit? O.a. omwille van het feit dat ze moeten weten in hoeverre dat ze op deze persoon kunnen rekenen als er gevaar is! Een kudde is nl. zo sterk als hun zwakste schakel. In mijn praktijk als paardencoach komen er de laatste tijd meer en meer mensen en kinderen met ASS op mijn pad. Doordat ik zelf hooggevoelig ben en 'een kanaal' ben, voel ik wat er speelt bij de persoon in de ring, plus krijg ik dingen door van 'hierboven' en kan ik mede door de paardentaal te lezen, deze dingen terugkoppelen en in begeleidende vragen gieten, zodat de persoon tot inzichten komt i.v.m. thema's waar hij/zij tegenaan loopt in het leven. Na elke sessie ben ik zo dankbaar en vind ik het zo wonderbaarlijk hoe zo een sessie 'ont-staat'! Mijn droom is om zoveel mogelijk mensen en kinderen zo 'aan te raken', ' te dragen' , te begeleiden en te ondersteunen op hun levenspad zodat het beste in hun naar boven getoverd kan worden…vandaar dat ik ook zo uitkijk naar de andere artikels en je boek, het geeft me zoveel verheldering en zo vallen er ook voor mij, steeds meer puzzelstukjes op zijn plaats in mijn zoektocht naar de weg naar mezelf om helemaal te 'zijn'!
Lieve groetjes,
Wendy Machiels
En ik heb het persoonlijk kunnen meemaken in een sessie met Wendy en haar paard Quin. Het was een van de mooiste wonderlijke ervaringen die ik heb mogen meemaken. Dat er nog vele mensen en kinderen met ASS de weg naar jullie mogen vinden. Dat is mijn hoop.
Dankjewel voor het hartverwarmende compliment én de inzichten die ik opdeed door met jou te mogen werken!
Beste Wendy, klinkt erg interessant. Vooral met de paarden. Zou je contact op willen nemen via merel@nieuwetijdskind.com? Mijn pc is op dit moment gecrashed dus het kan even duren voor je antwoord krijgt… :-s
Mooi artikel! Als moeder van een zoon van 13 met de diagnose klassiek autisme gesteld toen hij 8 was, herken ik veel. Toen werd gezegd dat het reguliere onderwijs waarschijnlijk lastig werd. Nu zit hij in 1 gymnasium, heeft hij veel vrienden, is populair, sportief, komt op voor kinderen die gepest worden (hoezo geen empathie?) en zit goed in zijn vel. Tuurlijk zijn er moeilijke momenten geweest, maar die zijn er met ieder kind. Al jong heb ik hem bewust gemaakt van zijn sterke kanten, zodat hij die kan inzetten om de "zwakke" kanten te omzeilen. Hij is zeer gevoelig (zijn 1e levensjaar was zwaar met koemelkallergie en veel last van de inentingen die we hebben laten ontstoren) en heeft gelukkig een grote mate van zelfvertrouwen. Zelf heb ik veel van hem mogen leren, en dat doe ik nog steeds. Mede door hem heb ik een switch in mijn carrière gemaakt en ben kinder- en jongerencoach geworden. Hier kijk is steeds naar het kind waarbij ik eventueel gebruik maak van het KidsCompas om de aandacht van kind en ouders te focussen op sterke kanten/talenten i.p.v. op al die negatieve labels. Een kind is niet traag maar bedachtzaam, niet druk maar energiek. Door het anders te benoemen kunnen ouders trots zijn op hun kind en voor een kind is er niets fijner dan dat.
Dag Merel,
Met heel veel aandacht je schrijven gelezen. Ik heb een eigen organisatie waarin ik werk met volwassenen met een hoog IQ en ASS. Wat jij schrijft herken ik volledig. We bieden ondersteuning anders aan dan dat regulier 'gewoon' is wat een zeer positief effect heeft. Als je geïnteresseerd bent zal ik je meer info geven.
Ik studeer komend jaar af als haptotherapeut en wil uitzoeken of de aannames over het gevoelsleven van mensen met ASS kloppen en aantonen dat haptotherapie waardevol is voor mensen met ASS. Nu is het vaak een contra indicatie terwijl er tijdens een behandeling echt wondertjes gebeuren en wordt er echt uitgekeken naar de volgende sessie.
Voor mijn afstudeeropdracht ga ik een lijn leggen met de universiteit van Nijmnegen oa en 'autisme Centraal' in België. Met de laatste heb ik al veel contact.
Ik zou graag met je wien praten als ervaringsdeskundige ook al heb ik er bijna 100 om mij heen vanuit het bedrijf.
Lieve groet, Debby.
Beste Debby, ik wil graag contact opnemen. Stuur maar een mailtje naar merel@nieuwetijdskind.com. Groet Merel
Hallo Merel, ik werk zelf ook met kinderen met autisme, geef dans- en lichaamsgerichte begeleiding in een door mij ontwikkelde visie/werkwijze, waarin ik hen leer hoe zij hun energiehuishouding kunnen harmoniseren, hoe ze kunnen omgaan met hun hooggevoeligheid en hier verantwoordelijkheid voor kunnen nemen. Ik beschouw mezelf als autistisch, maar dat werd, gezien mijn leeftijd (47) nooit vastgesteld… Gedurende mijn kindertijd was ik liever in de natuur of bij dieren, die waren authentiek, hen kon ik vertrouwen, mensen niet… contact met hen was verwarrend omwille van het niet harmonieus uitsturen van diverse boodschappen (lichaamstaal versus spreken versus voelen zaten niet op 1 lijn). In mijn werk met deze kinderen merk ik dat zij mensen zoeken die oprecht zijn, die authentiek zijn, pas dan geven zij zich over in vertrouwen, gaan zij zich openen voor echt zielecontact. De visie van Feng Shui (harmoniseren van energie in jezelf en rondom jezelf), mbt afstemming op de natuur in jezelf, is belangrijk voor deze kinderen, bovendien leerde ik ook dat kinderen steeds de ouders spiegelen, dat er steeds een wisselwerking is. Vaak spiegelen deze kinderen een groot onevenwicht bij de ouders, die soms reeds generaties lang in de familielijn doorgegeven worden, tot iemand verantwoordelijkheid neemt om het onevenwicht te zien en op te lossen.
Momenteel werk ik aan een boek voor begeleiders van kinderen om mijn werkmethodiek door te geven.
Lieve groet,
Maggie
Beste Maggie, ik vind dit erg interessant. Zou je het leuk vinden om hierover uit te wisselen? Groet, Merel
Goed om "anders" en "gestoord" uit elkaar te houden. Met twee zoons met PDD-NOS (zonen van hun vader, al heb ik zelf geen officiële indicatie) ben ik bijvoorbeeld "gebrek aan relativeringsvermogen" gaan zien als "mogelijkheid om focus vast te houden". Einstein is hiervan inderdaad een mooi voorbeeld.
Mijn zoon had het een paar jaar geleden met de Grote Club Actie. Waar topverkopers 30 tot 50 loten wisten te verkopen stopte hij niet bij de 300 loten. Als tienjarige kreeg hij daarvoor van de club een onderscheiding die weinig mensen beneden de zestig ten deel viel. Zonder PDD-NOS was hem dat nooit gelukt.
Energetisch bezien is Einstein een emotionele persistente 'generator' iemand door blijft gaan met 'produceren. De biograficus van zijn leven (Jurgen Neffe) bestempelde uitspraken van hem vaak als sarcastisch of denigrerend. Het is een combinatie van zeg maar Autisme-Beelddenken-HoogBegaafdheid die maken dat buitenstaanders opmerkingen als beledigend opvatten terwijl de onschuld in de opmerking voor 100 % aanwezig is of wel gewoon een objectieve opmerking. Einstein groeide net als zoveel HB-ers uit tot wereldse pacifist wat hem door vele partijen niet in dank is afgenomen (ego).
Hallo Ellen,
Inderdaad ook de vaccinatie, en mijn dochter heeft tijdens de bevalling stroomdraadjes op haar hoofdje gekregen omdat haar hartslag wegviel. Artsen waren te laat met een keizersnee,mijn bekken bleek smal. Nu is zij 23 jaar en heeft nog steeds gevoelige plekken op haar hoofd. Autisme is als diagnose gesteld. Mijn dochter is tekenares geworden, en met onze liefde, van de hele familie tot een prachtige vrouw gegroeid. nu doet de oorzaak enhet naampje autisme er niet meer toe, zij is een prachtig mens die ook veel voor anderen betekend.
Hallo Merel,
Wat ben ik blij met je artikel. Je belicht beide kanten (medisch en spiritueel) en op mijn zoektocht naar steeds meer informatie over dit onderwerp ben ik je heel dankbaar dat je zo uitgebreid vanuit je expertise vertelt. Ik wens dat veel mensen het mogen lezen en gaan inzien dat autisme een talent is. Ik ga het in ieder geval delen op mijn FB-pagina en op twitter om het de wereld in te brengen. En ik ben heel geïnteresseerd in je volgende artikelen. Liefs, Geertje
@Lia: ik denk het laatste… en dan eigenwijs je eigen-wijze weg volgen, of, zoals in mijn geval, als ouder de eigen wijsheid van het kind volgen en beschermen. Het lastige bestaat dan uit het onbegrip van je omgeving (hulpverleners, school, leerplicht, etc.) daarvoor te zien en laten voor wat het is, en toch datgene voor elkaar te krijgen dat goed is voor je kind. Het gaat dan niet (meer) om vechten om de ander te bereiken, maar juist vechten om voor elkaar te krijgen wat je kind nodig heeft. En dat betekent wel degelijk flink tegen de stroom oproeien soms! Hoe moe(deloos) kun je daarvan worden…?! Nou ik weet het wel… maar gelukkig zijn er dan mensen zoals Merel, jij, en Herbert, die er heel anders en verfrissend tegenaan kijken! 😉 en daar ben ik heel erg blij mee! Dat ver-licht mijn hart, letterlijk en figuurlijk <3
Wat een verrijkende heldere kijk op autisme. De yange variatie van HSP helpt me ook verder. Ik kan niet wachten tot je komt met je artikel over ‘De androgyne psyche van mensen met autisme en vrouwelijk autisme in relatie tot de terugkeer van de vrouwelijke kracht’. Dank je wel Merel!
Noot: voorgaande reactie was een reactie @Lia en @Henk-Jan…
Anaclara,
Ja, ik schreef al: ieder kijkt door eigen bril.
En wat de psychiatrie betreft: ik zal er beslist niet op neerkijken, maar het bevreemdt me wel dat psychiatrie zoveel betekent als “genezing van ziel of geest” (psyche = ziel), maar de wetenschap het bestaan van een ziel of geest afwijst.
Dan verbaast het mij ook niet dat de psychiatrie nog maar weinig vat heeft op zaken zoals schizofrenie, wanen, psychosen, end.
🙂
@Lia, helemaal mee eens! Helaas werken er nog teveel mensen in de psychiatrie die wel de arrogantie in zich hebben en ervan overtuigd zijn dat ze er wel degelijk vat op hebben, en daar kan ik me ongelooflijk kwaad over maken, over de onwil om verder te kijken dan de neus lang is en ‘out of the box’ te willen/ durven denken, en dan maar allerlei niet-houtsnijdende (want vermijdende of met moreel afkeurende vinger naar de patient wijzende) argumenten aan te voeren om het gelijk te bewijzen. Dat veroorzaakt veel lijden bij mensen, en vooral bij de huidige generatie (nieuwetijds) kinderen. De eigen rol en verantwoordelijkheid onder ogen willen zien, in systemen, groepen, in je eigen spiegel willen en durven kijken als behandelaar, ouder, leerkracht: dat staat wat mij betreft op nr. 1. Als dat niet het geval is, is mijn vertrouwen in de betreffende behandelaar al snel weg!
@Lia, helemaal mee eens, w.b.t. het feit dat de psychiatrie nog maar weinig vat heeft op de zaken die je noemt. Maar… de psychiatrie kijkt maar al te vaak wél neer op mensen die het bestaan van een ziel of geest níet afwijzen en breed/ holistisch kijken. Ze weigert dus in feite de mogelijkheid te benutten om daadwerkelijk vat te krijgen op bovengenoemde zaken. En dát vind ik wel heel erg kwalijk! Ik krijg als moeder van een hooggevoelig, hoogbewust en begaafd kind maar al te vaak de opgeheven, wijzende vinger te zien, terwijl degenen die dat doen, er niet voor open staan om zelf in de spiegel te kijken of hun eigen verantwoordelijkheid te nemen in de interactie, en zich constant verstoppen achter zgn. protocollen, procedures, diagnoses en andere etiketten. Simpel natuurlijk… zo probeer je jezelf vrij te pleiten van je eigen rol in de communicatie met de ander… in plaats van te kijken naar wat je eigen aandeel is in het proberen de ander te bereiken, contact te leggen. Je kunt een kind niet verwijten dat het uit verbinding gaat, als je zelf geen poging doet om in verbinding te treden…
Anaclara, Ik ben er echt 100% van overtuigd dat alles zijn nut heeft. Dus ook als de psychiatrie niet werkt. Artsen, psychiaters zijn ook maar gewoon mensen met hun eigen hebbelijk en onhebbelijkheden.
Ik ben er van overtuigd dat iedereen op eigen manierz’n best doet, maar je best doen betekent niet dat het ook altijd best gaat.
Wat het nut kan zijn als iets voor jou niet werkt? Wat jij ermee moet/kan als je geen vertrouwen meer hebt in de hulpverlening? Misschien moet je dan 100% op je zelf en eigen inzichten vertrouwen.
Doe vooral wat jij zelf goed vindt en volg je hart daarin. Sterkte ermee, hoor. 🙂
@Lia, vooral je laatste vragen en het antwoord erop zijn mij helemaal op het lijf geschreven en dank je wel… voor die bevestiging nogmaals! Ik weet ook zeker dat het zijn nut heeft, alleen vind ik het soms zwaar om telkens de ‘wegbereider’ en transformerende rol op me te hebben, vooral als er veel partijen om me heen zijn die zich ertegen aan bemoeien en er allemaal van overtuigd zijn dat ze het gelijk aan hun kant hebben… en niet vanuit hun hart denken en praten. Dan praat je al snel langs elkaar heen, omdat je gewoon elkaars taal niet spreekt, en elkaar dus niet ont-moet! Het klinkt zo simpel – gewoon je hart volgen – maar in de praktijk vind ik het soms verdomde weerbarstig. En dan zakt de moed mij wel eens in de schoenen…
Ja, de een leeft vanuit zijn hart, de ander vanuit het hoofd, of zoiets. Je bent dan niet op dezelfde golflengte afgestemd, en zult elkaar nooit (of met veel moeite) bereiken.
Anaclara, ik weet niet of je in zo’n situatie door moet gaan met vechten om de ander te bereiken (met moedeloosheid, vermoeidheid, etc. als gevolg), of dat het beter is om het los te laten.
🙂 🙂
Groet van mij
Iets is niet altijd wat het lijkt… en de invalshoek van waaruit je kijkt, bepaalt vaak wat je ziet, kunt of wilt zien… Misschien een interessante invalshoek als het gaat om zgn. “psychiatrische ziekten” [noot: de psychiatrie bestaat slechts iets meer dan 100 jaar… kijk ook eens met kritische blik naar de ontstaansgeschiedenis van de psychiatrie en naar de aannames en politieke ontwikkelingen die die ‘wetenschap’ heeft doorgemaakt]:
http://www.interaktiel.nl/it_object_upload/att/70244636c49d326e8cd42d788b953212_De%20Waarheid%20heelt%20de%20Waan.pdf
@Anaclara, Dag Anaclara, ik heb het artikel gelezen. Erg interessant. Ik wist wel dat psychose een link heeft met de geestelijke wereld. Het verband met familiekarma niet. Het schept wel nieuw licht op een kwestie waar ik tot op heden nog niet uit ben: de uitzicht loze depressies en psychosen bij mensen met autisme. Ik heb iemand die werkt met familieopstellingen wel eens horen zeggen dat er in iedere generatie iemand geboren wordt met de levensopdracht om het familieprobleem op te lossen. Die wordt meestal het zwarte schaap van de familie. Misschien ‘ knappen’ mensen met autisme wel eerder door het familiegeheim vanwege hun gevoeligheid? Dank je! Merel
@merel, graag gedaan, wat fijn om te lezen dat het nieuw licht werpt op zaken waar je nog niet uit bent! Mijn ervaring met een paar familie opstellingen vanuit dit gezichtspunt is dat het zelfs heel sterk licht kan werpen op de ‘uitzonderingspositie’ die iemand in de familie – vaak (geheel) onbewust – inneemt. En niet alleen met familie opstellingen, maar ook met regressie-sessies. Wist je dat blokkades in een familie – zoals familiegeheimen i.v.m. seksueel misbruik, machtsmisbruik, verwaarlozing, maar ook onverwerkt verdriet, sterven, etc. – van 7 generaties terug nog te voelen en ervaren zijn? Het zijn vaak de meest hoogsensitieven onder ons die dit oppikken en onbewust de ‘roep’ voelen om dit te transformeren. Dus op jouw laatste vraag zou ik met mijn huidige ervaring en kennis zeker ‘ja’ durven zeggen!
@Anaclara, Beste Anaclara en Merel, jarenlang heb ik een uitzonderingspositie in mijn familie gehad vanwege onuitgesproken of onbewuste familiegeheimen. Ik ben blij dat dit thema wordt aangeroerd. In mijn geval leidde het ertoe dat ik onmogelijk een normaal leven kon leiden. Het onbewuste roerde zich te sterk. Uiteindelijk ging ik naar een vrouw toe die in karmische opschoning was gespecialiseerd. Ik kreeg contact met mijn overleden moeder. Die vroeg mij om vergeving. En zo werd de ban verbroken. De therapeute zag ook dat mijn opa van vaderskant al die tijd hier bij de aarde was gebleven om te helpen bij de transformatie. Nu kon hij eindelijk naar de hemel gaan. Daarna heb ik nog mijn grootmoeder van moederskant uit mijn systeem moeten verwijderen. Ik weet niet beter dan dat er in allerlei families ‘doodsmoeders’ zitten die het normale leven blokkeren. Misschien ben ik er gevoelig voor. Maar de hele familie heeft er last van. Het is een belangrijk thema.
@Herbert van Erkelens, wat ben ik blij dat er meer mensen zoals jij zijn die dit kunnen voelen en (in)zien 😉 Ik denk dat er niet alleen doods’moeders’ in allerlei families zitten, maar ook -vaders, -broers, -zussen, etc. het ligt er maar net aan bij welk familielid er een familiegeheim is ontstaan. In mijn familie is mijn grootmoeder ‘verbannen’ uit de sociale gemeenschap omdat zij verliefd op en zwanger was van een man met wie zij uiteindelijk niet mocht trouwen, en dus baarde zij, wat toentertijd genoemd werd: een ‘bastaard’. En werd letterlijk en figuurlijk verbannen uit de sociale gemeenschap. Mijn andere grootmoeder kreeg een zoon die overliep naar de Duitsers en door haar echtgenoot werd verbannen uit het gezin. Beide zaken waren een publiek familiegeheim waar nooit over gesproken werd maar wat natuurlijk wel gevoeld werd. Toen een oom van mij zijn handen niet thuis kon houden, werd ik ook geacht het geheim te houden, niet in ons gezin zelf maar wel voor de rest van de familie. En prompt kreeg ik dus zelf te maken met een vorm van verbanning in onze eigen familie! Ik kwam er tijdens familieopstellingen en opstellingen van het verlangen achter dat ik het leed van mijn moeder en oma gedragen had, en dat mijn zoon op de een of andere wijze verbonden was aan het lot van de broer van mijn andere oma – terwijl hij daar niets, maar dan ook helemaal niets, vanaf wist. (Maar ja, toen mijn oma stervende was, en hij dat ook niet kon weten, had hij op precies dezelfde ochtend en tijd een aanval van doodsangst, ogenschijnlijk uit het niets, en bleek later dat diezelfde oma precies op die ochtend en tijd doodsangst had gevoeld, omdat ze letterlijk en figuurlijk heel erg bang was geweest om te sterven.) We weten eigenlijk nog heel weinig over non-lokaal bewustzijn, wat dat met ons doet en welk effect het op ons als individu kan hebben. Maar dat we soms op de meest onvoorstelbare manieren met elkaar verbonden zijn, is wat mij betreft een feit!
lieve Anaclara, je hebt een mooie naam en mooi verwoord, ik lees het bericht nu en heb hier ook veel ervaring mee, zoner te 'wten'hoe het echt zoit, heel interessant onderwerp. Vooal ook om niet in negaief en positief te denken, maar ervaringen waar we antwoorden en houdingen in mogen vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan, geen schuldigen, maar bewustwording als uitgangspunt. Marthe een huisgenote heeft als kind een droom gehad over een gebouw waar haar opa is geweest en electroshocks heeft gehad, na getraumatiseerd uit de oorlog te zijn gekomen, afschuwelijk, mensen wisten en weten nog vaak niet met trauma's en pijn goed om te gaan. Ze ziet het gebouw jaren later op internet en herkende het van haar droom.
Ik ben autist en mijn naam is Roderik. Dat is twee maal hetzelfde, want namen en benamingen zijn alleen maar symbolen die echt niets over de werkelijke aard van het eigenlijke wezen vertellen. Het maakt dus niet uit welk woord men plakt op een levensvorm. Een schaap weet niet dat we haar schaap noemen en het doet er ook totaal niet toe. Het is niet relevant wat je nu van mij denkt te moeten vinden, omdat mijn geluk daar totaal NIET van afhangt :-).
Ik gebruik bewust het woord “autist”, want woorden zijn alleen maar symbolen als onderdeel van een allesbehalve perfect systeem dat we taal noemen. Op het moment dat je de slachtofferrol niet meer vrijwillig accepteert kan je afstand nemen van de belediging die je denkt te moeten ervaren als gevolg van woorden die mensen (niet) gebruiken. Het is een keuze om te denken dat je je beledigd moet voelen en nergens staat dat je dat zo moet doen. Je kunt er namelijk ook voor kiezen om geluk te ervaren op het moment dat het woord “autist” wordt gebruikt. Of je kunt ervoor kiezen om bloemengeur te ervaren op dat moment.
Je zielenwezen kan nooit worden geraakt, ook al wordt jouw tijdelijke, fysieke lichaam vernietigd. Woorden raken je dus al helemaal niet. Bovendien is zelfs het fysieke ook niet zo substantieel (het bestaat namelijk voor 99,9999% uit lege ruimte).
Met hartelijke groet,
R
________
Iedere keer dat je ademhaalt vertrouw je erop dat de volgende
ademteug er ook zal zijn en zo merk je ook dat je iedere
seconde in leven wordt gehouden door een intelligentie die
niet van de mens uitgaat. Diezelfde intelligentie ondersteunt
ons constant en het enige wat we hoeven doen is accepteren,
ervaren en gelukkig zijn. Zo simpel is het. Al de rest is
overbodige ingewikkeldheid.
@Roderik Heel mooi omschreven, ,thanks
Op het moment van incarnatie wordt een stukje deelbewustzijn afgescheiden van het grote eenheidsbewustzijn dat zoveel mogelijk diverse ervaringen wil opdoen en dat kan makkelijker door zichzelf op te splitsen. In die zin zijn we oppervlakkig bekeken individuen en tegelijk ook weer niet (dieper bekeken).
Er komen steeds meer mensen die dieper kunnen kijken en voor mijn gevoel is dat wat in 2012 is gebeurd. Mensen met (oppervlakkig bekeken) autisme zijn (dieper bekeken) niet meer dan een volgende stap naar telepathische communicatie. Het is niet voor niets dat mensen met “autisme” vaak iets hebben met dieren (zie ook Temple Grandin; zie ook de documentaire over de jongen met “autisme” die in Mongolië voor het eerst, op de rug van een paard, met woorden communiceert).
Het is mogelijk om bepaalde ervaringen in de categorie “autisme” te plaatsen; wat echter niet zinnig is, is de gedachte dat het mogelijk is om gefixeerde waarden aan die ervaringen toe te kennen. Mensen denken dat ze gedrag mogen ontplooien op basis van de waarde die ze leren toekennen aan wat hun indrukken hen vertellen. Indrukken zijn echter niet absoluut en er wordt veel ingevuld en verondersteld (typisch menselijk), maar het is allemaal niet dusdanig echt dat we rechten kunnen ontlenen aan onze indrukken en veronderstellingen. Dit gebeurt in de praktijk natuurlijk wel dagelijks en dat is de basis van veel (menselijk) lijden.
Met hartelijke groet,
R________
Iedere keer dat je ademhaalt vertrouw je erop dat de volgende
ademteug er ook zal zijn en zo merk je ook dat je iedere
seconde in leven wordt gehouden door een intelligentie die
niet van de mens uitgaat. Diezelfde intelligentie ondersteunt
ons constant en het enige wat we hoeven doen is accepteren,
ervaren en gelukkig zijn. Zo simpel is het. Al de rest is
overbodige ingewikkeldheid.
Men weet nog steeds niet precies wat autisme is, noch hoe het ontstaat (de etiologie). De definitie ervan verandert ook doorlopend. In de DSM-V zijn alle interne differentiaaldiagnoses afgeschaft (dus geen PDD-NOS, Aspergersyndroom, enz., meer). Men spreekt alleen nog van het autismespectrum. Hoe ontstaat trouwens het niet-autismespectrum? Die vraag wordt zelden gesteld.
Begin jaren ’50 van de vorige eeuw leefde er in Zweden een meisje dat zichzelf Anne Frank noemde, een vreemde naam in Zweden, en bovendien was het dagboek van Anne Frank toen nog niet bekend. De ouders van dit meisje dachten gewoon dat hun dochter een rijke fantasie had en toen de details opvallend specifieker begonnen te worden, ondernamen ze een uitstap naar Amsterdam. Daar aangekomen kon het meisje zonder problemen “haar” huis lopend terugvinden, hoewel ze nog nooit in Amsterdam was geweest, en in het huidige museum vertelde ze de opzichter dat “haar” foto’s op een andere plek hingen. Hij bevestigde dat men de foto’s inderdaad tijdelijk had verhangen. De talrijke details die het meisje zich kon herinneren waren te specifiek om fantasie of toeval te worden genoemd, terwijl de ouders zelf in eerste instantie nog nooit van Anne Frank hadden gehoord in die tijd.
Vanwaar dit verhaal? Om aan te geven dat herinneringen wellicht ergens anders worden opgeslagen dan in onze “fysieke” hersenen. Er zijn nog meer aanwijzingen dat dit het geval is. Zo ook zijn er talrijke aanwijzingen dat genen voor veel minder dingen verantwoordelijk zijn dan we hebben leren geloven. Heel wat bedrijven die veel hadden ingezet op de resultaten van het menselijk genoomproject zagen hun aandelen kelderen omdat bleek dat genen vooral eiwitten vormen. De scheikundige samenstelling van jouw genen zegt niets over de vorm van je lichaam en men had gehoopt van alles te kunnen voorspellen op basis van kennis van het menselijk genoom. Die voorspellende waarde bleek veel lager te zijn dan gehoopt. Het is namelijk alsof je aan de hand van de chemische samenstelling van cement denkt te kunnen voorspellen hoe een gebouw eruit zal gaan zien. Ontwerp en vorm zijn niet in de genen opgeslagen en iets als autisme wellicht al helemaal niet. Wat men wel waarneemt is dat geadopteerde kinderen, die genetisch totaal verschillen van het gastgezin, vaak dezelfde “aandoeningen” ontwikkelen die ook in dat specifieke gezin voorkomen.
Met hartelijke groet,
R________
Iedere keer dat je ademhaalt vertrouw je erop dat de volgende
ademteug er ook zal zijn en zo merk je ook dat je iedere
seconde in leven wordt gehouden door een intelligentie die
niet van de mens uitgaat. Diezelfde intelligentie ondersteunt
ons constant en het enige wat we hoeven doen is accepteren,
ervaren en gelukkig zijn. Zo simpel is het. Al de rest is
overbodige ingewikkeldheid.
In mijn geval zegt men dat er sprake is van een “stoornis” op het grensgebied tussen het autisme- en het schizofreniespectrum. Leuk. En dan? Moet dat bepalend zijn voor mijn geluk? Helemaal niet. Geluk maak je zelf en daar kies je zelf voor. Het hangt niet af van andere mensen, noch van situaties of hebbedingen.
Niet worden begrepen is iets dat zich in deze tijd al heel snel voordoet vanaf het moment dat je vragen gaat stellen over zaken die men als vanzelfsprekend leert te accepteren, terwijl natuurlijk niets vanzelfsprekend is.
Het punt is gewoon dat het psychologische effect van getallen veel doet met mensen. Wanneer een grote groep mensen denkt iets zus of zo te ervaren met z’n allen, dan wordt dat de ‘norm’. Normaliteit zou je kunnen omschrijven als gedeelde groepswaan. Wanen die daar dan van afwijken worden als “gestoord” beschouwd. Zowel mensen met autisme als mensen met schizofrenie kennen een ervaringswereld die “anders” is dan “normaal” (wat dat ook mag zijn). Een paard ervaart waarschijnlijk ook hele andere dingen, maar moeten we paarden dan willen genezen van hun paard-zijn? Wat houd je dan nog over als je dat doet en waarom zou je daartoe het recht hebben?
Wetenschap is leuk en wel als intellectuele exercitie, maar tegelijk wordt de mens er ook door gereduceerd tot een afhankelijk, ontzield wezentje dat maar weinig kan, terwijl we allemaal een kracht in ons hebben waarmee we tot veel meer dingen in staat zijn dan we hebben leren geloven, kijkend doorheen de beperkte bril van beperkende wetenschap. Deze uitspraak kan door een psychiater al snel worden gezien als “hoogheidswaanzin” en dus schizofrenie. Op die manier laten we ons ziek praten omdat we moeten geloven dat materialisme “je van het” is en ook het enige dat echt is. We zijn echter vergeten wat mens-zijn echt inhoudt en het is interessant om te zien dat heel veel mensen in het Westen niet erg gelukkig zijn, ondanks al hun spulletjes en hun “normaliteit”.
Ik kan echt wel stellen dat ik heel gelukkig en tevreden ben.
Gelijk we niet alles als abnormaal moeten zien, is ook niet alles als normaal op te vatten.
Zoiets als schizofrenie is m.i. een vrij ernstige psychiatrische ziekte met name door de psychosen.
Wat mij betreft wordt er inzake normaal/abnormaal een soort “model” geschapen van universele kenmerken waarbinnen iets of iemand moet voldoen.
Alle schapen hebben 4 poten en het is abnormaal als er eentje tussen zit met 5 poten.
Met name op het gebied van de persoonlijkheid is een dergelijk “raamwerk” van universele kenmerken best nuttig. De mens kan nu eenmaal niet vliegen, dus als hij denkt het wel te kunnen en uit het raam springt, klopt er iets niet.
Normaal is dat mensen rustig over een plein kunnen lopen. Als iemand in paniek raakt omdat-ie spoken rond het plein ziet die er niet zijn, is er evenzo iets mis.
Tja, en verder denk ik dat we behalve een heleboel narigheid toch óók erg veel aan de wetenschap te danken hebben.
De waarheid ligt altijd ergens in het midden.
@Lia, Begrijpen we elkaar wel echt goed na zo weinig informatie? Wat is het verschil tussen de waan dat iemands veronderstellingen juist zijn (“ziek” en dus invalide) en de waan te kunnen vliegen?
Overigens is “doodgaan” iets om te vieren, want alleen het fysieke lichaam sterft af en daarna gaat de reis verder.
Er “klopt” zoveel niet en toch gebeurt het. En dan? Zijn mensen de enige levensvorm en is antropocentrisme zo gewoon?
Ik weet niet of we elkaar begrijpen.
Ben al blij als ik mijzelf (een beetje) begrijp.
We kijken allebei door eigen bril en wat mij betreft is het niet een kwestie van juist of onjuist.
Alles heeft een functie. Ziek zijn heeft een functie en alles wat “niet klopt” (afwijkt, abnormaal is) heeft een functie. Hoewel je niet altijd kunt overzien wat die functie inhoudt.
Ik zie ziek dus niet als invalide in de negatieve zin des woords. Invalide zijn betekent m.i. wel beperkende vermogens, die gewoonlijk bij andere mensen niet voorkomen. Je hebt meer hulp nodig. Als ik het mag zeggen, loop ik liever op twee benen dan op één.
Wat het verschil is tussen de waan dat iemands veronderstellingen juist zijn en de waan te kunnen vliegen? Nou daar zit ’m nou net de kneep.
Een waan is op zichzelf toch al een onlogisch of abnormale overtuiging van iets? Bijv. de sterke overtuiging dat er een complot is, of dat je Napoleon bent enz., enz., en waar je met 10 paarden niet van bent af te brengen. Iedereen is gek, behalve jij.
Nou geef mij dan maar liever een overtuiging zonder die vreemde wanen. En dan hebben we het nog niet over hallucinaties.
Kortom ik zie wel degelijk gradaties en je kunt niet alles over één kam scheren.
Tuurlijk, doodgaan is niet erg. Maar als ik uit het raam vlieg, op het beton neerstort en eerder dood ga dan zonder die waan? Wat mij betreft zou dat jammer zijn. Leven is namelijk ook erg prettig. Maar goed als jij geen verschil ziet, ga je toch lekker voor de trein liggen? 😉
@Lia, geluk is het enige dat telt, ongeacht of mensen je nou wel of niet willen begrijpen :-).
Ik weet niet of het het enige is, maar het speelt in ieder geval een grote rol. 🙂
“Voor mensen met autisme (voor zover het niet om klassiek Kanner-autisme gaat) blijkt de praktijk veel mogelijk, als maar rekening wordt gehouden met hun behoeften en wensen.”
Je kunt nooit echt weten wat er precies in iemand omgaat en het idee dat jouw indruk van iemand (de buitenkant) representatief zou zijn voor wat er in iemands bewustzijn gebeurt, is ook alleen maar een idee.
Mensen leren al heel gauw dat hun indrukken van iets of iemand een soort absolute waarheid zouden zijn. Perceptie is echter een illusie, want ervaringen hebben geen intrinsieke, vaststaande betekenis. Ons verstand wil natuurlijk graag overal een samenhangend verhaal van maken en allerlei dingen verklaren die in wezen natuurlijk niet kunnen worden verklaard. We mogen wel denken dat we zoveel weten en kunnen verklaren, maar ook dat is niet meer dan een illusie. En het doet er ook niet echt toe omdat de “werkelijkheid” niet zo echt is als dat we graag geloven. Het gaat in dit bestaan ook alleen maar om het leerproces en al het aardse is niet meer dan een speeltuin waarin ervaringen kunnen worden opgedaan.
Dit 3D-hologram, dat we de “realiteit” noemen, is in werkelijkheid wellicht niet veel meer dan een grote hoeveelheid informatie die door ons brein kan worden omgezet in de kleurrijke beelden die we gewaarworden of in geuren, smaken, enz.
Je hebt nooit direct contact met materie of met mensen, want je hebt alleen direct contact met ervaringen waarvan we denken dat deze ontstaan als gevolg van mensen of voorwerpen om ons heen. Het is echter onmogelijk om te bewijzen dat een stoel werkelijk om ons heen bestaat op de manier zoals we denken dat dit het geval is. Je kunt een stoel wel denken aan te kunnen raken en toch komt de materie nooit direct met jouw ziel of bewustzijn in contact. Het is duidelijk dat we hebben geleerd om bepaalde ervaringen te benoemen als “stoel” en het enige wat dan echt is zijn de bijpassende ervaringen, niet de stoel. Elektrische signalen bereiken via zenuwbanen onze hersenen en worden dan vertaald als “stoel”. Vervolgens denkt ons verstand dat die ervaring wijst op het bestaan van een voorwerp dat los van ons staat, maar het is totaal niet te bewijzen of dat wel klopt.
“Het wordt tijd dat mensen die de ervaring van binnenuit kennen, de stigma’s gaan afbreken en laten zien wie ze echt zijn.”
Dat hoeft helemaal niet en het is ook niet mogelijk. Er hoeft niks te worden bewezen of verklaard. Incarneren (geboren worden) is voldoende, want er is een hogere intelligentie aan het werk waar wij de aard niet van kunnen doorgronden. Ons zielenwezen trekt daarbij vanzelf aan wat wij nodig hebben om de gewenste groei door te maken en psychiatrische diagnostiek is in dat opzicht volslagen futiel.
Met hartelijke groet,
R________
Iedere keer dat je ademhaalt vertrouw je erop dat de volgende
ademteug er ook zal zijn en zo merk je ook dat je iedere
seconde in leven wordt gehouden door een intelligentie die
niet van de mens uitgaat. Diezelfde intelligentie ondersteunt
ons constant en het enige wat we hoeven doen is accepteren,
ervaren en gelukkig zijn. Zo simpel is het. Al de rest is
overbodige ingewikkeldheid.
Dat is heel scherp observatief beschreven R, met voor mij zeker rake zinnen. Ik wil wel graag opmerken dat de kunst van leven er niet zozeer eentje is ..alles vanuit een soort van toren te benoemen en nergens emotie aan toe te kennen. Want wat ik niet echt voel is liefde in je woorden. Zaken die jij futiel noemt kunnen voor anderen een dagelijkse worsteling zijn. En dan is een reikende hand heel erg fijn en gevoelsmatig nodig. En als iemand, die schrijft vanuit ervaring, gezegd wordt dat haar beschreven wens, namelijk naar buiten treden niet nodig is, dan voel ik ook hierbij niet de aardse menselijke liefde en de zogenaamde vrijheid waarover jij schrijft blijft zo boven de aarde hangen. Menselijke liefde is wat verbindt en niks anders. Hoe je er ook uitziet en wat je uitzicht ook is. En daarbij hoort ook het accepteren van wat iemand schrijft, die de wereld in wil trekken met prachtige doorleefde woorden. Iemand die haar naam vol onder haar tekst plaatst. En daar neem ik mijn petje voor af 🙂
Hallo Merel,
Wat n ontzettend goed, duidelijk, herkenbaar en positief verhaal.
Ik assvrouw, hoogsensitief, begaafd, heb ook het gevoel dat ik veel meer kan. Het lukt me echter niet op de manier zoals deze maatschappij het wil. Ga zo door met je artikelen. Groetjes Yvonne
Bedankt voor het delen! Zelf ben ik een nieuwetijdskind maar meer vanuit de andere energiebanen. Erg informatief om te lezen hoe andere nieuwetijdsmensen vanuit hun energetische kennis een bijdrage leveren aan de overgang.
Dankjewel
Ik ben benieuwd naar je boek!
Fantastisch stuk zeg! Bedankt! Ik herken mijn kind hier heel sterk in hoewel hij meer een leuner is zou ik zeggen, maar fijn om wat inzicht te krijgen. Ik zal het vaak terug lezen!
Dank voor dit heldere en inzichtgevende stuk. Ik hoop van harte dat je droom werkelijkheid wordt en velen tot steun kan zijn. Hiermee kunnen oordelen en aannames aardig gaan kantelen.
Merel, wat een mooi stuk heb je geschreven!Ik zie uit naar meer. Mooi toch dat we elkaar via onze andere passie vinden en dan op dit gebied ook veel van elkaar kunnen leren. Mooi ook vind ik de toevoeging van je opmerking dat ambachtelijk werk veel vervulling kan geven. En je doel om de grijze wolk van wanhoop en verdriet van veel mensen te verlichten vind ik ook heel mooi. Fijn je nu een beetje te kennen!
Wat prachtig geschreven. Eindelijk eens een artikel waarin zowel de ‘medische’ en de spirituele kant erkend wordt.
Hoi Merel,
Dank je wel voor het delen. Ken je deze school in Eindhoven, het stemt mij ‘hoopvol’.
https://www.leraar24.nl/video/5742
Hartelijke groet, Danielle
Wat goed geschreven en wat een mooie doelstellingen heb je Merel.
Ik wou graag nog even kwijt dat ondanks dat mijn vriend HFA heeft, we ook al 7 jaar samenwonen, hij een studie SJD heeft afgerond en ook een baan in zijn studierichting heeft gevonden.
Wat een mooi schrijven Merel… <3
Om even in te haken op Ellen haar reactie hierboven:
Wat ik gaandeweg ontdekt heb is dat nieuwetijdskinderen een veel hoger trillingsniveau hebben. Vaccineer je deze kinderen dan reageren zij meestal veel heftiger op alle gifstoffen. Het BMR vaccin wordt gekoppeld aan het autismespectrum omdat het mazelenvaccin het leaky-gut-syndrome kan veroorzaken. Dit wordt weer gelinkt aan autisme.
Natuurlijk kom je dit soort schrijven niet tegen in de reguliere media want de farmaceutische industrie doet haar eigen onderzoeken.
In de "vaccinatiespecial" van Spiegelbeeld magazine staat meer hierover.
http://www.spiegelbeeld.nl/images/pdf/vaccinatie_special.pdf
Ook de CEASE therapie van Tinus Smits is heel boeiend.
Ik vind het fantastisch hoe je ons met ander ogen laat kijken Merel, bedankt!
Mooi artikel. Ken je deze documentaire? Al die stickers die worden geplakt….veel ‘stoornissen’ zijn juist kwaliteiten. Tis maar hoe je de wereld wilt zien. Of niet.
http://www.youtube.com/watch?v=Y1nbZCNDgbY
@sandra, Dag Sandra, Ik ken deze documentaire niet. Maar de wildgroei aan etiketjes is inderdaad zorgelijk. Ik ken iemand die in het onderwijs heeft gewerkt en die op een gegeven moment een klas had waar 5 kinderen GEEN diagnose hadden. Dan ga je je afvragen waar het fout is gegaan. Een psychiater heeft de DSM-V in een interview in NRC handelsblad omschreven als een ‘etiquetteboek’: Je mag niet druk zijn, wippen op je stoel, teruggetrokken zijn, inbreken in gesprekken, enzovoort. Groet, Merel
Hoi merel,
Mooi stuk heb je geschreven, herkenbaar ook.
Vind alleen dat je niet zo kunt stellen dat je een uitzondering bent in het hebben van een goeie baan en het autistisch zijn. Ik ken zoveel voorbeelden van autististische mensen met een goeie baan.
Die uitspraak kun je misschien wat nuanceren…
Ben benieuwd naar je volgende artikelen.
Helene
@Helene, Dag Helene, je raakt wel een punt. We weten eigenlijk niet hoeveel mensen er zijn met ‘succesvol autisme’ omdat die vaak niet eens bij de hulpverlening terechtkomen en dus ook niet in de statistieken. Ik heb zelf in ieder geval hoofdzakelijk mensen met autisme meegemaakt die niet mee konden komen in de maatschappij, of die op z’n minst wankel functioneren. Ik zou het waarderen als de mensen die jij kent, naar buiten zouden treden als zijne autistisch én succesvol. Dat soort rolmodellen zijn hard nodig. Groet, Merel
Ooohh, Merel, wat een ontzettend mooi artikel heb je geschreven! Zoveel mensen voelen zich ‘niet goed genoeg’ in deze maatschappij, en nog veel te weinig mensen kunnen het zich voorstellen dat die maatschappij wellicht niet goed genoeg is voor ons… Dit helpt ons evolueren, het groeiende bewustzijn, dankjewel!!!
@Maaike Bressers-Wiersma, Dank je wel Maaike, hier doe ik het voor. Groet, Merel
@Maaike Bressers-Wiersma en @Merel, wat een bijzondere manier om het te formuleren inderdaad, dat er wellicht nog veel te weinig mensen zich kunnen voorstellen dat de maatschappij wellicht niet goed genoeg is voor ons…
Interessant artikel.
Sinds enkele maanden werk ik als busbegeleidster voor een BSO school.
We brengen jongeren die intern zijn naar de verschillende scholen en brengen hen de vrijdag terug naar huis.
Een boeiende taak voor mij omdat ik in aanraking kom met enkele vromen uit dit soort bijzonder onderwijs. Jongeren met ADHD, Asperger, Autisme…
Stuk voor stuk lieve, speciale kereltjes die wel hun hart kunnen doen spreken als je zoals ik kan en wil luisteren naar hun verhalen.
Ze zijn idd specialisten in bepaalde onderwerpen, ééntje weet alle namen en data van voetbalspelen sedert de vorige 10 jaren, hij vind het leuk op getest te worden door de medeleerlingen op de bus. Een ander is goed met muziek en heeft reeds enkele rap-songs geschreven en uitgebracht via het netwerk.
Soms blinken ze uit en verschiet ik van wat ze me aanbrengen, dit zijn voorbeelden waarmee die jongens zouden kunnen gezien worden in de maatschappij.
Er zou in de media en op tv. meer programma’s moeten kunnen komen waaruit blijk dat die mensen echt speciaal en uniek zijn. Het zou het maatschappelijk beeld van autisme enz. een flinke positieve boost geven.
Mocht ik de middelen hebben zou ik het zelf aanbrengen in de media en als ambassadeur optreden in het belang van die unieke persoontjes.
Ik zou meer hun goede eigenschappen tonen en minder hun negatieve kanten van het anders zijn want dat wordt al veel getoond en aangeraakt in de infomedia.
Een soort talentenzoektocht zonder competitie, enkel een win win situatie voor degenen die meedoen. De drempel mag zeer laag zijn. De onderwerpen of thema’s uiteenlopen en mooi opgenomen om ook gevoelige kanten van de mens te tonen.
Heeft iemand een idee hoe we dit zouden kunnen verwezelijken en welke personen in de media hiervoor zouden kunnen openstaan en investeren om het op verschillende zenders, dus België en Nederland in kaart te brengen.
Tips zijn uiteraard welkom.
@Marinka D’hauw, Dag Marinka, dat is en goed idee. Ik loop al een tijd met het idee in mijn achterhoofd om een boek uit te brengen waarin mensen met autisme worden belicht die gewoon happy zijn met zichzelf en vrede hebben met hun autisme. Dat hoeven echt geen mensen met een carriere te zijn, kunstenaars, paradijsvogels, alles is prima. Groet, Merel
@Marinka D’hauw, dat lijkt me nou eens een écht goed en tof idee! Want ik zie precies hetzelfde… dat (vooral) in Nederland de beperkingen en negatieve kanten worden gezien en benadrukt, en veel minder of niet de mogelijkheden en positieve kanten. Dat vind ik echt een heel groot gemis! En juist kinderen die al voelen dat ze ‘anders’ zijn – omdat ze de wereld anders ervaren en voelen dan de gemiddelde mens (whatever that is…) – zouden er heel erg bij gebaat zijn als dit niet opgevat wordt als klacht, maar als kracht – zodat ze dit leren ontplooien en zien als hun talent, hun eigen speciale bijdrage aan deze wereld. Dit is iets wat sowieso weinig tot geen onderdeel is van onze NL cultuur. Gezegden als ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ en het devies om ‘je kop niet boven het maaiveld uit te steken’ spreken hier wat mij betreft boekdelen. Ik ben er een grote voorstander van dat we in allerlei opzichten de kracht van mensen benoemen en stimuleren, en de beperkingen of klachten gewoon accepteren (i.p.v. te bagatelliseren, wat ook nog maar al te vaak gebeurt, tenzij er een officiële diagnose is). We moeten écht weer leren om (ook) met ons hart te kijken in plaats van alleen met ons hoofd.
[Anekdote: toen ik als 10-jarige samen met ons gezin voor 1,5 jaar in de VS ging wonen – nu meer dan 30 jaar geleden – waren mijn ouders aangenaam verrast door de andere insteek op de basisschool tijdens de rapportbesprekingen: die vonden plaats samen met de leerlingen en hun ouders, en gingen vooral over datgene wat goed ging. En als laatste kwam dan aan bod, wat er wat minder goed ging, maar dat ging dan ongeveer zo: “ja en als je nu ook nog wat meer energie in dit of dat steekt, dan gaat dat straks vast ook heel goed”. Ik weet nog goed dat ik daar gewoon van ging stralen en vleugels van kreeg!]
Dag Merel,
Dank je voor je heldere, genuanceerde en goed beschreven visie. Deze is zeer welkom in het werkveld van autisme!
Ik hoop dat je in een vervolgartikel ook je licht kan laten schijnen op de discussie rond ‘nature’en ‘nurture’ van autisme. Is het aangeboren of kan het tijdens het leven ontstaan onder invloed van vaccinaties?
Hoor graag jouw visie erop, en kijk met belangstelling uit naar het vervolg.
@Ellen, Dag Ellen, je hebt een goed punt. We weten eigenlijk niet goed waardoor autisme veroorzaakt wordt. Het verband tussen autisme en vaccineren zou wetenschappelijk ontkracht zijn, maar op de website van earth matters staan diverse artikelen over een uitgelekt document van het CDC waaruit blijkt dat ze al 10 jaar weten dat er een verband is tussen autisme en vaccineren, maar het bewust in de doofpot is gestopt. Ik ga hier zeker nog aandacht aan besteden. Groet, Merel
Mooi en duidelijk verwoord! Ik werk zelf met jongeren met autisme en zie hun krachten dagelijks. Ik vind het prachtige mensen! Waar ik werk gaan we ook uit van de krachten van onze cliënten en willen we ze helpen zo zelfstandig mogelijk te worden. Er wordt niet gewerkt vanuit een spiritueel oogpunt, maar we kijke wel heel duidelijk naar het individu. Een mooi uitgangspunt, vind ik.
Ik lees altijd graag verhalen en artikelen van ervaringsdeskundigen, dat brengt me veel meer dan de boeken van ‘deskundigen’ die autisme van buitenaf bekijken. Dank je wel dus hiervoor!
Geweldig, Merel. Jaren terug hoopte ik een ander perspectief te kunnen ontwikkelen op autisme. Dankzij William Stillman wist ik dat het bij autisme om een directere verbinding met God gaat. Dat was een eye-opener voor mij, omdat ik zelf die directere verbinding ook heb zonder volgens de klassieke definitie autistisch te zijn. Als wis- en natuurkundige heb ik juist een goed ontwikkeld besef van lineaire tijd en stap voor stap logica. Maar langs die weg kon ik onze dochter, die de diagnose PDD-NOS heeft, geen wiskunde leren. Toch is zij onlangs master of science geworden en gespecialiseerd in hacken en internet security. Daar heeft ze een speciaal talent voor. Zij heeft aan de Universiteit van Amsterdam een master-opleiding gevolgd die een warm bad voor haar was. Je moest iedere dag op tijd aanwezig zijn in hetzelfde lokaal met dezelfde groep mensen. Ineens had zij een sociaal leven, omdat je op die ene plek in het universitair onderwijs niet aan je lot werd overgelaten en de studievereniging dicht in de buurt was. De wetenschap die op het Science Park gedoceerd wordt kent de verbinding met God echter niet, wel het World Wide Web, maar niet de God Connection. Mijn droom is om aan de natuurwetenschap de verbinding met God terug te geven. Dan zijn Tesla en Einstein geen buitenbeentjes meer. Ik weet dat we dan de stap kunnen zetten naar vrije energie, synchroniciteit en liefde zonder grenzen.
@Herbert van Erkelens,
Wow wat mooi om te lezen dat je dochter een goeie plek heeft gevonden.
Dat voelt hoopvol tav mijn dochter.
Dank voor het delen van je verhaal.
Helene
@Helene, ieder kind komt met een doel naar de aarde toe. Wij hebben als ouders altijd klaar moeten staan, maar wel voor een kind dat gemotiveerd is het hoogste te bereiken. Dat is een heel inspannend traject. Vooral ook omdat je je dochter ook nog moet loslaten. Zij moet uiteindelijk zelf uitvinden hoe het leven in elkaar zit. En dat is met autisme niet eenvoudig.
@Herbert van Erkelens, Dag Herbert, wat een mooi verhaal! Mooi dat ze internet security enzo is gaan doen. Ik geloof dat die vrouwelijke geeks nog een bijzondere rol gaan vervullen in de maatschappij. Als je evt. contact met me wilt opnemen, kan dat via ikonderzoek@hotmail.com. Groet, Merel
@Herbert van Erkelens,
Dag Herbert,
Is de ontwikkeling van de kwantumfysica al niet in grote mate een verbinding tussen het wetenschappelijke en het spirituele !?
@Ed V, de kwantumfysica heeft een deur geopend, maar niemand schijn te weten hoe je daardoor naar de wereld voorbij de kwantumfysica kunt stappen. Zelf denk ik dat je daartoe eerst je hart moet leren kennen. Liefde en synchroniciteit horen eigenlijk ook bij de fysica, bij een fysica van bewustzijn. Dan wordt de fysica spiritueel. De verbinding loopt via het hart, niet via het denken. Uitgerekend Albert Einstein was op dit gebied geblokkeerd. Zijn opvolger, Wolfgang Pauli, kende de weg via kwantumfysica naar spiritualiteit, maar zweeg erover. Onlangs heb ik die weg in een sprookje beschreven, omdat het mij op een andere manier niet lukt om mensen hiervoor te interesseren. Dan maar via het gevoel.
@Herbert van Erkelens, en de etherfysica dan? Ether als een conditie die vooraf gaat aan materie en energie (Brian O’Leary, astronaut NASA)? “Sommige wetenschappers menen nu dat de ether een subtiele energievorm is die als een soort vloeistof door alle materiële dingen heen stroomt en daarbij de materiële wereld uit zichzelf schept.” (Jan Wicherink, “Ontheemde zielen ontwaken”). Het idee erachter: Materie wordt uit ether gevormd. De vibratie (trilling) van de ether veroorzaakt geometrische patronen. Het zijn interferentiepatronen van de Platonische lichamen [tetraëder, icosaëder, dodecaëder, octaëder, kubus, etc.] Er zitten ook Platonische vormen in de bio-energetische velden van de mens. En: ether creëert vortex, twee vortexen die zich samenvoegen creëren een torus (als je die op elkaar stapelt of ‘nest’ krijg je weer fractals) en wat blijkt? “Heilige Geometrie patronen in elektromagnetische energie komen ook voor in het energieveld van het hart… en het Heartmath Institute in California heeft ontdekt dat het menselijke hart een elektromagnetisch veld heeft in de vorm van een donut-/torusvormig veld.” (Bron: “De ziel en de school”, Claudia Jansen). Zie hier – volgens mij – jouw connectie tussen de natuurwetenschap en het hart! En zie ook “De geometrie van de schepping” door Drunvalo Melchizedek. NB: dit zijn schrijvers die volgens mij door de reguliere wetenschap niet als zodanig worden erkend maar juist daarom is hun kennis zo interessant, want zij zijn meesters op het gebied van bewustzijn en alles ontstaat juist in eerste instantie dáár, en komt pas daarná in de wetenschap terecht. Die loopt nl. per definitie achter de feiten aan… daar is het wetenschap voor! Iets is er al, en daarna onderzoekt de wetenschap het.
Kun je hier iets mee/ wat vind je hiervan?
@Anaclara, dit zijn allemaal interessante, maar moeilijke kwesties. Het probleem met de ether is dat die door de relativiteitstheorie is afgeschaft. Je kunt beter op zoek gaan naar het vijfde element. Brian O’Leary had het daarover. Maar zonder de levenskrachtenergie kun je het vijfde element niet vinden. Claudia ken ik goed. Ik heb geprobeerd haar boek in overeenstemming met de natuurkundige opvatting van kwantumfysica te brengen. Haar visie is ook geworteld in eigen ervaring. Melchizedek vind ik een vreemde man. Want wat hij over de kubus van Metatron en de Platonische lichamen zegt klopt helemaal niet. Hij ziet daarbij de gulden snede over het hoofd. Wat ik vermoed is dat de sleutel bij geometrie en energie zit. Lorna Byrne beschrijft in ‘Love from Heaven’ dat zij liefde als een natuurkracht kan zien. Er ontbreken nog natuurkrachten aan de huidige fysica. Daarom weet ook bijna niemand wat donkere materie is. Door nader onderzoek aan kwantumenergie zal denk ik duidelijk worden dat de hand van de schepper in energie aanwezig is. Omdat energie een trilling is, zal ook geometrie een rol spelen. Maar hoe? Zelf werk ik sinds een maand aan een nieuwe geometrie met twaalf lichtkrachten die ons bewustzijn van beperkingen kan bevrijden.
Herbert,
Nu je het over donkere materie hebt, kan ik het niet laten er iets over te vertellen, omdat ik er mijn eigen idee over heb. 🙂
Een groot onopgelost raadsel in de sterrenkunde is inderdaad het mysterie van de “donkere materie”. Voor degenen die er niets van af weten zal ik eerst kort uitleggen wat donkere materie zo’n beetje is.
Stel je ziet van een kerstboom alleen de kaarsjes branden, maar je ziet niet de kerstboom zelf. De kerstboom kun je vergelijken met de donkere materie. Donkere materie is dus massa die onzichtbaar is, maar waarvan men weet dat zij aanwezig is. Het bestaan van donkere materie wordt louter afgeleid aan de hand van de zwaartekracht. Al in 1933 ontdekte Fritz Zwicky namelijk dat de clusters van sterrenstelsels veel zwaarder zijn dan ze eruit zien. Met andere woorden: in zo’n cluster moet veel materie voorkomen die geen licht uitstraalt. Dat zouden onder andere gewone atomen kunnen zijn, uitgedoofde dwergsterren en koele gaswolken. Het merendeel moet echter uit onbekende deeltjes bestaan.
Vervolgens werd in de jaren zeventig ontdekt dat voor individuele sterrenstelsels hetzelfde geldt.
Donkere materie moet aan de volgende eigenschappen voldoen:
zij bezit massa.
zij bevindt zich in grote hoeveelheden in alle sterrenstelsels in het heelal.
zij is niet zichtbaar, of op een andere manier te ontdekken via bijvoorbeeld elektromagnetische straling die ons op aarde bereikt
Bij het voorbeeld van de kerstboom zorgt de boom voor ondersteuning en geeft hij de kaarsjes een vaste plek. Als de kerstboom er niet zou zijn, zouden de lichtjes als losse atomen uit elkaar vallen.
En nu kom ik tot de point.
Interessant is namelijk dat een soortgelijke situatie zich voordoet bij het etherisch veld, de levensenergie, prana of chi waar ingewijden al eeuwen over spreken. Door deze levensenergie of levensatomen komt de op zich dode materie tot leven.
Het etherisch -of levenslichaam van de mens, was al bij de Egyptenaren bekend onder de naam Ka. Het is de verdeler van levensenergie. Volgens ingewijden en esoterici behoort het nog tot de materie (het heeft dus massa), maar is eveneens onzichtbaar voor de zintuigen.
Het levenslichaam is een blauwdruk waarnaar het fysieke lichaam is opgebouwd. Om die reden noemt men het levenslichaam ook wel etherisch dubbel. Als het levenslichaam er niet zou zijn, vallen de atomen van het fysieke lichaam uit elkaar.
Kortom, ik vermoed dat donkere materie het etherisch energieveld zou kunnen zijn, waar esoterici al eeuwen over spreken.
Dank voor de mooie verduidelijking, meer en meer een komt een einde aan m’n zoektocht naar m’n zijn, toch doet het me enorm pijn dat ik in dit spectrum pas, het zo gevoelig zijn kan ik mee leven maar het alleen zijn het moeilijk hebben om contact te leggen, het alleen op m’n eiland leven maakt het me zo lastig.
@Beardy, Dag Beardy, fijn om te lezen dat ik je een stukje verheldering heb gegeven. Groet, Merel
Lieve Beardy,
Mocht je het willen en/of durven, je mag altijd bellen of langskomen. Ik/wij staan open voor een gesprek en hebben een luisterend oor. Wij zijn een woongroep van 4 mensen en wonen en werken nu 8 jaar samen aan Contact & muziek. Ik ben door een heel diep eenzaam dal gegaan en was vaak wanhopig. Ik ben uiteindelijk zelf mensen gaan helpen, daar is onze (muziek)woongroep uit ontstaan. Wij gaan met ons vieren ook door veel moeilijkheden heen, maar samen is totaal anders dan alleen. Op onze website http://www.contactmuziek.nl kun je meer over ons lezen, zien en horen.
liefs van ons vieren
Leonoor
@Leonoor,
Leonoor,
Dank voor je uitnodiging, ik kan er niet op ingaan, de afstand is helaas wat te ver voor mij, ikzelf kom uit Belgie
Warme groet, Beardy
Wat een prachtig stuk! Hoopvol!
Dank voor het delen!Goed om de positieve kant nader te belichten. Als je niet in ´het systeem´ hoeft te passen mag je zijn wie je bent….
“Mijn ultieme droom is het opzetten van een kenniscentrum voor holistische autismebegeleiding waar ouders en volwassenen hulp en advies kunnen vinden en waar hulpverleners zich kunnen profileren. Het moet een plek worden waar kennis wordt uitgewisseld en kan groeien, waar mensen wijzer en ondersteund vandaan komen. Waar de grijze wolk van wanhoop en verdriet, die veel te vaak aan autisme hangt, wordt weggeblazen”
Een prachtige droom, dat die werkelijkheid mag worden
Een prachtige droom en dan voeg ik toe: een plek waar kinderen mogen leren hoe hun manier van leren is.
Dank voor je heldere en inzichtgevende verhaal…voor mij ,als vader, een lichtpuntje dat er nog openingen zijn en blijven komen om tot een samen-leven te gaan komen met deze parels van mensen.Kijk uit naar het vervolg…..Martien.
@Martien, Dag Martien, Dank je voor het compliment. En heel veel succes met je kind! Groet, Merel