Ik heb onlangs de mogelijkheid gehad om aanwezig te zijn en deel te nemen aan een conferentie waar veel sprekers bijna-doodervaringen ,BDE, in verschillende vormen hebben meegemaakt. De meesten deelden hun ontzettend onroerende ervaringen over reizen naar het licht van de fysieke dood en hoe het hen voor altijd veranderd heeft. De meeste sprekers staan totaal anders in het leven en zijn teruggekeerd met nieuw gevonden levensdoelen na hoofdletsel, ongelukken of ziekte. Het interessante is dat de doelen net zo gevarieerd waren als degenen die naar het hiernamaals waren gereisd.
Als resultaat van de transitie van het fysieke lichaam naar een buitenlichaam ervaring (BLE) en weer terug zijn unieke vaardigheden en talenten tot bloei gekomen. Deze werden vervolgens tijdens de conferentie ingebed in de presentaties. Deze geweldige juwelen zijn bedoeld om gedeeld te worden met hun lotgenoten. Misschien wel de meest belangrijke les die ik geleerd heb, is voortgekomen uit het observeren van de sprekers tijdens en buiten hun presentaties bij de conferentie.
Een overeenkomstig thema bij de BDE-sprekers was de mogelijkheid om het fysieke en mentale lichaam van anderen te kunnen helen. Met verschillende tactieken meldden de genezers dat ze tumoren laten krimpen, diverse kwalen diagnosticeren en dat ze veel verschillende vormen van genezing uit kunnen voeren. Verhaal na verhaal laat zien wat voor vermogens er ontdekt werden bij elk individu na een BDE.
Eén heler bood genereus gesprekken en feedback aan voor wie graag wilde praten over haar ongelofelijke reis na een BDE. Interessant, toen iemand haar benaderde over een gezondheidskwestie, riep ze nadrukkelijk : “niet nu”. Er is geen twijfel mogelijk dat ze het aantal verzoeken overweldigend vond, de genezer van de fysieke wereld bleek geen genezer van het grote hiernamaals te zijn. Haar goede intentie om advies en heling aan te bieden werden ingehaald door haar eigen menselijkheid.
Een andere spreker, had na een BDE, een interessante gave om spirituele geleiders te detecteren en aan te sturen door middel van een gecompliceerd methodisch protocol. Tijdens haar vertrek van de conferentie werd ze rennend gespot in het hotel om haar taxi te halen. Rennend met haar trolleykoffer door de lobby van het hotel, al botsend tegen hotelgasten, manend om uit de weg te gaan, gefixeerd op het halen van de vlucht van haar fysieke vliegtuig. Vertrouwde ze niet op haar geleiders, vroeg ik mij af? Weer een les van het licht om te vergeten, wanneer het er op aankomt werkt de menselijke toestand weer op volle kracht.
Dus wat heb ik geleerd bij het observeren van deze ervaringen? Ten eerste: ik heb veel te leren van hen die een BDE hebben ervaren. Ik heb er geen twijfels over dat hun vaardigheden uniek zijn en dat door hun werk, zij echt ten goede van anderen werken. Ik heb nieuwe therapeutische technieken geleerd om gebruik te kunnen maken van bronnen die ik alleen niet zou kunnen. De cursussen waren inderdaad van onschatbare waarde.
Als tweede heb ik geleerd dat het ego levend en wel terugkeert na een BDE. Het is misschien wat minder ijverig maar voor het grootste gedeelte is het er echt nog steeds. Wanneer weer terug gekeerd in het fysieke, met het vermogen om te denken en vrije wil te hebben, kan egocentrisch gedrag weer terugkeren en kunnen oude patronen weer actief worden. Ongeduld, gebrek aan vertrouwen, oordeel en al het andere egocentrische gedrag herinnert ons misschien wel aan de grote reden waarom mensen terugkeren na een BDE; dat is, dat er nog een heleboel te leren valt. De dingen die nog niet volledig waren op het moment van de BDE zijn er nog steeds. Samen met de gaven en speciale talenten is dat misschien wel de grootste les van het licht. Er moet nog wat gebeuren. Er zijn verbindingen waar we van ontbonden moeten worden. Er zijn nog steeds stappen die gemaakt moeten worden om te leren dat de fysieke wereld nog wat te leren heeft; anders, zou terugkeren geen optie zijn.
Mijn BDE duurde kort achteraf gezien, 20 sec? Tijdens een ongeluk vloog ik uit mijn lijf, zag mezelf liggen en was verwondert waarom de mensen er naar toe renden. Vredig en zonder pijn, afstand beston niet tijd ook niet. Muren waren er niet en het voelde echt tijdloos. Het fijne wat dat ik waarnam zonder te voelen of oordeel. Op een heheven moment zag ik mijn moeder huilen en dacht , ikkan haar dit niet aandoen en op dat moment schoot ik terug in mijn lijf. Het eerste wat ik zei toen ik weer bij kwam was dat dit niet voor niets geweest is.
Heb heel lang nodig gehad om te beseffen wat er nou gebeurd was, jaren en ben ook echt wel depri en geweest vanuit het oogpunt dat ik zo radicaal was verandert dat ik het niet bij kon benen. Het nadeel was ook dat het gebeurde tijdens een ongeluk, de schok was groot voor mijn lijf met alle problemen van dien.
Ik ben 26 jaar later nog steeds niet ok, besef het niet goed wat er nou met mij aan de hand is en hoe ik het om kan zetten naar een draagbaar leven.
Ben zeer gevoelig en ziende geworden maar dat is ook weer erg verwarrend in contact met andere mensen.
We gaan het zien wat er gaat gebeuren.
Liefs
Mooi om deze verhalen van anderen te lezen. Mijn verhaal is in de tuin van de parochietuin waar ik elke zaterdag met een team van tuinmensen, de parochie mooi versierden en de bloemen uit de tuin konden halen. Zelf stond ik in deze tuin, het was zomer, en de bloemenpracht om mij heen veranderde die ochtend dat dit zelfs eindeloos was. Ik voelde dat ik in een prachtige veld stond en omringd was door bloemen. De huizen rondom de kerk zag ik niet meer. Maar het was één bloementuin. Ik kneep mij in mijn arm en wist toen dat dit werkelijk gebeurde en wat me te wachten stond, later. Ik wist ook dat de gestorven tuinman, nu in zijn hemeltuin aan het werk was. Dit beeld heb ik nog steeds, na zoveel jaren.
BDE
Bijna doodervaring, was ik "bijna" dood?
Of was ik "kortstondig" gestorven met de mogelijkheid van een wedergeboorte?
De vooral zware en pijnlijke beproevingen van die ik dacht te zijn even achter mij te laten en een kijkje te mogen nemen aan de andere "zijde" van de medaille; "Thuis"!
Ik kreeg de kans te voelen hoe het is te zijn die "ik ben".
Te voelen die ik ben…de ziel…het ego achtergelaten op aarde. Een onbeschrijfbaar mooie leegte…liefdevol, een onverklaarbare eenvoud.
Het toont mij de keuzes die ik gemaakt heb, de vrijheid te ontdekken die ik ben.
Die keuzes brachten mij naar deze reis, het pijnlijke geschenk van een doodop lichaam en denken en de diagnose:" U hebt nog heel even".
De diagnose bracht een serene leegte.
" Is dit het "nu"? Ben ik daadwerkelijk klaar, heb ik alles bereikt of…
Ik ging naar "Thuis" tussen de sterretjes en mooie gekleurde energieën werd mij opnieuw de vrijheid van keuze geschonken. Ik mocht blijven, een verleidelijke keuze… mijn keuze werd " wedergeboorte!
Vanuit " Thuis" nam ik een geweldig mooie aarde waar. Een legio aan liefdevolle mogelijkheden…onbegrijpelijk dat ik daar aan voorbij heb kunnen gaan.
De terugkeer en het begin van een door de medici onmogelijk gehouden genezing.
Terug is ook het ego…het aardegebonden denken van " wie ben ik "!
Daar ligt mijn leerweg…het karma!
Het ego liet mij denken, malen, ronddolen, je hebt jezelf " geheeld", je bent geweldig, "nu" kun je anderen ook " helen"!
Iets diep in mij deed mij voelen om een paar stapjes terug te zetten. Het ego te observeren, zijn denkwijze te accepteren en het voor dat moment te laten "zijn".
Uit de spotlight van het ego naar binnen, daar in de warme duisternis ligt het antwoord…wanneer ik oprecht er naar op zoek ga en mijn innerlijke zelf er naar vraag.
We zijn allemaal één, dat wat in mij is, is in iedereen. Kan ik mijzelf helen, dan kan een ander dat ook! Wanneer hun juiste moment daar is!
Wat is mijn aandeel?
De rustige en liefdevolle veranderingen die "nu" plaatsvinden in mij, de totale overgave naar dat wat ik ben, geeft veranderingen in de buitenwereld. Mensen verlaten mijn pad en andere mensen verwelkom ik. In en om mij is de energie aan het veranderen.
Hoe ik "nu" leef en beleef, hoe ik spreek, mijzelf accepteer en vooral "nu" ik vooral veel naar andere oprecht "luister".
Hun dankbaar te zijn voor het vertrouwen dat zij mij schenken, deelgenoot te zijn in het gesprek dat de ander zichzelf verteld.
Oordeelloos en los van ego te luisteren zal hun eigen verhaal hun zelf op het juiste moment raken.
Die veranderingen in mij, veranderen mijn wereld.
Het ego groeit wanneer ik denk dat ik iemand heb geheeld. Een vluchtig gevoel dat het ego wil herhalen…verslavend!
De ziel groeit wanneer ik voel en zie dat mijn medemens door die ik ben, stapje voor stapje "zichzelf" ontdekt en heelt.
Een grandioos, onvergelijkbaar, dankbaar en universeel gevoel.
Mijn wereld is veranderd door zelf te veranderen. Kan ik de hele wereld redden en genezen? We kunnen ons zelf redden en genezen en die energie uitstralen naar elkaar.
De wedergeboorte is een gouden kans!
De eerste geboorte in dit leven was ik klein en afhankelijk. De zorg van de ouders had ik nodig om te groeien. " Nu" heb ik de zorg voor mijzelf om uit te groeien.
Mijn leerweg, mijn innerlijk weten.
Het geschenk van een kortstondige mooie dood.
Heel mooi Lynn.
wat ontzettend mooi Lynn.
Wow, daar draait het dus nu om, nu! Dank je wel, weer een beetje genezen.
hoi Lynn
ik heb in 1997 een ernstig ongeluk gehad gebroken rug ernstig verbrijzeld been en een partiele dwarslaesie maar bijna helemaal beter hoewel ik gelukkig kan lopen, zal ik de honderd meter horden niet kunnen.
ik werd terplaatse gereanimeerd later in het ziekenhuis nog twee maal een hartstilstand overleefd.
toen ik na acht dagen coma weer ontwaakte begon ik honderd uit te praten over wat ik allemaal gezien had in dat mooie alles verwarmende liefdevolle licht, werd ik uitgelachen dus hield ik het voor me.
mijn dochter had mijn geschreven verhaal bij iemand in een gastenboek gezet en zo kwam mijn verhaal bij Pim van Lommel terecht die mij vroeg het naar hem op te sturen.
hij stuurde mij later een bericht dat het een klassieke bijna-doodervaring was.
en zodoende hoorde ik het woord bijna-doodervaring.
als je geïnteresseerd bent in mijn verhaal en het bericht welke ik kreeg van Lommel ?, dan ben ik bereid het mits ik het email adres krijg, het naar je postvak sturen.
Hallo Koos,
Geweldig dat je na zo’n heftig proces weer mobiel bent.
Tis misschien een late reactie…vandaag kreeg ik het gevoel om even terug te keren…en ontdek ik jouw intrigerende verhaal en je reactie…toeval bestaat niet!
Ik zou graag willen weten waarom ik in een uitleg…een waarheid…in het verhaal van dhr. Lommel dien te stappen?
Wetende dat het goed bedoeld is vanuit een goed hart…ik draag mijn eigen ervaring…het vertrouwen en het geloof in mij…
Een ieder zal zijn eigen ervaringen op zijn manier ontvangen…ik heb “mijn” ervaring verteld en een ieder die daar een deel in vind…prima. Er zullen zeker anderen zijn die het niets vinden…en er zullen mensen zijn die uit “expertise” er een vanuit hun waarheid een naam of verklaring aan geven.
Ik geloof en leef met mijn waarheid…woorden van anderen zijn geweldig wanneer ik innerlijk voel dat het mij verder helpt…er een diep gevoel in verscholen ligt dat mij verder dan mijn eigen waarheid kan brengen.
Woorden zijn slechts woorden…en woorden krijgen bij mij een betekenis wanneer ze een trilling opwekken…een vorm van een aangereikt avontuur.
En eerlijk…iemand die mijn ervaring een naam wil geven…prima…of die gene wel of niet zelf zo een ervaring heeft ontvangen…de werkelijke wijsheid ligt in ieder zelf.
Iedereen draagt zijn waarheid…jij die jij hebt mogen ervaren…ik de mijne en dhr. Lommel de zijne.
Daar gaat het leven tenslotte om…
Dank je wel voor het delen van jouw ervaring…dat is veel zeggend…wonderbaarlijk…het is jouw verhaal!!!
Liefs Lynn
beste Lynn
als je mijn bde verhaal wil lezen mail me dan, koosvanrijswijk@hotmail.com
mijn bde is door Pim van Lommel op zijn verzoek naar hem opgestuurd en hij beoordeelde het als volgt een klassieke , bde met beelden uit de oorlog en ontmoetingen met overleden familieleden.
verder heb ik het sterven en doodgaan beschreven naar mijn beleving.
er is al zoveel moois op mijn weg gekomen, en heb ik twee mensen van hun pijn verlost.
nou ik hoor/lees het wel of je geïnteresseerd bent.
vriendelijke groet koos.
ooit iets mee gemaakt, of dat een BDE was weet ik niet.
ik was op de 2de of derde verdieping en werd duizelig en beroerd, in die mate ik nog niet eerder had mee gemaakt, het was of ik door het beton naar de aarde getrokken werd buiten mijn lijf om, iets van licht heb ik niet gezien, volgens mij werd het juist eerder donker ipv licht. daarna weer terug bij me zelf was het een tijd lang leven in een onwerkelijkheid, een soort opnieuw geboren voelen.
heeft iemand dat ook wel eens mee gemaakt? ik ben benieuwd
mvg, Dirk
Dag Dirk,
ik herken wel van iets wat jij schrijft…..maar bij mij was het een uittreding. Ik ben ook een paar keer meegenomen door mijn begeleider van de andere zijde en mocht de tunnel zien, waar mensen doorheen gaan naar de andere zijde toe.
Mensen met een BDE ervaring zijn die tunnel in geweest, zijn aan die andere zijde geweest en hebben mogen zien….Ik heb niet mogen zien.
Als ik jouw verhaal lees, krijg ik de indruk dat het bij jou een uittreding is geweest.
Yvonne
met zware chronische rugklachten die al z,on 15 jaar aanhielden. toch maar eens op een uitnodiging een verjaardag bij te wonen. moest fietsen, een eind. dus de persoonlijkheidsvervlakking die langdurig zware pijnstillers slikken met zich meebracht, me niet gerealiseerd dat mn volgende keuze niet de slimste was. een dubbele dosis pijnstillers . daar aangekomen zonder pijn uiteraard een biertje voorgezet gekregen,het kanon van het Twentse biermerk en nog een en de derde. totaal 6. alcohol verdubbeld de werking (harddrugs 10X) ik raakte in coma en vroeg in de douche liggend op de grond, bel een ambulance. te laat alles werd zwart en ik hoorde niets meer. binnen in de zwarte duisternis kwam een nog veel zwartere soort wolk op mij af als uit een horrorfilm. heb het nooit begrepen dat in het totale duisternis nog veel zwartere duisternis kon zijn waar te nemen. . de gast heer die ik vroeg een ambulance te bellen weigerde dit omdat het niet zon net feestje was en gevolgen voor de gasten zou kunnen hebben. te horen dat hij niet zou bellen en de zwarte wolk op me afstevenen deed me mijn sterfelijkheid zien en wat klaar lag voor me. gevolg dat ik binnen een 100 seconde stijf stond van adrenaline en weer waker begon te worden. het was zomer +-30 graden. werd op een zolderkamer neer gelegd en heb 5 uur liggen slapen en zweten onder een dekbed. ik zweete het goedje uit mn lichaam en werd helder waker. het feest was verplaatst naar de stad en er was niemand meer thuis en ben richting huis gefietst denkend , dat deze vent niet wou bellen heeft mn leven gered…………heb 6 x bde beleeft van als kind bijna verdronken tot snachts beroofd in een park als kind geschept door een auto en meer. doch nooit zag ik een tunnel van licht of iets moois als in andere stukjes omschreven. weet nu wel dat ik iets te doen heb hier want hoe roekeloos ik ook met mezelf doe, iets zorgt dat ik nog niet mag………..