Ben jij ook zo klaar met het altijd ‘goed’ willen doen?

Misschien herken je het wel: je voelt altijd haarfijn aan of iets klopt of niet. Met name gevoelige mensen zijn daardoor geneigd om alles heel goed te willen doen. Dat uit zich in bijvoorbeeld perfectionisme, angst om een verkeerde beslissing te nemen of je altijd aanpassen aan anderen om maar niemand te kwetsen. Ik ken dat ook en was me er al een poos bewust van toen ik afscheid nam van oude normen en besloot dat ik daar niet meer aan ging voldoen! Ik zou nu echt mezelf zijn! En, hoewel best lastig, dat ging me aardig af. Ik was best tevreden met mezelf. En toch voelde ik af en toe toch nog onzekerheid de kop op steken. Hé, hoe kon dat nu? Ik was nu toch gewoon mezelf? Waar was ik dan onzeker over? Snel ging ik weer aan de slag om die onzekerheid te onderzoeken en ‘weg te werken’ met nóg een cursus of therapievorm.

Mantra’s van de illusie

Eindelijk viel het kwartje: ‘echt Jezelf zijn’ was mijn níeuwe norm geworden. De spiritueel bewust verantwoorde versie van mijzelf was het nieuwe plaatje waar ik aan moest voldoen. En dus kon ik het opnieuw goed of fout doen, slagen of falen. En paste ik me onbewust wéér aan. Ook al leek dat niet zo. Mantra’s als ‘ik mag er zijn’ (van wie?) en ‘ik ben waardevol’ (kun je niet-waardevol zijn?) hielden die illusie in stand.

Je bent mens!

Dit artikel schrijf ik als ode aan het Mens zijn. Echt mens te zijn is de meest aardse en meest wezenlijke manifestatie van Jezelf zijn. Spiritueler kan niet, zou ik haast zeggen. Want naast je goddelijke bewustzijn, je ziel, ben je ook mens. Heb je een persoonlijkheid. Of je nu wilt of niet. En gelukkig maar, je hebt er veel aan te danken. Ook als je ‘meer bewust’ bent, of ‘spiritueel ontwikkelder’, of gevoeliger dan gemiddeld, ben je nog steeds mens. Ja, ik stel soms mensen teleur (lees: anderen ervaren soms teleurstelling als gevolg van wat ik doe). Ik maak fouten (lees: ik doe soms iets anders dan ik me had voorgenomen of dan anderen zouden willen). Ik doe ‘domme’ dingen (lees: met het inzicht van nu zou ik wellicht een andere keuze maken dan ik deed). Etcetera. Je vergist je, gaat op je bek. Je schaamt je. Bent onzeker. Je twijfelt en weet het soms even niet. Oefff.. wat een bevrijding als je jezelf dát allemaal toe kan staan!

Verhaal

Want dat spiritueel verantwoorde plaatje is uiteindelijk ook maar een verhaal! Een nieuwe illusie in de plaats van de oude. Werkelijke vrijheid is het aanvaarden van álles wat er is. Alles van jou. Alle impulsen, alle bewegingen, alle verlangens, ook je haat, boosheid, afgunst, weerstand, donkere gevoelens, wispelturigheid, botheid, enzovoort. Aii… niet erg spiritueel, hè? Nee. Maar wel heel bevrijdend!

Heel aards

Klinkt dit spannend? Dat klopt, vind ik ook. En tegelijk ervaar ik dat het enorm bevrijdend is. Ik ben een mens dus ben ik soms chagrijnig, boos, nukkig, verward, onaardig, bot, egoïstisch, passief, gemeen. Mijn kind ervaart soms pijn als ik boos tegen hem doe. Ik duw mijn partner soms van me weg als ik me slecht voel. Het is wat het is en dat schrijf ik niet uit onverschilligheid. De wereld kan wel tegen een stootje. Als je echt je plek wilt innemen, als je echt jezelf wilt zijn, omarm dan je mens-zijn. Heel aards. Niks verhevens aan. Alles ís gewoon. Juist door ruimte voor álles van mij te maken, kunnen de energie, het plezier, de liefde nog meer stromen. Het is even wennen, maar het fijne is dat het niet fout kan gaan. Want Alles is ‘goed’.

Spiegels helpen

Andere mensen zijn prachtige spiegels om van te leren. Dat wat je in een ander afkeurt of wat jou irriteert, is vaak wat je je jezelf niet toestaat of wat je niet aanvaardt in het leven. Stelt een ander jou teleur en vind je dat hij of zij het anders had moeten doen? Mogelijk vind je het zelf lastig om om te gaan met teleurstelling. Hoe die moeite met teleurstelling is ontstaan is eigenlijk niet zo belangrijk. Teleurstelling bestaat nu eenmaal in dit aardse bestaan. Het gebeurt en kan vaker gebeuren. Dat heeft niks met jou te maken, het is er gewoon. Voel het maar. Voel de teleurstelling door je lijf gieren, de sensatie ervan, eventueel de gedachten die je erover hebt. En doe wat je voelt dat je wilt doen. Het uiten, of niet. Huilen, boos zijn, wat dan ook. Het is er gewoon. Dat is niet goed en niet fout. Net zoals jij. En ik. Het is dus niet zo dat ik nu nooit meer onzeker ben, integendeel. Maar ik vecht er niet meer tegen. En dat scheelt heel veel energie en moeheid!