Het was al niet zo heel makkelijk in dit land om een beetje neutraal te kunnen blijven. In het grijze gebied. Of voor én tegen. Maar de laatste jaren wordt het ons wel heel makkelijk gemaakt om een tegenpartij te zijn en te hebben. Voor én tegen zijn, dat kan natuurlijk niet. Geen mening hebben al helemaal niet. Stel je toch eens voor…
Maar waarom moet het altijd zo zwart-wit? Waarom mogen we niet beide kanten kunnen begrijpen, de argumenten van beide (of zelfs meerdere) partijen snappen, beamen en zelfs erachter staan? Wat is daar zo erg aan?
Eén partij
Een van de actueelste onderwerpen: ‘de boeren’. Ze worden vaak als één partij weggezet. Alsof alle boeren hetzelfde zijn, hetzelfde in elkaar zitten, hetzelfde willen. Veel mensen vinden het nu nodig om voor of tegen de boeren te zijn. Voor of tegen vaccins, voor of tegen maatregelen. Asielzoekers. Rusland. Politieke partijen. Je moet er één kiezen en je kunt sowieso maar op eentje stemmen. Maar als er nou niet één tussen zit waar je helemaal achter kunt staan? Of als er meerdere partijen zijn die je wel ziet zitten? Dat kan dus niet. In Amerika kan je zelfs niets anders dan voor of tegen één van de slechts twee partijen te zijn, daar is de hele politiek op gebaseerd.
Wat is het in ons dat we zo’n behoefte hebben aan voor en tegen? Zwart en wit? Vijftig tinten bruin bestaat helemaal niet (meer). Nu heb je zwarten en witten en daar moet je het maar mee doen. Maar ik voel me niet wit, ik zie er niet wit uit. Ik houd zelfs helemaal niet van wit (om te dragen dan, hè). Pro en anti? Het is de brandstof voor praatprogramma’s. Blijkbaar is het zo dat wij als tv-kijkend of radio-luisterend gepeupel discussies willen. Strijd. Of is het zo dat omroepen denken dat het zo is? Omdat ze menen dat dat boeiende tv oplevert en een echt gesprek niet?
Moeten kiezen
Ik herinner me dat ik, toen mijn zoon net geboren was, me wilde laten informeren over inentingen. Neutrale informatie. Kwam ik even bedrogen uit. Er waren twee ‘kampen’ en er werd eigenlijk van mij verwacht dat ik daartussen koos. Maar wat ik wilde was gewoon geïnformeerd worden en vervolgens op basis daarvan mijn eigen keuze kunnen maken. Dat was een hele klus. Ja of nee. Geen grijs. Niet een beetje van dit en een beetje van dat. Maar er zijn zo ontzettend veel tinten wit en zwart. En grijs. Waarom zou je alleen voor de uitersten (mogen) gaan?
Polariseren. Geeft het een soort houvast? Heeft het te maken met dat we ergens bij willen horen en dan liever in ‘jullie’ en ‘wij’ denken dan dat we ergens tussen hangen, geen duidelijke plek hebben? Geen hokje. No strings attached. Vinden we dat zo eng dan?
Ik denk dat we uiteindelijk meer overeenkomsten in elkaar zullen vinden dan verschillen. Aan de oppervlakte lijken we misschien niet allemaal zo op elkaar, hebben we verschillende uiterlijkheden, woonomgevingen, gezinssamenstellingen, achtergronden, overtuigingen, geloven, etc. Maar in the end, een stukje dieper kijkend, wat vinden we daar? Een fijn leven willen hebben, gelukkig willen zijn, je veilig voelen, streven naar gezondheid, iets willen betekenen, een goed mens willen zijn, je geliefden willen beschermen en ga zo maar door.
Allemaal mens
We zijn allemaal op de een of andere manier grootgebracht, we zijn gevallen en weer opgestaan, we hebben allemaal ons best gedaan, hebben liefgehad, We kennen allemaal verdriet, pijn, angst. Je schuldig voelen, schaamte ervaren. Teleurgesteld zijn. Vreugde, geluk, liefde en vrede. We weten allemaal wat genieten is en dat je ergens naar kunt verlangen. We hebben onszelf vanmorgen allemaal aangekleed, we beginnen allemaal elke ochtend aan een nieuwe dag.
Dát bindt ons meer dan dat het ons uit elkaar drijft. Ook al doen we soms alsof het niet zo is en we aartsvijanden zijn. Maar dat zijn we niet! We zijn mens, allemaal naakt en hulpeloos geboren uit onze moeder die (voor 99% zeker weten) ons een mooie toekomst gunde. En daar hoort oorlog volgens mij niet bij.
Dat moest me even van het hart.
SoulQuest voor ondernemers op 9 oktober
Jouw eigen questplekje in het geweldige bos van Landgoed Verwolde. Een ander perspectief, een andere omgeving, een paar eenvoudige vragen. Stilte, rust, gelijkgestemden. Ze kunnen je helpen om weer bij de essentie van je bedrijf te komen. Bij jouw natuurlijke kwaliteiten. Bij de volgende stap. Neem jij een van de (slechts 8) plekjes in op deze dag?
