Hoe langer mijn burn-out achter mij ligt, des te meer dankbaarheid ik voor het proces ervaar. Ik heb geen idee waar ik naartoe aan het racen was, maar het was een bestemming waarop ik nooit (heelhuids) zou aankomen. Het was een race die ik enkel en alleen met en tegen mezelf voerde, gedreven door het intense verlangen naar externe bevestiging, erkenning, aanvaarding en liefde.
Burn-out is een positieve gebeurtenis
Ik vind het erg jammer dat er nog steeds zo’n negatieve lading hangt rond het burn-out fenomeen. In werkelijkheid is het iets dat toegejuicht zou moeten worden. Hoera, alweer iemand die gaat leren luisteren naar zijn innerlijke wijsheid, die zijn ware verlangens gaat ontdekken, een meer authentieke versie van zichzelf in het leven gaat roepen, in contact gaat komen met zijn creativiteit en verborgen talenten en van daaruit gaat bijdragen aan een betere wereld!
Een burn-out werkt bevrijdend, het zet je aan om volgens je eigen voorwaarden te beginnen leven. Je ‘nuttig zijn’ in maatschappelijk opzicht mag dan tijdelijk op een laag pitje staan (je wordt immers als een ‘hoge kost’ beschouwd wanneer je ziek of werkloos thuis zit), wanneer je deze vertraagde periode in je leven echter weet te benutten en omarmen, kan het je leiden naar ongeziene hoogtes. En als jij groeit, groeit iedereen om je heen met je mee.
Een katalysator voor persoonlijke groei
Voor mijn burn-out stond professionele groei gelijk aan persoonlijke groei. Als ‘verslavingsdeskundige’ in de geestelijke gezondheidszorg had ik inmiddels heel wat kennis, kunde en ervaring opgebouwd. De deskundigheid over mijn eigen leven en geestelijke gezondheid was echter nihil, met alle gevolgen van dien.
Sinds mijn burn-out heb ik zo’n honger naar zelfontwikkeling gekregen. Het gaf mij de aanzet om te investeren in mezelf en liet mij openstaan voor totaal nieuwe dingen. Deze dingen kwamen op een magisch synchronische manier in mijn leven. Wat leidde tot een groot vertrouwen in de natuurlijke gang der zaken.
Dit filmpje van Rabbi Twerski deed dan ook de puzzelstukjes in elkaar vallen: een burn-out doet je onder een rots kruipen om een nieuwe schelp produceren.
Burn-out brengt vernieuwing en verandering
Een burn-out transformeert je van een rups tot een vlinder, het nadeel is dat tussen de fase van rups zijn en de fase van vlinder zijn, er een fase van ongedefinieerd zijn zit, je bent noch het een en noch het ander, ik noem het in mijn boek de fase tussen ‘niet meer’ en ‘nog niet’, deze fase is erg onbehaaglijk en gaat gepaard met een grote onzekerheid.
Als niets zeker is, is alles mogelijk zei Margaret Drabble ooit en niets is minder waar. Onzekerheid en vertrouwen gaan trouwens hand in hand, vertrouwen ontwikkelt zich door te ontdekken dat alles goed komt.
Leren vliegen
De onbehaaglijkheid houdt ook in de fase van vlinder zijn nog enige tijd aan, niemand heeft je immers geleerd hoe je moet vliegen! Het is een fase van trial en error, vallen en opstaan, die weer heel wat nieuwe uitdagingen maar dus ook leer- en groeimomenten kent. Daarenboven zit ook je omgeving met argusogen naar jou te kijken want hun angst om jou te zien vallen is veel groter dan hun verlangen om jou te zien vliegen. Eens je vliegt, zijn het je grootste supporters, maar het opstijgen moet je zelf doen. Deze periode kan dan ook de nodige strubbelingen en loyaliteitsconflicten veroorzaken: jij bent immers vastberaden te leren vliegen, terwijl je naasten je op de grond proberen te houden. Het verhaal van Elizabeth Gilbert over de krabbenmand is hier een mooie illustratie bij.
What if I fall? Oh, but my darling, what if you fly? onbekend
Vertrouwen op je vleugels
Hoewel ik het nog steeds een beetje eng vind, begin ik meer en meer te vertrouwen op mijn vleugels, ik voel me gedragen door iets groter dan mezelf, wat me ontzettend veel kracht en een gevoel van innerlijke vrijheid geeft. Een burn-out heeft in mij het verlangen doen ontwaken om mezelf en mijn missie in de wereld te zetten. Wat is mijn missie? Anderen helpen ontwaken, hen brengen tot het vinden van hun eigen antwoorden en tot het ontdekken van en leven naar hun eigen waarheid.
Als ik dit zo lees krijg ik meer en meer de overtuiging dat ik let een burn-out geboren ben… Geen grap. En dat ik sinds kort pas aan het “ontwaken” ben…Niet meer op standje overleving en automatische piloot en aangeslingerd door wilskracht. Nu pas aan het ontdekken door te voelen wat ik echt leuk vind en daar vervolgens bewust voor te kiezen. Interessant…
2003 burn out gehad, kan nu zeggen dat het veel positieve dingen heeft gebracht, maar dat is achteraf, heeft 10 tot 12 jaar geduurd om zover te komen als nu.
Ik werkte heel veel uurtjes, nu maak ik er 40 in een week, ben voetbalcoach en trainer bij mijn 3 dochters. Leven heeft weer zin. Ben verhuist, andere baan gekregen vorig jaar. zoveel positieve dingen.
Eigenlijk kan ik het aanbevelen om een burnout te krijgen om tot jezelf te komen om uit de rat-race te stappen. Uiteindelijk ga je hetbpad op dat je moet volgen, bewustwording, en gaat de ontwikkeling van je weer de goede kajt op.
De mens heeft slechte tijden nodig om te weten wat goede tijden zijn
Maar “moet” niet iedereen allerlei dingen van zichzelf ? Ik denk namelijk dat iedereen dat wel herkent ?! Ik twijfel ook altijd een beetje aan het advies van een therapeut wanneer ze zeggen dat je alleen nog maar leuke dingen mag doen, niets hoeft meer. Jaha, maar zo werkt het toch niet in het leven !?
Zelfde vraag eigenlijk over HSP. Zou niet iedereen ( of in ieder geval veel meer mensen dan gedacht) HSP zijn ?
Beide opmerkingen hierboven zijn niet vervelend bedoelt overigens !
Tja ik herken me wel in alle verhalen, ikke die dacht alles al te weten, als HSP en spiritueel therapeut 20 jaar lang iedereen op de been geholpen , teveel naar anderen omgekeken , ging 3 jaar geleden met een enorme klap onderuit.Zit er met vallen en opstaan nog middenin, mijn ervaring is dat je het werkelijk helemaal alleen moet doen, dat gevecht met jezelf, of liever gezegd ik was mezelf kwijt en soms als ik in de spiegel kijk, zie ik een vreemde, degene die ik was is er niet meer, maar ik weet nog niet wie hier uit tevoorschijn komt…..Ik wil graag al die lieve moedige mensen veel liefde toe wensen, dikke knuffel allemaal , we komen er wel. Louise
Ook ik heb er ,nu jaren terug mee te maken gehad, wel iets zwaarder dan een moeilijke tijd. Had, als ik terug kijk al heel erg lang op de toppen van mijn tenen gelopen, in een slechte relatie. Ik zorgde mee samen voor zijn dochter waar ik zielsveel van hield, met nog een pleegzoon die er bij kwam, volledige baan, groot huis ettc. Relatie was slecht, hij stiekem een ander, waar hij niet eerlijk over wilde zijn, en hij was overspannen, al hele poos, wilde geen hulp etc, later bleek dat hij mann, depressief was, met een gespleten persoonlijkheid, hij heeft dan ook 2 jaar na onze scheiding zelfmoord gepleegd, waar ik mij niet schuldig over voelde, wel heel verdrietig!! En toen ging bij mij het licht uit, heb jaren gevochten om terug te kunnen komen, heb echt alles gehad, van straatangst , eetstoornis, slaapstoornis, blokkeren, ik wilde en kon ook niet meer. Heb hulp gehad, lieve geduldige huisarts en maatschap. werkster, waar ik eigenlijk niet thuis hoorde. en kort op eigen verzoek opgenomen geweest. Toen het weer beter met mij ging dacht weer aan baan, kreeg ik zware hernia, met nu als resultaat, chron zenuwpijn, werken gaat niet meer, wat ws ook zo voorbestemd was, heb nu zelf hulp, en beperkt kan ik wat dingen doen,maar mijn bed heb ik vaak nodig. Zo, dat is wat er gebeurd is. Tevens, heb ik mij zelf mogen zien, als klein meisje vorig leven, dat was toen ik nog de burnout had, ik hing ook tegen het plafond, uittreding, en toen is van lieverlee mijn groei/reis begonnen. Weet nu dat ik Hoog gevoelig, HSP ben met een oude ziel, en nu begint alles te lopen, heb al mooie kleine ervaringen mee mogen maken, en nu leer ik, dat alles Liefde is en was, heb dit alles mee Moeten maken om bewuster te worden, en leve de computer. Ben er nog lange niet,maar leer elke sec van de dag, ik neem mijn situatie zo als die is, en weet dat ik gedragen wordt door een grote Liefde. Ben zo blij met de artikelen etc, die jullie plaatsen, er wordt veel duidelijk, leer veel, Dank daar voor, en ik, ik kom er wel!! Warme groet Lenie.
♡♡♡
Ik zit zoals Sheila en het artikel ook zo mooi uitlegt helemaal in de tussenfase. Er is al veel opgekuist in mijn leven met de nodige pijn die dat met zich meebrengt en ik begin mezelf te ontdekken. Eerst ontdekte ik dat ik hoogsensitief ben. Sinds enkele maanden ontdekte ik ook de spirituele wereld (ik dacht niet dat ik zoiets had in mij) en nu begin ik die kant in mij volledig te omarmen. Het kan soms angst met zich meebrengen en ook veel twijfel, ook over de volgende stap die je zal nemen. Zet ik een stap vooruit in mijn job of net achteruit? En nog duizend andere. Een ding weet ik zeker, we worden allemaal gedragen door een onzichtbare kracht. Deze zit ook in je en deze leid je tot het antwoord. Ik volg nu mijn pad en leer elke dag bij, met veel geduld voor mezelf, want het is met vallen en opstaan.
Op reis in mezelf,
Groet
Daar waar jij schrijft over het verlangen naar externe bevestiging, erkenning, aanvaarding en liefde, was mijn “drijfveer” MOETEN! Je moet werken, je huishouden doen, zorgen voor mijn kind (wat ik uiteraard met liefde doe), maar alles was moeten. Ik ging door op de automatische piloot. Worstelend in mijn relatie, voordat ik wist dat ik hierin niet gelukkig zou worden. Werk waar ik niet gelukkig van werd, maar er moest brood op de plank. Aan mezelf toekomen was geen tijd voor. Zo moe dat ik vaak al om 21.00 in bed lag en sliep.
Het proces van mijn burnout klopt verder helemaal met jouw stuk, alleen zit ik er nog middenin. Maar middenin alle onrust ontstijgt mijn zelf! Wat wil ik? Wat kom ik hier doen? Waar word ik gelukkig (en dus gezond) van.
Ik ben er nog niet, maar heb alle vertrouwen in de uitkomst. En ook de reis zelf is een hele bijzondere.
Onderweg!
Hartelijke groet,
Sheila Kosterman