Zaterdag 11 oktober las ik in het artikel van Nieuwetijdskind over HSP: de 10 voordelen van hoog bewust zijn. Ik herkende me in alle nummers, maar nummer 5 over contact met onzichtbare wezens sprak mij heel erg aan. Sinds het voorjaar van 2014 kwam ik hier voor het eerst mee in aanraking.
Ik deel graag mijn twee eerste ervaringen en mijn verdere groeistuipen en ontwikkelingen hierin. Ik had net een 3-daagse retraite afgesloten in het Dominicaner klooster in Huissen. Met nog een groepsgenoot wandelde ik als afsluiting door de kloostertuin. Een Amerikaanse eik inspireerde haar deze drie dagen. Ze maakte er foto’s van met haar mobiel en kwam enthousiast en verbaasd naar me toe om de foto’s te laten zien. Er waren heel veel witte bollen (orbsen) zichtbaar in en om de boom. Ik zei dat er dan veel energie in de boom aanwezig was. Bij iedere foto van de boom zagen we dat de orbsen waren verplaatst. Ze wilde graag contact maken met de boom maar wist niet hoe. Ik had dit ook nog nooit gedaan maar wist haar direct te vertellen hoe ze dit kon doen. Ik bleef op een afstand kijken en zag/voelde dat er wat met haar gebeurde. Op een gegeven moment werd ik ook naar de boom getrokken en vroeg haar of ik aan de andere kant van de boom mocht gaan staan. Dat vond ze prima. Ik legde mijn beide handen en mijn derde oog op de stam. Zodra ik mijn ogen sloot ervoer ik een grote kracht en zag meteen een groot oog. Het was een drakenoog van een prachtige groene draak. De draak keek mij vriendelijk aan en vloog daarna weg.
Ik liet de boom los en was verbouwereerd, wist niet wat ik er van moest denken. Ook was ik blij en verrast. Dit was zo’n complete nieuwe ervaring voor me, ik koesterde wat ik had gezien. Mijn tweede ervaring was in Lommel (België) waar ik een zeer enerverende cursus had met hoog sensitieve mensen. In de avond maakte we een wandeling en liet de docent ons de eiken zien waar zij mee samen werkt om bloesems van hun energieën te maken. Eén eik trok meteen mijn aandacht. Ik heb daar op dezelfde manier contact mee gezocht als de boom bij het klooster. Zodra ik contact maakte voelde ik een sterke volle energie in mijn bekken ontstaan. Deze energie trok door mijn benen naar beneden, een stevige aardingsenergie dus. Op een gegeven moment zag ik een deel van het lijf van een draak. Hij had een groen/grijze zilveren kleur met om de punten een rode kring. Het beeld verschoof naar voren en zijn kop werd zichtbaar. Hij had een lange smalle platte snuit die dicht was en zijn oog was brons/koper kleurig die mij vriendelijk aankeek. Hij voelde heel krachtig.
Ook deze keer was ik teveel overdonderd om contact te maken. Ik liet de boom los en zag de docent vlakbij zitten die naar mij keek. Ik deelde mijn ervaring met haar omdat ze zelf er bekend mee is. Ze zei dat ze deze eik gebruikte voor aarding en ze vroeg me of ik vaker draken had gezien en ik vertelde haar over de eerste keer.
Ik ben altijd al een natuurliefhebber geweest, maar vanaf dat moment ben ik anders naar bomen gaan kijken. De beuk was/is mijn lievelingsboom en ik keek weinig naar andere bomen. Dat is 380° gedraaid sinds ik nu de energie voel en met de wezens kennis maak. Ik maak nu met allerlei soorten bomen contact, vooral oudere bomen raken mij. Na de eerste twee spontane ervaringen ben ik het bewuster gaan doen door goed naar mijn gevoel te luisteren. Ik maak nu ook contact met zowel de boom als met de natuurwezens, vraag naar namen, wat ze doen en of ik hun energie mag voelen. Meestal krijg ik antwoord en heel soms wordt ik letterlijk weggestuurd. De redenen hiervan zijn verschillend. De ene keer is het omdat het anders teveel voor me wordt en ik het niet kan verwerken, de andere keer is het letterlijk afwijzing omdat de boom geen zin heeft. Het is voor mij een nieuwe ontdekkingsreis en ik voel me opnieuw kind die de wereld herontdekt. Sinds de retraite is het me duidelijk geworden dat ik mijn hele leven lang al stem(men) hoor. Nu laat ik de stem(men) toe en kan ook steeds beter schiften of het mijn ego is dat aandacht wil of één van mijn gidsen. Er gaat nu een compleet andere dimensie voor me open.
Na verloop van tijd merkte ik dat ik naar de bomen verlangde en dat ik me veilig bij hen voelde, net of ik word beschermd. Ik ervaar de zachte omhullende energie als ik nu in het bos loop en voel altijd of een boom me roept. Door het veel te doen en mijn grenzen te verkennen heb ik al veel natuurwezens (draken, aardmannetjes, elfjes, kabouters, bosnimf, reuzen oerent) mogen aanschouwen.
Ook tijdens een wandeling in de vakantie in Zwitserland voelde ik bijzondere energieën. Op mijn dooie gemak liep ik een heel eind achter de groep aan. Ik vond het heerlijk om alleen te lopen. Lekker de rust om rond te kijken en te fotograferen, want dat is mijn hobby. Ik zag een paar losse steentjes en heb geprobeerd er een torentje van te maken. Toen ik daarna verder liep voelde ik ineens een bijzondere zware energie om mij heen. En dan niet negatief zwaar, nee aards zwaar. Ik had het idee dat er tegen me werd gesproken, alleen verstond ik het niet. Ik ben gewoon gaan vragen wie er sprak. Door me op de energie te focussen hoorde ik “de stenen wezens” zeggen. Deze keer ben ik alleen op mijn gehoor af gegaan omdat ik wandelde en mijn ogen daarbij niet kon sluiten.
Ik genoot van mijn uitstapjes. Heerlijk met het pontje de Rijn over en de stuwwal op waar meerdere prachtige parken/bossen liggen. Het is een oud gebied waar veel is gebeurd in de oorlog. Van deze energie heb ik gelukkig geen last. Daarbij hoorde ik van een bosnimf dat veel natuurwezens hun helende krachten inzetten om omgevingen te “reinigen”, te helen van deze energieën. Prachtig toch.
Na verloop van tijd en veel gestruin, bemerkte ik een bepaalde dwangmatigheid in mijn gedrag. Ik probeerde ieder vrij moment erop uit te trekken. Verlangde naar de rust en de energieën. Het was verslavend. Ik moest en ik zou meer contact maken en nieuwe wezens ontmoeten. Ik sliep ook slecht in die periode. Iedere keer dat ik mijn ogen sloot zag ik allerlei beelden en lang niet altijd van de natuurwezens die ik had ontmoet. Er waren geen gedachten, er waren alleen beelden die van het één naar het andere flitste. Ik kreeg het niet uitgeschakeld. Van alles spookte door mijn hoofd aan beelden, hele films werden afgespeeld. Ik wist dat de sluiers dunner aan het worden waren maar het was toen even echt teveel voor me.
Ik raakte uit balans en total loss, werd er een beetje wanhopig van, zo ook van de vermoeidheid die mij parten ging spelen. Dit leek mij niet de bedoeling van mijn gave. Na 2 weken bijna niet slapen heb ik gechat met de docent in België en haar mijn probleem gedeeld. Dit was na de volle maan van augustus. Wat ze me vertelde was dat ik nog meer met de aarde verbonden raakte. De volle maan had nog meer velden geopend waardoor de sluiers inderdaad dunner werden. Ze zei me dat ik vanuit mijn eigen mind ervoor kan zorgen welke informatie ik wel en niet wens te ontvangen.
Het klinkt zo simpel maar dat is het ook! Diezelfde avond heb ik het direct in praktijk gebracht. Niet geprobeerd, nee gedaan! Ik heb duidelijk gezegd dat ik wel dromen wilde ontvangen als dat nodig was, maar verder een beelden loze nacht wilde. En het werkte, ik slaap sindsdien weer stukken beter. Ik ben gestopt met het dwangmatige gedrag om naar het bos te “moeten” gaan. Ik heb er wat afstand van genomen om persé een boom te willen voelen. Wel ben ik nog met regelmaat in het bos of park te vinden en loop heerlijk te struinen.
Deze rust bracht mij weer nieuwe ervaringen.
Deze boom, een hele oude plataan, raakte mij. Bij het contact maken voelde ik veel energieën aanwezig. Ik kreeg contact met een hele oude draak, een wezentje wat eruit zag wat tussen een elf en aardmannetje leek en een oude kabouter. Ik voelde nog veel meer, maar dat was me toen even teveel tegelijk.
Na een tijdje nam ik afscheid en liep een stukje weg van de boom om een foto te maken. Al kijkend door de zoeker zag ik de vlekken maar kon ze niet goed onderscheiden. Met het blote oog zag ik ze niet. Pas op de display was het goed zichtbaar. De orbsen en de grote vlek bevestigen voor mij dat er inderdaad veel natuurwezens aanwezig waren.
Een andere uitdaging voor mij was om in een andere houding contact te kunnen maken met de bomen en zijn/haar bewoners. Ik voel me in deze maatschappij niet vrij en veilig genoeg om er als een “boomknuffelaar” te gaan staan. Ik kreeg een tip van een fijne vrouw om aan de voet van de boom te gaan zitten.
Dit ben ik gaan doen en was eigenlijk ook niet verbaasd dat het me lukte. Heerlijk om aan de voet te zitten en mijn ogen te sluiten.
Na mijn werk moet ik altijd tussen 2 parken door fietsen. De laatste tijd ga ik na mijn werk naar mijn favoriete plekje. Er staan 4 prachtige, oude, hoge, rode beuken en nog een jongere bij elkaar. Ze staan helemaal vrij en hebben alle ruimte. Ik noem hem mijn kathedraal, het voelt voor mij als een krachtplek. Ik zit altijd tegen dezelfde boom aan. Zij, ja het is een vrouwelijke, heeft een mooie uitholling om lekker in te kruipen. Als ik tegen haar aanzit, voelt het als een omarming, net of ze haar vleugels om me heen legt. Deze plek wordt bewoond door 2 draken, één is een hele oude draak die zijn oude dag alleen nog daar vertoeft, en door kabouters waar ik er twee van heb ontmoet. Soms komt de reizende draak er op bezoek. Toen ik daar de eerste keer kwam was hij er ook. Toen hij zijn naam noemde herkende ik die. Thuis heb ik het nagekeken en het klopte. Ja, ok ik heb nog wel eens bevestiging nodig.
Dit is mijn rustplek om alles even los te laten van een drukke werkdag en er te zijn.
Dit ben ik in mijn nieuwe bestaan en ben heel blij met deze gave. Ik hoef er verder niets mee te doen. Ik hoef er alleen maar te zijn en te luisteren en te genieten.
Prinses Irene is de voorloopster in het contact maken met bomen. En wie weet heeft Rien Poortvliet de kabouters ook in het echt ontmoet.
Wil je nog meer weten en lezen, de website www.natuurwezens.nl geeft nieuwe inspiratie.
Yolanda Overvelde – www.sjemaja.nl
