Verstarring
‘Ik ben nu met mamma in het ziekenhuis’.
Een bericht van mijn oudere zus dat mijn hele lichaam doet samentrekken. Een bericht dat na het plotselinge overlijden van mijn vader negen maanden geleden meteen een heftige, lichamelijke reactie veroorzaakt. Ik voel hoe ik afsluit. Hoe ik star word. Hoe de spieren rondom mijn hart samentrekken en hoe ik in mijn schulp kruip. In de regelmodus, uit mijn gevoel en lichaam. Want daar heb ik controle over. Dat kan ik.
Fast forward naar drie dagen later: mijn moeder is weer uit het ziekenhuis en ligt rustig in een slaapkamer die wij voor haar hebben klaargemaakt, ze heeft wat kippensoep gegeten en gaat nu lekker slapen. Ze heeft een fikse longontsteking opgelopen en is fysiek en emotioneel volledig uitgeput.
Versmelting
Ik sta op het gras onder de volle maan.
Geen energie om een van mijn ‘vaste’ -maanrituelen te doen. Star, stug, afgestompt van mijn emoties en lichaam na drie dagen angst, zorgen en rondrennen. Hoofd, hoofd, hoofd. Ik kijk omhoog naar de volle maan, de wolkjes die langs haar heen trekken en langzaam voel ik de drang om te bewegen. Het start met wat shaken, vanuit mijn licht gebogen knieën voel ik hoe mijn lichaam meedeint, steeds wat groter totdat ik overgenomen word door de beweging. Mijn lichaam begint zacht te worden, hoe het eruitziet maakt niet uit. Ik beweeg. Ik adem en met elke inademing start er weer een nieuwe beweging. Mijn spieren worden opgerekt, ik voel hoe vast mijn heupen zitten en ga er bewust naartoe met mijn adem en bewegingen. Losser en losser totdat ik ruimte voel, totdat ik mijn lichaam weer voel, mijn voeten op de aarde. Totdat ik weer contact heb gemaakt met mijzelf.
De Uitnodiging
Ik hoor je al denken: met mijn blote voeten in het gras? Onder een volle maan? Met een verzamelingen kristallen om mijn nek? Mag ik even overslaan? Dat mag zeker. Maar vraag jezelf wel af waarom je niet zo in het gras wilt staan. Ben je bang dat iemand je ziet en een oordeel over je gaat hebben? Dat je voor gek verklaard wordt of misschien nog wel erger, als heks? Voel je een kriebel of interesse, ga vooral met je blote voeten in dat gras staan en voel eens wat er buiten jouw comfortzone aan mogelijkheden en groei te vinden is. Laat ze maar praten!
Het belangrijkste is namelijk dat jij jouw manier van bewegen gaat vinden waarmee jij in contact kunt komen met jouw lichaam en emoties. Dat kan zijn: een yogales, ecstatic dance, shaken, een wandeling door de stad of het bos, wat rek- en strekoefeningen wanneer je wakker wordt of voor het slapen gaan. Misschien is jouw moment wel tijdens het afwassen. Wanneer je terugdenkt aan verschillende vormen van beweging die jij hebt geprobeerd in je leven: van welke vorm word je rustig, met welke voel jij een diepere connectie en/of merkte je dat je daarna lichter en meer geaard voelde?
De Uitwerking
De kracht van beweging. Het in beweging brengen van de gestagneerde stukken in ons lichaam, die ontmoeten en de ruimte faciliteren om te verzachten daar waar dat nodig is.
Jouw lichaam weerspiegelt altijd hoe het met je gaat en juist door beweging te brengen naar de verkrampte delen, creëer je ruimte om je trilling, levensenergie, prana weer te laten stromen en te zakken in je lichaam. Door contact te maken met de fysieke uiting van onverwerkte emotionele belevingen die opgeslagen zijn in het lichaam, creëer je ruimte om ze te doorvoelen, te horen en te zien. Onverwerkte emotionele belevingen, zoals in mijn ervaring de stress en angst om mijn moeder te verliezen en de diepe rouw rondom mijn vaders plotseling overlijden, gaan ‘in’ je lichaam zitten. Gespannen schouders en een stijve nek in een stressvolle week herkennen wij, denk ik, allemaal wel, er zijn echter veel andere lichamelijke klachten die je kan koppelen aan je emoties en de verwerking ervan, zoals bijvoorbeeld buikpijn van de spanning, stijve heupen en een verkrampt of samengeknepen gevoel op je borst van angst en/of verdriet.
Het doel van de oefeningen is dat je bewust wordt van de plekken in je lichaam die verkrampt zijn. Er is altijd wel een gedeelte in je lichaam dat nog wat meer kan ontspannen, al helemaal als je opgeslokt wordt door de drukte van de dag en in je hoofd zit. Dit gaat echter wel hand in hand met je veilig voelen. Persoonlijk is dat voor mij wanneer ik alleen ben, er geen ogen op mij gericht zijn en ik elke vorm van uiterlijk vertoon kan loslaten. Daarnaast ken ik veel mensen die juist, door in een groep of onder begeleiding meegenomen te worden, geïnspireerd raken en hierdoor veel dichter bij zichzelf kunnen komen. Mijn vraag aan jou is: op welke plek en op welke manier voel jij je veilig om te bewegen en jezelf in rust en verstilling te ontmoeten? Welk gedeelte van jouw lichaam kan vandaag wat meer aandacht gebruiken, wat meer beweging?
De Dans
Wanneer wij bewegen met intentie en aandacht worden we weer naar onze kern gebracht, de midline, het balanspunt waar de rust zich bevindt en de mogelijkheden eindeloos zijn. Als mensen zijn wij altijd op zoek naar de balans. Balans kan niet bestaan zonder de tegenpolen: het harde, verstarde en het zachte, vloeiende. Allebei mogen ze er zijn, allebei zijn ze nodig. Het herkennen ervan en de ruimte faciliteren om weer terug te navigeren naar de balans, is voor mij de continue beweging van het leven. De dans die wij hier op aarde mogen uitvoeren op het kloppende ritme van je eigen hart.
Dit artikel werd geschreven door Anna Westerveld, (holistisch) fysiotherapeut, yoga-, meditatiedocent en vrouwencirkel facilitator. Dit is het vijfde artikel van een reeks van 6 artikelen, geschreven door Inner Purpose. In deze artikelen belichten wij het thema ‘verbinding maken met jezelf’ vanuit verschillende invalshoeken.
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
