Dat dóé je toch niet?!

Ken je dat?

Ken je dat, als je heel erg haast hebt, en iemand is een langdradig verhaal aan het vertellen, en je blijft geduldig en vriendelijk, maar van binnen begin je steeds ongeduldiger te worden, en je wilt zeggen dat je weg moet, dat je haast hebt, en het verhaal gaat nog steeds nergens over, maar je krijgt er geen woord tussen, dus van buiten blijf je rustig en fatsoenlijk maar van binnen sta je stijf van de irritatie en ongeduld, en je voelt je gevangen, je wilt ontsnappen, je wilt weg, maar van buiten blijf je kalm, totdat je het gevoel krijgt dat je straks ontploft?

Wat je dan voelt is machteloosheid.

Je wilt niet onfatsoenlijk zijn, maar juist daarom voel je je gevangen in het gesprek. Jouw fatsoenlijkheid dwingt je iets te doen wat je niet wilt. Je onderdrukt je eigen emoties en past je aan aan de ander. Doen we dat eigenlijk niet heel vaak? Alsof die ander belangrijker is dan wij zelf? We willen die ander niet de indruk geven dat we ongeduldig zijn, maar we zijn het wel! Eigenlijk zouden we willen schreeuwen: “Houd je kop nou eens!”, maar dat doen we natuurlijk niet, want we blijven fatsoenlijk.

Het kan ook andersom:

De zon schijnt en iemand lachte naar je en je bent helemaal blij, en dan begint de buurvrouw tegen je aan te klagen over haar eksterogen… Je onderdrukt je dans-neigingen en houdt je gezicht in de plooi en zegt begripvol: “Ach wat vervelend”. Waarna zij begint over haar andere kwaaltjes en jij denkt: “Hoe kom ik hier weg?” Want je gedrag past niet bij je gevoel.

We leren als kind al om ons ‘fatsoenlijk’ te gedragen

Om je emoties en je spontaniteit te onderdrukken, en je te gedragen zoals men dat van je verwacht. Hebben we eigenlijk wel een keuze? Want als je 5 bent wil je niet stout zijn, dus doe je wat mamma wil. Als je 8 bent wil je niet vervelend zijn, dus doe je wat pappa wil. En als je 14 bent wil je geen buitenbeentje zijn, dus gedraag je je zoals je vriendengroep van je verwacht.
En als je 30 bent wil je geen doorsnee-mens zijn, maar heb je dan nog een keuze? Kun je dan zomaar weer spontaan zijn, extravagant, artistiek, excentriek, origineel, leuk, blij, bijzonder?

Het is net alsof je uit twee personen bestaat.

Dat noemen we deelpersoonlijkheden. De spontane, bijzondere kant mocht er nooit zijn, die heb je jarenlang onderdrukt. Alsof je dat innerlijke kind hebt opgesloten in de kelder van je bewustzijn. Die mag er niet uit komen want dan ben je druk, raar, lastig, onfatsoenlijk. Wat zullen ze wel niet van je denken… De andere kant, de fatsoenlijke deelpersoonlijkheid, is het allemaal in zijn/haar eentje gaan doen. Volgens de regels. Netjes. Beschaafd. Saai.

Dat kan niet lang goed gaan

Dat kind in de kelder heeft ook behoefte aan liefde en waardering, hij/zij wil er óók mogen zijn. Daarom voel je diep van binnen (in de kelder van je bewustzijn) dat je iets mist, dat je verdriet voelt, of boosheid. Dat je niet echt jezelf kunt zijn. Hoe langer je dat deel blijft onderdrukken, hoe erger het wordt.

Iedereen heeft verschillende kanten

Iedereen heeft sterke deelpersoonlijkheden die altijd op de voorgrond staan, en onderdrukte (gevoelige, spontane, kwetsbare, originele, angstige, enz) deelpersoonlijkheden waarvan je zelf denkt dat ze negatief zijn. Omdat ze donker aanvoelen. Maar eigenlijk is het gewoon een verdrietig of boos innerlijk kind. Een heel leuk kind! Als je dat deel van jezelf kunt bevrijden uit de kelder, dan ben jij weer heel.

Wat kun je er zelf aan doen?

• ✼Probeer je te herinneren hoe je was als kind. Wat vond je leuk? Waar werd je blij van? Ga dat weer doen! Liggen in een weiland? Tekenen? Belletje trekken? Mag best.
• ✼Als je diep in jezelf verdriet voelt, wees dan lief voor jezelf, troost jezelf. Geef meer aandacht  aan het kind in jezelf.
• ✼Ben je diep van binnen boos? Vertel het kind in jezelf dan éérst dat het gelijk heeft. Je mag boos zijn. Vraag je dan eens af waaróm je boos bent, of op wie. Diep van binnen weet je het dus je hoeft alleen maar te luisteren naar jezelf. En zorg dan dat het probleem wordt opgelost.
• ✼Doe je niet wat je wilt doen? Wat wil je dan? Luieren? Ga luieren! Wil je gek doen? Ga gek doen! Wil je schreeuwen? Ga naar het bos of de zee, en schreeuw alle frustratie eruit!
• ✼Kun je niet doen wat je diep van binnen voelt dat je nodig hebt? Doe dat dan in gedachten. Stel je voor dat je op een tropisch eiland in een hangmat ligt te luieren. En voel hoe je ontspant. Stel je voor dat je midden in het dorp gek doet, schreeuwt, alles doet wat niet mocht. En voel ook hoe bevrijdend dat werkt!
• ✼Veel mensen zijn niet zichzelf, maar blijven steken in hun overheersende deelpersoonlijkheid. Dan ben je dus niet jezelf, dan ben je “wat je geworden bent”. Het zal heel bevrijdend zijn om je uit je overheersende deelpersoonlijkheid los te maken.
• ✼In een goede relatie kun je helemaal jezelf zijn. Maar in de meeste relaties gaan beide partners in een deelpersoonlijkheid zitten. Daardoor voel je je niet helemaal jezelf als je bij de ander bent. Probeer dit te herkennen, en laat je partner juist ook je andere delen zien. En besef dat je partner veel meer is dan alleen dat deel dat jij ziet.