Ken je dan? Iemand zegt iets of er gebeurt iets en jij denkt: ‘Ja maar dat is niet eerlijk!’. Vervolgens schieten allerlei emoties door je heen en ben je boos en verdrietig tegelijkertijd. Met gevolg dat je uiteindelijk doodmoe en uitgeteld op de bank ligt. Tja, omgaan met onrechtvaardigheid is nog niet zo makkelijk.
Geraakt tot in mijn kern
Waarom raakt het mij altijd zo wanneer iets naar mijn mening niet eerlijk is? Het voelt namelijk alsof ik tot in mijn kern word geraakt. Ook als het niet over mij gaat maar over iemand anders. Bijvoorbeeld wanneer iemand oneerlijk wordt behandeld of ikzelf onderdeel ben van het verhaal.
Een klap in mijn gezicht
Het vervelende is dat ik in zo’n situatie niet altijd goed uit mijn woorden kom. Het lijkt alsof ik op dat moment een klap in mijn gezicht krijg en tijdelijk niet meer functioneer. Een gevoel van ongeloof overheerst en verstompt iedere reactie.
Vervolgens kom ik weer bij en vechten pijn, verdriet en boosheid om aandacht. Uiteindelijk winnen ze alle drie en loop ik als een kip zonder kop te kakelen. Tegen wie het maar wil horen, maar eerlijk, voor tegen mijzelf, in mijn hoofd.
Gesprekken in mijn hoofd.
Want in plaats van dat ik mijn verontwaardiging of ongeloof uit, houd ik het vaak binnen. Voer ik eindeloze gesprekken in mijn hoofd. Zeg ik, in mijn hoofd, iemand een goed de waarheid en kom ik voor mijzelf op.
De waarheid is dat ik het vaak lastig vind, dat opkomen voor mijzelf. Voor een ander? Dat is niet echt een probleem. Maar voor mijzelf?!
Wat zullen mensen wel niet denken?
Een stemmetje in mijn hoofd bemoeit zich dan namelijk met het gesprek in mijn hoofd. Een stem die voor mijzelf opkomen helemaal geen goed idee vindt. Want wat zullen mensen wel niet denken? Of zeggen? Wat voor conflict kan er dan misschien ontstaan? En zo raak ik vervolgens in conflict met mijzelf.
Het aanpassen aan een ander, ‘ja’ knikken waar ‘nee’ zeggen wenselijk is, gebeurt heel vaak. Want weten dat iets onrechtvaardig is en er naar handelen zijn twee verschillende dingen.
Hooggevoelig en omgaan met onrecht
Mensen die hooggevoelig zijn hebben vaak veel moeite met onrechtvaardigheid. Maar ook net zo veel moeite met het opkomen voor zichzelf. Geneigd om zich altijd maar aan te passen en daardoor het opkomen voor zichzelf verleerd.
Onrechtvaardigheid doet pijn tot in je ziel. En daar zit ook een sleutel tot verandering. Want je ziel geeft een kreet waar jij naar mag leren handelen. (Leren) opkomen voor jezelf, hoe lastig het soms ook is, is recht doen aan je ziel.
Hoe ga ik om met onrecht?
Ten eerste: Blaas stoom af, huil, lach of schreeuw. Het maakt niet uit wat je doet, als je maar je emoties uit, in plaats van dat je ze opkropt. Je bent vaak geneigd om de emoties die onrecht oproepen weg te drukken. Maar probeer de volgende keer je te uiten. Als het niet direct op dat moment lukt (omdat je het misschien eng vindt), doe het dan op een later moment. Zet de muziek hard aan en gil of schreeuw mee, schrijf het op papier als dat meer bij je past of praat er met iemand over. Wat je ook doet, geef ruimte aan je emoties.
Ten tweede: Zet een stap terug en probeer van een afstandje naar de situatie te kijken. Wat is er gebeurd? Wat heeft je (precies) geraakt, waarom en wat zegt dit over jou? Wat kan je hiervan leren?
Ten derde: Bedenk wat je met de uitkomst van stap twee wilt doen. Wil je terugkomen op de situatie waarin je onrecht hebt ervaren? Hier nog eens over praten en de woorden gebruiken die je eerder niet kon vinden? Of wil je het laten voor wat het is en lukt dat dan ook? Is het hetgeen wat je ervan geleerd hebt voldoende? Wat heb jij nodig om later met een tevreden gevoel terug te kijken, in de wetenschap dat jij voor jezelf bent opgekomen?
Je hoeft hiervoor dus niet altijd de confrontatie aan te gaan. Soms is het opschrijven van je gevoelens of er met iemand anders over praten voldoende. Dit kan je inzicht geven in hoe je er in de toekomst misschien anders mee kan leren omgaan. Het gaat erom dat je stap voor stap bewuster leert kijken naar de situaties waarin jij onrecht ervaart. Zodat je gaandeweg steeds meer recht leert doen aan jezelf.
Mijn vrouw en ik zijn bij het dansen. Het was niet druk en zij stelde voor weg te gaan. Ik heb er geen bezwaar tegen en zei dat het goed is. Enfin, vriendin komt er bij zitten en praat zo’n 10 minuten met mijn vrouw. Geen punt, is normaal. Ze waren uitgepraat en ik vroeg of we zullen gaan. Goed zei ze. Maar ze bleef nog even zitten. Ik raakte toen aan de praat met een ander stel, die waren geïnteresseerd over de Tai chi die ik beoefen. Gesprek duurde ook zo’n 10 minuten. Toen gingen we weg. Ik merkte onderweg dat mijn vrouw chagrijnig was maar heeft ze wel meer en om niet te escaleren vroeg ik er niet naar. Thuis beschuldigt zij mij dat ik haar voor lul had laten zitten door met anderen te praten. Hoezo? vroeg ik, is toch normaal even praten met iemand. Nee, volgens haar, we zouden weggaan. Oh, zei ik. Niet fat ik het erg vond maar jij was ook in gesprek terwijl wij weg zouden gaan. Waarop ze antwoordde dat ik altijd gelijk moet krijgen en gaat vervolgens de dialoog uit de weg en loopt naar boven. Ik word dan zo kwaad vanwege de onredelijkheid en het niet uitspreken van normaal gedrag. En dat wil ik niet. Ik word boos van onredelijkheid.
ik vraag me dan altijd af….voel je ook de onrechtvaardigheid als je een dood dier op je bord hebt…als je koffie of chocola eet waar slaven voor gewerkt hebben…geef je geld aan zwervers omdat je meer hebt dan zij…geef je een deel van je loon aan de armen…draag je goud, of al die zogenaamde spirituele edelstenen waar heel de aarde voor kapot wordt gemaakt…moderne mobieltjes waar slaven voor werken en de aarde kapot voor wordt gemaakt…voel je dan ook de onrechtvaardigheid? Of voel je alleen maar de (zogenaamde) onrechtvaardigheid als je ZELF de verliezer bent?????? In dat geval zou ik zeggen: GET OVER IT. Er wordt zo vaak gegooid met de term HSP en overgevoelig, maar ik ben vaak verbijsterd dat mensen die zichzelf zo zien de meest harteloze dingen wel okee vinden. Ga maar eens bij jezelf te rade.
Wat een boosheid!
Als HSP'er kun je je inderdaad slachtoffer voelen van oneerlijkheid ten opzichte van jou. Want dan raakt het je direct. En als je nog niet geleerd hebt daar je verantwoordelijkheid in te nemen, begint daar het leerproces volgens mij. Zodra je beter leert voor jezelf op te komen en je jezelf rechtvaardig behandelt, kun je vervolgens meer verantwoordelijkheid nemen voor de rest in het leven. Duurzaam, eerlijk, gelijkwaardig, gezond, liefdevol en oprecht leven zijn veel kernwaarden waarmee HSP'ers zich willen verbinden. First things first.
hai bella, daar sla je de spijker op zn kop, om maar even in metaforen te spreken.
ik denk ook dat niet iedereen er altijd bij stil staat over alle onrecht in de wereld en zich mogelijk uit zelfbescherming ervoor afsluit… er is zoveel onrecht ook…..
ik had het laatst in de keuken, de fam wilde kip en ik zou koken….. kippetje klaarmaken voor de pan met jus… ik kon het niet… ik stond per ongeluk teveel open voor invloeden van buitenaf…. ik zag de bewuste kip nog door de keuken rennen… angstig en pijn… het dier wist niet wat er aan de hand was en was verdwaald en op bepaalde manier nog in contact met t verminkte lichaam, … ik heb gehuild en het dier geprobeert gerust te stellen, naar t licht te sturen… t vlees wilde ik begraven met bloemen en maisjes op t grafje… famillie begreep t wel gelukkig
de bruutheid waarmee het leven zo zonder pardon gnomen wordt, gruwelijk.
in de supermarkt overvalt t me ook wel eens als ik langs de vleeswarenafdeling loop… horror ten top… afschuwelijk… ik mijd dat soort plekken ook het liefst…. bij ecoslager heb ik er ook last van al is het daar ietsje minder traumatisch…. kortom geen vlees voor mij dus… en zo kan ik nog wel even doorgaan, grinnn dan wordt dit berichtje errrrrg laaaang.
de grotste moeite vind ik de machteloosheid… en accepteren dat t leven is wat t is… wel denk ik dat alle beetjes pos energie helpen al zijn ze nog zo klein… of praat ik nu wartaal? hoedan ook alle goeds toegewenst
om nog een kleine toevoeging aan je berichtje te geven: ja bella ik voel dat allemaal en nog veel meer en moet me daar bewust voor afsluiten anders ga ik er aan onderdoor en dat is niet de beloeling denk ik.
heerlijk! Je reactie. Prettige schrijfstijl bovendien.
Flora hebben ook ‘n ziel. Leven ook (mits niet al doodgespoten). Maar deze rukken wij gemakkelijk, bruut & zonder schuldgevoel weg uit hun omgeving, bij hun soortgenoten. Om ze levend te koken, roosteren, bakken, bbq&, etc.
Zolang ik nog niet kan leven van mijn eigen energie, ben ik Moeder Aarde & haar flora & fauna dankbaar dat zij mijn lichaam van haar gewenste voeding/energie voorzien. Alles = Gelijkwaardig. ‘t Is maar net hoe je ‘t bekijkt. Bewustwording in al je keuzes. Verbeter de wereld, begin bij jezelf
Hartengroet ❤️ ira
@Danielle, ook erg herkenbaar, bij privesituaties. Ik heb het ook bij Wereldvraagstukken, dan heb ik ooit moeite om het over te geven.
Uit het hart gegrepen, zo herkenbaar. Bedankt voor dit artikel
Herkenbaar….
Ik merk vooral dat ik er moeite mee heb om de situatie los te laten als de ander zijn aandeel niet ziet of niet wil/kan inzien.
Daardoor voelt het alsof je dubbel gekwetst wordt.
Mijn gedachten maken dan overuren omdat ik het maar niet kan begrijpen dat iemand zo handelt. En wordt ik boos op mezelf dat ik er zo vaak aan denk omdat ik de situatie toch niet kan veranderen….en merk ik dat ik totaal verkramp als ik deze mensen tegenkom. Leren loslaten denk ik…
Heel herkenbaar Danielle, misschien moet je het minder persoonlijk opvatten, sommige mensen ventileren slechts een chagerijnige bui en / of karakter, je kunt er niet altijd iets mee. Als je het kunt, gewoon vriendelijk blijven en je goede humeur behouden, maar a.
@elles Ja klopt helemaal dat ik het minder persoonlijk moet leren opvatten. Ik kan gelukkig dan wel vriendelijk blijven tegen deze mensen en aan de buitenkant lijkt het net alsof er niks is. Maar ondertussen loop ik van binnen helemaal over. En kan ergens nog dagen/weken over piekeren omdat het naar mijn beleving onrechtvaardig is om zo te handelen. En ga ik aan mezelf twijfelen; wat heb ik gedaan dat iemand zo tegen mij doet? En na verloop van tijd zie of merk je dat die persoon zelf slecht in zijn vel zit of een bijzonder karakter heeft….
Maar toch snap ik niet altijd dat iemand kwetsend kan zijn dat het ten koste kan gaan van een ander. Gezien het volgens mij wel een feit is dat iedereen goed behandeld wilt worden. Het is me wat Elles.