Deze situatie, met de maatregelen en dagelijkse berichtgeving, brengt behoorlijk wat teweeg. Het maakt ons in een versneld tempo bewuster. Verstopte emoties en dieperliggende patronen schieten omhoog als nooit tevoren en kunnen een ware beproeving zijn. Deze tijd dwingt ons na te denken over menselijke waarden. Wat betekent het om mens te zijn?
Ook laat de situatie ons steeds duidelijker de structuren in de wereld zien. De kloof tussen burgers en overheid wordt inzichtelijk en wereldwijde organisaties blijken meer macht te hebben dan waar we ons bewust van waren. Wat verborgen was, wordt zichtbaar. En laat dit nu precies samenvallen met de transformatie van de mensheid. Dat is geen toevalligheid.
In dit artikel deel ik de beproevingen die ik zowel zelf onderga alsook een toenemend aantal cliënten, van wie velen lichtwerker zijn. Veel hooggevoeligen verdiepen zich nu in het grotere plaatje van de wereld, de globalistische structuren, en uiten hun bezorgdheid daarover.
Verandering en transformatie begint met zien en begrijpen. Als we het zien, worden we ons ervan bewust wat we willen behouden en wat er beter zou kunnen. Samen kunnen we de wereld tot een betere plek maken.
Maar eerst werp ik licht op de beproevingen en de kansen die de huidige situatie biedt.
Transformeren van oude trauma’s
Aanleiding voor dit artikel was mijn gesprek met Hendrik, hij woont in Vlaanderen. Hij vertelde me dat zijn hoogbejaarde ouders uitspraken dat ze een raar gevoel hebben bij de hele situatie. Ze zijn niet bang voor het virus, maar wel voor alle maatregelen die daar op zijn gevolgd en hun herinnerde aan vroeger. Als kind hebben ze de oorlog bewust meegemaakt en deze pijn ligt nog diep.
Een half uur na ons gesprek zag ik een video van een quarantainekamp dat gebouwd is in Duitsland. (Je hebt vast al gemerkt dat de synchroniciteit op het moment enorm is!)
Dit kamp is bestemd voor de mensen die zich niet houden aan de thuisquarantaine maatregelen. Het kamp is omgeven met prikkeldraad en roept herinneringen uit vroeger tijden op. Natuurlijk is de vergelijking beperkt; mensen verblijven hier korte tijd en verlaten dit levend.
Het was de dag dat de avondklok in zou gaan, ook een parallel met de Tweede Wereldoorlog. Net als vele andere: het melden als medeburgers te veel bezoek hebben, de censuur en een vijand die bestreden moet worden.
Al deze aspecten brengen oude trauma’s aan de oppervlakte. Omdat de vorige generaties weinig mogelijkheden hadden om hun trauma’s te verwerken, liggen deze nog diep in hen verborgen. Het is voor deze mensen een kans om alsnog hun angst en verdriet aan de oppervlakte te laten komen en te transformeren. Het delen van vroegere ervaringen schept ruimte. Natuurlijk met onze steun, bijvoorbeeld in energetische vorm. Het zal ze helpen om meer geheeld hun zielspad te vervolgen in de volgende dimensie.
Bovendien biedt het ons de kans om onze ouders beter te begrijpen. Mogelijk wordt de oorzaak van hun geslotenheid en ‘hardheid’ nu helder(der).
Toelaten en loslaten van emoties
Het toelaten van emoties is voor iedereen een leerproces. Hoe je ook in de situatie staat, de kans is groot dat je van tijd tot tijd boosheid, verdriet of onmacht ervaart. Vanwege de beperkingen, het gebrek aan perspectief of omdat je de maatregelen niet proportioneel vindt.
Oude emoties en patronen die nog in je systeem zitten, worden aan de oppervlakte gebracht. Thema’s worden nu op een diepere laag zichtbaar. Sta jezelf toe om je boosheid en verdriet te voelen en te uiten.
Boosheid is naar mijn idee een onderschatte emotie. Het kan juist werken als een katalysator, het helpt je om in je kracht te komen. Boosheid is van een veel hogere vibratie dan bijvoorbeeld onmacht. Kanaliseer de energie van je boosheid, laat hem er fysiek uit of schrijf het van je af. Dan gebruik je hem functioneel en kan hij je een grote dienst bewijzen.
Het loslaten van verdriet schept ruimte, zodat je beter in staat bent om het kosmische licht dat naar de aarde komt, in jou te verankeren.
Gevoelens horen bij het mens-zijn en hebben een functie. Door deze te doorleven, kun je ze transformeren. Wanneer we dit doen, transformeren we ook een stukje van de gevoelens van het collectief. De kracht en ruimte die hierna vrijkomen, zijn groot en geven de mogelijkheid om vanuit een dieper ‘Zijn’ te scheppen.
Moed
Als er íets is wat er in deze situatie van ons gevraagd wordt, is het wel om moed te tonen. Zijn we moedig genoeg om te onderzoeken of de realiteit die door de overheid geschetst wordt, klopt? Zeker lichtwerkers voelen steeds meer de diepere lagen van deze situatie en onderzoeken feiten.
Mocht je constateren dat je bevindingen afwijken van de visie van je naasten, durf je je dan uit te spreken? De één voelt deze behoefte meer dan de ander. Het vraagt moed om open te vertellen wat jouw bevindingen zijn. Dit is ingewikkeld, want één van de grootste menselijke angsten is sociale uitsluiting. Je hoeft de ander niet wakker te schudden, maar je licht laten schijnen op onwaarheden kan een waardevolle functie hebben als je dat vanuit de juiste intentie doet.
Solidariteit
In tijden van crisis ondergaan we de ultieme test om voor onszelf te onderzoeken tot waar onze solidariteit reikt. Het merendeel van de mensen ervaart tot op heden weinig financiële last van deze situatie. De meesten werken in loondienst en hun salaris wordt gewoon doorbetaald.
Daarnaast is er een grote groep mensen die voordeel heeft van deze situatie, waaronder lichtwerkers zoals ikzelf. Onze praktijken zijn drukker dan ooit. Bovendien zijn wij hooggevoeligen over het algemeen graag in de natuur en houden we minder van drukte. Maar ik realiseer me steeds meer dat dit voor anderen een heel ander verhaal kan zijn. Zij hebben geen inkomen, geen uitlaatklep en missen sociale contacten. In hoeverre zijn we daadwerkelijk solidair?
Verantwoordelijkheid nemen
Contrast is een mooie katalysator tot bewustwording. Juist wanneer je iets níet meer hebt, word je je bewust van het belang ervan.
In deze situatie nemen de eigen verantwoordelijkheid en autonomie steeds verder af. Maar hebben we dit zelf niet gecreëerd? Als mensheid hebben we de regie uit handen gegeven. Door de verantwoordelijkheid bij een groep machthebbers te leggen, geven we onze scheppende kracht weg.
Nu komen we als mensheid in onze volwassenheid. Dit is een uitgelezen kans om eerlijk te kijken naar onszelf, verantwoordelijkheid te durven nemen en te handelen naar onze potentie.
De gevleugelde uitspraak ‘elke crisis biedt een kans’ gaat ook nu op. Hoe bewuster we zijn, des te meer we deze kans kunnen benutten. Ieder op zijn eigen manier. Het gesproken woord, ideeën en intenties liggen aan de basis van creatie. Laten we met elkaar delen wat ieders beeld is van een ideale wereld. Te beginnen hieronder in de comments…
Lieve mensen, wat word ik blij en vol moed met jullie prachtige verhalen!
Dank je wel
Liefs
Hilde uit Belgie
Wat een mooi artikel heb je weer geschreven, Susanne! Je artikels resoneren telkens met de zaken waar ik op dat moment nood aan heb. Dank hiervoor!
Ik merk bij mezelf dat er vaak gevoelens van onrechtvaardigheid, onmacht, kwaadheid en verdriet naar boven komen. Soms voelt het alsof ik mensen wil wakker maken en bewustmaken maar dat er niet naar me geluisterd wordt. Achteraf denk ik dan weer…Nancy, dat is je ego…laat het los. Iedere mens, ziel, groeit op z’n eigen tempo en iedere mens ervaart het anders en dat is ook ok. Deze Coronatijd is voor mij echt een les in loslaten, niet manipuleren, terug naar mezelf gaan en kijken waarom dit me zo triggert. Het is vooral oude pijn die ik dan voel en die er ook mag zijn.
Groetjes uit België X
Lieve mensen, lieve wereld,
Ik woon in België en sedert enige tijd stel ik mij vele vragen bij alle beslissingen die genomen wordt door een overheid, die zelfs niet verkozen is door het volk.
Deze Corona periode die een schild vormt voor wat de echte bedoelingen zijn achter de schermen, is voor mij persoonlijk een prachtige tijd om me bewust en allert te zijn voor het belangrijkste, wij allen zijn de Scheppers als we warmte en liefde blijven uitstralen zefs naar degene die daar niet klaar voor zijn. Enkel met Licht kan duisternis zich oplossen.
We hebben alle de vrije keuze, dit is ons geboorterecht, maar als we blijven geloven dat we stap na stap meer Licht en Liefde kunnen uitstrooien en zenden naar ieder levend wezen op deze prachtige Aarde dan komen we gegarandeert naar het punt waar iedereen, misschien nog onbewust, naar verlangt, vrede en rust, liefde voor de natuur, delen wat we in overvloed hebben, vele tijd samen doorbrengen met familie en vrienden, respect voor de gezondheid, onze kinderen terug zien openbloeien zonder al die onnodige drukte.
Dit is mijn hartewens voor iedereen en daar blijf ik voor ijveren zonder druk uit te oefenen, maar langer blijven zwijgen gaat niet meer.
Lieve knuffels, Olivia
Bedankt voor uw mooie artikel. Ik voel me erdoor gesteund. Ik voelde van in het begin van de crisis dat er iets niet klopte en was bang voor massahysterie. Ik vind het beangstigend hoe ver het nu gaat. Onze basisrechten worden met de voeten getreden. Velen die ik spreek doen braafjes mee en willen een vaccin om hun vrijheid terug te krijgen en te kunnen reizen. Hier in België werden 7 14-jarigen een nacht opgesloten gewoon omdat ze bij elkaar waren en er zijn mensen die dat toejuichen. Ik zie veroordeling van degenen die een andere stem laten horen. Er wordt massaal getest met een traumatiserende test, zelfs bij kleine kinderen nu, terwijl ontelbare artsen en wetenschappers zeggen dat deze test onbetrouwbaar is en niet geschikt voor diagnose en velen roepen om een vaccin, dat eigenlijk geen vaccin is, maar een medisch experiment. Mijn hart doet er pijn van. Ik tracht elke dag uit de veroordeling te blijven en door de boosheid en angst heen te voelen en ademen en toch geeft het me stress en verdriet. Voor mij gaat het om de angsten en trauma s die je tegenkomt en aan wie of wat wij de kroon opzetten, aan wie of wat we autoriteit geven. Ik blijf mijn waarheid spreken, ook al voel ik de angst voor afwijzing en uitsluiting. Laten we allen lief zijn voor onszelf en anderen.
Dag lieve Ilse, ik begrijp wat je voelt, ik ervaar dit ook. Blijf je waarheid spreken vanuit liefde. Wanneer dit vanuit de juiste vibratie is, is er minder kans op uitsluiting.
Dit is de grote transformatie, het donker transformeert in licht wanneer we het durven zien en benoemen. Probeer in contact te blijven met jezelf en van daar uit je licht te laten schijnen. We zijn met velen. Lieve groet, Susanne
Lieve Ilse, jou lieve woorden nodigden mij uit om te reageren, ze raakten mij.
Ik leef ook in België en dan nog in een gemeente waar heel veel angst hangt. Als gevoelig persoon voel je dit heel goed.
Het was voor mij vanaf het begin ook heel duidelijk dat hier iets niet klopte. Ik heb gelukkig steun van gelijkgestemden.
Oo al voel ik me nog steeds vrij, heb toch ook al de beperkingen gevoeld. Ben ook 1 van de weinigen die bijna nergens een masker draag, heb nog maar paar reacties gehad, meestal alleen maar blikken. Soms is het spannend en voel ik lichte angst in mijn buik als er politie in de buurt is. Hier doe ik thuis dan innerlijk werk op, want het mag gezien worden. Zoek van de natuur op om terug te landen in mijn lijf.
Ik kom openlijk uit voor mijn waarheid, wel met liefde en respect voor de ander en hun angst. Het is hun keuze. Vaak hebben die mensen de zelfde gevoelens maar durven niet anders dan braaf de regeltjes volgen. Ze zijn banger voor andere hun reacties en boetes dan voor het virus. Mijn hart gaat ook uit naar de ouderen en de kinderen die weerloos zijn in deze situatie. Maar vanuit zielsbestemming hebben we gekozen om in deze tijd hier te zijn. Ik stuur je steun en een warme knuffel van een gelijkgestemde uit België;)
Momenteel is de opbouwende druk denk ik een vorm waar langzaamaan ieder mens iets van moet voelen, op welk niveau dan ook. En de uitdaging in ieder van ons is hoe we met die opbouwende druk omgaan. Zowel extern als intern, we mogen al maandenlang meer tijd aan onszelf besteden door de mindering van externe mogelijkheden. En inmiddels wordt er extern ook daadwerkelijk verbod gelegd op onze interne behoeften.
Wat ik hoop is dat ieder mens ergens in zichzelf stuk(ken) tegenkomt waar bewustwording in ontwaakt. Door vragen die opspelen, door weerstand te voelen, door meer zicht te krijgen op zichzelf of de wereld.
En dat die bewustwording mag zorgen, ondanks de enorme chaos die de opbouwende druk waarschijnlijk zal creëren, ervoor zorgt dat we dichter tot onszelf én elkaar komen. Dat we gaan voelen dat we die innerlijke stem weer gehoord word door de stilte, en langzaamaan ook gehoord mag worden naar onze omgeving en de wereld.
Dat we met die innerlijke kracht creatief worden en via eigen manieren en talenten elkaar ontmoeten in een wereld die veranderd, maar waar uiteraard ook altijd plek is voor het grijze gebied waarin nog van alles kan ook al wordt ons wijs gemaakt dat dit niet het geval is.
Dat we in die creatieve vorm we elkaar van mens tot mens weer meer gaan ontmoeten voor wie we werkelijk zijn, en in een wereld gaan leven die veel meer volstaat voor de werkelijke levensvorm. Als een eenheid, bewust van natuur, van liefde en begrip voor elkaar, verbonden en levend vanuit eenvoud en zonder hiërarchie.
Wat verwoord je dit prachtig Suzan. Veel dank hiervoor! Hartegroet, Susanne
Lieve Suzanne, dank voor uw mooi artikel. Vond het heel inspirerend.
Warme hartegroet 🙂
Mooi en duidelijk artikel over deze crisis, zoals ik het ook wel ervaar ongeveer. Ik zit inderdaad in die luxepositie zodat ik niet zozeer de nadelen ervan voel, maar ik maak me toch wel zorgen over de toekomst. De mensen volgen zo braafjes de regels dat ik verwonderd ben dat er niet méér opstand is!
Hoewel ik ook geen zin heb om op straat te komen en luidkeels te protesteren, probeer ik gewoon mijzelf te blijven als ik buitenkomt. Door observatie en bewustwording zie ik het enorme verschil in reacties van mensen. De meesten in mijn eigen omgeving volgen zogenaamd de regels, maar privé denken ze er wel het hunne van. Bewustzijn is aan het groeien en dat vind ik al een goede zaak.
Ik zie ook meer creatieve oplossingen en zo komen we toch samen en kunnen we onze gedachten uitwisselen. Zelf schreef ik een kinderboek over een prinses in ‘Coronaland’. Hiermee kom ik in contact met vele ouders, grootouders en leerkrachten. Zonder deze crisis was dit nooit gebeurd. Ik voel mij dus tegelijk ook erg dankbaar voor deze kans.
Dag Betty, ik heb je boek net ‘opgezocht’ en het verhaal erachter. Wat een prachtig verhaal! En hoe fijn dat je al snel oog had voor het effect van deze situatie op jonge kinderen. Dit boek zal hun zeker helpen om weer in contact te komen met de lichtheid van het leven. Ik hoop dat jouw boek veel jonge mensjes mag bereiken. Hartegroet, Susanne
Dankjewel hoor! Ik hoop echt dat het verhaal nog verder zijn weg mag vinden bij de jonge lezertjes, Kinderen zijn meestal de speelbal van de volwassenen en zeker in tijden van crisis. Zoiets maakt mij zo triest… Ik wou dat ik méér kon doen!
Er komt een heleboel vrij, ja, dat merk ik. Sinds vorig jaar ben ik vrijgekomen van mijn blind geloof in een goedbedoelende overheid en media – ik geloof niet meer dat ze de mens centraal stellen. En ik verbaas me erover hoevelen nog geloven in deze opiniemakers. En ik merk opeens dat mijn collega’s groepsdruk uitoefenen, al is het onbewust, en dat als ik er iets van zeg, van mijn nieuwe inzicht, dat ik weggezet wordt als een ‘wappie’ is het modewoord. En dat dat pijn doet. Ik merk dat mijn collega’s ook maar gewone mensen zijn die angst hebben, geen controle, en dat zekerheid in de groep gezocht wordt, onbewust. “Man stirbt leichter in der Herde.” Ik parafraseer Heiner Müller.
Bij mijn ouders komt opeens ook van alles uit hun jeugd los, van hoe ze niet opgevoed werden, van hoe ze maar konden doen & laten wat ze wilden, dat ze niet gecorrigeerd werden.
Een neef wiens vader o.a. aan Covid-19 overgegaan is zit in zware psychische nood, wat met zijn gebroken opvoeding te maken heeft.
En mijn ouders vroegen een soort van vergeving voor hoe ze mij opgevoed hebben, of dat wel goed genoeg was geweest (ik antwoordde dat ik ze niets nadroeg, wat een zucht van verlichting uitlokte).
Dus ja, er komt veel vrij, ook in mij. Ook in mij dierbaren. En we zijn erover in gesprek. Ik zou ook niet weten hoe ik deze ontijd doorgekomen zou zijn zonder het wekelijkse gesprek met mijn ouders!
Dank voor het grotere plaatje – daar moet ik me van tijd tot tijd aan herinneren om in balans te blijven.
Dank Armand voor je openhartige reactie. Degenen die afgelopen jaar het grotere plaatje hebben ontdekt, bevinden zich in een snelkookpan. Er wordt zo veel helder. Soms pijnlijk, maar het geeft ook ruimte. Wat mooi dat je ouders vergeving hebben gevraagd. Daarmee erkennen ze dat ze wel de juiste bedoelingen hadden en jou zien.
Weet dat we met velen zijn die zich in deze snelkookpan bevinden. Blijf in contact met jezelf, maak verbinding met de natuur. Dat geeft vertrouwen. Lieve groet, Susanne
Mijn ideale wereld is een wereld waarin ieder mens te eten heeft. en ieder mens heeft een taak, het één is niet meer waard dan het andere. In mijn ideale wereld is er gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Ieder draagt bij en ieder heeft recht op geluk. We leven in een SAMENleving waarvan we weten dat het één niet zonder het ander kan. Respect voor de aarde staat nummer 1.
We voeden onszelf met producten van de aarde en zijn daar dankbaar voor. We nemen niet meer dan nodig is en delen van de overvloed. We hebben geen bezit, ieder zorgt goed voor datgene waar ze verantwoordelijk voor zijn. Er is ruilhandel en delen. Onderwijs wordt gegeven vanuit liefde en respect voor de levensweg van het individu. Macht en geld worden ingeleverd voor kracht en liefde. Gezondheidszorg is zorgen voor de gezondheid van mensen, er zijn gezondheidshuizen om te herstellen en waar vanuit liefde, kennis en zorg gewerkt wordt. het mensbeeld is verandert: wij zijn mensen met een lichaam, een ziel en een geest. Gezondheid is het samengaan van deze 3. We beslissen met elkaar en overleggen met elkaar. Dit is mijn ideale wereld.
Nelleke, ik voel de liefdevolle intentie in je woorden. Respect, gelijkwaardigheid en liefde. Mooi! Lieve groet, Susanne