“Je kunt het licht niet vinden, tenzij je het donker binnengaat”,
is een oud mystiek gezegde dat veel verklaart over de “donkere nacht van de ziel”.
Het doel van de donkere nacht is onthechting van de materiële, zintuiglijke waarneembare wereld zodat er vereniging met de Schepper en het Licht kan plaatsvinden. Je Bent namelijk niet die materie. Je Bent niet hetgeen de zintuigen waarnemen. Je Bent evenmin wat je denkt dat je bent.
De realiteit is dat je simpelweg Bent, aanwezig Bent. Niet meer of minder dan dit. En wat betreft het overige: dit alles berust op dualiteit, projectie en veranderlijke beeldvorming.
Ooit zal de mens inzien hoezeer hij zich vergist door zich te identificeren met het aardse, materiële leven en beseffen dat projecties en beeldvorming niet de absolute werkelijkheid zijn, maar de duistere schaduwzijde van het bestaan.
De donkere nacht – de uitdrukking zegt het al – houdt in dat iemand het licht kwijt is.
Alle schaduwkanten van de persoonlijkheid worden blootgelegd, zodoende er afstand van te kunnen nemen. Mensen die deze periode doormaken voelen zich doorgaans terneergeslagen en kunnen zelfs depressief worden.
Velen beleven de crisis als een periode van voortdurende tegenslag. Alles wat je onderneemt mislukt en het leven lijkt uitzichtloos. Alle wegen worden afgesloten, behalve de enig juiste die zich in jouzelf bevindt.
De “nacht” is overduidelijk een crisis in het leven en wordt wel gezien als inwijdingsproef, die soms wel enkele jaren kan duren. Het is een ingrijpende ervaring waarbij iemand zich door alles en iedereen verlaten voelt.
De crisis – met name de eenzaamheid – ontstaat zolang de vereniging met God (de Heelheid en Eenheid) nog geen realiteit is, terwijl men wel al bezig is met zich te onthechten van de aardse identiteit.
Op zo’n moment bevindt men zich zogezegd tussen hemel en aarde. Door de onthechting mist men aansluiting met de wereld, terwijl er met het goddelijke nog geen aansluiting is. Te groot voor servet, te klein voor tafellaken. Een soort niemandsland dus van extreme eenzaamheid en verlatenheid, waarin je alleen jezelf nog hebt. En dit is precies de zin ervan.
Tijdens de fase van de donkere nacht wordt iemand geheel op zichzelf terug geworpen, en met zichzelf geconfronteerd. Alle aspecten van het ego en de persoonlijkheid trekken aan je voorbij, en er lijkt niets meer aan je te deugen. Het ego vecht tegen de situatie want het wil zijn ondergang voorkomen.
Ook al kan de strijd enkele jaren duren, uiteindelijk zal er geen andere uitweg blijken dan dat het ego de strijd opgeeft en de aftocht blaast. De ik-beleving zal onherroepelijk loslaten en geheel verdwijnen.
Wat overblijft is volledig vertrouwen op en overgave aan God, de Eenheid en Heelheid.
Het ego moet sterven, zodat een nieuw mens geboren kan worden: een Wezen van Licht, dat wil zeggen een Wezen van helder en zuiver bewust-Zijn.
Geestelijke ontwikkeling leidt hoe dan ook tot een nieuwe geboorte, en elke geboorte levert nu eenmaal pijn op: geestelijk lijden, loutering en beproeving. Een kuiken komt ook niet vanzelf uit een ei. Met zijn snavel moet het hard tegen de wand tikken om uit te kunnen breken.
Al met al is de donkere nacht geen gemakkelijke periode in iemands leven, maar laat het niemand afschrikken. Als je het doel ervan begrijpt en de situatie accepteert als behorende bij het groeiproces, verlicht dit de moeilijke omstandigheden en verloopt de fase meestal in verhoogd tempo.
Lia
Anderen lezen ook:
Hoe overleef je de donkere nacht van de ziel?
heb hier het een en ander gelezen ,en deze tekst komt sterk naar boven.
al spreek ik met de stem der engelen ,als ik de liefde niet heb ,dan is het niets .
wat ik heel kort kan zeggen zonder er een heel lang verhaal over te vertellen ,
staat er gewoon ,
dood je eigen ik en vertrouw in alles op JAWE GOD .
https://www.youtube.com/watch?v=gkqzCU1669U
Lieve mensen,
Ik denk dat het goed is om je te kunnen uiten, en dat er heel veel mogelijk is, naast elkaar, met elkaar. Als je wilt reageren, voel je vrij, laat elkaar vrij, probeer elkaar ruimte geven voor twijfels, soms onvrede, dat hoeft helemaal niet erg te zijn, als je doorgaat verandert dat weer, dag wordt nacht, nacht wordt dag, alles is goed, echt goed.
We mogen met elkaar delen en hoeven het niet alleen te doen. Ik vind het fijn en belangrijk dat iedereen zich kan uiten en als iemand het niet meer wil dan ook mag stoppen. Maar iedereen kan ook doorgaan en misschien gebeuren/komen er dan wel mooie dingen.
liefs
Leonoor
En zo is het!
🙂
Aart,
Wat ik met persoonlijkheid bedoel zou ik ook heel goed de (menselijke) “jasjes” kunnen noemen, Namelijk denken, voelen, willen, handelen om je hier te kunnen uitdrukken. ofwel astraal lichaam enz. Fysiek lichaam is ook een jasje. Je hebt die lichamen nu eenmaal niet voor niets.
De jasjes evolueren mee met de staat van Zijn.
Overigens maak ik zo langzamerhand wel wat bezwaar tegen jouw insinuaties. Dus misschien kun je er een keer mee ophouden. Kun je wel zeggen dat jij gewoon de mogelijkheid kreeg om het neer te typen. Ik heb er geen behoefte aan, en kan niks met iemand die zich God noemt.
Lia, misschien is het “slim” om helemaal niet meer op Aart te reageren? Als toeschouwer van jullie mailwisseling word ik daar zelf nou niet bepaald vrolijk van.
Groet, Jos
P.S. Sorry dat mijn EGO en mijn Hart er zich even mee bemoeit 🙂
Ha Jos,
In principe ben ik altijd bereid om te antwoorden. En het is best leuk om hier wat met Aart te bomen (niet altijd dus :grin:).
Compleet negeren is zoveel als iemand achter het behang plakken. Dan moet het wel erg bar en boos zijn.
Dus blijft over, dat ik op sommige dingen reageer en op andere niet + af en toe laten merken waar mijn grens ligt. Dat zal wel 1000 x ego zijn; ik zit er niet zo mee. 🙂
Dank voor je reactie, hoor.
🙂
Jos
@Jos,
Aart ook een spiegel voor jou dus?
@Lia, “Overigens maak ik zo langzamerhand wel wat bezwaar tegen jouw insinuaties.”
Lia, is dat nou je nieuwe persoonlijkheid die ‘insinuaties’ ervaart en die er ook nog eens bezwaar tegen maakt?
Waar is nou het BEN/ZIJN?
Waar is nou die toeschouwer?
@Lia, “Overigens maak ik zo langzamerhand wel wat bezwaar tegen jouw insinuaties. Dus misschien kun je er een keer mee ophouden.”
Lia, zolang jouw woorden/energie niet matchen met de praktische werkelijkheid die er bij je is zal jij gespiegeld worden door het leven wat jou grenzeloosheid ‘gunt’, dat wat jij in wezen bent.
Ik insinueer helemaal niets en ook al zou ik dat doen wat is er dan in jou wat daar bv bezwaar tegen heeft.
Dat kan toch enkel de/een ik-beleving zijn.
Het is trouwens helemaal van de zotte want er staan enkel wat woorden op een scherm en zie wat er bij je gebeurd, toch.
Ik (het leven/bewustzijn) bied enkel de mogelijkheid om je ‘verstandelijk weten’ om te zetten in ZIJN.
Dit is toch enkel een voorbeeld van hoe die zogenaamde nieuwe persoonlijkheid niets anders is dan het oude zich aangevallen ego/verstandelijk truckje?
M.a.w. een beeld van jezelf dat iets onprettig vindt vanuit de beleving van dat beeld/ego.
Ik wil gerust stoppen hoor maar praat dan niet meer over ZIJN, geen ik-beleving, etc want dat ken je in de praktijk dan niet, TOCH?
Pas op hoor, enkel werkzaamheden, die een ieder bij zichzelf herkennen kan.
Heel erg bedankt voor je steun, meedenken en je boekentip, Jehanne !
Gr.Jos
Bedankt, Lia ! Mooi geschreven en het raakt me.
Wanneer ga jij Satsangs geven 🙂 ???
Gr. Jos
Ik vind het hier leuk genoeg!
🙂
🙂
Hoi hoi,
Heel herkenbaar. Heb nu ineens de eerste en de tweede donkere nacht kunnen plaatsten. Een ding van je verhaal wringt mij toch. De ego moet sterven? Dat voelt zo oude tijds aan. Ik was ook tussen hemel en aarde, maar nu ervaar ik steeds meer de hemel op aarde. Mijn ego is er nog, maar heeft zijn controle losgelaten. Waarom moet de ego sterven? Ik ervaar de afsluiting van de oude tijden en de opkomst van de nieuwe tijd juist door mijn ego over te laten geven aan me ziel zodat er vereniging ontstaat. Mijn ego laat ik wel los als ik dood ga haha.
De eerste helft van je verhaal vond ik heel fijn om te lezen. Het raakte me en zijn er weer dingetjes geheeld.
Groetjes, Tjerry
@Tjerry,
Mee eens, ego hoeft niet te verdwijnen. Die zuiver je en neem je de hemel in. Althans, dat is de weg die ik volg 😉
Tjerry,
Mee eens.
Je kunt het in fasen zien.
1.
Het oude egocentrische ego (de ikkigheid, ik-beleving, ik-gedachte) moet je eerst kwijt, zodat er iets beters voor in de plaats kan komen. Je kunt een glas niet vullen met zuiver water als er nog drab in zit. Dan moet eerst die drab eruit, toch?
2.
Wat er voor dit “ik” in de plaats komt, kun je ziel of hoger Zelf noemen (de zuivere ervaring ik Ben en ik Ben bewust).
3.
Vervolgens onderstaat er dan een nieuw ego of persoonlijkheid die zich overgeeft aan het hoger Zelf.
Dit ego staat in dienst van het hoger Zelf, het Zijn.
Dit is de situatie die jij bedoelt en er is dan inderdaad sprake van vereniging. Het Zijn en de uitdrukking ervan zijn één vloeiende beweging. De dingen gebeuren spontaan en letterlijk “uit zich-zelf”. Hemel op aarde.
Groet van Lia
@Lia, he jakkie Lia waarom heb ik dat nou weer.
Ik kan geen drab meer ontdekken m.a.w. dat ‘ik’ is er niet meer er is hooguit dat ‘Ben bewust’ en meer is er niet.
Waarom is er bij mij geen nieuw ego of persoonlijkheid ontstaan.
Of duurt dat even en moet ik geduld hebben en vertrouwen?
Aart,
Gaan we weer!
Da’s nou net wat ik mij ook afvraag.
Waarom zie jij niet in, dat er gewoon een persoonlijkheid/ik aanwezig is, en ook nodig is om zich hier op aarde uit te kunnen drukken?
Je bent hier op aarde, dus communiceer je hier op de gangbare manier, namelijk gebruik makend van ik. Je kunt toch niet anders?
Er is zoals je aangeeft “Ben bewust” (zonder ik), toch is er een ik die geduld moet hebben. Toch is er een ik die geen drab meer kan ontdekken.
Welke ikken zijn dat dan?
Met al die ikken bedoel je toch in feite jouzelf (die één is)?
Kortom, de nieuwe persoonlijkheid past zich aan aan wat je in wezen Bent: Zijn. Persoonlijkheid wordt dienstbaar aan het Zijn. Het Zijn wil zich uitdrukken en dus vertelt de nieuwe persoon keurigjes dat er geen ego of persoonlijkheid aanwezig is.
Persoonlijk en onpersoonlijk zijn één.
Gelijk er ook de onbewogen Beweger is.
Simpel toch?
Je snapt het of je snapt het niet en volgens mij snap jij het heel goed.
🙂
@Lia, even kort door de bocht.
Waar ik naar toe wil is dat als de mens spreekt over nieuwe ego, nieuwe persoonlijkheid dat dat niets anders is dan het oude ego in een nieuw verstandelijk jasje.
Er blijft uiteindelijk enkel dat simpele bewustzijn over wat gewoon gebruik maakt van wat als mens mogelijk is.
Er is dus de mogelijkheid tot communiceren d.m.v. praten, het typen van woorden, etc, etc.
Daar is geen ik of persoonlijkheid voor nodig, toch?
Dat van dat ‘geduld’ was ‘humor’.
Er is geen ik die geen drab meer kan ontdekken maar gewoon de bewustheid dat er geen drab meer is.
Stel dat de beleving van geduld of ongeduld zou opkomen dan is er sprake van een ego, ik-beleving.
Dan is er niet meer dat simpele bewustzijn/dat Ben maar is er een vernauwing opgetreden/een beleving vanuit een persoonlijkheid of ik.
Ik (als bewustheid) zie geduld of ongeduld ook niet meer opkomen. Dat kan niet meer omdat het moment Nu (dat wat IS) niet meer verlaten kan worden. Er is geen persoonlijkheid of ik meer die iets anders wenst dan wat er IS.
Dat is waar ik heen wil.
Zolang bepaalde dingen nog opkomen is er niet het ZIJN/BEN maar komt dat voort uit het oude ego in een zogenaamd nieuw jasje.
Heus waar, de persoonlijkheid dienstbaar aan Zijn is een verstandelijk truckje.
Dan is de persoonlijkheid/ik niet doorzien/weggevallen.
Ik snap jouw beleving heel goed en vandaar dat ik typ; dat is niet wat uiteindelijk mogelijk is.
Aart,
In mijn beleving is de “nieuwe persoonlijkheid” geen verstandelijk jasje noch verstandelijk trucje, maar een symbool/uitdrukking van innerlijk wezen of Zijn.
Ter vergelijking: Paulus spreekt in dit verband van “de Nieuwe Mens”.
Het praten, typen van woorden, kortom de wijze van expressie (denken, voelen willen, handelen) vormt zelf die nieuwe persoonlijkheid.
Ik bedoel niet te zeggen dat er een ik achter zit die de woorden verzint/bedenkt.
Het is geen kritiek, maar ik kan je hierin niet volgen. 🙂
Ook al is “geduld” bedoeld als humor, het komt blijkbaar in je op. Het valt niet zomaar uit de lucht of wel (dat maakt helemaal niet uit).
In ieder geval is er toch ego/expressie? Of ben ik nu gekke Gerritje?
Is er nu wel of geen ego?
@Aart/Lia, vanuit bewustzijn/BEN is er gewoon de reactie op jouw schrijven/energie daarvoor hoeft er toch geen ego te zijn.
Ik ben God in een menselijk jasje of Ziel in een menselijk jasje of Hoger Zelf in een menselijk jasje.
Waarom dan ook nog een ego/persoonlijkheid.
Wat is dat dan?
Vertel me, wat is nou jouw nieuwe persoonlijkheid.
Paulus die ken ik wel, ik heb jaren samen met hem bij een vijver gestaan.
Bedoel ik mee, hou het bij eigen ervaring, wees zelf bewust en grijp (ter bevestiging van eigen fase) niet naar woorden die geschreven zijn t.b.v. mensen in een bepaalde fase.
Ego/persoonlijkheid is een vernauwing.
Een vernauwing door dat ego/persoonlijkheid geschapen omdat dat prettig voelt, het is een soort comfortzone, veiligheid, vertrouwdheid.
Vernauwing is gebaseerd op ANGST.
Als er geen ANGST meer is dan verdwijnt de vernauwing en is er enkel die onbegrensde mogelijkheid.
M.a.w. daar is geen behoefte of noodzaak tot ego/persoonlijkheid of nieuwe persoonlijkheid.
Er is enkel onbegrensde mogelijkheid, dat BEN, dat ZIJN.
Klote woorden.
Neen, dat is niet gemeend.
Ik had gewoon de mogelijkheid om dat neer te typen.
Gezien de huidige versnelling in bewustzijn heb ik een aantal vragen naar aanleiding van dit artikel:
geldt dit per levensles die je leert in dit leven?
zo ja, wat heeft dit te maken met Karma of hoe je nu verder kan gaan in dit leven?
is dit eenmalig of kan je dit nu meerdere keren meemaken?
heeft dit te maken met de Jacobsladder?
in hoe verre is dit bewust of onbewust of hyper-onbewust?
kan je dit proces beïnvloeden, versnellen, vertragen en hoe kan je dit het beste doen?
ik kan zo nog wel ff doorgaan maar dit komt als eerste bij mij op.
Groet,
Harrie
Harrie,
Wat bij mij als eerste opkomt is dat je vol zit met vragen. Waar komen die uit voort? Uit interesse, uit onzekerheid, uit een (over)actief denken? 🙂
Naar ik weet is de donkere nacht een eenmalige gebeurtenis (die wel enkele jaren kan duren).
Je kunt het proces versnellen door er geen weerstand tegen te bieden.
@Harrie,
Gewoon beginnen met dat stukje levensles wat nu als eerste bij jou aan zich opdringt (waar loop je nu elke keer tegenaan).
Groeten Robert
Hallo Sparkle,
Fijne reactie en openhartig over jezelf, heel herkenbaar. ook ik vind het belangrijk wat je zegt over het doormaken van een bewustwordingsproces, dat daar meer over geschreven kan worden en met elkaar delen wat daar voor nodig is om dat op een goede manier door te maken. Ik heb al gisteren en vandaag wat reacties geschreven, maar voel me zo bij betrokken bij bewustwording dat ik nog wat wil toevoegen uit mijn eigen ervaringen. Wij zijn een woongroep van 4 mensen en wonen en werken nu 8 jaar samen aan Contact & muziek. Ik ben 20 jaar geleden alleen, met mijn vader en een haptotherapeut die minimaal begrepen wat ik doormaakte, door een heel diep en eenzaam proces gegaan en nu mijn 3 huisgenoten aan het helpen om een bewustwordingsproces door te maken. Heel moeilijk en mooi. We hebben het met ons vieren de eerste 7 jaar heel moeilijk gehad, maar er komt steeds meer licht in ons leven. Mensen die onze muziek horen, zijn diep onder de indruk van de rust die van onze muziek en het zingen uitgaat. Het is een mooie combinatie, alle irritaties serieus nemen en dat zijn er veel, veel met elkaar aangaan, oude patronen en pijn doorwerken en loslaten. Met daarnaast op een heel geconcentreerde manier muziek maken, zingen, uit het hoofd, meditatief, soms heel langzaam, ogen dicht, waardoor er steeds meer rust komt. We zijn heel bewust met voeding bezig om ook daarin veel te doorvoelen en los te laten. Op onze website http://www.contactmuziek staat bij boek Leonoor, onder het kopje bewustwordingsproces wat ik op een middag in 2000 in mijn diepste eenzaamheid op één A4 heb opgeschreven over bewustwordingsproces. Achteraf zie ik het als een ingeving, waar ik me toen nog helemaal niet bewust van was. Ik was gewoon heel eenzaam en schreef veel over mezelf en op een dag ook het bewustwordingsproces. Nu zie ik dat op dat ene A4 heel concreet het proces is beschreven: van onwetendheid naar bewustzijn, ontkennen, herkennen, erkennen, delen, helen.
Ik herken ook wat je schrijft over kinderen en hun spontaniteit.
Wat in al die eenzaamheid toen ik alleen was, bijzonder was, was dat kinderen mij bleven zoeken, aanbellen en vragen of ze bij me binnen mochten komen, of dat ik naar buiten kwam om met hen te spelen. Heel bijzonder dat ik door het contact met kinderen mezelf niet ben kwijtgeraakt en vertrouwen bleef houden in het goede en positieve in mensen.
Door het diepe dal door te maken, wat ik toch op die manier niemand gun, ben ik wel veel rijker geworden. Ik was zo eenzaam dat ik 8 jaar geen vrienden, familie had, geen kerst of oud en nieuw kon vieren. Maar de kracht die ik daardoor heb opgebouwd is wel van een enorme waarde en zo diep doorleefd, dat ik me veel bewuster met andere mensen kan verbinden, meevoelen en helpen om naar het Licht te gaan, door samen te werken, naar elkaar te luisteren, verbinden, Liefde en Licht in je leven toelaten.
Mocht iemand contact willen, ik sta altijd open voor iedereen, je bent welkom.
liefs
Leonoor
Ik ben dankbaar dat ik het donker in mezelf heb mogen ervaren.
Niemand van buitenaf had daar schuld aan of kon het beter maken. Het kwam echt van binnen uit. Het heeft me doen inzien dat ik slechts de waarnemer ben.
Voor mij was het zo dat ik in bepaalde periodes echt zwart om me heen zag en dat ik slecht een klein stukje zicht had. Ook mijn gevoel was helemaal lam gelegd, ik kon zelfs niet huilen of me depressief voelen. Ik voelde niks en leek wel een robot.
Ondanks de kille koude leegte waar ik me in bevond, was ik me wel altijd bewust van een heel klein vlammetje in me dat weer vol op zou gaan branden. Ik wist dat ik het gewoon moest uitzitten.
Er waren tijden dat ik niet meer wilde leven, maar ik wilde ook absoluut niet dood. Ik wilde gewoon dat het anders was. Het leek eindeloos… Maar er was iets in mij dat bleef volhouden dat het goed zou komen en dat mijn systeem gewoon niet anders kon.
Wat mij heeft geholpen in de periode van zwaarte, was dat vrienden/familie mij gewoon op sleeptouw namen en mij ondanks alles als volledig mens bleven zien, daar ben ik heel dankbaar voor.
Verder denk ik dat websites als Nieuwetijdskinds.com een hele belangrijke rol spelen in het ondersteunen van mensen die een dergelijk proces doormaken. Wat mij betreft is het ook noodzaak dat er meer aandacht wordt besteed aan dit onderwerp. Want niet iedereen heeft mensen om zich heen die dit proces van bewustwording zullen ondersteunen.
En ik ben er van overtuigd dat de mensen die zo’n proces nu doormaken een hele belangrijke rol gaan spelen in de verdere toekomst.
<3 Sparkle
Sparkle,
Klinkt gek, maar ik houd ook van donker.
Het geeft een speciaal soort rust door zwart in jezelf
toe te laten.
De meeste mensen zullen wel denken dat God Licht is (is ook zo) maar Hij is ook donker. 🙂
Hallo Sparkke,
Ja en we gaan ook de donkere tijd in. De winter is ook een tijd van naar binnen gaan en genieten en tijd hebben, nemen voor elkaar. Stilte is ook een heel mooi gevoel als je je niet eenzaam voelt, stilte delen vind ik heel fijn, met elkaar stil zijn, praten, weer stil zijn, die afwisseling, dag en nacht en allebei is goed, fijn om te ervaren.
liefs
Leonoor
Ik zit denk ook in dit proces denk ik. Wilde dat ik dezelfde wijsheid had…. maar ben daar -nog?- niet. Velen zeiden me dat ik een doel heb waarvan ik het zelf niet weet zeg maar. Dat ik een lichtbrenger ben , maar waarom leef ik dan in t donker? Hoe kom ik aan de wijsheid van het licht dan? Als ik het moet brengen en het altijd deed maar het nu niet kan?
@Jos,
@Aert,
Een boekje dat ik net begonnen ben, eenvoudig en helder geschreven vind ik, en me voedt is het volgende:
‘De deur van alle dingen’ (The door of Everything), van Ruby Nelson
Als inleiding de Oden van Salomo:
“Ik werd gekroond door mijn God,
mijn kroon leeft…
Ik ontving het gelaat en het aanschijn
van een nieuwe mens…
En de gedacht aan waarheid leidde mij voort.
Ik volgde haar en dwaalde niet af.
En allen die mij zagen waren verwonderd en ik werd
door hen beschouwd als een vreemde.
En Hij die mij kende en grootbracht is
de Allerhoogste in al Zijn volmaaktheid. En hij
verheerlijkte mij door Zijn goedheid, en verhief
mijn gedachten tot de hoogte
van Zijn waarheid.
En daarna gaf Hij mij de weg van Zijn
leringen en ik opende de deuren die gesloten waren.
En brak de ijzeren tralies in stukken;
maar mijn ijzer smolt en loste op voor mijn ogen:
Niets scheen mij nog gesloten, want ik
was de deur van alle dingen.”
…
Warme groet,
Anna
Mooi Anna!
Zo is het!
Je bent zélf die deur.
Je kunt je zelf sluiten of jezelf openen.
Openen voor iet ruimers.
Voor iets groters dat bij jou mag binnenkomen.
dan lossen alle grenzen op.
🙂
Lia
Mooi ! Dank je wel, Lia.
Ja, Lia, ik was er al “bang” voor 🙂 Maar ik denk wel dat je gelijk hebt.
Groet, Jos
Jos,
Wees je eigen gids!
Luister naar jezelf.
Onderzoek jezelf.
Volg wat in je hart opkomt.
Volg je intuïtie.
Zoek informatie.
De donkere nacht is een isolement; het betekent niet dat je achterover moet leunen.
Is dit niet hetzelfde als wat Hans Stolp beschrijft als het karmische drama? Die periode in je leven waarin het karma zich voltrekt (met name op de voorgrond komt), in de zin van dat je levenslessen effectief worden. Dat uitwerken wat je wilde uitwerken, met jezelf, en in relatie tot anderen. Levenslessen kunnen gaan over liefde (licht) en/of vertrouwen…
Wil mijns inziens niet zeggen dat er buiten die periode niks te doen is 🙂
Groeten Robert
Robert,
De donkere nacht is volgens mij een heel specifiek onderdeel van het groeiproces en niet hetzelfde als het uitwerken van (negatief, drama) karma. Maar er zullen wel raakvlakken zijn?
Robert, ik weet het niet precies.
🙂
Groetjes
Dag Lia,
Kan nooit los staan van je eigen geschapen lessen lijkt me, immers die beschreven gevoelens (eenzaamheid, pijnen, afgesneden voelen, etc.) komen vanuit je zelf, daar zitten ze (allemaal) opgeslagen. Ze ‘wachten’ totdat je er iets mee gaat doen teneinde te kunnen helen, zoals je dat zelf voor ogen had (binnen het goddelijke plan).
Het ‘karmische drama’ zorgt er m.i. voor dat je een fase in je leven kent waardoor die lessen sterk op de voorgrond komen. Dat kan het gevoel geven van een crisis.
Mijn idee hierover althans 🙂
Groeten Robert
Robert,
Het lijkt mij logisch dat je van de donkere nacht wat moet leren. Dat kan voor ieder verschillend zijn, maar de essentie is volgens mij toch de ontdekking van het Zelf. Het komt allemaal uit je zelf, en je moet het ook zelf doen. Op eigen kracht en niet op de kracht van een ander. Om dit in te zien word je geheel op je zelf terug geworpen.
Omdat het zo’n specifieke ervaring is, kun je ’t ook zien als een soort inwijding.
🙂
Fijne avond!
“Wat overblijft is volledig vertrouwen op en overgave aan God, de Eenheid en Heelheid.”
NEEN, er bestaat dan niet zoiets als vertrouwen meer.
Wat is dan namelijk nog datgene wat ‘vertrouwen’ zou moeten hebben.
Waarop zou er dan vertrouwd moet worden.
Wat heeft vertrouwen voor nut.
NEEN, ik zou zeggen; de donkere nacht van het ego.
En als dat ego werkelijk opgelost is dan is ‘die mens het leven zelf’.
Dan is er zelfs geen vertrouwen op zichzelf.
Zolang er vertrouwen is, vertrouw ik de boel voor geen meter.
Aart,
Overgave betekent in zekere zin dat je “afhankelijk” wilt zijn van God (die eenheid/heelheid). Er ontstaat bereidheid om het ego daarvoor op te geven en te doen wat God Wil; niet wat jij/ego wilt.
Vertrouwen betekent dus voor mij de bereidheid tot die overgave.
Met de donkere nacht van het ego, heb je wel een punt.
Ik vind donkere nacht van de ziel ook niet goed gekozen. Het had beter donkere nacht kunnen zijn.
Dag Lia
@Lia, alle woorden zijn m.i. enkel t.b.v. het ego.
Is het ego eenmaal opgelost dan bestaat er niet zoiets meer als ‘overgave’, ‘vertrouwen’, ‘God’, ‘Liefde’, ‘Eenheid’ en ‘meer van die Reut’, toch?
Die donkere nacht is enkel een beleving die gebaseerd is op ego-energie.
Vertrouwen, overgave, god kan mogelijk voor een geruststellen van het ego zorgen maar uiteindelijk zal die hele poespas van vertrouwen, overgave, god, eenheid ook dienen te vervallen.
Want daarin zit er nog steeds een ik/jij/tweedeling.
De ik/jij met zijn/haar vertrouwen/overgave/God/Eenheid.
Eenheid is er pas als er totaal geen houvast, bezig zijn met wat dan ook is.
Het ego kan bereidt zijn zogenaamd zichzelf op te geven voor God`s wil maar daar waar iemand nog met God bezig is, is ego.
Daar waar God/Eenheid is, is er niet meer de beleving van God/Eenheid, daar is hooguit enkel God/Eenheid.
M.a.w. de beleving bij mensen van God`s wil is voor 99,99 nog gebaseerd op de wil van hun nog aanwezig ego.
Geef mij maar de wanhoop, het gevoel totaal geen enkel houvast meer te hebben, niets meer te willen, in te zien wat nou datgene is wat wanhopig is, nog houvast wil, nog iets wil t.b.v. van de ik-beleving en zo die hele beleving mogelijk plots te zien stilvallen.
Overgave is een weggevallen zijn van iedere ik-beleving.
M.a.w. er is niet die ik (dat ik-gevoel) meer die vertrouwen kan, die ik meer die zich kan overgeven, die ik meer die zich alleen voelt, die ik die kwaad is, die ik die verdrietig is, etc, etc.
Dus die belevingen kunnen niet ontstaan.
Ach, die woorden toch.
Een ieder zit in zijn/haar fase en vanuit die verschillende fase kan voor de ene overgave voor het oplossen van het ego zorgen en voor de ander kan juist een wilsinspanning/bevestiging van het ego voor het oplossen van het ego zorgen.
Al ben ik wel heel blij met die ene punt.
Ik ga die er eens achter zetten.
Aart,
Woorden zijn kleine symbooltjes, pictogrammen waarmee je het onnoembare in jezelf kunt uit leggen d.m.v. vergelijking.
Wat ik innerlijk ervaar lijkt op…en dan komt er een woordje of zin.
Zo werkt het ook met woorden als vertrouwen, overgave, eenheid, ik.
Het is een hele kunst om voor een innerlijke ervaring/beleving precies het juiste woord te vinden.
Volgens mij, als je het nu werkelijk over eenheid wilt hebben dan laat je het ego even varen en houd je gewoon je mond.
Punt uit.
Ssssssttttttt!!!
@Aart,
Misschien ben jij juist in overgave, alleen herken je dat niet bij jezelf?
Ha Robert,
Ik las even: ben jij juist in de overgang.
Die arme Aart
Ik schrok al!
😆
Doeg Lia
Hey Lia!
Wat leuk jou artikel te lezen 🙂
Als ik je artikel lees voelt het voor mij of dat je in contact staat met een soort van ”wijze oude energie”.
Het doet me denken aan het oude egypte, thoth zie ik dan voor me. Maar ook zie ik de wijze leraar Hermes.
Dit terwijl ik je lees…
Het is of dat je bepaalde oude wijsheid weer onder de mensen brengt.
Leuk!
Liefs Anne
Ha Anne,
Dank je wel.
Ik heb inderdaad veel met Egypte en heel levendige herinneringen aan vorige levens daar.
Voor mij staat het als paal boven water dat de tegenwoordige kennis m.b.t. spiritualiteit via Egypte werd overgeleverd.
Thot zou in Atlantis priester zijn geweest, vervolgens tijdens de ondergang van Atlantis gevlucht zijn naar Egypte en daar de kennis hebben verspreid.
Ik vind het wel degelijk belangrijk iets van dit verleden uit te dragen omdat het aangeeft dat die kennis er altijd is geweest en blijkbaar essentieel en onveranderlijk is.
🙂
Liefs van Lia
Lieve Lice,
Ik heb net 3 reacties geschreven naar Lia en één aan Mo. Grappig dat jouw naam ook weer met de L (van liefde) begint.
Ik wens je veel liefde en als je contact wil kan dat altijd. Je hoeft het niet alleen te doen, delen is waar ik in geloof. Samenwerken, levenservaringen delen en praten met elkaar vind ik heel fijn. Nieuwe ideeën door delen, stilte en luisteren,
Ik wens je veel liefde
Leonoor
Een aantal jaar geleden vond ik onderstaand filmpje op YouTube, het beschrijft heel mooi met beelden, tekst en muziek ‘de donkere nacht van de ziel’. De muziek is volgens mij van Secret Garden. <3
Sparkle, wat een prachtige aanvulling geef je hier!
Dank je wel!
Informatie over de nacht is erg belangrijk zodat men weet wat er gaande is, en men het doel ervan voor ogen kan houden. Hierdoor kan het proces sneller verlopen en hoeven mensen niet weg te zakken in zinloze depressiviteit.
IK wil nog 2 dingen zeggen over het filmpje.
Ten eerste dat de nacht een bekend verschijnsel is bij alle culturen. O.a. bij sjamanen. Vele mensen hebben de nacht dus doorlopen. M.a.w. het betreft een “normaal” onderdeel van het bewustwordingsproces.
Ten tweede dat de nacht optreedt na een periode van helder bewustzijn. Dit refereert aan hetgeen Mo ook al beschrijft: “ben zoo bewust en toch blijkt nu weer totaal onbewust”.
Groet van Lia
@Lia, Hoi Lia,
Ik zag jouw artikel en ik werd er echt blij van, ik dacht: Yes! Eindelijk wordt deze kant van het verhaal ook be-Licht op deze website! Dus bedankt daarvoor . Het youtube filmpje kwam meteen in me op en kon het niet laten die te delen… Het is voor mij een steuntje in de rug geweest en bracht bij mij vooral het besef dat ik dus niet de enige ben die zo’n proces meemaakt.
Ik heb het idee dat ik me nu in het eindstadium bevind (begon bij mij rond mijn 19e en ben nu 34) en dat ik straks echt mijn licht kan gaan belichamen/dragen. Het voelt nog wat onveilig voor mij, maar dat heeft te maken met nog semi-onbewuste pijnlijke delen van mijn vroege jeugd en van vorige levens, die nu nog invloed hebben op mij als persoonlijkheid.
Overigens is het voor mij niet jarenlang duisternis geweest. Ik heb periodes van zware depressies gekend, maar die werden afgewisseld met periodes van heel veel licht en liefde voelen. Maar het meeste van de tijd was de onderliggende gevoeltoon die van afgescheidenheid en/of in twee werelden leven.
<3 Sparkle
@Sparkle, @Sparkle, Ik wil er overigens bij zeggen dat ik in extreme mate het donkere en het licht heb mogen ervaren en dat ik dat kon dragen, maar dat het niet hoeft te betekenen dat iedereen het op zo’n manier en voor zo’n lange tijd hoeft te ervaren.
Ik denk dat ik dit op zo’n extreme manier heb moeten doorstaan om straks ook anderen op weg te helpen. Daarnaast leven we nu ondertussen in een andere tijd, een tijd waarbij de energieën meer ondersteunend zullen zijn.
Ha Sparkle,
Juist.
Je eigen ervaringen zijn er om ze met anderen te delen. Zo help je elkaar op weg. Het versneld het proces bij anderen. Te weten dat andere mensen hetzelfde doormaken werkt geruststellend en dat is alleen maar goed.
🙂
Groet van Lia
Dank je wel, Sparkle voor het delen. Erg mooi ! En zeer ondersteunend in mijn proces.
Groet, Jos
Jos,
Blij dat je steun vindt bij het filmpje!
@Jos, Fijn dat te lezen! <3
Lieve Lia,
Toeval bestaat niet, maar dit mooie warme stuk tekst nu te mogen lezen, is wat ik nodig was. Het is echt donker en soms eb ik zelfs het gevoel erin te verdrinken, maar ergens weet ik ook dat er licht aan het einde van de tunnel moet zijn. Dank je voor deze bevestiging.
liefs
Lice,
Ik begrijp niet goed of je met donker allerlei negatieve emoties bedoelt of het donker zelf. Ik ga maar even van het laatste uit.
Probeer geen weerstand te bieden tegen “donker”.
Duik er met een open blik in.
Er gebeurt niets ergst als je erin duikt.
Donker is in wezen oneindige rust. Min of meer de zelfde ervaring als wanneer ‘snachts alle lichten uit zijn en iedereen op één oor ligt. Zo beleef ik het ongeveer.
En erin verdrinken is dat niet hetzelfde als overgave? Wat er verdrinkt is toch enkel de ik-gedachte? Jij Zelf kan niet verdrinken. 🙂
Fijne dag, Lia
Hallo Lia,
Dank voor je mooie en heldere artikel. Zeer herkenbaar want volgens mij zit ik er zelf middenin.Ik heb in deze lastige fase sterk de behoefte aan een gids of een “leidraad” die me hierin kan begeleiden. Liefst uit de Advaita -hoek. Ik woon in Z.O. Brabant. Wellicht een duidelijk boek ? Heb je wellicht een tip voor mij ?Alvast bedankt !
Groet, Jos
Jos,
Jos,
Bedankt voor je reactie.
Wie mij op het gebied van Advaita aanspreken zijn de klassiekers die je misschien al kent. Alexander Smit, Jan Koehoorn, Wolter Keers, en vooral Nisargadatta maharaj. Van allemaal staan er interessante filmpjes op internet.
Verder wil ik van Nisargadatta nog twee boeken noemen: “Zijn” en “Ik Ben”. In één woord geweldig heldere boeken, waar ik héél veel aan heb gehad.
Ze zijn er ook nog 2e hands bij Bol.com.
Kan mij voorstellen dat je een leidraad kan gebruiken. Informatie in deze periode kan erg belangrijk zijn.
Maar probeer toch je eigen gids te zijn en te ontdekken.
Groet van Lia
Hallo Lia,
Dank voor je reactie. Ja, de namen die je noemt zijn me bekend. Maar een leidraad voor De nacht van de ziel heb ik bij hen (nog) niet gevonden. Heb je wellicht een naam van iemand die hier ervaring mee heef en al een stap verder is en als gids kan optreden?
Groet, Jos
Jos,
Nee, ik kan je er helaas niet mee helpen.
Volgens mij is er geen leidraad/gids voor de donkere nacht. Er is geen 10-stappenplan om het proces te volgen.
De pointe is nu juist dat je het in de donkere nacht helemaal zelf moet uitzoeken met jezelf, om zo dat Zelf-Zijn te ontdekken.
🙂
Groet van Lia
@Hoi Jos, Heb je last van veel energie? Op het moment ben ik het boek “De Kundalini-kwestie” aan het lezen en zie daar zoveel herkenningspunten in m.b.t. de donkere nacht van de ziel!!! (Misschien heb je hier alvast wat aan, maar een van de belangrijkste dingen om te doen – en ik heb dit ook zelf zo ervaren – is om met aardse dingen bezig te zijn – aarden/gronden!!! Heel basic, maar gewoon opruimen, tuinieren, wandelen in de natuur, water kan heel heilzaam zijn.)
Juist “last” van weinig energie en futloosheid/zinloosheid.
Toch bedankt voor je tips, A.M. !
gr. Jos
Jos,
Ik gooi maar even een balletje op. 🙂
Zou zinloosheid de negatieve keerzijde kunnen zijn van de ervaring dat alles Is zoals het Is? Dat je in wezen niets hoeft te doen?
Dat je niet hoeft te zoeken naar iets anders dan jij op dit moment Bent.
Dat je niet hoeft te streven/verbeteren.
Dat er niet zoiets is als zin/doel/nut, omdat jij (al) simpelweg Bent die jij Bent?
En dat dit OK is?
En dat dit genoeg is?
Wellicht zijn het jouw gedachten die ingeven dat je zinvol behoort te zijn, terwijl er op dieper niveau misschien geen zin/bedoeling is?
Ik bedoel het leven is er toch om gewoon geleefd te worden?
Groet van Lia
@jos,
hoi jos,
ik heb ook geen gids (meer), toen ik je las moest ik aan het boek ” spirituele crisis” denken, van catherine g lucas.
Ze beschrijft allerlei soorten symptomen, als ook de spirituele crises van bij GC Jung, Ramana Maharshi, Eckart Tolle en andere mystici. Ik vind het een prettig boek, warm van toon, en al staan er soms alleen maar enkele zinnetjes in die je herkent, dan kan dat toch even troostend en geruststellend zijn.
sterkte en vertrouwen gewenst, jehanne
Dankjewel Lia, ben zoo bewust en toch blijkt nu weer totaal onbewust..dit was voor mij een eye-opener want vroeg me al af wanneer t nu eindelijk zou stoppen die cirkel waar ik inzit. Misschien wil ik wel te graag en ga ik daardoor aan t hele punt voorbij, de sleutel ben ikzelf 🙂
Mo,
De cirkel kun je niet stoppen. Het is de aard van het beestje om alsmaar door te draaien. 🙂
De donkere nacht dient er nu juist voor om te begrijpen dat je van die cirkel moet afspringen.
Als je meedraait ontstaat er een oneindige stroom gedachten en emoties waar je niet los van kan komen.
De bedoeling is dat je in het middelpunt (Stiltepunt) duikt: je eigen Zijn.
Dag Lia
@Lia,
Dankje, Lia, voor het delen met ons. Je eerste tekst verwoordt precies wat ik nu allemaal ervaar…
Bij momenten word ik letterlijk bijna gek van die cirkel, waarvan ik niet erin slaag af te springen…
Nu drie jaar geleden werd ik in de donkere nacht geworpen… Extreme burn-out, oa eerste fase borstkanker, nog herstellende van een complexe ‘CVS/fybromialgie’ uitdaging…
Er is bij mij een soort ‘herinnering’ aan de Bron en een zeker innerlijk weten van de Weg en dat aan het einde van de tunnel een groot Licht zal schijnen…
Maar in mijn ‘middelpunt’ duiken gaat gepaard met fysieke pijnen… Omdat ik precies in mijn ‘middelpunt’ letterlijk en figuurlijk ont-kracht ben geweest in mijn kindertijd…
Er is een enorme existentiële angst aanwezig…
Ik weet dat er geen andere manier van heling is voor mij, maar bij momenten begint het telkens opstaan na het vallen nu soms wel zwaar door te wegen, vooral omdat, zoals je zo mooi zegt, alle wegen worden afgesloten, en ik er ‘alleen’ doorheen dien te gaan…
En des te meer omdat ik onder één dak leef met iemand die me niet kan ‘loslaten’ en me ‘blijft vastketenen’ aan die cirkel… Of is dat gevoel een illusie…? En ben ik het…?
Hoe ga je over tot die volledige overgave als er zoveel fysieke pijn bij komt…?
Dankje voor het lezen.
Lieve groet,
Anna
Anna,
Het zou heel goed kunnen dat je toch iets niet goed ziet, dan wel dat je ergens niet bewust van bent.
Zo mogelijk kun je dicht in de buurt van het middelpunt geraakt worden (of ontkracht zoals jij zegt), maar niet in het middelpunt zelf. Middelpunt kan nooit geraakt worden, is onkwetsbaar.
Wat versta jij onder middelpunt?
Waar zit dat dan precies?
Op een bepaalde plaats, misschien?
Middelpunt betekent voor mij dat je je Zelf ziet te midden van alle krachten en energieën (zoals je angst) die er rondom draaien/bewegen.
Middelpunt is een stil “punt”: degene die alles gadeslaat.
Degene die zich blijft vastketenen aan de cirkel is Anna als ego/ik.
Als je herinneringen hebt aan de Bron, probeer je daar dan op af te stemmen en je er in te verdiepen (letterlijk en figuurlijk).
Anna, ik wens je veel sterkte met name ook met je fysieke pijn.
Groet van Lia
@Lia,
Dankje, Lia, voor je feedback…
Ja… Er zullen wel nog een paar blinde vlekken aanwezig zijn…
Ik vind het wel belangrijk wat je aangeeft omtrent het middelpunt, het ‘stilpunt’… Degene die alles gadeslaat… Is dit dan de ziel…?
Met middelpunt had ik het bij mezelf eigenlijk meer over het fysieke en het emotionele… Zonnevlecht en hart…
Tja, verwoordingen… Niet eenvoudig…
De ‘Bron’ ervaar ik enkel in de natuur en bij kleine kinderen, die nog spontaan zijn en spontaan reageren en lachen…
Mooie avond nog…
Warme groet,
Anna
Anna,
Wat er gadeslaat is zuiver bewustzijn.
Door bewust te Zijn ben jij Waarnemer of Toeschouwer. Je kunt het ook hoger Zelf (of ziel) noemen. Het zijn maar woorden, waarmee je iets kunt herkennen in jezelf.
In feite heeft de mens vele middelpunten zonnevlecht, hart, alle chakras zijn middelpunten van energie/bewustzijn.
Stilte heerst overal (in de natuur, bij kleine kinderen, op een kerkhof, in de nacht, en dus ook in jou). Je bent er zelf een middelpunt van (als Stiltepunt)
Je kunt de Stilte uit de omgeving bij jou binnenlaten door je ervoor open te stellen en het toe te laten. Dus centripetaal.
Fijne dag, hoor.
Lieve Mo,
Je reactie is geplaatst om 9.59. Ik ben geboren in 1959, ik heb dat net geschreven in de reactie op Lia. Ik heb hiervoor 3 reacties geplaatst op het verhaal van Lia. Ik heb ook geschreven dat ik door een diep dal ben gegaan en diepe prachtige transformatie heb doorgemaakt in mijn leven. Ik ben mijn leven in eigen hand gaan nemen, door veel te praten en emoties te delen. Ik geloof in delen. Mocht je dat willen kun je altijd mailen, een keer bij ons langs komen, bellen. Je hoeft het niet alleen te doen. Op onze website heb ik mijn verhaal geschreven, boek Leonoor en veel meer geschreven/beschreven.
Ik wens je heel veel liefde, geduld en vertrouwen.
Leonoor
Hallo Lia,
Ik had een reactie geplaatst, maar zie het niet, misschien is er iets mis gegaan, dus schrijf ik het nog een keer, iets uitegbreider.
Heel herkenbaar wat je schrijft. Heb je zelf ook zoiets doorgemaakt? Ik ben, nu 20 jaar geleden, 8 jaar door een heel diep en eenzaam dal gegaan van onthechting. 8 jaar geen vrienden, geen familie, geen kerst, geen oud en nieuw. Wel bijzonder dat er steeds kinderen aanbelden of op het raam klopten die contact met mij zochten. Dat is wel heel bijzonder geweest en de reden geweest dat ik hoop bleef houden en moed om door te gaan. Als ik had geweten wat voor een mooi leven daarna zou komen, was ik niet zo wanhopig geweest. Daarna ben ik mensen gaan helpen met een praktijk voor haptonomie en muziek. Na drie jaar van intensieve begeleiding en mensen bij elkaar gaan brengen, is daaruit een woongroep ontstaan. Wij wonen nu sinds 8 jaar met ons vieren in mijn huis en zijn met contact en muziek bezig. Ik ben mijn 3 huisgenoten (2 jongere mensen en mijn oudere zus) aan het helpen om ook door dit proces heen te gaan, heel boeiend, zwaar en vreugdevol. Ik was violiste en heb mezelf en mijn huisgenoten viola da gamba en luit leren spelen, twee instrumenten uit de renaissance. we spelen op een heel geconcentreerde manier, meditatief en uit het hoofd. we zingen 4 stemmig a capella, zacht en zo zuiver mogelijk. Op onze website contactmuziek.nl kun je lezen en zien hoe al deze strijd, worsteling tot prachtige dingen heeft geleid. We hebben het gevoel dat er na 7 heel moeilijke jaren, nu 7 prachtige jaren komen.
liefs van ons vieren
Leonoor
Ha Leonoor,
Dank je wel voor je leuke reactie.
Respect dat jij en de huisgenoten nu zo goed bezig zijn. Het getal 7 zou best een rol kunnen spelen. Het is per slot van rekening een heilig getal dat op een bepaalde periode duidt.
Ik heb ook jullie website bekeken. Naar canzone 9 geluisterd. Ook de foto’s van de vlinders vond ik erg mooi, en het groene sap ga ik beslist een keer uit proberen.
Wat betreft mijzelf, het klinkt misschien vreemd, maar ik denk een groot deel van de donkere nacht in een vorig leven te hebben verwerkt en nog een staartje in dit leven als kind.
Ik wens jullie natuurlijk van harte die 7 prachtige jaren toe. 🙂
Liefs van Lia
PS: het eerste bericht staat er ook op.
Hallo Lia,
Dank je voor je mooie woorden! Leuk dat je onze website hebt bekeken. Wij zijn nu ook bezig om voeding los te gaan laten en te gaan leven van licht en liefde. Klank, muziek, kleur, licht, liefde, warmte, contact zijn nieuwe manieren om je leven voeding te geven. Ik heb daar het stuk leven van licht en liefde over geschreven, een link staat op de 1e pagina. Ja ik kan me goed voorstellen dat je de donkere nacht heb doorgemaakt in een vorig leven, als jij dat zo voelt is dat zo, lijkt mij. Ik vind het in ieder geval fijn dat je de donkere nacht hebt benoemd, veel mensen hebben het alleen over hoe goed het allemaal gaat en laten de moeilijkheden onbesproken, dat vind ik niet fijn. Van moeilijkheden kun je leren en natuurlijk ook van blijheid en vreugde. Maar op aarde is er veel negativiteit. ik lees op dit moment boeken van Thea Terlouw, Ronna Herman, Helen Greaves over de overgang van de 3e naar de 5e dimensie en contact van overledenen met ons op aarde. Er komt steeds meer informatie direct naast ons over dat we ‘na’ de dood verder gaan, op een andere manier zonder tijd, ruimte en de onechtheid die hier op aarde nog wel zijn. Heel fijn om te lezen en daar meer contact mee te krijgen. Wie dat wil kan ook een boek van ons (gratis of donatie voor onze stichting Contact & muziek)krijgen van Katerina Karanika ‘brieven van aartsengel Michael’. Katerina heeft boodschappen doorgekregen en mij gevraagd om haar boeken mee te helpen verspreiden.
Ik kom op dit moment ook veel vrouwen tegen met een naam die ook met een L begint, ik heb het gevoel dat de l van liefde daar ook mee verbonden is. Ik geloof ook in de betekenis van getallen. Ik zie nu bijvoorbeeld dat Mo een reactie heeft geschreven om 9.59, ik ben in 1959 geboren! Ik zal Mo dat ook even mailen.
Ik wens je heel veel liefde
Leonoor
Hallo Lia,
Heel herkenbaar, heb je zelf ook zo'n proces doorgemaakt? Ik ben (nu 20 jaar geleden) door een diep eenzaam dal 8 jaar heel eenzaam geweest, alleen door een onthechtend proces gegaan. Daarna ben ik anderen gaan helpen met een praktijk voor haptonomie en muziek. Door mensen bij elkaar te brengen die ik heel intensief aan het begeleiden was, is er na ruim 3 jaar onze woongroep ontstaan. Nu wonen we met ons vieren in mijn huis en help ik de andere drie om ook door dit proces heen te gaan. Dat is wel heel anders als je het alleen moet doen of samen, heel boeiend, zwaar en vreugdevol. Op onze website http://www.contactmuziek.nl kun je zien wat voor moois er uit al die strijd en worsteling kan komen.
groeten van ons vieren
Leonoor