Ritalin en Concerta (1) zijn middelen die ingezet worden als kinderen gedragsmatig moeilijk hanteerbaar zijn, doordat ze extreem druk zijn met hun lijf en ledematen, maar ook omdat ze aangeven dat het in hun hoofd druk is. Is een chemisch middel geven altijd een wijs besluit? Of vraagt het om beter naar het kind zelf én ook onszelf te kijken?
Een moeilijk kind is een kind in moeilijkheden
Moeilijke kinderen. Zo noemen we kinderen waar wij het moeilijk mee hebben. Ze zijn onbereikbaar, tegendraads, luisteren slecht en hun concentratie laat flink te wensen over. Soms is dat op school juist meer of juist minder. Maar hoe dan ook er wordt door iemand aan de bel getrokken. Er zijn scholen waar leerkrachten de ouders stimuleren, om bij druk gedrag in de klas, de huisarts om ritalin te vragen.
Want het is en blijft lastig in de klas.
Kijken naar de eigenheid van een kind
Elk kind is een unieke optelsom van aanleg, (emotionele) ontwikkeling, temperament en verwerkingsstijl. Het vraagt van alle mensen die betrokken zijn bij moeilijk gedrag van een kind om dat in kaart te brengen! Dan kun je gaan constateren dat een kind iets heel anders nodig heeft. Neem bv een in aanleg creatief, erg gevoelig, gauw overprikkeld kind dat beweeglijk is, snel, enthousiast en sociaal betrokken en ga dan eens kijken welke onderwijsvorm daar tegenover staat. En behalve de vorm waarin het onderwijs gegoten is, wie staat er voor de klas? Is dat de juiste persoon en is de juiste school gekozen?
Maar andersom kan net zo goed: een van nature verlegen, terug getrokken, kind dat de tijd nodig heeft, een kind dat structuur nodig heeft om zich aan vast te houden en er is gekozen voor een onderwijsvorm waar veel gebeurt, weinig structuur is en creativiteit hoog in het vaandel staat.
Beiden hebben hun eigenheid. Beide is goed.
Hoog sensitief en spirituele kinderen
Wat een opgave is het voor kinderen om zo super gevoelig te zijn. Ze horen elk geluid, ervaren alle prikkels, voelen emoties van anderen haarfijn aan, zodanig dat ze denken dat die emoties van hen zijn. En dan die kinderen die veel meer kunnen waarnemen dan de meeste mensen om hem of haar heen. Die laatste categorie, daar kunnen we als Maatschappij het minste mee. Eng en griezelig vinden we het, want het past niet in ons vaak aardse denken. Wat een eenzaamheid als je dat in je eigenheid hebt zitten en niemand begrijpt je.
Je hebt het druk in je hoofd omdat je dingen ziet die je niet snapt en waar je, als je het voorzichtig aankaart, nul op rekest krijgt.
Ouders die het wel snappen durven het niet aan de leerkracht te vertellen, omdat ze bang zijn voor die afkeurende glimlach van:’ Is dat niet een beetje overdreven?’.
Het kind wordt gek van al die geluiden en prikkels omdat het zo gevoelig is. Het wordt wellicht sneller boos, heeft misschien wel woede aanvallen. Of trekt zich terug in je eigen wereld, afgesloten, afgeschermd.
Hans Stolp noemt deze overprikkeling zo prachtig in zijn boek: ’De levensopdracht van nieuwetijdskinderen’ een bombardement.
Het mag duidelijk zijn: je vertoont ander gedrag. En dat gedrag noemt de Maatschappij storend.
Wie zijn er druk?
Laten we ook eerlijk naar onszelf kijken. We hebben een drukke Maatschappij gecreëerd, waar prestatie de norm is. We zeggen dan: ‘Wat gaat de tijd snel’, maar wij gaan snel door de tijd! En onze kinderen moeten meehollen, of ze dat kunnen of niet.
Kun je als ouder nog stilstaan? Gewoon gaan waarnemen wat je ziet. En je dan afvragen: wat heeft het met mij te maken? Wat spiegelt mijn kind? Waar heb ik het zo druk mee? Waar ren ik eigenlijk naar toe? Mijn kind zoekt telkens de grens op, welke grens trek ik eigenlijk naar mijzelf?
Wat zou er gaan gebeuren als ik mijn leven anders inricht? Ga ik voor kwantiteit of wil ik naar minder en kwaliteit?
Ik heb 1 kans gekregen om mijn kind te helpen om volwassen te worden!
En heel goed kijken achter het gedrag van het kind. Wie is hij of zij? Wat zijn de kwaliteiten, wat heeft mijn kind nodig? Kan mijn kind dit tempo aan, heeft het minder of juist meer nodig? Kan het zich uiten? Heb ik tijd genoeg om mijn kind te steunen?
Durft een kind te zijn wie het is?
Een jongen van 10 heeft een poosje in de begeleiding gezeten en we zullen die dag, naar mijn idee, afronden en kijken wat het hem heeft opgeleverd. ‘Ik wil je iets vertellen’, zegt hij dan en kijkt me aarzelend aan. ‘Vertel’ zeg ik uitnodigend. ‘Ik kan Geesten zien en Jezus en de Duivel’, zegt hij dan. ‘Dat lijkt me behoorlijk pittig voor je’ antwoord ik hem. ‘Geloof je me?’ vraagt hij en hij kijkt me opmerkzaam aan. ‘Zeker doe ik dat! Er is meer tussen hemel en aarde en sommige mensen kunnen daar contact mee maken.’ Hij ontspant.
Hij vertelt openhartig hoe hij met de Duivel vecht en hoe het hem dan zwart voor de ogen wordt. Het is druk in zijn hoofd en op school kan hij de concentratie voor zijn werk vaak niet opbrengen. Hij kan er gelukkig met zijn vader over praten, maar laat ook merken dat het een eenzaam proces is.
Ik bedank hem voor zijn vertrouwen en laat hem zijn eigen beschermengel tekenen. Geplastificeerd en wel doet hij deze engel in zijn broekzak. Hij bedankt me stralend. Later blijkt dat hij zijn meester en juf erover verteld heeft, want het leek hem handig dat ze het wisten..
Goed waarnemen
Alles staat of valt met een goede waarneming. Maar waar leer je dat als ouder? En waar leer je dat als leerkracht? Verder kijken dan alleen het gedrag. De mens zien in zijn eigenheid. Openstaan voor anders kijken. Met hulp het kind letterlijk in kaart brengen. Luisteren naar wat een kind zelf kan aanreiken en dat is veel. En vooral vragen: ‘Hoe kunnen wij jou helpen om jezelf te zijn?’.
Medicijnen
Ritalin is een drug, daar kunnen we niet omheen. Uit onderzoek is gebleken dat bij langdurig gebruik van middelen als Ritalin en Concerta de hyperactiviteit juist gaat toenemen. Bizar. Onderzoek heeft ook aangetoond dat als kinderen het al jong krijgen, het de groei van de hersenen remt. Dat de kansen toenemen om verslaafd te raken. Maar ook depressief.
Het verdient aanbeveling om te zoeken naar alternatieven. Goede volwaardige voeding, waar bv suiker uit gehaald wordt. In kaart brengen of er geen allergieën zijn, want ook die verschijnselen lijken op grote onrust. Stoffen waar je niet goed tegen kunt werken in op het darmstelsel en je ziet dat kinderen daar onrustig van worden. De Bachboesem therapie maakt kinderen ook rustiger en evenwichtiger; plantenextracten die op de gemoedstoestand werken. Maar ook homeopathie, kinderyoga, Kindercounselling, speltherapie en nog veel meer.
Als alles in kaart is gebracht kun je alsnog besluiten dat het nodig is. Maar dan heb je het kind recht gedaan.
Kinderen zijn dankbaar als we ze laten ervaren dat we hen serieus nemen! Dat we ook naar onszelf kijken en tegen hen zeggen dat het ook van ons is. Dat geeft hen ruimte om met hun eigen moeilijkheid en beperking om te leren gaan!
Want elk kind is de moeite waard!
© Isabelle Hofstra
(1) Concerta is een langer werkende variant van het bekende Ritalin. Er zijn ook andere varianten in de handel met andere namen, zoals Equasym en Medikinet. In al deze pillen zit de stof methylfenidaat. De werking en de bijwerkingen zijn min of meer hetzelfde; de verschillen zitten vooral in de frequentie van inname. (Auteur: Luuk Kalverdijk/ kinder- en jeugdpsychiater Groningen)
Lees ook: Is ADHD medicatie wel zo veilig op de lange termijn?
LTO 3 is echt een top-vervanger van ritalin voor mij.
Een voedingssupplement op natuurlijke basis wat in Nederland niet als medicijn gegeven word omdat de farmaceutisch industrie heel veel geld kan verdienen aan ritalin en concerta. Even Lto3 googlen en je vind een hoop informatie, referenties en verkooppunten.
Mijn vriend heeft net gisteren een lied geplaatst op You Tube met de titel Desert Frost. Het past zo mooi bij jou artikel. Hij is zes jaar geleden als 40-er gediagnostiseerd aan de hand van een vragenlijst (ADHD).
De medicijnen die hij toen kreeg hebben meer kwaad dan goed gedaan. Het verdoofde hem i.p.v. dat hij zijn eigenheid mocht gaan laten zien. Gelukkig kwamen we in die tijd terecht bij een natuurgeneeskundige, die ons in aanraking bracht met het boek Nieuwetijdskinderen van Hans Stolp. Wat een herkenning. Gelukkig kunnen we onze ervaring als “moeilijke en lastige” volwassenen gebruiken voor onze kinderen.
mijn zus heeft een nieuwe vriend,en die heeft een kind met autisme en adhd,nu heb ik al lang gezien dat het een zeer bijzonder kind is,met veel wijsheid ouder dan zijn 10 jaar zeggen,en heeft verschillende talenten.het is moeilijk aangezien ik als tante weinig kan doen en ik ken mijn neefje nog niet zo goed maar wil hem helpen,hoe pak ik dit aan?zelf ben ik ook een hooggevoelig iemand,en herken ik een stukje van mezelf.
Ik kan helemaal achter jouw verhaal staan. Dit kom ik in mijn praktijk ook tegen. Homeopathie kan deze kinderen tot steun zijn.
Ik als zogenaamde adhd-er/ add, en hoogsensitief, heb in 2010 mogen ervaren hoe het is, als mensen zoals ik in onze frequentie "zakken" zeg maar…
Het word me steeds duidelijker de laatste paar jaar, vooral het afgelopen jaar.
Op het moment dat ik zeg maar "verlicht" werd, verdween mijn adhd, als sneeuw voor de zon, alle klachten waren weg…mijn lichaam en geest waren helemaal kalm en stil.
De spanning op mijn spieren was totaal verdwenen, ook de dialoog met mezelf verdwenen, ik bevond mij in de leegte…de stilte, en dat drie weken lang…
Later zag ik in wat er n de hand is,
De zogenaamde adhd-er is lichamelijk en geestelijk al aangepast aan de nieuwe tijd…de lichamen en hersens werken anders, omdat we nu nog in een te lage trilling verblijven…wat er de komende jaren gaat gebeuren, is dat de frequentie van de aarde steeds hoger wordt,en deze mensen dus steeds meer tot hun recht komen, tot de dag, dat de trilling dezelfde frequentie bereikt heeft, als waarop zij functioneren lichamelijk en geestelijk…
en dan is het de omgekeerde wereld…waarschijnlijk zullen dan alle "gezonde" mensen aan de medicijnen moeten, omdat zij dan niet meer goed kunnen functioneren, in die nieuwe frequentie.
HET "wegvallen" van de aandacht even, is niets anders als het tijdelijk waarnemen met je bewustzijn…de hersenen worden even uitgeschakeld, zodat je met je bewustzijn kunt observeren…vanuit die leegte…het niets, noem ik het…
komt dan het een en ander tot je…daar bedoel ik informatie mee…voelen met je gevoel…het is net of de observeerder, observeerd vanuit een andere positie…het totaal overzicht hebben zeg maar…
Dat ik dit weet, is omdat ik het ervaren heb…het denkproces moet uitgeschakeld kunnen worden, om met je "hogere zelf" te kunnen communiceren…want je ego denkt,
en je ziel die Weet…
Voor mij als 45 jarige adhd-er is het duidelijk…ik ben nog steeds zonder medicijnen, en ben blij dat ik uit een tijd kom, waarin dit nog niet bestond…anders was ik nu ook gedrogeerd geweest.
De intelligente adhd-er, kan zelf leren zijn trilling of frequentie te verhogen,en daarmee het proces tot "versmelting" zelf bereiken, maar het is nog erg moeilijk op dit moment,
De laagbewusten vergiftigen de kinderen, en nu ook steeds meer volwassenen, ik zie ook om me heen…dat er steeds meer mensen, "geraakt" worden door de nieuwe frequenties, en langzaam maar zeker wakkerder worden.
M.