Mensen en paarden zijn al eeuwenlang met elkaar verbonden. Het paard wordt voor het eerst schriftelijk genoemd in een tekst uit de derde dynastie van Ur, daterend van omstreeks 2100 v.C. waarin het wordt omschreven als een dier met een ‘golvende staart’. De mens heeft zich kunnen ontwikkelen dankzij het paard.
Paarden zijn gedomesticeerd en werden ingezet als last, rij en trekdieren en werden gehouden voor hun huiden, vlees en melk. Met het paard konden mensen zich verplaatsen en nieuwe werelden ontdekken. Het paard was een collega, vriend en metgezel, maar ook werden en worden paarden vaak niet begrepen en misbruikt.
Lange tijd werd het straatbeeld voor een groot deel bepaald door paarden. Je zag paarden voor de karren van de schillenboer en de melkboer en voor rijtuigen en koetsen. De boer op de boerderij werkte met paarden. En paarden werkten in de kolenmijnen en in de bosbouw. Heldhaftige taken hadden en hebben ze ook. Ze werden ingezet door het leger bij oorlogen. En bij reddingsacties van de reddingsbrigade, en voor de brandweerwagen. Nog steeds zijn ze belangrijk voor de bereden politie.
Nu het paard voor veel zaken niet meer nodig is heeft het een nieuwe functie gekregen. Paarden worden nu vooral nog gehouden voor het beoefenen van de paardensport. Sinds enige jaren is er een nieuwe bijzondere functie voor paarden bij gekomen. Het paard wordt steeds meer ingezet als helende kracht en als co-therapeut in de paardencoaching. Hoe komt het dat deze therapievorm in vele gedaanten zo’n vlucht neemt?
Paarden in de mythologie
Veel mensen zien paarden als magische wezens. En dat zijn ze ook, kijk maar eens naar de mythologie en de sagen en legenden waarin paarden voorkomen. Het vliegende paard Pegasus ontstond uit een liefde tussen Medusa en Poseidon. Daar waar Pegasus zijn hoefsporen achter liet ontstond een dichterlijke bron ‘Hippocrane’ die dichters in vervoering bracht. Zo zijn er nog een aantal bijzondere paarden, Arvak en Alsvid die de koets van de zonnegodin Sol trekken, Bucephalus, het paard van Alexander de grote. De centaur, die half mens half paard is. De eenhoorn, die kent ieder kind wel. Het ros Beiaard, waar de 4 heemskinderen op reden. En natuurlijk het allerberoemdste paard, Americo van Sinterklaas.
Bij mijn onderzoek voor dit artikel kwam ik nog een leuk wetenswaardigheidje tegen. Er is ook een mythologisch paard wat ‘Hippocampus’ heet. Dit paard trekt de koets van de god Poseidon. De Hippocampus is echter ook de benaming van een deel van de hersenen die deel uit maakt van het limbische systeem. En het limbische systeem is een heel oud onderdeel van de hersenen welke betrokken is bij motivatie, emotie en genot, maar ook het emotioneel geheugen. En dat sluit weer naadloos aan bij paardencoaching.
Coaching met paarden
Wanneer een mens contact maakt met een paard, echt contact, gebeurt er iets in de energie van die mens. Het is niet voor niets dat paardencoaching zo populair aan het worden is. Het werkt namelijk! Diverse universiteiten doen er inmiddels onderzoek naar en uit de eerste uitkomsten blijkt dat het bijzonder effectief is. Een paard spiegelt mensen, in een paard zie je jezelf. Je komt daardoor tot inzichten op een liefdevolle manier.
Ik heb een theorie over hoe het komt dat nu zoveel mensen zich aangetrokken voelen tot het gecoached worden met een paard. Vroeger kwamen mensen vaak paarden tegen op straat, het zal allemaal niet louter romantisch geweest zijn, want deze paarden moesten gewoon hard werken, maar ik denk dat ze een grote bijdrage leverden aan het spirituele leven van de mensen die ze dagelijks tegen kwamen. Zo kon die jongen die het moeilijk had thuis even een gevoel van liefde ervaren bij het paard van de schillenboer die hij kon aaien en die hem wel accepteerde. Nu de paarden uit het straatbeeld verdwenen zijn, zoeken mensen andere manieren om met deze dieren in contact te komen.
In deze hectische tijd waarin je van alles moet en met zoveel elektronica, hebben mensen steeds meer behoefte aan het thuiskomen bij zichzelf. Aan het in het hier en nu zijn en in het aarden en met de voeten op de grond staan. Paarden zijn daar meesters in. Die leven uitsluitend in het hier en nu. En omdat ze in kuddeverband leven zullen ze intuïtief altijd proberen om de mens die contact met hen maakt bij de kudde te betrekken. En dat voel je, dan gaat de energie stromen en gebeuren er de wonderlijkste en mooiste dingen.
Zo kan iemand allerlei emoties ervaren in contact met een paard. Van diep verdriet naar uitzinnige vreugde en blijheid. Alles mag en kan er zijn. Zo’n paard vind daar niets van. Je kunt ook alles vertellen tegen een paard, hij kletst het niet door. En dit is voor veel kinderen en volwassenen zo fijn! Om je verhaal te kunnen doen bij iemand die je hoort en die je begrijpt en die niet oordeelt.
Een praktijk voorbeeld
Vaak kunnen er geen woorden gegeven worden aan wat iemand voelt in contact met een paard, maar dat is meestal ook niet nodig, de beelden spreken voor zich.
Zo kwam er een keer een hoog-gevoelige cliënt bij mij op de stal waar ik werk. We stonden een pony te aaien toen er een ander paard tegen zijn boxdeur schopte. Dit was een paard die vroeger bij zijn vorige stal mishandeld was. Hij duldde geen mensen voor zijn stal, als je te dichtbij kwam viel hij aan. Eigenlijk wilde hij wel contact, maar hij was gewoon te bang.
Ik had gezegd dat ze uit zijn buurt moest blijven maar hij riep haar. De mevrouw draaide zich om, keek naar hem, liep naar hem toe en sloot zijn hoofd in haar armen. Zo stonden ze dicht bij elkaar. Hij helemaal rustig, met de oren naar voren en zij met de tranen in haar ogen. “Dit paard ben ik” zei ze.
We hebben het nooit inhoudelijk over haar verleden gehad, dat kon ze niet en dat was ook niet nodig. Het paard heelde haar, en zij heelde het paard. Ze had mij verteld dat ze vaak te horen kreeg dat ze niet deugde. Toen ik dit gezien had kon ik haar vertellen dat dat niet klopte. Want als zo’n beschadigd paard haar zo herkende en vertrouwde kon het niet anders dan dat ze een goed hart had. Dit was voor haar het begin van een prachtige transformatie.
