Ergens in de tijd was er een Zieltje, dat tegen God zei: ‘Ik weet wie ik ben!’
God zei: ‘Dat is heel mooi. Wie ben je dan?’
En het Zieltje riep: ‘Ik ben het Licht!’
God glimlachte breed en zei: ‘Dat klopt. Jij bent het Licht.’
Het Zieltje was dolblij, want het had ontdekt wat alle zielen in het Koninkrijk moeten ontdekken.
‘Woepie,’ zei het Zieltje. ‘Dat voelt goed!’
Maar al gauw wilde het Zieltje meer dan alleen maar weten wat het was. Nu wilde het zijn wat het was. Daarom ging het Zieltje terug naar God. (Dat zouden alle zielen moeten doen die willen zijn wat ze wezenlijk zijn.)
Het Zieltje zei: ‘Hoi, God. Ik weet nu wel wie ik ben, maar mag ik dat dan ook echt zijn?’
God antwoordde: ‘Bedoel je dat je wilt zijn die je al bent?’
‘Nou,’ zei het Zieltje, ‘het is wel leuk om te weten wie ik ben, maar om het dan ook te zijn, dat is weer iets heel anders. Ik wil weten hoe het voelt om het Licht te zijn.’
‘Maar dat ben je al!’ herhaalde God met een glimlach.
‘Ja, maar ik wil weten hoe dat voelt,’ drong het Zieltje aan.
‘Ach ja,’ grinnikte God, ‘ik had het kunnen weten. Je hield altijd al van avonturen.’
Maar toen keek God opeens ernstig. ‘Alleen…’
‘Alleen wat?’ vroeg het Zieltje.
‘Nou kijk, er is niets anders dan het Licht. Ik heb niets anders geschapen dan wat jij bent. Daarom is het niet zo gemakkelijk voor je om te ontdekken wie je werkelijk bent. Wat je niet bent is er immers helemaal niet?’
‘Hè?’ zei het Zieltje beduusd.
‘Je moet het zo bekijken,’ zei God, ‘jij bent net een kaarsje in de Zon. Je bent er wel, samen met een miljoen andere kaarsjes die samen de Zon vormen. En de Zon zou zonder jou de Zon niet zijn.’
Nee, dan zou het een zon met een kaarsje minder zijn – heel iets anders dan de Zon, want dan zou ze niet zo helder schijnen. Maar om jezelf te herkennen als het Licht als je omringd wordt door Licht, is wel een probleem.’
‘Nou,’ zei het Zieltje al wat vrolijker, ‘u bent God. Verzin maar iets.’
God glimlachte weer. ‘Dat heb ik al gedaan. Omdat je jezelf niet kunt zien als het Licht als je een deel bent van dat Licht, zal ik je omringen met duisternis.’
[….]
Uit: Een gesprekje met God – de kleine Ziel en de zon
Synthese, Voorburg 2018
Wat prachtig! Kon iedereen dit maar lezen, en daarvan bewust worden. We zouden elkaar allemaal liefdevol helpen in dit leven!
Het lijkt sterk op een boek dat ik er laatst over gelezen heb: het heet “Het sprookje over de dood” van Marie-Claire van der Bruggen (is zeker ook een aanrader!). Waar ik wel moeite mee heb (zowel in dat boek als in dit bericht) is dat het sterk uitgaat van “voorbestemdheid”: alsof aan het begin van iemands leven bedacht wordt wat er later gaat gebeuren en iemand dan alleen dat vooraf bedachte pad nog hoeft te lopen. Dat voelt voor mij niet goed: ik geloof dat ik zelf keuzes heb, zowel ten goede als ten kwade. Ik vind het een prettiger gedachte dat die koppeling tussen zielen/geesten/Engelen en ons “aards bestaan” veel vaker gebeurt dan alleen voorafgaand en na afloop van ons aardse leven. Het kan dan nog steeds gebeuren dat mensen elkaar in een andere dimensie helpen door elkaar lichte en donkere kanten aan te bieden, maar dan meer op dag-basis (of misschien zelfs nog vaker).
Zo maar wat gedachten…
@Frederique,
Hallo Frederique,
Ik heb dit boekje ook gelezen, wat jij benoemt. Ook Jozuf Rulof schreef hierover.
Er ligt een rode draad vast in je leven en bepaalde leersituaties kies je uit om in dit leven uit te werken.
Natuurlijk heb je een eigen keus. We zijn nu eenmaal in de staat van vergetelheid, als we geboren zijn.
De drang om een bepaald iets te doen in je leven, komt van die “afspraak” af, die gemaakt is voordat je dit leven aan bent gegaan. Je Hogere zelf, geeft dit perfect aan en dan nog is het je eigen keuze.
In Liefde wordt dit aanvaard.
Het boekje: “Het sprookje van de dood” heb ik gekocht omdat ik het leuk vond en ook mijn zielennaam hetzelfde is als dat zieltje in het boek beschreven.
er zijn nl. groepen zielen die dezelfde naam hebben, daarin ligt hun zielenproces.
Mooi hoor.
Groetjes
Yvonne
Héél mooi!!!
Ik voel me diepe dankbaarheid.
met ons allen zorgen, leren we, met elkaar.
Het is een heel mooi en warm verhaal dat mij bewust maakt dat ik dit leven zelf gekozen heb, en dat ik het ben die kan ontwaken uit de nachtmerrie, door liefde en vergeving te schenken aan de tegenstanders en tegenvallers in mijn leven.
Onvoorwaardelijke, goddelijke liefde is de sleutel! <3
MOOI!!!! 🙂 xxx
Bedankt allemaal hiervoor!
liefs, Henriëtte <3 xxx 🙂
Prachtig!!!! Dank je wel !!
Wauw! Echt mooi! Omvat alles!
Wat is dit geweldig.Wat een prachtig verhaal,het is toch iedere keer genieten,van dit soort mooie verhalen.Heel veel dank hiervoor.Groetjes Ida Francke.
Herhaling, herhaling, herhaling ….. het is hard roepen in die duisternis 🙂
Ook voor mij is deze tekst een mooie samenvatting van het hele verhaal…
ZOOOOO mooi!!!
Prachtig en zo waar!
liefs sabine