Zo in het begin van het nieuwe jaar. Open voor inspiratie, in de startblokken klaar. Hoe kan ik mijn verlangens voor onderwijs manifesteren? Hoe creëer ik ruimte om het restje oude beperkingen de rug toe keren? Het is NU de tijd om die onderwijsdromen dichter bij te laten komen. Laat je inspireren om met de handen inéén het tij te keren.
door Indra Tulling-Weeda (www.liefmetlef.nl)
Wie heeft vertrouwen in mij? Ook als ik het doe op mijn manier? Verbonden met passie en veel plezier.
In verbinding met mijn kern en wat ik goed kan want daar groeit mijn vertrouwen van. Dan klopt het met mijn gevoel. Wie begrijpt wat ik bedoel?
Ik voel mij vastgeketend aan het systeem dat is NU het grote probleem. Als de druk van controle weg zou vallen. Kan ik dan in vrijheid mijn hart en kwaliteiten uitstallen?
Ik word gek van de drukte in mijn hoofd. De afleiding van gevoel en mijn innerlijke stem verdoofd.
Doordat mijn aandacht nu continu naar controle en prestatie wordt getrokken ben ik te weinig bij mijn leerlingen betrokken. Dat doet pijn. Dat is niet wat ik wil, en wat het voorbeeld moet zijn. Ik wil aandacht voor wie ze zijn, wat ze beweegt en doet leven zodat ik naar hun behoefte kan geven. In respect voor ieder zijn levensweg met compassie en liefde bij weerstand en pech.
Ik doe mijn werk vaak boksend tegen de muren van mijn hart en worstelend met mijn gevoel. In mijn lichaam dus onrust en gewoel. Wanneer de muren in burn- out vervallen en mijn emoties eruit knallen besef ik hoe ik in mijn hoofd heb geleefd. Dit is dus ook wat ik de kinderen geef.
Éénzijdig verbonden vaak met maar één deel van mijn menselijke bestaan. Mijn hoofd aan het roer, mijn gevoel onbewust en met mijn lichaam veelal respectloos omgegaan.
Ik vraag mij af wat ik kinderen nu leer vanuit deze oude sturing wil ik niet meer. Kinderen verdienen een veelzijdige kennis van hun menselijke bestaan. Het denken, het voelen, het lichaam en de ziel die vooruit wilt gaan. Dat vraagt inspiratie tot ontdekking, eindeloze mogelijkheden, inzicht in het intermenselijk functioneren zodat wij weten hoe wij onszelf door bewust zijn in handelen kunnen her programmeren.
Ik verlang naar verbinding, zingeving een nieuwe richting en een open deur. Daar waar het licht van plezier, inspiratie en mijn talenten ontspringt uit de oude sleur.
Het is de druk die mij innerlijk in weerstand doet keren. De maatschappelijke spiegel, het belang van presteren.
Succes dat voort komt uit de innerlijke balans met oog op dienstbaarheid en welbevinden zal door ons bewustzijn de weg naar de toekomst vinden.
In plaats van al die controles verlang ik vertrouwen! Daar wil ik met alle kinderen de toekomst op bouwen. Steun van de overheid en meer samen met ouders de handen in één. Samen oplossen en creëren met de handen inéén. We komen onszelf allemaal in het contact met de ander tegen zeker als het je raakt verlangt je lichaam de emoties te legen.
De uitdaging om kwetsbaar te zijn, open voor samen leren en met positieve moed blijven proberen.
Ik mis hier en daar de steun en het vertrouwen zo blijf ik op het verleden kauwen. Trek mij erdoor, geef alsjeblieft gehoor en wijs mij de nieuwe richting aan zodat ik met passie en plezier voor de klas kan staan. Laten we stoppen met al die krampachtige controles en aandacht geven aan het vertrouwen zodat wij in verbinding en met elkaar nieuw onderwijs kunnen bouwen.
Onderwijs van hart tot hart. Vanuit verbinding met behoefte, passie, talent, creativiteit, vertrouwen en innerlijke kracht. Dat is precies waar de wereld op wacht.
Liefs een leerkracht van deze tijd
Je verhaal raakt me enorm Arthur…..wat zijn we verarmd in deze maatschappij en wat zijn veel mensen ongelukkig hierdoor……..Heb ook even het verhaal/concept gelezen van basis school de Vallei en ben benieuwd of dat de plek is voor jou……..het klinkt in ieder geval mooi!
In alle sectoren hetzelfde. Maar waar met mensen enndieren gewerkt wordt zoubdit niet mogen. Zelf ook vanuit de zorg erg blij toen mijn baan stopte, boventallig verklaard. Maar dan moet je verder en nu aan de slag in het ondereijs 😕 Ik ben erg hooggevoelig en vindt het hele systeem gewoon belachelijk onrechtvaardig. Kinderen die op 14 jaar al volwassen keuzes moeten maken enz. Maar ik hoop nog steeds op een ommekeer. Dat met beseft dat alles in evenwicht moet zijn. Goddelijke eenheid..zo niet raken steeds meer mensen burn out en daarna verplicht werken via en voor gemeente. Dit kan zo niet doorgaan. Mensen en dieren kan en mag je niet gebruiken voor winst! De eenheid is totaal verstoord in deze wereld en ik-gelukkig zonder kinderen- want ik hou teveel van ze, verlang naar huis..de wereld van Goddelijk evenwicht. In mijn nieuwe baan ga ik positief aan de slag en hoop dat ik vreugde en liefde kan bijdragen voor de kinderen en collegas.
Heel herkenbaar. Zit nu in een burn-out voor de tweede keer. De school waar ik op werk, heeft mij op een andere locatie geplaatst, met het argument mij meer in mijn krachten en talenten te zetten. Het tegenovergestelde gebeurde. Ik werd of liet mij in een keurslijf plaatsen, bedacht door de directeur en de onderwijsleiders of onderwijslijders. Tijd voor schilderen, tekenen, muziek maken, de natuur in en nog meer met de leerlingen, kon niet meer. Er was geen tijd voor. Ik moest mij aan het programma houden dat door anderen was bedacht of opgelegd. Vanuit mijn keurslijf diende ik de bevelen op te volgen, voor creativiteit was geen ruimte. Langzaam bloeide ik dood en Zijn, Liefde en vreugde voor educatie en werken met kinderen verdween geleidelijk. Ik behoorde een programma te zijn, een ja-knikker die de bevelen opvolgt. Iemand die niet te veel vragen stelt en zeker niet met nieuwe ideeen aan komt zetten. Zorg dat je administratie in orde is, want binnenkort hebben we een functioneringsgesprek.
Oké dat is prima. Je functioneert niet werd er gezegd, want we zitten niet op één lijn en ik zie geen vooruitgang en verbetering bij je. Oké, waar baseer je dat op, was mijn vraag. Nou, vanuit de wandelgangen. Ik zie dat je regelmatig moe achter je pc zit. Ja, dat klopt, zei ik. Na drie dagen werken op een ROC met MBO niveau 1 leerlingen AKA (arbeids gekwalificeerd assistent) van half negen tot half vier (op papier), opgelegd door de overheid om meer contacturen aan te bieden, kan ik zeggen dat het een hele kluif is. En als je daarbij ook nog eens je administratie tip top in orde dient te houden met drie verschillende registratie systemen met dossiervorming (zeer belangrijk), waarvan een papieren versie met honderden parafen, ieder uurtje per leerling noteren en twee digitale versies met de nodige kinderziektes. De digitale versies werden regelmatig veranderd, alleen diende je wel deel te nemen aan de verplichte studiedagen om deze programma's te kunnen bedienen (waarschijnlijk wordt er bedoeld, Bedienen van het geld). Met andere woorden, je dient aan alles deel te nemen, ongeacht of het nuttig of niet nuttig is. De verplichte studiedagen, vergaderingen en noem maar op. Dit is nog maar een deel van het geen ik opnoem. Ik bemerkte langzamerhand dat ik vanuit mijn hart, vanuit Liefde en Passie voor het onderwijs en de kinderen steeds meer naar mijn hoofd ging. Ik werd een Hoofdbewoner. Beetje bij beetje ging mijn lichtje uit. Ik werd steeds moeier. Na een schooldag kwam ik moe thuis. Vaak viel ik al om acht uur in slaap op de bank. De volgende ochtend werd ik moe wakker maar de verantwoordelijkheid die ik voelde voor de kinderen en de loyaliteit naar mijn werk of werkgever, maakte dat ik instortte. Nu zit ik nog steeds ziek thuis. De werkgever heeft mij beschuldigd van allerlei dingen op papier, die op niets gebaseerd zijn. Het zijn aannames en of leugens. Zo lang dit (ook weer) op papier staat, sta je sterk. Dat geldt voor alles en iedereen. Tenslotte leven we in een papieren Samenleving. Zo lang het op papier staat maar niet klopt, dien je een tegenbewijs te leveren. Zo doende had ik regelmatig contact met mijn arbeidsjurist die vervolgens een brief schreef naar de werkgever. Regelmatig kreeg ik dan weer een poeslief bericht per brief aan mij geadresseerd. Er werd excuses aangeboden en men bedoelde het niet zo. Wat is dit vermoeiend en wat kost dit ontzettend veel energie om continu op je hoede te zijn. Zo lang het grote geld het onderwijs bepaalt, of wel het materialistische-kapitalistische systeem, gaat het niet om de kwaliteiten en talenten van het kind? Nee, het gaat er om hoe wij loonslaven kunnen creeeren vanuit school die het systeem blijven voeden. Zo lang er slaven zijn die af en toe een extraatje krijgen of een speeltje, blijven ze in gareel. Voed ze hierbij ook nog eens op met straffen en belonen en het recept is klaar. Je funcioneert dan niet volgens het systeem. Volgens het systeem, de wet Poortwachter, de werkgever, werd er vanuit de arbo-arts een belastbaarheidsonderzoek ingestelt. Het werd echter een psychologisch diagnostisch onderzoek. Het begon met een intake van een arts die tevens eigenaresse is van het bureau. Ik kreeg een gesprek met een computer, vermomd in een mensenlichaam. Het duurde meer als een uur met allerlei soorten vragen. Daarna een intake met een neuro-psycholoog van twee uur en volgend daarop een vragenlijst van meer dan 500 honderd vragen. Ik trok het niet meer na 250 vragen en heb ze vriendelijk bedankt. Thuis kreeg ik de rest per mail aangeleverd en mocht het verder invullen. Aansluitend daarop kreeg ik weer een interview met een psychiater met vragen die standaard worden gebruikt, opgenoemd vanachter de computer. U dient hier antwoord op te geven. U of jullie kunnen zich misschien voorstellen dat ik vanuit het oordeel van deze professionals een etiket kreeg opgeplakt "Stoornis".
Nu zijn we zo ver dat de werkgever en ik uit elkaar willen. Er is een tweede spoortraject ingezet. Nu gaat een re-integratiebureau met mij aan de slag. Gaan we weer testen maken, helpen bij solliciteren en brieven schrijven etc. De cirkel is rond en blijft op deze manier doorgaan. Zo snel mogelijk weer aan het werk. Heb niets tegen werk dat vooropgesteld. Alleen de manier hoe het oude geld verslindende systeem opereert, baart mij zorgen. Het is gebaseerd op alleen maar nemen en verrijken op korte termijn. Dit zie je overduidelijk in onze natuur, het water, de lucht, de grond en het vuur wordt van alle kanten vergiftigd.
Hoe kunnen wij dan onze kinderen op een bewuste manier het beste brengen wat er is. Overvloed en geen armoede en tekortkomingen die gebaseerd zijn op hoofd en leugens.
Ik stop nu met dit werk binnen deze organisatie, omdat ik er echt ziek van word. Mocht iemand tips, ideeën hebben. Ik zoek een nieuwe baan waar ik wel gewaardeerd word om hetgeen ik te bieden heb.
Arthur, het klopt. Je ziet en ervaart wat gebeurt. Helder omschreven waar veel mensen tegen aanlopen. Jij weet heel goed waar jij voor wilt staan. Dat is de nieuwe weg!. Jouw systeem herkent nu dat waar je je niet meer mee wilt verbinden want dat trekt je energieysteem leeg.
Mijn vraag: hoe kan je je focus verleggen naar dat wat jij verlangt? Naar dat waar jij goed in bent? Naar dat waar jij energie van krijgt? Opzoek naar die manier die helemaal past bij jou en een unieke bijdrage gaat leveren aan het onderwijs of wat dan ook. Er zijn eindeloze mogelijkheden! Waar wil jij in geloven?
Vanuit jouw kracht, innerlijk weten, passie, geloof en vertrouwen ontvouw je een nieuwe weg…
Kies voor 'het nieuwe', NU en laat het oude achter je.
Deuren zullen opengaan als jij dicht bij jezelf blijft. De wereld heeft mensen nodig met 'het weten en de ervaring die je nu hebt gehad'. Wees de voorloper die je bent. Stap in nieuw, stap in jouw kracht! Erken wie je bent. Succes! Lieve groet Indra
Hallo Indra, dank je wel. Als kind zag ik al dingen of hoorde dingen bij volwassenen, waarvan ik wist dat het niet klopte. Wanneer ik hier iets op zei, moest ik mijn mond houden en in het kinderhoekje gaan spelen. En nog steeds loop ik hier tegenaan, zelfs nu ik in een groot mensen lichaam zit. Wat ik zie en voel, wordt vaak niet begrepen door de omgeving. Terugkomend op jou vraag, waar ligt mijn kracht en waar wordt ik blij van? Dat weet ik, dat is muziek maken. Echter het probleem waar ik tegen aan loop is dat ik mezelf altijd klein heb gehouden of laten maken en angst heb voor mijn eigen geluk en talent. Vaak krijg ik ideeën door, begin eraan en maak het dan vervolgens niet af. Eigenlijk zou ik het liefst kinder- en jongerencoach willen zijn in combinatie met onderwijs. Ik heb al een naam verzonnen voor een website, genaamd Kinderklank. Vanuit Kinderklank wil ik gaan werken met Chinese gongs, klankschalen, djembe's, handpan, tekenen, schilderen en noem maar op. De ingredienten heb ik allemaal in huis. Het is nu een kwestie om deze te mengen en er een mooie maaltijd van te maken, zodat ik deze kan serveren met een grote glimlach. Een maaltijd die voedend is en waar de mensen blij van worden. Nu ik nog om vanuit onvoorwaardelijke liefde in mezelf te geloven en te manifesteren van hetgeen ik zie en weet.
Dank je wel.
Liefdevolle groet, Arthur
Je gaat het manifesteren Arthur!. Je hebt het hierboven opgeschreven en gedeeld met de wereld. Je weet het nu weer. Je missie is online.
Stap voor stap. Al dat wat je aandacht geeft groeit. Voed je plan met al je aandacht en liefde dat het zich mag ontvouwen op het juiste moment. Erken en heel het oude maar laat je er niet meer door leiden. Ga voor het nieuwe. Je bent nodig! SUCCES! liefs Indra
Het kan.Wij doen het. http://basisschooldevallei.nl/
Hoe?
Inspirerend en hoopvol Jacob Jan
Zo herkenbaar…….
Ik snap wat je bedoelt chantal, dat heb ik mezelf (ook leerkracht) al een paar keer afgevraagd: waarom ga ik niet op een vrije school werken?
Mijn antwoord is: omdat ik wil dat kinderen op álle scholen met hun hoofd, hart en handen gaan leren….
Het onderwijs moet om!!!
Voor álle kinderen
en álle leerkrachten
(beetje ambitieus is het wel…. maar wel de bedoeling, want het onderwijssysteem zoals het nu is, is failliet!)
Heb je wel eens gedacht les te gaan geven op een vrije school? Werken met hoofd, hart en handen!