De mythe rond tweelingzielen ontkracht

Wat is dat toch; dat verlangen naar een ontmoeting met onze tweelingziel? En hoe gaat dat dan? Hoe voelt het, hoe ziet dat eruit en wat kun je ermee? Allemaal vragen waarvan ik weet dat ze jou, net als mij, bezighouden. En hoe meer we erover lezen, des te minder komen we te weten. Want het weten zetelt namelijk niet in ons hoofd, maar in ons hart.

Diep verlangen

Het verlangen onze tweelingziel hier op aarde te ontmoeten is een ongekend diep verlangen van velen. Het wordt aangewakkerd door vele romantische en idyllische verhalen waarover we uitgebreid kunnen lezen. Veelvuldig wordt dan ook gesuggereerd dat dit wel de ultieme samensmelting moet zijn.tweelingzielen

Thuiskomen

Grote extase, ultieme herkenning, het gevoel van thuiskomen. Allemaal binnen één enkele ontmoeting. Velen van ons wachten op deze ontmoeting en hunkeren naar die thuiskomst.Ik lees over tweelingziel-ontmoetingen die enkel mogelijk zouden zijn wanneer je je in 5D begeeft. Ik kan je zeggen dat ik met een been in 3D wel degelijk mijn tweelingziel heb ontmoet. En ik heb het, met mij, ook anderen zien doen.

Er zijn namelijk geen voorwaarden voor deze ontmoeting hier op aarde of in de energie. Het is een illusie te denken dat we eerst een bepaald pad dienen te hebben gelopen alvorens we tot deze samensmelting kunnen komen.

Samensmelting

Toch smachten we naar en smullen we van de euforische verhalen waarin de samensmelting hier op aarde heeft plaatsgevonden. We hangen aan elkaars lippen als het over dit thema gaat. De twijfel spookt door ons hoofd: ‘Ben ik nu wel of niet met mijn tweelingziel?’, ‘Ga ik hem of haar ooit ontmoeten?’, of: ‘Ik heb hem ontmoet, het voelt zo als thuiskomen! Maar ik heb een relatie, wat nu?’

Toch is het akelig om te zien hoe deze ingebeelde ultieme samensmelting hier op aarde superingewikkelde en vaak pijnlijke situaties teweeg brengt. Relaties lopen stuk, omdat de ander niet voldoet. Men stapt in een affaire, de zoveelste partner wordt verlaten want: nee, deze blijkt het naderhand toch ook niet te zijn.

Een spoor van vernieling en gebroken harten

Dit gaat eigenlijk meer over het nastreven, of liever gezegd najagen. En we blijven ook maar rennen, hollen, vliegen en jagen. Totdat we erbij neervallen en ontdekken dat hij of zij misschien nooit gaat komen. Althans niet in dit leven, niet hier op aarde.Nieuwetijdskind.com-tweelingvlammen

Ultieme liefdesband

Is het niet zo dat de meest ultieme liefdesband die je hier op aarde kunt nastreven die met jezelf is? Dat de ultieme symbiose, samensmelting, hier op aarde op de eerste plaats ooit kan plaatsvinden tussen moeder en kind?

Velen van ons hebben dat cruciale bindingsmoment niet ervaren. Wat al in de baarmoeder ontstaat door de afgifte van het zogenoemde knuffelhormoon oxytocine. Dit hormoon zorgt ervoor dat we ons geliefd voelen, het verbindt ons met onze moeder. Tijdens de zwangerschap, de geboorte en daarna.

Allemaal van cruciaal belang voor het laten plaatsvinden van de symbiose tussen moeder en kind. Dat ervoor zorgt dat het kind zich veilig en geliefd voelt. Zich thuis voelt.

Leegte

Wanneer deze binding, die van levensbelang is, niet heeft plaatsgevonden, doordat dit hormoon niet, of onvoldoende, wordt aangemaakt; doordat de moeder bijvoorbeeld niet in staat is om zich te binden aan het kind, ontstaat er een leegte. Een gat in onze ziel. Dan voelen we die leegte ons leven lang en blijven we zoeken naar vervulling van die leegte.

Het idee dat heelwording kan ontstaan na de ontmoeting en eventuele samensmelting met jouw tweelingziel kan het gevoel van deze leegte ogenschijnlijk vullen.

Echter het weerhoudt je van jouw eigen volmaaktheid en suggereert dat we niet compleet zijn. Niets is minder waar; we zijn volledig en volmaakt. Nee, niet geheel compleet. Hoe kan het ook wanneer we niet luisteren naar de ziel?

Thuis en leegte

Dan voelen we ons afgesneden. Dan willen we hier niet zijn, verlangen we naar ‘thuis’ en verplaatsen we onze aandacht naar van alles buiten ons. En daar ontstaat de leegte, de leegte die zo ontzettend pijnlijk aanvoelt, ons zo beangstigt dat we deze direct willen vullen. Vullen met alles waar we zo naar hunkeren, zo naar verlangen.

Naar alles waarvan we denken het onszelf niet te kunnen geven; dus moet een ander het gaan doen. Iemand die ons helemaal begrijpt, ons helemaal ziet en hoort. Onze ‘tweelingziel’. Onze andere helft. Pas dan zullen we compleetheid kunnen ervaren.Nieuwetijdskind.com-tweelingvlam

Stil

Tijdens de ontmoeting met mijn tweelingziel heb ik geen compleetheid ervaren. En ook geen euforie. Geen extase, geen vuurwerk en geen levensveranderende ervaring.

Er was wel herkenning, dat zeker. Een ongelooflijke diepe herkenning. En dat maakte me stil. Zo stil, dat er nauwelijks woorden zijn die deze ontmoeting kunnen omschrijven. En toch doe ik het. Om de mythe rond tweelingzielen enigszins te ontkrachten. Zodat jij kunt besluiten thuis te komen bij jezelf.

Tijdens onze ontmoeting overviel me de gedachte: ‘Oja… dit is het, dit zijn wij.’ En dit alles gebeurde tijdens een opstelling. Een opstelling met mijn tweelingziel waarvoor ik zoveel weerstand ervoer. Zoveel angst. Ik was inmiddels duidelijk geïndoctrineerd met de vele verhalen rondom tweelingzielen, terwijl ik dacht dat ik mij er aardig van had gedistantieerd.

Ergens lagen er blijkbaar toch overtuigingen en ideeën opgeslagen die ineens de boventoon voerden. Bijna in paniek was ik en in staat deze opstelling aan mij voorbij te laten gaan.

Verraad

Want wat als? Wat als zou blijken dat niet mijn lief maar een ‘ander’ mijn tweelingziel zou blijken te zijn? Dat voelde dan als vreemdgaan, ontrouw zijn. Dat zou betekenen dat het nooit, echt nooit meer hetzelfde zou zijn tussen ons! En dat had ik dan opgezocht. Alles kapot gemaakt. Voor eeuwig schuldig. Verrader.

Zie je, hoe al deze ideeën ongemerkt in jouw rugzakje terechtkomen en wanneer er aan geraakt wordt, weer kunnen opspelen? Het is niet jij die aangeraakt wordt, het is het idee dat aangeraakt wordt en vervolgens een nieuw verhaal gaat vormen. Alweer een verhaal over hoe het zou moeten zijn.

Angst en paniek

Angst en paniek dus. Het liefst was ik meteen de deur uitgelopen maar ik besluit mijn angst in de ogen te kijken en contact te maken met mijn ziel. Mij herinneren wie ik echt ben. Ik stap op de vloeranker.

Nog voordat ik mijn tweelingziel kan uitnodigen, zie ik hem naast me staan. Een diepe rust en kalmte vullen de ruimte en mijn hartchakra opent zich als een koker. Vanuit mijn derde chakra maak ik verbinding met de zijne. Het voelt warm. Wijds.Afbeelding: omhelzing

Herkenning

Onze zielen vermengen zich als één ziel. Fysiek zijn we niet meer aanwezig en toch aanwezig in het hier en nu om te aanschouwen, te ervaren. In verbinding te zijn. En ik herken. In wat ik voel en wat ik zie. Zo vertrouwd. Ja, deze ziel is deel van mij. Ik ben deel van hem. Ik herinner mij dat ik het altijd al wist. Bevestiging behoef ik niet. Enkel voelen, die verbinding. Het zijn. Het samenzijn met het beeld van mijn lief…

5-hoek

Overige artikelen

Hoogbegaafde kinderen: Een tien voor verwondering en respect
Waarom zijn er juist nu zoveel hsp-ers op aarde?
Waarom begrijpen je niet verder helpt maar voelen wél
Onverwerkt trauma als oorzaak van angsten
Werkt jouw zekerheid nog voor je?
In liefde leven: foute keuzes bestaan niet
Labels zijn bedoeld voor kruiden
In ieders leven zit een heldenreis verborgen
8 kenmerken die een relatie kunnen blokkeren of stoppen
Waarom we ons tegen verandering verzetten & hoe we dat stoppen
Emotionele Eerste Hulp voor angstige hoogsensitieve kinderen
5 zinnen die waardevoller zijn dan “ik hou van jou”