Autisme heb je, een leven lang. Je wordt ermee geboren en je komt er nooit meer vanaf. Ik weet waarover ik het heb met mijn Asperger en ondervindt soms dagelijks wat de effecten zijn hiervan. In feite is het een informatieverwerkingsprobleem in de hersenen. Vaak bestaat er het onvermogen om emoties te herkennen alsmede te benoemen bij jezelf en anderen, laat staan ze te begrijpen en te doorvoelen. Ook het in een ander kunnen verplaatsen kan moeilijkheden oproepen. Dit wordt veroorzaakt door een gebrekkige Theory of Mind. Dat is het vermogen om een beeld te vormen van het perspectief van een ander en indirect ook van zichzelf vanuit het besef dat de eigen opvattingen, verlangens en emoties kunnen afwijken van die van een ander. Kortom je mist nogal wat empathisch vermogen als je autisme hebt. In het sociaal maatschappelijke verkeer is het natuurlijk uiterst handig dat je jezelf in kan leven in een situatie en emoties van anderen. Als je de gevoelens van anderen niet kan onderscheiden, hoe zit het dan met het waarnemen en doorleven van je eigen emoties? Autisme kent natuurlijk vele verschijningsvormen. Het hebben van autistiforme kenmerken kan dus een enorme invloed hebben op iemand zijn of haar eigen en sociale leven.
The Power of the heart
In een magazine kwam ik onlangs een artikel over Baptist de Pape tegen. Vroeger student rechten met een veelbelovende carrière. Op een dag vroeg hij zich af wat hij eigenlijk met zijn leven wilde. Kort gezegd hij volgde zijn hart en is nu een boek én een film verder die de wereld heeft veroverd. De documentaire film ging over de kracht en intelligente van het hart. Het volgen van het hart, dat je op zoek gaat naar de diepste dimensie in jezelf, verbinding maakt met het hart en vanuit het hart gaat leven.
Samenvattend, de reis van het hoofd naar het hart. In de film komen verschillende goeroes aan het woord van Eckhart Tolle, Paulo Coelho tot Deepak Chopra. Met ieder zijn eigen visie over de kracht van het hart. Je hebt dus mensen die vanuit het hart leven (gevoel) en mensen die vanuit hun hersenen leven. Als je je hart zou openstellen kom je emoties tegen die je hele zijn positief kunnen beïnvloeden. Je zou vrij zijn en onvoorwaardelijk lief hebben. Als het hart met het hoofd verbonden zou zijn, is er verbinding en vormt het een heelheid. Je hele ziel zou middels intuïtie met jou samenwerken. Mocht je je hart niet volgen dan is er geen connectie tussen de hersenen en het hart. Je kan dan de essentie van je levenspad missen en ongelukkig en gefrustreerd door het leven gaan.
En dan heb je autisme…
Daar zit je dan met je gebrekkige Theory of Mind en rest je de vraag “kan iemand met autisme vanuit zijn hart en vanuit intuïtie leven”? Als gevoelens herkennen en begrijpen bij anderen al erg moeizaam gaat, hoe kan je dan überhaupt vanuit jouw hart(intelligentie) leven en handelen? Met bezieling je bestaan vullen? Als je als mens met autisme jouw eigen gevoelens vaak niet kan signaleren, interpreteren laat staan doorvoelen hoe moet je dit in de dagelijks leven dan in de praktijk brengen? En daarbij komt nog dat je vaak bepaalde stereotiepe gedragingen laat zien en over een voorliefde voor controle hebben en houden beschikt. Van nature kan je als mens met Asperger niet terugvallen op je hartintelligentie nu jouw hoge hoofdintelligentie immer de boventoon voert in jouw bestaan.
Op zoek naar de stem in jezelf
Je Asperger hoofd reguleert alles en wat met hoofd niet te reguleren en verklaren valt, dat is aan jou niet besteed. Niettemin als je de film tot je laat komen en nader beziet, weet je dat door jouw spirituele ervaringen van de laatste jaren zeker wel je hart vlam heeft gevat. Dat het overweldigend gevoel van liefde en bezieling wel degelijk aanwezig is. De reis vanuit je hoofd naar het hart is al geruime tijd bezig en de verbinding tussen je hersenen en diepste dimensie is zo goed als voltooid. Je hebt jouw zekerheden laten gaan en jouw angsten losgelaten. Vanuit mildheid en compassie zie je alles helder, je handelt vanuit bezieling en bent dankbaar en hebt waardering voor datgene wat op je levenspad is gekomen. Het besef en gevoel is er en je weet waar je ware schat voor lange tijd verborgen is geweest. Vanuit het hoger hartperspectief is er helderheid en zie je de waarheid over jezelf en anderen. Het hoofd was immer aan het oordelen en nu het hart en hoofd in balans zijn, heb je dit losgelaten en kan je vergeven. Energieblokkades zijn opgeheven. Het hart heeft vlam gevat op een manier dat je het licht overal ziet en voelt.
Hoe kan jij vanuit je hart leven?
Elke dag opnieuw kan je besluiten vanuit jouw hart te gaan leven en verbinding te maken tussen jouw hersenen en hartintelligentie. En wel op de volgende manier:
Probeer de controle los te laten. Zorg dat je in een rustige omgeving bent. Adem bewust 5 seconden in en 5 seconden uit. Herhaal dit zolang je wilt. Tussendoor focus je je op jouw hart. Ga de diepte in, vertrouw op jouw hart. Op jouw innerlijk. Sta voor een verbinding tussen jouw hart en hoofd open. Neem de rust en laat de wijsheid tot je komen. Luister naar je innerlijke stem. Herhaal dit op elk moment van de dag wat mogelijk is.
Als je luistert naar jouw hart dan weet dadelijk jouw hart ook alle antwoorden en kan je vanuit compassie, vreugde en levendigheid leven. Ga op weg naar een nieuwe flow in jouw bestaan. Kom op een hogere energie trilling en kijk naar het effect in jouw omgeving. Succes met jouw pelgrimstocht binnen jezelf.
B Engeltje
Als pas gediagnosticeerde 57 jarige ASS-man vallen langzaam alle puzzelstukjes op hun plaats. De afgelopen jaren was ik in de gelegenheid veel aan persoonlijke ontwikkeling te mogen werken. Ik kwam er achter dat ik mezelf niet was, kon zijn, omdat ik in mijn leven overlevingsstrategieën en camouflagetechnieken had gehanteerd om te overleven en vooral in te passen in (het beeld van) de mensen en wereld om mij heen. Gelukkig heb ik tijdens workshops, zelfonderzoek en begeleiding het masker leren kennen. Het masker afleggen hield ook in dat in daardoor vaker met hart-zaken werd geconfronteerd. Soms verrassend prettig, soms uitermate pijnlijk. Waar apathie zorgde dat ik niet gekwetst kon worden, is empathie nu een door mij omarmde eigenschap geworden. En nog voel ik mij niet fijn in een drukke omgeving, met veel mensen, met veel positieve en negatieve energieën. Het masker is dan snel opgezet. De weg van de afgelopen jaren bracht mij het besef dat ik een introvert persoon ben, hoog sensitief en met een aan autisme verwante stoornis. En wat deze wetenschap mij nu brengt? Ik hoef niet meer te vechten tegen de wereld en vooral niet meer tegen mezelf. Ik kan mezelf zijn, mag met mijn hart geopend de ander tegemoet gaan, kan steun bieden bij de zoektocht van de ander. En heb de gelegenheid om tijdens bepaalde workshops met veel mensen tegelijk te genieten van mijn echtheid en die van de anderen. De diagnose ASS is geen straf gebleken, eerder de legitieme gelegenheid om bij mezelf te komen. En vanuit deze positie mijn leven te overzien, te herstellen wat beschadigd is geraakt en verder te gaan met een open hart. Ik mag zijn!
Na het lezen van dit schitterende artikel wil ik toch even mijn visie uiten. Er is bij mij ook autisme geconstateerd en kreeg destijds ook van specialisten te horen dat het moeilijk / onmogelijk was om mijzelf empatisch op te stellen ten opzichte van de maatschappij. Voordat ik de diagnose kreeg wist ik mij geen raad over hooggevoeligheid en ' het stemmetje van mijn hoofd naar mijn hart ' of andersom. Nu jaren later ben ik erachter gekomen dat het juist een voorrecht is om een vorm van autisme te hebben. Ik denk dat 'wij' veel meer luisteren naar ons gevoel, naar ons hart, vanwege het feit dat er andere eigenschappen wat minder zijn ontwikkeld. Misschien een raar voorbeeld: een mens die blind is (geboren of niet) die zal andere eigenschappen zoals 'gehoor en aanrakingen' veel beter gaan ontwikkelen. Hoogstwaarschijnlijk werkt het ook zo voor mensen die autisme hebben. Veel mensen raadplegen google wanneer ze zelf de diagnose te horen krijgen of dat van hun kind/partner etc. Helaas is google nog niet up-to-date over de juiste eigenschappen en kenmerken van autisme. De ouders of wie dan ook zullen dit accepteren en er daardoor niet voor openstaan om juist wel gebruik te maken van onderliggende eigenschappen. Een gemiste kans in mijn ogen. Gelukkig heb ik door de jaren heen mijzelf zo weten te ontwikkelen dat ik mijn hart laat spreken en daar mijn leven door laat leiden. Het stukje over onvoorwaardelijke liefde herken ik heel erg. Door het luisteren naar mijn hart in plaats van mijn hersenen heeft liefde voor mij een hele andere betekenis gekregen. Een aanrader voor iedereen.
Omdat iemand (een autist bv.) weinig tot geen empatisch vermogen ten toon spreidt of laat zien, hoeft denk ik niet te betekenen dat hij dat niet heeft.. Wellicht kan hij niet met al die empathie in hemzelf omgaan, en het daardoor niet uiten. Interessant..
Als ik even naar mezelf kijk en nu ik hierover nadenk: ik denk dat ik ook een bovengemiddelde hoeveelheid empathie en liefde in me heb, en altijd heb gehad ook. Veel mensen om mij heen zijn daar niet op berekend, of weten niet hoe ik die liefde dan 'bedoel' wanneer ik het zomaar en 'snel' geef. Het voelt voor mij als vanzelfsprekend, maar het zorgt er wel voor dat ik me soms of vaak moet afsluiten, of anderen helemaal niet begrijp (wanneer zij erg zelfzuchtig zijn of hard tegenover anderen zijn waar ik bij ben). Ook interessant..
Zo bekijk ik het toch Silvie, ik was steeds de gek, de absurde, al was men motivatie steeds liefde. Ik was weinig empathisch akkoord met sommige momenten. Maar als ik de illusie doorprikte zag ik dat ik enkel weerspiegelde. Zo ben ik nu eenmaal. Nu ik mijn weg uit de waanzin vind en het slechte verwijderd heb kan ik gewoon zijn wie ik ben en dat is liefde. En echt voor alles van die vervelende vlieg tot de mens. Alles is prachtig zoals het is. Ik verschiet nog dagelijks van mezelf hoe ik ben en hoe moeilijk de weg was. Maar ik zie nu ook hoe mooi ik ben en hoe vervuild de wereld is. En dat is de essentie denk ik. Doorbreek de illusie, voel wie je bent en laat je niet zeggen door een ander wat je wel of niet bent. Hoe kan een onderzoeker weten wie we zijn als we hoger geevolueerd zijn dan hen?! Het is tijd dat we uit ons schulp komen en tonen wie we zijn. Goddelijk en pure universele liefde. Maar die dag komt als de omliggende vibraties hoog genoeg zijn om te kunnen zijn. ❤
Mijn zoon kreeg de diagnose op 6 jarige leeftijd in 2004.De specialisten en psychologe toen zeiden dat hij geen of weinig empatisch vermogen zou hebben. ik kon dit toen al niet geloven omdat ik al veel vroeger opmerkte hoe gevoelig hij was en zeer zacht en lief. Ik had voor mezelf de theorie uitgemaakt dat mensen met autisme wel empatisch kunnen zijn maar door hun hooggevoeligheid soms deze gevoelens niet kunnen plaatsen of er mee omgaan omdat het te veel pijn doet.
Nu hij ouder is ben ik er nog meer van overtuigd. Ik weet niet of dit juist is maar dit is hoe ik het ervaar en voel.
warme groet
Rit
Ik heb autisme maar mij niet als weinig empatisch.. Ik bekijk het eerder als dat ik meer empathisch vermogen heb dan de meeste mensen. Zodanig dat ik intuitief ook elke vibratie haarscherp aanvoel waardoor bij overprikkeling ik misschien anders over kom. Maar in feite voel ik mij het alziendoog maar ik moet opletten met men energie want de buitenwereld is nog veel te hard voor men liefdesvibraties.