De reis van jouw ziel naar deze aarde, eens zei je volmondig “Ja”

“Ik weet niet wie – of wat – de vraag stelde. Ik weet niet wanneer hij gesteld werd. Ik herinner me niet dat ik antwoordde. Maar eens antwoordde ik ja aan iemand – of iets.”

Dit gaat over iets groots. Toen ik deze woorden van Dag Hammarskjøld voor het eerst hoorde, kreeg ik overal kippenvel.

Alsof de bliksem insloeg besefte ik me: ’Dit ‘ja’ heb ik ooit ook uitgesproken’. Natuurlijk heb ik dit gedaan, anders was ik hier helemaal niet geweest. Dit ‘ja’ gaat over ons leven. Iedereen die hier is, hier was en hier ooit zal zijn op aarde, heeft dit ‘ja’ uitgesproken. Zonder mits, zonder maar, zonder voorwaarden over de omstandigheden. Een ’ja’ tegen het leven en tegen onszelf, met alles er op en er aan.

Deze woorden van Hammerskjøld herinneren me er aan hoe we als mens neigen te vergeten wie we werkelijk zijn. Vergeten dat we een ziel zijn op reis door menselijke ervaringen. Het herinnert me eraan dat we hier zijn, geheel vanuit onze eigen vrije wil, met allemaal onze unieke intenties, verlangens en missie.

*Jouw leven, precies hier en nu, met exact al haar omstandigheden en gebeurtenissen, is perfect voor jouw ontwaken.*

Jouw unieke leven is het instrument van je ziel om haar missie en verlangens te realiseren. Zij kiest bewust voor alle omstandigheden voordat zij aan jouw mensenleven begint.

Deze fysieke wereld met al haar tegenstellingen, tegenslagen maar ook mogelijkheden vormt voor zielen de perfecte plaats om zichzelf te kennen en uit te drukken. Sterker nog, voor zielen is het een lot uit de loterij om uitverkoren te worden deze aardse reis te mogen maken.

En toch vergeten we dit alles; onze ware aard als ziel. Er vormen zich sluiers om ons bewustzijn, die onze herinneringen aan onze oorsprong vervagen met dikke mist van vergetelheid.

*Tijdens de eerste jaren van ons leven, tot een jaar of zeven, is de mist nog niet zo dicht en hebben we vaak nog onbeperkt contact met de zielenwereld, ons thuis waar we vandaan komen. Kinderlijke fantasie noemen we dat…*

Met het verstrijken van de jaren sluiten de poorten naar deze zielendimensie zich en worden we in-gewikkeld in de aardse realiteit van stof, dualiteit en vergankelijkheid. Steeds verder wikkelen we ons in en identificeren ons meer en meer met onze persoonlijkheid. Door deze versluiering, krijgen we een beperkter perspectief op onszelf en ons leven. Geleidelijk vormen we oordelen en daarmee begint ons lijden. Want wanneer aardse ervaringen onaangenaam, pijnlijk of oneerlijk aanvoelen, ‘gaat het niet goed’ met ons, en gaan we ons tevergeefs verzetten. Wanneer het ons voor de wind gaat, we succesvol zijn of we ons gelukkig voelen, gaat het goed in ons leven en proberen dat tevergeefs vast te houden.

Voor onze ziel zijn echter de tegenslagen net zo waardevol als de gelukzalige momenten. Je ziel is nooit slachtoffer, is nooit gedupeerd en lijdt nooit, omdat zij weet dat ze enkel door tegenstellingen alles kan ervaren. Want dat is wat zij wil; het heel-al ervaren.
Misschien wil jou ziel dit leven bijvoorbeeld vergevingsgezindheid ervaren, dan heeft zij iets of iemand nodig die zij kan vergeven, dus iemand die haar iets ‘aandoet’. Sterker nog, hoe harder jij bedrogen, gekwetst of gebruikt wordt, hoe grootser je ervaring van vergeving kan zijn. Zo is het met vele ‘geestesziekten’; de duisterheid van een depressie, nodigt ons uit voor een grootser gevoel van liefde en verbinding met onszelf. De verlamming van een burn-out, nodigt ons uit voor een gevoel eigenwaarde en kracht.

*Hoe kleiner we onszelf voelen, des te grootser kan de ervaring van bevrijding zijn als we dit kunnen overstijgen.*

In mijn praktijk komen mensen bij mij met ieder hun unieke versie van ‘zich klein’ voelen. Zij lopen tegen zaken aan in zichzelf waarvan het lijkt dat misgaat in hun leven. Gezondheidsproblemen, relaties die op de klippen lopen, werk waarin zij vastdraaien, angst en paniek aanvallen, en een tal van andere zaken waar de psychologie zulke mooie labels en hokjes voor verzonnen heeft. Deze zaken worden in ons huidige paradigma helaas nog te veel gezien als ‘ziekten’ of problemen, een benadering waar ik het niet meer mee oneens kan zijn. Ik nodig mensen die bij me komen uit om een tegenover gestelde visie te hebben op hun problemen, kwalen of ziekten. Als eerste en meest zekere teken dat ze gezond zijn. Een uitnodiging om te herinneren.

*Al onze zogenaamde problemen zijn fluisteringen, aanrakingen of soms noodkreten van onze ziel, die ons wil laten herinneren wie we zijn*.

Soms worden we onder druk gezet in het leven, kadootjes in een lelijke verpakking, noem ik die momenten. Ze dwingen ons om vertragen, te stoppen of van koers te wijzigen. Dit is vaak de enige methode die onze ziel heeft om ons naar binnen te laten keren en onszelf die wezenlijke vragen te gaan stellen als; Wie ben ik? Waarheen leidt mijn weg? Waarvoor ben ik hier?

Soms lukt het ons om zelf die antwoorden te vinden, soms keren we naar iemand die helpt om te luisteren. Dat vind ik het mooiste van mijn werk, mensen helpen te luisteren, signalen van de ziel te vertalen en haar roep te verstaan.

*Waarnaar verlangt jouw ziel, wat wil zij creëren, welke missie heeft zij zich voorgenomen? *

Als we durven te luisteren naar de antwoorden in onszelf, kunnen we beginnen aan onze reis terug. Na al die in-gewikkelde jaren, worden we uitgenodigd om onszelf weer te ont-wikkelen. In je eigen tempo, op je eigen wijze, met jouw eigen route. Tegen die reis, tegen zowel de ingewikkelde als ontwikkelende delen daarvan, tegen die onvoorstelbare reis, dit enorme evolutionaire ontwerp, daartegen zeiden wij allen eens ‘ja’.

“En uit dat moment komt de zekerheid voort dat het bestaan zinvol is en dat mijn leven daarom, in onderwerping, een doel heeft”.
-Dag Hammarskjold, Pinksteren 1961

Leestip :

Merkstenen , van Dag Hammarskjold