De verborgen kracht in de raakbare vrouw

Ik zie hoe ze haar tranen inslikt, de ogenschijnlijk gebroken vrouw tegenover me. Ze kijkt naar haar handen. ‘Ik dacht dat ik krachtig was, maar nu weet ik het niet meer zo zeker.’ Mijn hart breekt, want ik zie nog steeds wat zij nu even niet kan zien. In haar hart, diep verborgen, zit nog steeds die vonk, die vonk die haar ooit in vuur en vlam zette. Die zorgde dat ze alles droeg dat op haar pad kwam. Die zorgde dat ze iedereen onder haar vleugels nam en ze hielp, steunde en koesterde. Iedereen, behalve zichzelf. Zeg eens eerlijk, vrouwen, hoe vaak doen we dat niet, zorgen voor anderen en onszelf wegcijferen? Ik zie het zo veel om me heen gebeuren, te veel.

Haar kracht

Als een cirkel omsluiten we haar, de ‘gebroken’ vrouw. we vertellen haar dat ze het goed doet. Dat we haar kracht zien. Dat we er voor haar zijn, hoe dan ook. Dat het ons niet uitmaakt, dat het goed is zo. We zijn er. We zien haar. We horen haar. En dan gebeurt er iets wonderlijks. Ze ziet zichzelf weer. Ik voel de kracht terug stromen in haar hart. Alsof onze liefde en warmte haar vuur weer zuurstof geeft. Alsof er, gewoon doordat wij er zijn, iets oplost dat haar blokkeerde. En ik zie: Naast haar staan is genoeg. Verder hoeven we niets te doen. Het is goed zo.

Wat vrouwen kunnen betekenen voor elkaar

Vroeger was ik stiekem bang voor de meeste vrouwen. Te vaak kreeg ik een dolk in mijn rug als ik mij kwetsbaar opstelde. Maar tegenwoordig zie ik wat ik toen niet kon zien: Wat vrouwen voor elkaar kunnen betekenen. Wat wij elkaar kunnen geven. Steun zonder oplossingen aan te dragen. Liefde. Een liefdevolle spiegel waarin iedere vrouw haar eigen kracht weer mag zien. Er echt zijn. Zonder oordeel, zonder beperking, gewoon ZIJN. Naast haar staan. Woorden zijn vaak nauwelijks nodig. Wij sensitieve vrouwen voelen de verbinding, van hart tot hart.

We zijn al heel

Soms voelen we ons gebroken, maar dat zijn we niet. Die vonk van kracht zit in ons. We zijn al heel. Delen met anderen wat er in ons speelt, zorgt dat we ons gesteund kunnen voelen. Gezien. Begrepen. Steeds vaker zie ik vrouwen een liefdevolle cirkel vormen. Een echte connectie en dat raakt me. Het is zo mooi als we anderen mogen herinneren aan hun kracht. Als wij ze kunnen laten zien wat ze zelf even niet zien. Ik merk het in de maatschappij en in mijn werk. We zijn zoveel meer dan we zelf vaak zien. We zijn vaak zo onzeker. Durven ons niet echt te laten zien. En waarom? Omdat anderen misschien een oordeel hebben? Als we onszelf niet, in al onze kracht en kwetsbaarheid, laten zien, kunnen anderen ons ook nooit echt leren kennen. Kunnen ze ons ook niet helpen herinneren aan wat we zelf soms vergeten, omdat ze niet weten wat er in ons speelt. Er hoeft niets gefikst te worden, niets gerepareerd, alleen soms is het wel even nodig dat een ander ons laat zien wat we al in ons dragen.

Laat dit dan voor vandaag jouw boodschap zijn: Je bent zoveel krachtiger dan je denkt, je hoeft het je alleen te herinneren.