Net als volwassen indigomensen hebben kristalmensen ook last van jaren in hun leven die uit hun herinnering zijn vervaagd. Periodes in hun leven waarin niets leek te gebeuren. Ze hebben maar een paar herinneringen uit die tijden en die zijn vaak verwarrend, gedesoriënteerd en lijken stil te staan. Kristalkinderen verwerkten ook energie, net als indigo’s, maar op een andere manier. Kristalkinderen en -volwassenen transmuteren energie en wachten op het juiste moment om vooruit te bewegen, wanneer het veilig is voor hen. Omdat kristalmensen een hoge en heldere energetische vibratie hebben neigen ze tot dichtklappen als contact tussen hen en de buitenwereld niet goed voelt.
Sommige volwassen indigomensen hadden vroeger misschien “walk-ins” (de ziel is uit het lichaam en er is een nieuwe ziel voor in de plaats gekomen, tijdelijk of permanent) en hadden een actieve rol in energieverschuivingen.
Kristalmensen hadden vaak een hele andere rol in deze periode. Terwijl zij hun energie bij zich hielden wachtten zij ook op de juiste energie. Zij hadden niet de strijdersmentaliteit die het mogelijk maakte om een volgende stap te zetten als de wereld om hen heen vibreerde op een energieniveau waar zij geen contact mee konden krijgen. Hun neiging om geïsoleerd te blijven hield hen ervan in contact te komen met mensen die hen eigen zouden kunnen helpen en hield hen weg van de andere Kristalkinderen/-volwassenen.
Zij voelden zich erg alleen en geisolleerd en zij bleven op de achtergrond en voelden zich vaak eenzaam/hielden hun vibratie in eenzaamheid.
Sommige van hen zijn van het spirituele pad af gegaan omdat zij zich zo alleen en verlaten voelden. Ik ken een aantal krachtige volwassen Kristalmensen die leraar waren of channelden in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw. Zij werken nu niet meer als leraar of channel omdat zij te moe zijn geworden, gedesillusioneerd en voelden dat ze te hard moesten werken. Nu doen zij andere dingen, maar zijn niet langer betrokken bij spirituele werkzaamheden, op geen enkele manier. Zal dat ooit veranderen? Misschien, wanneer zij voelen dat de tijd rijp is en als zij er weer aan toe zijn om het te proberen.
Maar dankzij het werk van vele Lichtwerkers is de energie verandert en is nu veilig voor Kristalmensen om weer de wereld in te trekken en hun energetische connecties terug te vinden. De energieën zijn er en het is veilig. Ze hoeven zich niet langer druk te maken om overweldigd te worden of om in “winterslaap” te gaan. Ze zullen zielenpartners/vrienden vinden en zij zullen energetische partners kunnen worden. Ze hoeven niet langer te wachten op de juiste energieën. Ze zijn goed nu en de Volwassen Kristalmensen kunnen veilig erop uit gaan in een wereld die klaar is voor ons, uit de cocon gaan om van daaruit te transformeren. Ze hebben er zo lang op gewacht. Het is nu de juiste tijd om erop uit te gaan, net als ieder ander die hier is om te werken met transformatieve energieën. De wereld is er klaar voor om ons en om het licht, verlichting, gemoedsrust en vrede voor de geest te ontvangen.
andere artikelen Jennifer Hoffman op deze site
Ik lees en hoor vandaag voor eerst over kristal/indigo kinderen/volwassenen en het voelde als thuiskomen of hoe ik het moet noemen.. ik heb mij altijd zo anders gevoeld alleen en niet begrepen zelfs gek soms en dan lees ik dit allemaal en herken mezelf er helemaal in.. is er een forum om met elkaar in contact te komen?? Het lijkt me zo fijn om mensen te praten die het zelfde voelen.. ik heb niet veel contact met mensen ja tot op zekere hoogten maar zou zo graag met iemand contact hebben die het zelfde ervaart.. hebben jullie ook dat je moeite heb ik je aan te passen aan de maatschappij van tegenwoordig? Qua digitalisering van alles en socialmedia. Ik wel..walg ervan.. ik voel me niet thuis in deze maatschappij zou het liefst afgelegen in het bos wonen ofzo echt.. hebben meer mensen hier last van?
Groetjes Jolanda
Heel mooi!! bedankt voor het schrijven en plaatsen hier!
hartverwarmend en ik herken het wel…is veilig nu…
laat maar zien wie je bent…je bent mooi…
Liefs, Henriëtte xxx “-“
Heel herkenbaar! Er zijn tijden in mijn leven (zoals nu, maar dit is dan wel vele jaren later) dat er een ‘wachten’ in mij voelbaar is, en er zijn jaren voorbij gegaan waar ik maar moeilijk iets van kan herinneren – en dan vaak nog in een verkeerde volgorde.
Verleden jaar was er voor mij een belangrijke ontwikkeling want ik ontmoette een man die mij zielsmatig helemaal kent. Mijn ziele-snaar werd aangeraakt en ik werd ‘wakker’. Gevoelens van alleen-zijn en eenzaamheid verdwenen door een weldadige stroom van Liefde die tussen ons beide ontstond. Deze Liefde stroomt oneindig en is zo overvloedig! Een ervaring die ik uiteindelijk alleen maar kan omschrijven als genade.
En ondanks dat het contact met deze man niet zo kan zijn als ik zou willen – en dat zal ook een doel dienen – kreeg ik het volgende innerlijk te horen: Vertrouwen is het sleutelwoord, de basis is Liefde. Ik herhaal het vaak voor mijzelf als ik moeilijke momenten heb, want die zijn er nog steeds. Maar het vertrouwen dat alles uiteindelijk goed is is wel gebleven.
Heel veel liefs aan iedereen,
Marja
Heel fijn om deze boodschap te lezen! Ik Had tegen de ochtend een heel mooie droom die hier mee in verband staat!
Ik droomde dat ik op mijn fiets ‘op weg naar huis’ na een lang open stuk langs het kanaal en steeds veel ‘tegenwind’ nu de brug over was gegaan en aan de andere kant van het water nu naar beneden ging. Mijn fiets had een soort van meter bij de trappers en die stond recht omhoog. Voor mij een teken dat ‘mijn accu’ nu voor de helft was opgebruikt.
Ik keek naar de meter en naar de weg en had de ervaring dat het mij nu ‘voor de wind ging’. Kijkend naar de weg voor mij zag ik dat ik een keuze had om de weg recht door te gaan of een afslag te nemen, waarvan ik niet kon zien waar dat heen leidde. Het schoot door me heen dat het aan mijn was hoe lang ik nog verder wilde gaan voordat ik thuis zou zijn.
Ben heel benieuwd, welk keuze moment er kennelijk aan gaat komen!
Ik was heel blij met deze droom en het is ook fijn dat het vandaag een prachtige zonnige herfstdag is! Geniet allemaal van de komende tijd!
Liefs, Renée
Dank je wel Jennifer Hoffman voor dit artikel!
Erg herkenbaar, ook ik voel de veiligheid nog niet maar dat komt bij mij door onopgeloste blokkades. Wanneer dat opgelost is, een plekje heeft en getransformeerd is naar zelfliefde en de tijd heeft mogen krijgen, zal ik de veiligheid buiten ook gaan ervaren. Ik ben ook nog vooral moe, en veel oud leed wil nog gezien worden. Geef het nog tijd lieve Yvonne, 53 jaar? Nou en??? De pijn die geleden is, is voor kristallmensen verschrikkelijk geweest mag je dat niet aan jezelf erkennen en blijf je hard voor jezelf, gaat het niet healen,
je mag,
je mag heel zijn!
L O V E
=een medekristall=
1 stap voorwaarts, 2 stappen terug, zo voelt het soms. Eindelijk het gevoel hebben dat je iemand mag zijn, na jarenlang een teruggetrokken bestaan te hebben geleid. Durven je te laten zien en horen in de wereld, maar dan opeens wordt je weer teruggefloten: niet prettig, maar wellicht weer een leermoment. Ik merk wel dat er toch steeds meer mensen om me heen dezelfde kant op zwemmen en dat voelt wel heel prettig. Goed om te beseffen als het weer even wat minder gaat!
@Anoniem, Je omschrijft het heel goed. Zo voel ik het ook. Ik zit in een leerfase en elke dag leer ik, of beter, herinner ik het me… Helaas is de eenzaamheid er nog, aangezien ik nog geen volwassenen kristalkinderen heb ontmoet… Dat maakt het soms zwaar… Maar elke dag is een gift om te ontdekken en dat maakt het allemaal waard…
@Anoniempje, Ik zag jouw bericht in mijn mailbox, dus ik neem aan dat ik dit bericht geschreven heb in een stap-terug-moment, het komt me wel bekend voor :)!? Ik zit nu in een stap-voorwaarts moment en ik hoop dat de eenzaamheid die je omschrijft gauw over mag gaan of misschien kan ik beter zeggen: de eenzame momenten steeds korter worden, wat mijn ervaring op dit moment wel is! Sterkte! Liefs, Anne Marie
@Anoniem, als je wordt teruggefloten, als je anders dan bent de rest een andere boodschap verkondigt die afwijkt van de norm dan ja krijg je kritiek, of je nu een nieuwetijdskind bent of gewoon “afwijkend”. Echter het is aan de persoon zelf hoeveel je je hiervan aantrekt, over het algemeen hoeveel meer weerstand je oproept (tot een bepaalde grens er bestaat gedrag dat echt knettergek is) hoe meer je weet ik, ik ben op de goede weg. Als je een waarheid verkondigt, een eigen waarheid, dat roept altijd weerstand op, omdat mensen dat niet altijd graag willen horen, maar soms ook uit bezorgdheid omdat je afwijkt, maar je bepaalt zelf hoeveel je je hiervan aantrekt. Niemand duwt je terug of remt je af, het is “je laat je terugduwen of je laat je afremmen”. Ook kristal kinderen of indigo kinderen kunnen zich niet verschuilen over wat andere zeggen of wat anderen doen, het is allemaal aan onszelf of we het lef dat te doen waarom we hier zijn.
Zelf ben ik daar al een aantal jaren mee bezig en op dit moment ga ik langs de afgrond, het kan twee kanten op of het stort volkomen in of het wordt een succes. En ja uiteraard zijn er tig mensen die vinden dat ik gek ben, die zich irriteren aan mij (je eigen weg gaan, gaat ook gepaard met jezelf kwijt zijn, afhankelijk gedrag soms, een pain in the ash zijn etc.) maar dat allemaal gewoon er door heen gaan en stug je eigen weg blijven volgen. Ik weet zelf niet of ik een indigo ben of en kristalkind, ik herken er wel dingen in, maar niet 100%, wel weet ik dat ik afwijkend ben van de norm al was het alleen al voor mijn hsp. Maar echt de enige manier om je weg te vinden is immuun te worden voor negatieve reacties, zoek mensen die je wel stimuleren en begrijpen. Maar verstoppen achter “de omgeving remt mij af” is gewoon te gemakkelijk, je laat je afremmen, ga naar binnen zoek naar de blokkade daar en je probleem lost zich vanzelf op
Dank je wel, ik lees nu pas dit bericht.
Het is geschreven op mijn verjaardag, mooi.
Ik ervaar nog niet geheel die veiligheid, mijn cocon is wel aan het openen, maar om al te kunnen bieden wat ik te geven heb, vind ik nog té vroeg.
Ik ben 53 jaar en durf nog niet naar voren te komen.
Is dit herkenbaar?
Warme groet voor een ieder die dit leest.
Lieve Yvonne,
Ik lees de tekst en je bericht nu pas. Maar wat je schrijft is heel herkenbaar. Ik ervaar die veilige cocon waarin ik me kan openstellen ook nog niet. Hoewel al verschillende mensen me gezegd hebben dat het veilig zou zijn. Voor mezelf merk ik wel dat angst veel vastzet. En dat ik er soms toch in slaag om gewoon open mezelf te zijn. En dan is het niet zo zeer op het wereldlijk vlak dat ik praat, maar energetisch. Als ik echt de angsten, de onzekerheden kan loslaten, dan lijkt het wel te lukken. Een beetje zoals in dat artikel van afsluiten. Dus misschien hebben ze wel gelijk, en mogen we stilaan meer gaan vertrouwen.
Veel liefs Nele
@nele,
Lieve Nele,
Het vertrouwen kan er ook pas komen wanneer de angsten los gelaten kunnen worden.
In dit proces zit ik nu, heel naar, maar goed!
Alles wordt aangeraakt, maar voelt duidelijk als een loslaten.
Er komt ruimte vrij en die ruimte wordt direkt gevuld met liefde. Liefde voor mezelf, en daardoor naar de ander.
Als jij de angsten durft te erkennen en te accepteren, er doorheen durft te gaan, kan je ze ook gaan loslaten en dit gaan ervaren.
Die liefde voor jezelf geeft zeker de moed om uit je cocon te stappen omdat je het dan gééft aan jezelf. er geen moeten achter zit van buiten af.
Lieve groet,
Yvonne
@Yvonne, Lieve Yvonne, gefeliciteerd met je verjaardag! Laat het bericht een aanmoediging voor je zijn om je te openen.
Lieve groet, Renée
@Renée,
Hallo Renée,
Ja, ik zie het ook als een aanmoediging en ervaar soms al die aankomende veiligheid.
Met kleine stapjes dan maar….want ik merk dat ik in elke onveilige situatie me helemaal terugtrek.
Lieve groet,
yvonne