Vorig jaar in deze periode overleed mijn moeder. Mijn steun en toeverlaat, de allerliefste moeder, mijn grootste cheerleader en gewoon een van de mooiste mensen die ik kende. Natuurlijk brak mijn hart. Natuurlijk wist ik niet goed hoe ik verder moest zonder haar, ze was altijd zo’n actief en belangrijk deel van mijn leven geweest. Nu zou je zeggen dat je daar niet over zou delen. We zijn immers niet zo gewend om ons ‘lijden’ op tafel te gooien. Behalve misschien als het geen lijden is…
Kracht
Toen mijn moeder ziek werd en overleed, ontdekte ik namelijk ook hoe ontzettend sterk ik was. Ik ontdekte hele nieuwe kanten van mijzelf. Het lijkt of ze het liefdevolle dat ze had, deels aan mij heeft gegeven. Ik durf zachter te zijn, liefdevoller dan ik voorheen was. Ik stelde mezelf altijd voor als een wat ‘pittig’ type. Ik kon best lief zijn, maar ook kattig. Ik kon vroeger hard uit de hoek komen, in mijn pogingen me staande te houden in deze wereld. Dat had ik al een tijdje afgeleerd, maar echt lief durfde ik mezelf nog niet te noemen. Dat in die liefde juist heel veel kracht zit, durfde ik ook nog niet echt te zien. Juist door wat ik in mijn hart voel voor mijn ouders (ze zijn beiden overleden), heb ik een krachtbron in mijzelf aangeboord waarvan ik niet wist dat ik het in me had.
Kwetsbaarheid delen
Ik deel regelmatig over mijn rouwproces, maar ik eindig altijd met een positieve noot. Of het nu een gedicht is, of een stukje dat ik op Facebook deel over mijn verdriet, het positieve einde moet erin. Dat komt omdat ik ook altijd de mooie kant ervan zie. Ik zou geen verdriet hebben als ik niet zo’n hart vol liefde had. Al mijn verdriet gaat gepaard met een dankbare glimlach naast mijn tranen. Vooral ook omdat ik mijn ouders altijd naast en achter me voel staan, in alles wat ik doe. Dus na iedere flinke huilbui, want die zijn er zeker soms, volgt een glimlach en een hart dat zich weer opent voor alle liefde om me heen. En daardoor deel ik altijd mijn kwetsbaarheid vanuit mijn kracht. Het gaat immers heel goed met me en dat was nooit zo geweest zonder mijn ouders.
Jouw verhaal
Als jij nu jouw verhaal ook wilt delen, of het nu over verlies gaat, of over een depressie waar je in hebt gezeten, een burn-out, of ziekte, ga dan ook op zoek naar de krachtbron in jezelf. Waar sta je nu? Wat kunnen anderen daardoor leren? Wat heeft het je gebracht? Wat voor moois is er nu in je leven dat er anders niet geweest zou zijn? Op het dieptepunt van je wanhoop, kun je dat een ander niet laten zien, maar op het moment dat jij de zilveren randjes van je wolken leert kennen, kun je anderen helpen door te delen wat jij hebt meegemaakt en wat je nu ziet. Misschien ben jij juist degene die iemand op haar absolute dieptepunt, die rock bottom heeft bereikt, weer een lichtpuntje laat zien. Misschien ben jij degene die laat zien dat het anders kan. Misschien ben jij degene die haar het zetje geeft om zich weer af te zetten op de bodem van de put, om weer omhoog te gaan klimmen.
Het leven is meer dan alleen social media waardig
Hoe vaak krijgen we tegenwoordig niet het idee dat het leven van anderen alleen maar glamour en lol is? Hoe vaak deelt men niet alleen het mooie? Daardoor kun je het idee krijgen dat jouw leven echt niets meer waard is. Hoeveel zou het betekenen voor mensen die het niet meer zien zitten als ze lezen dat een ander het ook niet alleen maar makkelijk heeft (gehad) en als ze dan vervolgens zien dat het niet zo hoeft te blijven? Als wij durven onszelf te zijn, te delen wat er in ons hart leeft en onze kwetsbaarheid vanuit onze kracht delen, dan kunnen we daar langzaamaan de wereld een stukje beter mee maken. Deel jij mee?
