Deepak Chopra: Hoe ga je eigenlijk bij jezelf naar binnen

Wat mij erg heeft geholpen met de pijn die ik voelde en waar ik niet omheen kon, is Focussen van Eugene Gendlin. Daardoor kon ik gemakkelijker en beter bij de stilte in mij komen en door dat steeds vaker te doen, blijft de vredigheid langer. En raakt het langzaam verweven in je dagelijkse leven. Waardoor je de herrie van buitenaf goed kunt verdragen. Want dat mag er dan ook zijn.

De vraag was HOE je naar binnen gaat, niet wat het allemaal betekent om dat te ervaren. Hoe kom je erbij om, hoe geraak je daar om dat te ervaren? Daarop las ik nog geen antwoord.

Ja om stiltete krijgen ben je genijgt om je terug te trekken in jezelf , Maar je kan er niet om heen , zelfs dat echtpaar koerduiven op de boom vlak voor onze slaapplek kan ik wel uit de boom verjagen roekoe roekoe , je krijg er wat van , dat klinkt zeer hard hoor , alleen later bleek , dat ze boven in de boom een nestje hadden met later een klein duifje heel lief , nou dan moet je maar even de knop om draaien , ik kan weinig meer velen , vroeger had ik altijd music opstaan , nu wil ik niks meer geen radio niks , dat is ontstaan na mijn moeders overlijden , ik weet niet waarom , ik kan nergens meer tegen , een mens veranderd elke zeven jaar heb ik begrepen , maar als ik in het bos ben lopen daar zelfs mensen te blèren ik snap het niet meer hoor , kan het dan nooit eens stil zijn ja in een hutje op de hei .

Hoi Lia,
Inderdaad, ik zou ook liever alleen naar fijne plekken gaan waar je je eigen stilte kunt vasthouden.
Helaas zijn er verplichtingen, zoals werk en familie.
De kunst is om je stilte daar mee naar toe te nemen.
Om tegen ezels te zeggen, ik ga naar anderen en zie daar niet tegen op, maar ga het gezellig vinden.
Mijn weerzin tegen vreemden ontmoeten bestrijd ik door interesse in die vreemden te stellen.
Als je die vreemden bekijkt merk je dat ook zij er tegen op zien vreemden te zen.
Tegenwoordig maak ik een praatje Met totaal wildvreemden.
Best eng in het begin, maar door interesse in ze te stelen worden totaal wildvreemden vriendelijk.
Probeer het maar eens.

Hoi Lia,
Weet je, ik heb me nooit thuis gevoeld in grote groepen en trok me altijd terug.
Dankzij regressie weet ik nu dat dit kwam door een vroeger leven.
Dus nu spreek ik uit eigen ervaring.
Als je naar een grote groep gaat om mee te doen aan een feest of concert heb je geen behoefte aan stilte. Dan wil je graag geluid om je heen, dat is juist gezellig.
Maar als je in een fabriek werkt met veel Machines of op een strand zit en moet luisteren naar muziek van anderen wordt je lawaai opgedrongen.
Dan is het een stuk moeilijker om stilte te vinden.
Dat lukte mij toch door in mijzelf een eigen wereld te creëren.
Zoiets als avatar, of een andere sprookjeswereld.
Als ik daar in was en avonturen beleefde had ik geen last van de stress mij te ergeren aan geluiden die ik niet wilde horen.
Misschien helpt dit jou een andere keer?
Groetjes,
Petra.

Bedankt Lia, ik kan heb dit al van jongsaf aan ,ik weet niet beter , maar het werkt wel . Groeten Jannie .

Er zijn blijkbaar veel momenten van stilte voor ons.
Het mooiste vind ik als je die stilte kan delen, dat de stilte voelbaar is, als een warme deken van liefde.
Een paar jaar geleden was er een totale zonsverduistering in Frankrijk.
Mijn man en ik namen vrij en gingen naar Frankrijk zonder te weten wat ons te wachten stond.
We overnachten zomaar ergens in de auto en ergens in de buurt van amiens, ergens bij kale korenvelden gingen we wachten.
Er vlogen zwaluwen, loeiden koeien en uit het niets doken er meer mensen op.
Iedereen wachtte, vol hoop, want de lucht was best bewolkt.
Er gebeurde een wonder.
Langzaam maar zeker trok de bewolking weg en werd de lucht strakblauw.
We zagen de schaduw van de maan dichterbij komen.
Ineens daalden alle zwaluwen.
De koeien vielen stil.
De eerst nog rumoerige mensen zwegen en toen..
Toen was er dat moment van totale eensgezinde stilte terwijl de maan voor de zon kwam staan.
Het duurde maar een paar minuten dat iedereen vol ontzag stil was, maar ik zal die vredige stilte nooit meer vergeten.

http://www.youtube.com/watch?v=Jeca3isOoW4

Mooi gezegd, Aart.
🙂

Hallo allemaal,
Wat een mooie berichten over stilte. Dit geeft toch aan hoe belangrijk stilte is? Dat het de basis is in jezelf, en een thuiskomen bij jezelf?
Voor mij is stilte hoorbaar en voelbaar als een zachte deken om mij heen, als warme sneeuw.
Bedankt voor jullie reacties.
Liefs van Lia

Die stilte van de geest is bij mij te bereiken via een soort trance , als het mij allemaal te veel is , al die geluiden kan ik gewoon mijzelf afzondere , en die stilte in mij zelf vinden , dat had ik als kind al , dan moet mijn man mij er vaak uithalen , dan vraagt hij waar zat je ? In mijn eigen stilte dus .helemaal niks meer alleen mijn ademhaling , ik moet wel dit is mijn manier om te ontkomen aan te veel geluiden en mijzelf te hervinden . Harma jij heb het mooi verteld hoor heel inspirerend . Iedereen ervaart dit dus op zin eigen manier , geen angst , geen , pijn , maar vrede in mij zelf , heel mooi verhaal van deepak Chopra.

Oh, dit vind ik mooi geschreven van jou harma.
Er is inderdaad enorm veel geschreeuw en zwaai soms, maar als het lukt dit te zien als bij geluid, dan heb hè al veel gewonnen.
Als ik ergens Kim waar drukte en lawaai is probeer ik altijd iets leuks, grappigs of moois te vinden.
Musjes die met elkaar vechten om een stukgebroken.
Zomaar een bloeiend stukje onkruid in de goot.
Twee koerende duiven op een dak.
Als je van zoets, ook maar een momentje kan genieten, dan voel je vanzelf rust en stilte in je neer dalen.

“Als je deze stilte kunt ervaren, begint er iets te verschuiven in de geest”; zelden ben ik zo eens met woorden in een blog als deze zin. Ook, zodra ik mijn stilte (weer) kan ervaren, lossen alle problemen zich ook vanzelf op (smelten als het ware weg, de oplossing, het antwoord komt van zelf, of wat eerst een probleem was door verandering van perspectief voelt niet meer als probleem).

En ook in deze stilte, alleen daar ben ik echt gelukkig. Een diep gevoel van zijn, soms denk ik wel eens, al die mensen die drugs gebruiken, stiekem ook dit hopen zoiets te ervaren. En misschien geven bepaalde soorten drugs ook wel een vergelijkbaar (kort) gevoel of een surrogaat gevoel.

Echter wat er zo vaak NIET wordt bijverteld is, dan juist na momenten van intense stilte, de andere kant ook zo enorm op de voorgrond kan treden, een enorm geschreeuw, gekakel van stemmen, een explosie van energie (een vlucht energie van moeten moeten moeten), die heel beangstigend kan zijn. Ik vind het niets zo moeilijk om juist na momenten van contact met mijn eigen stilte, die andere kant zo ontzettend sterkt te ervaren. Het geeft mij een gevoel, van verloren zijn, totaal reddeloos en ook enorme boosheid. Dit rotgevoel wil ik niet, ik wil terug naar die stilte. Hoe harder ik zoek, hoe harder ik de stemmen wegduw, hoe meer ze schreeuwen en hoe meer ik vastdraai in mezelf.

Tot ik ontdekte, de paradox, juist in dit lawaai in dit geschreeuw ligt ook weer de stilte. Zodra ik ook hier gewoon mee kan zijn, dan wordt het weer stil, val er als het ware doorheen.

Het grootse wonder is eigenlijk dat er geen einde komt aan de mogelijkheden in jezelf..
ze zeggen dat mensen maar een kwart van hun hersencapiciteit gebruiken, als het ons zou lukken meer te gebruiken, zouden we dan ook spiritueler zijn?

”Daarom hebben alle grote spirituele gidsen ons geleerd dat er een ander niveau in de geest is waar stilte overheerst. Als je deze stilte kunt ervaren, begint er iets te verschuiven in de geest.”

Zo ervaar ik het ook 🙂 en vind het altijd heerlijk!

Wat mooi en duidelijk uitgelegd! 🙂 xxx bedankt daarvoor

Het is inderdaad waar wat hij zegt, zo voel ik het namelijk zelf ook… daarom zeg ik altijd; Liefde overwint alles = het hogere zijn… waar jij je veilig en geborgen en geliefd voeld

En vanuit deze staat kun je dingen veranderen, juist door de Rust en de liefde, de verschuiving… los laten en opruimen

Iedereen weer bedankt voor het vertalen en plaatsen 😉 xxx

liefs, Henriëtte <3 xxx

(–Als je op dit pad blijft en innerlijke stilte blijft ervaren, daalt er vrede neer en vervolgens vreugde en gelukzaligheid.–)

🙂

Ik heb deze ervaring meegemaakt.
De pijn van de nare herinneringen is echt als een messteek. Maar langzaam maar zeker vervaagt de pijn. Leer je die juist te ontvangen als zuiverend en merk je vanzelf dat dit blok aan je ( geestelijke ) been, lichter wordt.
Het is erg vervelend de nare herinneringen te overdenken, de neiging ze diep weg te stoppen is groter als ze te verwerken. Maar langzaam maar zeker lukt dat toch, dit kan echt jaren duren, maar als die nare herinneringen eindelijk verwerkt zijn merk je vanzelf dat het lichter wordt in je hoofd. Dat er steeds meer ruimte is voor positieve gedachtes komt.
zeker, er zal stilte zijn, een lichte aangename ervaring, maar als je daar gevoel voor hebt zul je merken dat er een stem of meerdere te horen zijn.
die stem zal je waarschuwen voor als er iets mis kan gaan.
Het zijn korte aanwijzingen die je krijgt.
Zoals; Ga aan de kant, als er ineens een snelheidsmaniak langs je racet als je fietst.
Let op, als je een vaas afwast en die tegen de kraan stuk kan stoten.
Maar Je zult positie aanwijzingen krijgen, zoals, kijk daar.
Of, ga daar eens heen.
dan zul je iets leuks zien als je wilt fotograferen, of iets moois vinden.
zoals een prachtige rolsteen, een fossiel of zelfs een schitterende witte roos die iemand achter een vuilnisbak verstopt had.

Ineens zul je merken dat deze stilte gevuld wordt met een prachtige gevoel helemaal niet alleen of ongewenst te zijn, maar wordt je juist een met de prachtige wereld van de Engelen.