In de spraakmakende, onthullende video hieronder treedt een grote verscheidenheid aan sprekers, afkomstig uit een breed scala van verschillende rassen en culturele achtergronden op in de uitvoering van een stuk in gesproken woord. Ze maken een belangrijk punt: we zijn niet wat we lijken. Er zit meer in ons als individu dan dat de buitenkant laat zien, dan welke godsdienst we belijden of waar we geboren zijn; onder al deze uiterlijke kenmerken zijn we één. We zijn mens! Dus als we iemand veroordelen gebaseerd op hun uiterlijk, ontzeggen we ons de ontdekking van het ongelofelijke wezen dat onder het oppervlak bestaat. Het is zowel een verloren kans aan onze kant als een onrecht aan de ander ten aanzien van diens recht om gezien te worden als een heel en volledig persoon.
Het herinnert me aan de eerste keer dat ik naar Toronto verhuisde. Ik kwam uit een heel klein dorp in het noorden van Brits Columbia (Noord West Canada), waar maar weinig culturele verscheidenheid is. Toen ik daarheen verhuisde, begon ik te werken als ober in een Italiaans restaurant en ontmoette ik verscheidene Sri Lankese en Indiase koks in de keuken. Ik kan me herinneren dat ik dacht: “ik zal nooit hun namen kunnen onthouden en ik heb waarschijnlijk helemaal niets met ze gemeen”. Ik was geen racist, ik was gewoon nooit eerder blootgesteld aan andere rassen of culturen en nam aan dat ze heel anders waren dan ik. Toen ik ze leerde kennen, realiseerde ik me hoe dom deze houding was en dat het enige verschil tussen ons onze uiterlijke verschijning was.
Hier is de video
Zoals de video duidelijk maakt, als we iemand beoordelen op zijn of haar ras, zijn we ons onbewust aan het afzonderen van hen, omdat ze “anders” zijn. Het lijkt nogal belachelijk als je het op die manier neerzet, vind je niet? Want door deze afzondering, enkel en alleen gebaseerd op labels, voeren we oorlog met en tégen elkaar. Dat is belachelijk en het verdient echt onze aandacht te kijken naar wat de invloed van de media is die ons haat laat zaaien en ons gescheiden houdt van vele andere rassen en religies.
Als je je realiseert dat het alleen maar labels zijn die de maatschappij aan iedereen van ons heeft gegeven, dan ontstaat er een diepgaande verschuiving in ons. Je begint aan de grenzen, die ons zowel psychologisch als fysiek van elkaar scheiden, te twijfelen. Misschien zijn er andere redenen voor de crises aan te wijzen waar de wereld momenteel mee te maken heeft en zijn de labels juist een dekmantel omdat we er zolang van overtuigd waren dat we allemaal anders waren dan alle anderen.
“We zijn bedoeld om vrij te zijn en pas als we alle labels verwijderd hebben en stoppen met zo klein te leven en te denken zullen we vrij zijn om onszelf en anderen te zien zoals we werkelijk zijn.”
Meng je in de discussie! Wat denk jij? Zit hier meer achter? Zijn we echt verschillend of is het alleen maar ons voorkomen dat anders is? Deel je gedachten hieronder.
Veel liefde
Alanna Kettler
