Samengevat: Deze directeur verlaagde zijn eigen salaris om al zijn werknemers een verhoging tot minimaal $70.000 te kunnen geven. Dankzij alle voordelen die hij daarna zag in het welzijn van zijn werknemers en het succes van zijn bedrijf, weet hij 5 jaar later nog steeds zeker dat het een goede zet was. Zouden meer CEO’s dit soort praktijken moeten overnemen om hun werknemers te steunen? Is het juist dat werknemers moeten zwoegen en maar net rondkomen, terwijl de eigenaren tussen meer luxe zitten dan ze nodig hebben om gelukkig te zijn?
5 jaar geleden stelde de CEO van creditcardbedrijf Gravity Payments een minimuminkomen in van $70.000 voor al zijn 120 werknemers, inclusief zichzelf. Om dat mogelijk te maken, moest hij zijn eigen inkomen met meer dan $1,1 miljoen per jaar verlagen. 5 jaar later beweert CEO Dan Price dat dit risico zichzelf meer dan terug heeft verdiend voor zichzelf, zijn werknemers en zijn bedrijf in het algemeen.
In 2015 had Price een realisatiemoment toen hij met een vriendin sprak die haar huur amper nog kon betalen toen haar huisbaas die met $200 per maand had verhoogd. Hij realiseerde zich wat een impact dit op zijn vriendin had en zag in hoeveel andere mensen hier ook moeite mee moeten hebben. Dankzij dit inzicht besloot hij deel uit te gaan maken van de oplossing, in plaats van het probleem.
De welvaartskloof
De BBC heeft onderzoek gedaan naar de welvaartskloof:
“Tot voor 1995 verdiende de armste helft van de Amerikaanse bevolking een groter deel van het bruto nationaal product dan de rijkste 1%. Maar dat jaar was het keerpunt – de top 1% begon meer te verdienen dan de onderste 50%. En die kloof is sindsdien alleen maar groter geworden.”
“In 1965 verdienden CEO’s in de VS 20 keer zoveel als de gemiddelde werknemer, maar in 2015 was dat toegenomen tot 300 keer zoveel.”
De welvaartskloof is een van de duidelijkste, grootste problemen in de maatschappij – iedereen weet dat het bestaat, maar niemand weet wat we eraan moeten doen. Als samenleving hebben we de kloof maar geaccepteerd en veel mensen geloven dat sommigen van ons gewoonweg meer mazzel hebben dan anderen. Het is jammer, maar het systeem is zo opgesteld dat de rijken steeds rijker worden terwijl de lagere en middelklassen er steeds meer onder lijden.
Dan Price lijkt dit maar al te goed te snappen: “Mensen verhongeren of worden ontslagen of worden uitgebuit, zodat iemand anders een penthouse kan hebben boven in een toren in New York met gouden stoelen.”
“In onze samenleving en cultuur verheerlijken we hebzucht continue. En de Quote 500 of Forbes lijsten zijn nog wel het ergste – “Bill Gates heeft Jeff Bezos ingehaald als rijkste man op aarde”. Wie kan dat nou schelen?!
De verheerlijking van hebzucht
De woorden van Price raken de kern: Westerse samenlevingen verheerlijken het hebben van veel geld. Waar je ook kijkt, de rijkste mensen worden opgehemeld en aanbeden in de media, tot op het punt dat we geconditioneerd worden ons minderwaardig te voelen om wat we zelf hebben. Dat wil niet zeggen dat we in ons huidige systeem geen geld nodig hebben om te kunnen overleven en rond te komen, maar wel dat er allerlei andere manieren zijn om succes te definiëren dan alleen met geld en materiële goederen.
Het is misschien lastig om onze wens voor een hoger inkomen los te laten, zeker als we ons continu in een survival-modus bevinden om maar rond te kunnen komen. Wat we gemakkelijk vergeten is dat we kunnen overleven zolang we maar een dak boven ons hoofd hebben, voedsel hebben om te eten en water om te drinken. Als we daarnaast nog iets willen, is er een goede kans dat het niet echt zo belangrijk is, hoewel de media er erg goed in is om ons constant het gevoel te geven dat we meer spullen nodig hebben om maar gelukkig te zijn. De kracht van dankbaar zijn voor wat we hebben in plaats van verlangen naar wat we niet hebben is een zeer grote gave. Het draait allemaal om je perspectief. Maar hoe het ook zij, we verdienen het allemaal om toegang te hebben tot een veilig milieu en een goede levensstandaard.
Doordat hun minimuminkomen verhoogd werd, voelden de werknemers van Price zich meer gesteund en veiliger, en minder gestrest over hoe ze hun rekeningen konden betalen of überhaupt brood op de plank konden brengen.
Volgens Price zijn de voordelen voor de levens van zijn werknemers van onschatbare waarde. Voor 2015 hadden veel van hen moeite om rond te komen, en nu zijn er veel bezig met huizen kopen en het stichten van een gezin.
Niet zonder kritiek
Price geeft toe dat hij nog steeds een ego heeft en dat hij soms in de verleiding raakt om zijn plan aan te passen en het verheerlijkte leven van een CEO in Californië te gaan leven.
Een collega van Price bij een concurrent suggereerde hem onlangs dat, als Gravity een traditioneler model aan zou nemen, Price al snel miljardair zou zijn en met dat geld veel goeds kunnen doen.
“Hij wil me wijsmaken dat de wereld nog een miljardair filantroop nodig heeft, en dat weet ik zo net nog niet. Omdat we al zo lang op die filantroop-miljardairs leunen, en ik heb niet echt het idee dat ons dat veel goed doet,” vertelt Price.
“Weet je, ik denk dat we meer gerechtigheid en integriteit in ons systeem moeten zien te verwerken. Ik denk dat we bedrijven moeten hebben die voor mensen zorgen en ze kansen geven. Dus dat intrigeert me veel meer dan de volgende miljardair worden en de strijd aangaan met Mark Zuckerberg van Facebook of Jeff Bezos van Amazon op de lijst van rijkste mensen.”
Dat is precies het soort mentaliteit waarvan we alleen maar kunnen hopen dat meer zakenmensen die aannemen zolang we nog in het huidige systeem zitten, en geld gebruiken op de manier waarop we het nu doen.
Wat denk jij hiervan?
Gelukkig doorziet deze man hoe het werkt.
De zogenaamde miljardair filantroop is naar mijn bescheiden mening het toppunt van arrogantie.
Eerst de miljarden bij elkaar zien te krijgen over de rug van anderen.
Daarna Sinterklaas gaan spelen met het geld aan doelen die aanvankelijk niet hadden hoeven bestaan als die miljarden meteen goed verdeeld waren geweest.
Dan Price, ik vind dit fantastisch om te lezen !!!
Hier word ik helemaal blij van !!!
Ja…ik wens elke wereldburger een basisinkomen !
Dit moet er echt komen !
Gelijkheid op alle fronten, daar ga ik voor !
Het komt er aan, al heeft het een lange adem !
Hartelijk groet en dankjewel voor jouw inzet Dan pice !!!
Dit staat ons te wachten als het momenten van de mensen wakker zijn .
Hulde aan de heer Prince.
Petje af voor Dan Price die zijn goed verdiende centjes graag wil delen met zijn werknemers die hem mede rijk hebben gemaakt. Hij heeft goed begrepen dat geven en delen je ontroert, dat je hart vervult raakt met vreugde en blijdschap en dat je de liefde weer voelt stromen die je bijna kwijt was. Je voelt je weer eindeloos gelukkig omdat je ziet dat er nu niemand meer hoeft te lijden door ongelijkheidheid, minderbedeeldheid of vette pech.
Hij juicht omdat hij ziet dat alleen HIJ al – gewoon door het geld te delen wat hij tóch al zó gemakkelijk verkregen had met een portie geluk – de armoede zó snel kan verlagen… Stel je nou toch eens vóór dat méér goed bedeelde mensen met een warm hart dit zouden doen… een mooie wereld voor iedereen binnen handbereik…
Dit is ábsoluut mogelijk, want dit kan ook nog eens besmettelijk werken én verslavend maken, immers bijna iedereen wil graag gelukkig en zonder zorgen zijn en wat is het fijn om in een warme, vredige en veilige wereld te leven waarin niemand benadeeld wordt en iedereen welkom is…?
Helaas…alleen maar nemen en steeds méér en nóg méér willen nemen maakt mensen hebberig en vrekkig en maakt zo’n mens tot één van die vele akelige keiharde en kille mensen die je helaas steeds meer en meer in onze samenleving aantreft, de Dagobert Duck’s, lijdend aan de chronische machtige hebzuchtziekte die ongeneeslijk lijkt…
Zoals Jolanda hierboven aangeeft – een basisinkomen voor iedereen – zou idd al een goed beginnetje zijn. In Spanje is het zeer onlangs ingevoerd om mensen te behoeden om te sterven van de honger.
Misschien dat de vrekkige nederlandse regering toch óók op zijn minst zoiets over heeft voor de gewone arme burger die nérgens terecht kan zonder de nodige sociale protocollen te doorlopen waardoor je toch weer nét buiten die noodsteunboot valt.
Anders moeten de armen maar weer gaan stelen voor hun brood, zo begon het toch óók in de middeleeuwen…?
basisinkomen ja, goed idee. De regering dat zijn wij, he? 🙂 als we dat met genoeg mensen willen gebeurt het. Er is nog werk aan de winkel op dat vlak…Verbindend werk…. groetjes, Gordon
Prachtig geschreven, Sylvie. Helemaal vanuit de basis: je hart.
Basis inkomen?
Ja, natuurlijk een goede ontwikkeling. Maar!
Dat moet dan collectief geregeld gaan worden. En wie gaat dat dan doen? “Onze” regering.
Met als grote valkuil dat zij zich als de gulle gever gaan presenteren.
NEEN!
Mocht een OBI er komen, dan régelt de “overheid” dit slechts. Want het is NIET hun geld, waarvoor wij dus dankbaar zouden moeten zijn.
En zodat zij daarmee weer macht over de burgers verkrijgen.
Want die valkuil ligt [ook] op de loer.
Maar in principe is het instellen van een OBI, zoals je zegt “al een goed beginnetje”.
Positief denken?
Nogmaals dank, Sylvie, voor je oprechte én heldere reactie.
Ook de andere reageerders (Jolanda, Sacha), dank voor jullie krachtige, positieve, hartverwarmende inbreng!
Prachtig en moedig.
Iedereen zou een basisinkomen moeten krijgen in Nederland. Dan is men vrij om zelf hart te volgen. Opleiding doen, vrijwilligerswerk, een baan, eigen bedrijf starten, noem maar op. Maar de huidige regerende partijen denken dat ‘we’ dan met z’n allen gaan lanterfanten op de bank. En dat t te duur is… Bespaart juist veel geld. UWV kan je opdoeken want je hoeft niemand meer te controleren. Zoiets zou over de hele wereld doorgevoerd moeten worden.
Wat ontzettend dapper om zo tegen de mainstream in te gaan. Petje af!