door Nadia
“Niet alleen alles wat licht is, is mooi”, zei iemand van de week tegen mij. Het ging eigenlijk over een donkere foto, maar ik vond het een mooie uitspraak en hij bleef in mijn hoofd rondzingen. Er zit namelijk een enorme waarheid in! We zijn tegenwoordig geneigd alles alleen maar opgepoetst te willen zien. Alles moet licht en blinkend zijn, inclusief onze gevoelens.
Boosheid moet je omzetten naar dankbaarheid, verdriet liefdevol omarmen… Maar als we de donkere, rauwe, ongepolijste stukjes niet willen zien, wie houden we dan voor de gek? De wereld is gemaakt om donker en licht te bevatten. Zonder donker weet je niet eens wat licht is, zonder ongeluk, ken je geen geluk. Veel mensen willen tegenwoordig alleen maar “verlicht” zijn. Boosheid en andere “donkere” emoties horen daar niet bij, dan ben je niet “zen”. Toen ik laatst mijn eigen boosheid wilde wegmoffelen en dit argument gaf, zei een vriendin: Waarom zou boosheid niet “zen” zijn?
Als je toegeeft aan de “minder mooie dingen”, ervaar je daarna weer de schoonheid om je heen. En waarom zouden er aan de donkere zaken in het leven, geen mooie kanten zitten? Heeft het je niets gebracht? Is het niet net als met een wat duistere foto? Dat het duister is, wil niet zeggen dat het plaatje zelf niet prachtig is?
Leren anderen en jezelf (en het leven) te aanvaarden met lichte en donkere kanten, kan een mooi geschenk zijn. Ik heb moeite met mensen die denken de dualiteit voorbij te zijn. Zo lang je mens bent, heb je die dualiteit gewoon in je. Anders heb je hier eigenlijk weinig te zoeken. Prachtig hoor, die mensen die heel vaak in hun kracht staan en die vooral dankbaar in het leven staan, maar ook zij zullen wel eens een baalmoment hebben, of verdriet voelen, of boos zijn op iemand. Dat hoort bij de menselijke ervaring en is alleen daarom al mooi.
De volgende keer dat ik een duistere foto zie, ga ik eerst eens kijken of er iets moois op staat. De volgende keer dat ik een duistere kant van mezelf tegen kom, zal ik er ook eens goed naar kijken en kijken waar ik daarin de schoonheid kan vinden.
Relevante Links
Alle artikelen van Nadia op nieuwetijdskind.com vindt je hier
Nadia’s website : http://www.turningtide.nl/
Hi Lia,
Ik ben het met je eens over het concept klokketijd, dat we daar eenheden bij hebben bedacht (bv seconde). Maar hoe je het beestje tijd ook wilt uitdrukken, het is er hier op aarde. Het is een basis voor het veranderlijke leven zoals we dat kennen. Het is de basis van alles wat beweegt, van cyclische veranderingen. Zonder tijd zouden we niet eens kunnen incarneren (zou ook zinloos zijn), was er geen aarde (ontstaan uit de big bang).
Aldus, ik beschouw het liever als een gegeven hier op aarde, waar we niet om heen kunnen.
Verder bestaat de kans dat ik het begrip dualiteit niet helemaal duidelijk op mijn netvlies heb 🙂
Fijne avond, Robert
Goedemorgen,
Ik begrijp ook niet alles van dualiteit, hoor. Het is zo’n complex gegeven met zo veel verschillende facetten. Die cycli vind ik op zich al interessant. Dus zit ik vaak over dit soort zaken te mijmeren. Zal er wel weer iemand gaan miauwen dat ik niet moet denken, maar goed je hebt je hersens toch niet voor niets gekregen.
Nice day!
@Lia, je handen ook niet, de ramen moeten bij mij eens gelapt worden, kom ze eens laten wapperen, aub.
Hi Aart,
Voor thuiszorg en alfahulp moet je op een andere website zijn.
Trouwens, je bent er al weer vroeg bij vanmorgen en dan heb je vast wel tijd om je eigen straatje schoon te vegen.
Fijne dag! Lia
Anders waren we nooit zo ver gekomen 😉
Hi Lia,
Ja ok, de klokkentijd is dan door de mens bedacht, maar het is gebaseerd op de aardse realiteit. Hoe je het verschijnsel tijd (of kracht, massa, snelheid) ook benoemt, het is er wel. Althans, ik hoef het niet ter discussie te stellen 🙂
Groetjes Robert
Hi Robert,
Tja, het is maar wat je als aardse realiteit ziet.
Klokketijd is gebaseerd op opkomst en ondergang van de zon, dus op het SCHIJNBAAR draaien van de zon om de aarde. In werkelijkheid draait de aarde om de zon. Opkomst en ondergang zon vertellen mij dus, dat dualiteit van aards standpunt bekeken realiteit is, maar niet dé Werkelijkheid. Denk ook dat je in dit geval kunt zeggen dat dualiteit bestaat, althans op aards niveau. Ons hele leven wordt immers bepaald door het ritme van dag en nacht.
Dag, Lia
Heey Aartje,
Ik reageer hier maar even want daarboven kan het niet meer.
Dat is ook wat ik bedoel….
Ik bedoel hetzelfde als jij alleen ik formuleer het anders.
Verleden en toekomst is bedacht door de mens.
Er is geen verleden,of toekomst. Er is alleen nu.
Heb je last van dingen uit het verleden, dan kan het nooit verleden zijn want je hebt er NU nog last van. Ditzelfde principe geldt ook voor de toekomst.
Wij mensen hebben veel aspecten van ons gecreëerd in der loop van alle levens die je hier op aarde of waar dan ook heb geleefd. Deze komen allemaal weer bij je aankloppen. Totdat alle delen(aspecten) van jezelf weer zijn thuisgekomen. Op het moment dat dat is gebeurd ben je vrij.
Je kan er voor kiezen om volledig mee te gaan met de stroom, alles op te geven zoals jij dus heb gedaan.
Ik kies er voor om mee te gaan met de stroom, ook kies ik er voor om lekker te gaan spelen met de nieuwe energie die is vrijgekomen door alle ballast die is verdwenen.
Dit is best leuk hoor Aart :). Als een klein kind die verwondert om zich heen kijkt en speelt met een magische toverstok, zo voelt dat voor mij.
Wat zal ik vandaag eens gaan scheppen(creëren)?
liefs sabine
Als je straks op straat loopt en je komt een kind tegen dat word afgeklopt ga je dan omdat je geen oordeel hebt toekijken?
of ga je handelen vanuit je hart . als er iemand zwaar word gepest op een werk ga je er naast kijken en zeggen met je verstand ach er is geen goed en geen kwaad ik doe niets?
Tuurlijk wel, je hebt toch het onderscheidingsvermogen mee gekregen om te weten wat je daar mee wilt doen?
Hallo lieve,
Maak op de eerste plaats onderscheid tussen welke gevoel je dat geeft en welke keuze je neemt om wel of niet actie te ondernemen.
Het gevoel wat zo’n situatie je geeft zegt in de basis wel iets over jou. Iets mag of kan niet (onrecht, zielig, …), dat veroordeel je. Hoe ruimer je bewustzijn wordt, de meer bewust je wordt dat dit soort gebeurtenissen niet zo maar gebeuren, maar binnen het grotere geheel. We komen hier allemaal om dingen uit te werken (met elkaar). Niemand krijgt straf als hij na overlijden terug naar de sferen gaat.
Ik denk hoe bewuster je met dit soort zaken om kunt gaan de beter. Jij maakt de keuze die op dat moment voor jou het beste is.
Hartelijke groet, Robert-73
“Sla schijnt goed voor mens en konijn te zijn en niet te vergeten, de eekhoorn.”
Nou begrijp ik waar jij zo eikelig van wordt. Je eet mee met de eekhoorn.
Hallo allemaal,
Wow, wat een boel reacties op mijn blog, het roept kennelijk veel op bij mensen.
Ik kan het, op dit moment, niet met iedereen eens zijn, maar dat is mijn beleving. Ik pretendeer niet alles te weten, net zoals ik niet pretendeer de dualiteit voorbij te zijn (waarmee ik niet wil zeggen dat mensen die voelen dat ze dat wel zijn, dat pretenderen!).
Ikzelf ervaar vooral mooie dingen, maar ook in de “donkere” dingen kan ik (soms) de schoonheid zien. Dat wil niet zeggen dat ik ze alsnog op wil poetsen of dat ik het dus niet ervaar. Ik kan ten volle door het verdriet om mijn onlangs overleden vader gaan en daar toch ook de schoonheid van zien! Mijn verdriet laat (voor mij) ook zien hoeveel ik van hem hou. Dat ik denk dat het goed gaat met hem, staat daar dan ook weer los van (voordat ik reacties krijg dat ik niet mag rouwen, hij is niet meer tastbaar aanwezig en daar mag ik van mijzelf gewoon verdriet om hebben).
Als “de dualtiteit voorbij zijn” zou betekenen dat ik ook mijn vreugde op moet geven, laat mij dan maar lekker duaal blijven voorlopig. Ik ben het hier overigens niet mee eens. Ik denk dat als je echt de dualiteit voorbij bent, waarvan ik dus denk dat het erg moeilijk is om te bereiken hier op onze duale aarde, je weer in een bron van liefde zit en dus ook een bepaalde vreugde ervaart. Hoewel er inderdaad geen licht is zonder donker… Lastige materie dit. Ga ik nog eens over nadenken 🙂
@Aart, alleen nog even dit: Je zegt dat je geen enkele dualiteit ervaart, maar zegt boos en verdrietig te kunnen worden van dit soort berichten… Dat op zichzelf geeft toch duale gevoelens aan?
En daar nog aan toegevoegd: waarom zou je boos worden van een goedbedoeld blogbericht van iemand die haar overpeinzingen deelt in de hoop daarmee sommige mensen van dienst te kunnen zijn?
Hallo Nadia,
Stel je voor dat het mogelijk is dat je de schoonheid van de ‘donkere’ dingen niet hoeft te zien (is geen doel), omdat het ‘donkere’ niet ‘donker’ aanvoelt, maar neutraal? Dat is de dualiteit voorbij 🙂
En wat betreft je overleden vader. Ik denk dat zelfs als je de dualiteit voorbij bent cq een heel eind in je groeiproces bent, je nog steeds verdriet kunt hebben. Alleen is dat een ander verdriet, en misschien wel een kleiner verdriet. Je acceptatie van gebeurtenissen en van jezelf binnen het grotere geheel groeit.
Ik ben van mening dat als je de dualiteit voorbij bent, je juist eerder in staat bent om zuivere liefde te ervaren, vreugde, geluk. De dualiteit voorbij betekent niet dat je geen gevoelens meer ervaart (op aarde). Dat is niet mogelijk, immers je hebt een emotioneel en fysiek lichaam die dat allemaal tot uitting brengen. Als je geen gevoelens meer kunt ervaren, denk ik dat je wat te onderzoeken hebt 🙂
Hartelijke groet, Robert-73
@Robert,
Eens, Robert!Ik denk dat je verdriet (om een overledene) heel anders aanvoelt als je een eind in het groeiproces zit. Ik ben ook best een eindje op weg, geloof ik 😉 Maar ik kan altijd nog verder leren en mij meer herinneren.
Wat je laatste stuk betreft sla je volgens mij ook de spijker op zijn kop. Ik denk dat de zuivere liefde die je dan ervaart, gelukkig maakt. En dat je nog wel degelijk gevoelens ervaart (hoop ik ook wel, daar zit toch juist een heel mooi deel van onze menselijke ervaring?).
Dank je voor je reactie!
Hartelijke groet,
Nadia
@Nadia, het spijt mij Nadia maar dat was humor.
Ja ‘dualiteit voorbij zijn’ houdt zelfs in dat je jezelf moet opgeven en dat is voor de meeste mensen ondragelijk.
Nogmaals, potverdrie, de aarde is niet duaal, het is ons proces wat dat doet lijken.
Vanuit de bron ben je met niets meer bezig, het is gewoon OKAY, zoals een volle maag die niet meer om eten vraagt, dat zou ‘vreugde’ genoemd kunnen worden maar het is niets anders dan het ontbreken van onheelheid/dualiteit/angst/afgescheiden gevoel/afhankelijkheid.
Nadia, u is een toppertje, het gehele universum en ver daar buiten maakt gebruik van uw goedbedoelde diensten.
Ik ben enkel in dienst van Lia m.a.w. als jij schrijft wit dan schrijf ik zwart, we moeten die dualiteit toch een beetje creeren, toch.
@Aart,
Misschien volgende keer een smiley erbij zetten als je een grapje maakt? 😉
Hoe bedoel je dat jij in dienst bent van Lia? Heb ik iets gemist? (ben je een vaste schrijver hier en heb ik nog nooit iets van je gelezen misschien?)
Dank je voor je reactie! Blij dat het humoristisch bedoeld was.
@Nadia, ik ben 1 grote smiley, ik heb de serieuzigheid weg laten snijden.
Al vermoed ik dat ze ook mijn dualiteitszintuig geraakt hebben en dat ik daardoor hier voor Jan met de korte achternaam onzin zit te typen m.b.t. er bestaat buiten het denken geen dualiteit.
Okay, jullie je zin; lang leve de dualiteit.
Oh, oh, oh wat een dualiteit zeg, ik weet nou even niet of ik er verdrietig of blij van worden moet, laat staan of ik met eb of vloed de zee in moet, he jakkie, ik moet helemaal niets.
@Aart,
De aarde is zeker wel duaal. Het is hier o.a zacht-hard, licht-zwaar, koud-warm, klein-groot. Als het niet aanwezig zou zijn, zouden we het ook niet kunnen ervaren.
Het gaat mij nog steeds om de vraag of en in hoeverre dualiteit door mensen bedacht is. Vandaar mijn voorbeeld eb en vloed, in en uitademing.
Wat voor mij wél overduidelijk door mensen werd en wordt bedacht is tijd: verleden en toekomst. Er is alleen NU, een heden Zijn. Binnen dit Zijn kan de mens alleen denken aan verleden en toekomst. Verleden bestaat niet. Zodra je er aan denkt is het al voorbij. En de toekomst bestaat ook niet, want die moet nog komen.
heey lia,
In mijn zienswijze bestaat verleden, heden en toekomst wel.
Alles bestaat nu, wij hebben er een naam aan gegeven door het verleden, heden en toekomst te noemen( dit is bedacht door de mens).
liefs sabine
@sabine, bestaan verleden en toekomst niet bij gratie van geheugen en denken?
En dat zijn dan toch niet werkelijk bestaande dingen.
Je kunt toch daadwerkelijk niets meer met dat verleden of met iets uit de toekomst?
Je kunt er enkel iets mee in dat hoofd maar dat heeft toch niets met in de werkelijkheid staan van doen?
Ik heb toch gisteren zo gelachen en ook de foto`s van de vakantie voor de 457keer bekeken en de stem van mijn overleden opa beluistert en gedacht aan die heerlijke appeltaart uit 1985 op de bruiloft van tante Pollewop. Dat heeft toch niets met leven te maken? Eigenlijk heel triest toch dat een mens een verleden heeft/herkauwt, laat staan met de toekomst bezig is.
De natuur, het NU, kent geen verleden en/of toekomst. Enkel de denkende mens krijgt het voor elkaar om een eigen werkelijkheid in dat hoofd te scheppen. Ben ik ff blij dat ik hem leeg heb laten baggeren.
Heeft verdikkemme Lia nou toch gelijk dat ik een eikel ben.
He Lia,
Qua dualiteit : ik denk dat je onderscheid moet maken tussen fysieke gebeurtenissen waar we een onschuldig label aanhangen en datgene wat een gevoel in je oplevert (bv een oordeel).
Dat laatste is een goddelijke creatie om onze groei mogelijk te maken. Waar zouden we zijn zonder onze oordelen?! 😉
Tijd is wat mij betreft niet bedacht door mensen, hoe zouden ze dat kunnen(?) We dematerialiseren door de tijd en onze leven is eindig. Als je het concept tijd probeert te pakken denk ik dat je meer hoofdpijn krijgt dan je lief is 🙂
Hartelijke groet, Robert-73
Hi, Robert,
Tijd (klokketijd) is wel degelijk door mensen bedacht. Aanvankelijk door de hemel in te delen (opkomst, zenith en ondergang zon). Later werden er meer sectoren aan toegevoegd (o.a. 3 en 4 nachtwaken).
Alleen het dualistische vormleven is eindig.
Groetjes Lia
@Lia, bij mij komt er enkel de vraag: wat eten we vandaag.
Sla een dagje over.
Heb mijn buik hier al aardig vol van, poeh, poeh.
@Lia, sla schijnt goed voor mens en konijn te zijn en niet te vergeten, de eekhoorn.
@Different, je hebt gelijk en ik heb ongelijk.
Dag Aart, heb jij jezelf opgegeven? En wat houdt dat in voor jou?
@Robert, ik heb ieder beeld m.b.t. mezelf zien verdwijnen en dat is de normaalste zaak van de wereld.
Het houdt in dat er een natuurlijke reactie in het moment kan plaatsvinden.
Hoe verzin ik het weer.
Ha Nadia,
Bij het lezen over je overleden vader krijg ik vanzelf tranen in mijn ogen, en als ik lees hoe mooi je tegen zijn dood aankijkt, voel ik vreugde in mijn hart.
Wat mij betreft mag alles -vreugde en verdriet- er zijn en kun je alles een plaatsje geven. Het gaat er alleen om in hoeverre je bewust met e.e.a. kan omgaan, en niet van links naar rechts door allerlei emoties wordt mee-geslingerd. Groetjes Lia
@Lia, Ik geloof dat ik heel bewust met mijn emoties en gevoelens omga. Ik analyseer ze zelfs (misschien soms wat veel). (En dus even voor Aart, ja, ik ben een denker, so what?!!?).
Ik vind het overlijden van mijn vader prachtig en verdrietig tegelijk. Voor hem prachtig, hij is waar hij nu moet zijn. Ik geloof dat niemand op het verkeerde moment overlijdt. En hij is nog zo liefdevol aanwezig vaak. Voor mijzelf vind ik het soms verdrietig, zou graag nog met hem kunnen praten zoals vroeger. En zo heeft mijn verdriet dus een pijnlijke en mooie kant en zijn we weer terug bij mijn gedachten van het begin.
Of dualiteit in het denken zit, of niet, is voor mij niet eens relevant. Voor mij hoort het bij het leven en van dat leven houd ik zoals het is.
Dank je voor je woorden.
Liefs,
Nadia
Praten kan niet meer, maar misschien is een andere vorm van communicatie mogelijk, als hij nog zo vaak aanwezig is.
Liefs terug, Lia
Het is mij té simpel voorgesteld, dat dualiteit “bedacht” is (alsof het bij mensen tussen onze oren zou zitten, en niet de realiteit zou zijn). Zijn bijvoorbeeld eb en vloed, door mensen bedacht? Nee, dus. Dualiteit is principe van het stoffelijke bestaan, en daarmee niet te verwaarlozen realiteit/wetmatigheid van ons dagelijks leven.
Is dualiteit (leven op aarde) noodzakelijk t.b.v. een leerproces? Ja zeker. Het leerproces komt neer op bewustwording van dualiteit. Hoe ga je met tegenstellingen om. Zie je beide kanten van een zaak, zoek je naar evenwicht en synthese tussen tegengestelde polen, of laat iemand zich heen en weer slingeren tussen het een of het ander, tussen dit of dat. Door dit te onderzoeken groeit de mens naar heelheid en eenheid, en in eenheid (Eén-Zijn) is geen dualiteit. Dat wil zeggen er zal geen verdriet en boosheid meer in je opkomen, maar evenmin vreugde en geluk, want één-Zijn is enkel niets. Sabine, stelde hier al een vraag over. Punt is dat we met dualiteit (2) en eenheid (1) op zich niets kunnen, maar we ze als onlosmakelijk aan elkaar verbonden moeten zien. Dualiteit kan niet zonder eenheid en andersom. En daarom speelt er nog een derde factor mee die de verbindende factor is en symbolisch wordt uitgebeeld door het getal 3 of de driehoek. Je zou kunnen zeggen dat het leerproces pas ten einde is wanneer de driehoek is gerealiseerd.
Hallo Lia,
Mooi verwoord allemaal 🙂 De eerste helft ben ik volledig met je eens. De tweede helft ontstaan er wat gedachten bij me.
Over dualiteit en eenheid, een stukje over mijn weg. Op een bepaald moment heb je de keuze gemaakt om te gaan afdalen naar aarde. Je hebt bepaalt wat je wilt gaan uitwerken en wat je wilt gaan doen.
Je was toen ooit in het eenheidsbewustzijn, en begon af te dalen naar lagere dimensies. Het eenheidsbewustzijn omvat meerdere dimensies (zoals ook de dualiteit), waarin je geleidelijk aan afscheid neemt van de hogere dimensies. Je bewustzijn (liefde) vernauwt, je energienivo en trilling neemt af. Je creeert je lessen voor elke dimensie in het bijbehorende energielichaam. Om de afdaling mogelijk te maken is o.a. donker (anti-licht) nodig, om je te kunnen losmaken van hogere dimensies. De kracht in licht die je meebrengt staat voor de tegenkracht die nodig is om te kunnen afdalen cq los te kunnen maken.
Welnu, om weer in het eenheidsbewustzijn te kunnen komen, dien je de reis naar boven weer af te gaan leggen. En dat betekent dat je alle lessen tegenkomt (incl afdalingsgevoelens) die je hebt gecreeerd in je energielichamen. Eenmaal de dimensies van de dualiteit voorbij kun je nog steeds pijnlijke gevoelens ervaren. Denk aan geleidelijke beperkingen in bewustzijn en liefde, de afscheiding en afdaling. Die lessen/gevoelens/creaties kun je transformeren.
En je kunt vanuit het eenheidsbewustzijn als geïncarneerd mens prima gevoelens van vreugde en geluk ervaren, omdat volmaakte liefde de essentie is van de eenheid en bron. Het hele idee is om liefde en vertrouwen in jezelf terug te gaan vinden op aarde (lessen) en dat uiteindelijk neer te gaan zetten (missie).
Hartelijke groet van Robert-73
Ha Robert,
Ik wil nog wat toevoegen aan je laatste zin.
“Het hele idee is om liefde en vertrouwen in jezelf terug te gaan vinden op aarde (lessen) en dat uiteindelijk neer te gaan zetten (missie)”.
D.m.v. dualiteit en het aardse leven leert de mens zichzelf (zijn ware aard te Zijn) terug te vinden. Als mens bewust te Zijn op aarde (en dus te midden van dualiteit!), is m.i. de ultieme bedoeling voor ieder mens persoonlijk. Deze bedoeling zichtbaar te leven en uit te dragen is m.i. de opdracht of missie. Het gaat immers om de evolutie van de gehele mensheid. Zie bijv. het leven van Jezus als voorbeeld.
Hey Lia,
Ik kan het daar alleen maar volledig mee eens zijn 😉
@Lia, inderdaad, dualiteit zit tussen de oren en is geen realiteit.
Vraag het een kind wat nog niet behept is met het verstandelijke filter/nog in eenheid verkeert/het ego nog geen praatjes heeft.
Ik zie geen enkel verband tussen eb en vloed, het zijn op zich zelf staande verschijnselen.
Ik ervaar geen enkele dualiteit.
En dat zonder medicatie.
Eb en vloed, positieve en negatieve geladen deeltjes, en vele andere voorbeelden zijn in feite allemaal zaken die niet bedacht zijn door mensen.
Je ziet geen verband tussen deze verschijnselen en dualiteit als basisprincipe van het aardse bestaan. Pompeldepomp, ik kan je hierin niet volgen, hoor.
Hoe mensen omgaan met tegengestelde factoren, dát zit volgens mij tussen de oren. Bijv. door een subjectief oordeel te vormen in de zin van goed en kwaad.
Je zegt geen enkele dualiteit te ervaren. Ik zou dan graag van jou uitgelegd zien, hoe je bijv. in -en uitademing ervaart. In -en uitademing als voorwaarde om het aardse leven te kunnen leven. Heb jij soms je eigen ademhaling bedacht?
Wat betreft het kleine kind…Ja zeker, dat verkeert nog in eenheid. Maar je vermeldt er niet bij dat zo’n kind zijn staat van een-Zijn (nog) niet beseft, en hij/zij juist om die reden op aarde wordt geboren en dus automatisch in aanraking komt met allerlei vormen van dualiteit.
Ik blijf er bij dat het op aarde niet alleen draait om bewustwording van een-Zijn (zonder dualiteit), maar om Mens-Zijn in menselijk lichaam op aarde. Dus bewust-Zijn + dualiteit. En die twee samen als verbindende factor is voor mij realiteit.
@Lia, er is gewoon de inademing en een tijdje later is er de uitademing.
Dat jij dat dualiteit noemt, dat bedoelde ik met bedacht.
Dat jij eb en vloed dualiteit noemt, is ook bedacht. Er is simpelweg eb en er is simpelweg vloed.
De aarde kent geen vormen van dualiteit, het is enkel het menselijk denken dat de boel om welke reden dan ook gaat indelen in tegenstellingen.
Die redenen hebben hun nut om bewust de eenheid te kunnen ervaren. Als die natuurlijke eenheid er eenmaal weer is dan zal/kan er geen dualiteit meer ervaren worden. Net zoals dat kind (het nog onbewust) ervaart.
Er is een reden waarom mensen die in een bepaalde fase zitten die zogenaamde dualiteit gaan gebruiken om het natuurlijke proces niet verder te hoeven doorlopen.
Vindt die reden en je zult geen dualiteit meer ervaren.
De kapstok van Mens-Zijn in menselijk lichaam heeft ook zo zijn/haar reden. Het ego vertoeft zo heerlijk hangend aan die haak en laat zichzelf niet gaarne oplossen in het geheel.
Maar een ieder zo zijn/haar fase.
Ik ga mijn luier eens verschonen.
Volgens mij is er niet gewoon inademing en tijdje later uitademing alsof er geen verband tussen die twee zou zijn. Uit het een ontstaat namelijk het ander (als tegengesteld verschijnsel). Zo zijn ook involutie en evolutie tegengesteld en afhankelijk van elkaars bestaan.
De rest van je betoog vind ik nogal suggestief, ongemotiveerd. Vooral dat kapstok-verhaal is een beetje kort door de bocht, maar dat snap je zelf ook wel.
Gelukkig ruik je nog wel het onderscheid tussen een schone en vieze luier. Er is dus nog hoop.
href=”#comment-12577″>@Aart,
Wat ik moeilijk vind, is dat jij, ondanks dat je ieder zijn of haar fase gunt zoals je zegt, de fase van een ander inferieur lijkt te vinden. Het lijkt alsof jij vindt dat jij de enige waarheid bezit/ weet. Er is, in mijn ogen, niet 1 waarheid. Ieder heeft zijn haar beleving van de werkelijkheid en mag deze ook hebben. Is mijn bescheiden mening dan…
@Nadia, dat LIJKT maar zo.
Trouwens (pas op hoor, er gaat weer iets lijken), er is maar 1 waarheid.
Al is voor de baby de luier een waarheid maar voor de mens die weer opgaat in het geheel is er maar 1 waarheid.
Nadia, het enige wat ik hier doe is mogelijkheden bieden.
Dat de mens eens verder kijkt dan wat tie denkt/ervaart, dat er een leven mogelijk is zonder enige weerstand met wat is.
En dan staat die mens in de werkelijkheid, de werkelijkheid die voor een ieder precies hetzelfde is en niet vertroebelt wordt door de eigen leerprocessen.
psstttt, waar tover jij die smilies vandaan?
@Aart, hier
Het gaat er om welk effect de dualiteit op jou heeft, dat is het enige wat je kunt beïnvloeden. Fysieke verschijnselen zoals eb en vloed vind ik dan binnen de context van je groeiproces niet zo interessant, hooguit dat je er van kunt genieten 🙂 Dualiteit levert tegenstellingen in jezelf op, en dat kun je aanpakken.
Dat je buiten jezelf in een wereld van dualiteit leeft, is een gegeven. De enige manier om geen dualiteit meer te ervaren, is dat je geen dualiteit binnen jezelf ervaart, los van de wereld (in dualiteit) om je heen. Hierdoor heeft de dualiteit geen grip meer op je.
Hartelijke groet, Robert-73
@Robert,
Hoe doe je dat geen dualiteit meer binnen jezelf ervaren? Doe je dat door verbonden te zijn met je hogere zelf en in onvoorwaardelijke liefde te zijn.
het lukt me niet altijd maar er verschijnt dan altijd vanzelf een glimlach op mijn gezicht.
En ik merk dat ik dan zelf liefde ben en de mensen rondom me anders reageren. Ik voel het ook fysiek als licht en liefde in me en ook in mijn ademhaling. Dit is ook wat ik graag doe.
Liefs,
Dominique
Hallo Dominique,
Goeie vraag. Zo te horen doe je wat je kunt doen, en dat is goed en klinkt mooi!
Wat mij betreft is het een heel proces, waarbij het transformeren van (stukjes van) de dualiteit ‘slechts’ een onderdeel is. Het is geen absoluut doel.
Ik heb hier al een stukje over geschreven, in reactie op Lia :
Hartelijke groet, Robert-73
Ha Dominique,
Hoe doe je dat geen dualiteit meer binnen jezelf ervaren?
Door gewoon te Zijn en bewust te Zijn.
@Robert, nee, nee en nog eens nee, er bestaat geen dualiteit, vraag het een eekhoorn.
Dualiteit is een gevolg van de denkende mens.
Ik denk dat ik het hier maar bij laat.
Of je herkent het of je kunt er met je denken niet bij.
@Dag Aart,
Haha, maar een eekhoorn komt toch niet met hetzelfde doel als jij hier naar aarde, alhoewel… (grapje) :-))
Het feit dat we gedachtes hebben zoals oordelen, dat is een gevolg van de dualiteit, wat een schepping is om ons proces mogelijk te maken.
Zo hebben we vóór aanvang van onze incarnatie ontkenningen over onszelf bij (als onderdeel van een thema/les) : dat we niet rechtschapen zijn, of dat we geen licht zijn, of dat we geen wijsheid hebben, of dat we niet te vertrouwen zijn etc.
Dat is enkel en alleen mogelijk binnen de dualiteit, waar ontkenning bestaan. Zolang je je schouwing beperkt tot dit aardse leven krijg je de dualiteit niet verklaard…
Ik ben het helemaal met je eens…
Prachtig Verwoord!
Wauw!!! Zelf ben ik enorm van de harmonie, de bloemetjes en de bijtjes zeg ik vaker….en heb daarom moeite met de emotie boosheid en met spanning en disharmonie…. Ook bij mijn kinderen heb ik moeite als ze kibbelen/ruzie maken of uitdagen, terwijl ik weet dat dit erbij hoort. Weet ook dat de emoties boosheid ook kracht brengt, pikorde kan bepalen, maar oe….wat vind ik dat lastig!!!
Ik ga je stukje herhalen en herhalen en laten indalen, dan is het begin van verandering hopelijk in zicht!!! Bewust was ik al, maar dan het laten…..gebeuren…. Dank je wel!!!
Je moet niet gaan zoeken naar de schoonheid in het donker, maar juist het donker donker laten zijn. In de ervaring ervan, kun je verdieping vinden. Als je gaat zoeken naar de schoonheid in donker, probeer je het als het ware toch weer licht te maken, dat is de paradox.
helemaal mee eens!!!
@Maria Elisabeth,
Wat zeg je dat mooi! Het donker het donker laten zijn, en dat wanneer je gaat zoeken naar de schoonheid in donker, dat je het als het ware toch weer licht probeert te maken.
Dat is inderdaad zo, en dan probeer je er dus toch ergens tegen te verzetten, tegen dat donker. Maar hoe accepteer je al dat moeilijke? Men zegt altijd dat je het er gewoon moet laten zijn, maar pff, dat is ook even uitzoeken, zeg, hoe dat dan er maar ‘gewoon’ te laten zijn! Er geen oordeel meer over hebben, het niet meer labelen, er je dus van onthechten.. dat is de kunst natuurlijk hè.
Groetjes, Susanne
Dag Susanne,
Hoe je dat allemaal doet vind ik ook niet eenvoudig, maar naarmate je verder in je proces komt gaat dat beter. Dan gaat er namelijk ook iets veranderen aan je beschouwing van dit soort zaken. Het is geen knop die je verstandelijk even om kunt zetten, want dat heb je nog steeds een onderliggend gevoel wat een oordeel kan geven.
Hartelijke groet, Robert-73
@Susanne, ‘hoe accepteer je al dat moeilijke?’,
dat hangt van de fase/proces af waar je je in bevindt.
Is iets wat jij als ‘moeilijk ervaart’ daadwerkelijk wel moeilijk of is het jouw kijk op dingen wat iets als moeilijk bestempelt?
Uiteindelijk is dat waar het mijn inziens om gaat.
Accepteren, onthechten, niet meer labelen zijn m.i. verstandelijke foefjes die de oorzaak waarom je iets als moeilijk ervaart niet helder maken.
het is in de mens zelf waar het licht en het donker zich schuil houd
50% positief/50% negatief
50% licht/50% donker
enz. je kan niet (nog niet) 100% licht zijn hier op aarde
als de mens dat eens zou inzien en begrijpen dan kan je jezelf accepteren
@doler, dat is zo als je van dualiteit naar de dingen kijkt vanuit de afgescheidenheid. Als je eenmaal de verbinding met jezelf terugvindt en het geheel weer kunt ervaring dan blijkt dat de begrippen als positief/negatief, goed/slecht licht/donker allemaal slechts een illusie te zijn gecreeerd door ons verstand. Iets “is” gewoon, het is de behoefte er een stikker erop te plakken het als negatief of positief te kwalificeren.
het een is trouwens niet beter als het ander (dualiteit of eenheid), je leven wordt echter wel een stuk aangenamer en gemakkelijker als je ook de eenheid kunt ervaren.
Dag Harma,
Alleen is donker en licht geen kwalificatie of oordeel. Het donker is net zoals de dualiteit een (goddelijke) creatie. Het bestaat gewoon, en om een hele concrete reden. Dat we daar vervolgens wellicht een negatieve kwalificatie aan hangen, is vers 2.
Hartelijke groet, Robert-73
@Robert, oh ja dat ben ik ook met je eens hoor, dat het snacht licht is maar donker, doordat overdag de zon schijnt en snachts de maan, net als dat het van zomer, herfst, winter en weer voorjaar wordt, de bladeren aan de bomen groeien en er weer afvallen, we geboren worden in een lichaam en na de dood er weer uitgaan. Dat als de temperatuur verandert water van vast in vloeitstof in gas kan veranderen, dat iets “nat” en “droog” kan zijn, dat iets ver weg kan zijn en iets dichtbij is (ik bedoel dan fysiek) etc. etc. etc. De werkelijkheid, de aardse werkelijkheid zoals wij die in ons dagelijkse leven met onze zintuigen ervaren. Alleen voor mij is dat wat anders als de dualiteit. Dualiteit zoals ik het in mezelf ervaren heb en nog regelmatig doe, is dat die “tegenstellingen” als nat en droog, licht en donker, dood en leven altijd als twee afgescheiden dingen heb ervaren, maar er nu achter komt dat ze in wezen hetzelfde zijn. Misschien een andere uitingsvorm van iets. Licht en donker zijn toch beide de aan- en afwezigheid van licht, maar zijn allebei “licht”, net als een ijsklontje en een dampende ketel hetzelfde zijn, alleen het water bevindt zich in een andere fysische staat. Wat voor mij dan van dualiteit naar eenheid is, is realiseren dat het allemaal een uiting is van “hetzelfde” of twee kanten van 1 medaille. ik moet zeggen zodra ik dit allemaal onder woorden probeer te brengen dat ik zelf ook al weer het spoor bijster begin te raken.
want ja de dualiteit bestaat ook weer wel, het kan alleen nacht zijn, omdat we ook zoiets kennen als dag, iets kan alleen droog zijn, als het ook nat kan zijn, we kunnen alleen doodgaan, als we ook zoiets kennen als leven. En daarin ligt volgens mij het ook het antwoord, de dualiteit de tegenstelling en tegelijk ook de verbondenheid het een bestaat gewoon niet zonder het ander.
Ha Harma,
Zo zie ik dat ook. Het zijn allemaal verschillende uitingen van een en hetzelfde. Twee kanten van één medaille. En je hebt met beide situaties te maken. Eigenlijk met drie als je de medaille als geheel meetelt.
Alles nog kloek daar bij jou? Groetjes Lia
Dag Harma,
Zuiver waargenomen kan licht variëren van maximaal donker naar maximaal licht, en sure allemaal (vormen van) licht. Je kunt er een zwart-wit of binaire beschouwing van maken, en te zeggen : er is licht of geen licht, of misschien er is donker of geen donker. Maar die beschouwing maak je er zelf van. Je bent ‘slechts een keuze’ verwijderd om dat anders te gaan zien, daar zit ook geen innerlijk gevoel aan gekoppeld.
Vanwege dat laatste argument vind ik dit soort zaken binnen de context van dualiteit ook niet zo interessant. Ik vind belangrijker : de oordelen die je over jezelf hebt gevormd, de overtuigingen over jezelf en anderen, de concepten die je hebt gevormd in relatie tot anderen, de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden waar je een gevoel over hebt, zaken waar je een ‘vaststaande’ mening over hebt. Al die zaken die zuivere liefde naar zelf en anderen in de weg zitten.
Hartelijke groet, Robert-73
Het is heerlijk om jezelf in alle liefdevolle gevoelens te hullen, maar wanneer dit gewoon weg niet lukt, zit er iets in jezelf dwars. En daar mag ook naar gekeken worden, want het hoort op dat moment bij je. Net zoals alle fijne mooie gevoelens. Dat is heelheid, jezelf aanvaarden met alle kanten van je gevoel. De schaduwzijden horen er nu eenmaal bij.
En daar kan men pas iets mee doen wanneer men dit volledig aanvaard.
Hoi,
Mijn gedachtes erover…
Het gaat hier om de beschouwing van wat je voelt en ervaart. Niet dat je de mooie kant van verdriet gaat zien, maar dat je verdriet gaat zien als een gevoel zonder oordeel. Dat is de (uiteindelijke) weg.
De dualiteit is een hulpmiddel, een goddelijke creatie, om het leren van je lessen mogelijk te maken. Het zorgt voor oordelen en vertroebelt een zuivere beschouwing. Je kunt niet de dualiteit van de aarde ontstijgen, maar wel de dualiteit in jezelf. Dat wil zeggen dat je geen tegenstellingen meer in jezelf ervaart.
Een zuivere beschouwing is dat het ‘donker’ niet slecht is, maar dat het een creatie is om te kunnen afdalen en je lessen tot je te nemen, en uiteindelijk weer de weg naar het licht/liefde te laten ontdekken.
Hartelijke groet, Robert-73
🙂
Lieve DENKERS, het spijt me zeer maar enkel omdat de mens door het filter van denken ervaart, ervaart men dualiteit.
Dualiteit is iets bedachts/komt voort/is noodzakelijk t.b.v. van het leerproces.
Is het leerproces ten einde/op zijn einde lopende dan zul je niet zoiets als dualiteit ervaren.
Er zal dan ook geen verdriet of boosheid meer in je opkomen.
Niet omdat je de boel wegberedeneerd maar omdat er geen aanleiding meer is om boos of verdrietig te zijn.
Ik schrijf dit enkel omdat het een leuk bedacht iets is dat dualiteit en verdriet en boosheid, etc gewoon bij het leven horen (tuurlijk hoort het in een bepaalde fase). Het is bedacht om niet verder te hoeven onderzoeken/voelen hoe verdriet en boosheid ontstaan.
Natuurlijk is er ook de fase van een willen wegberedeneren van alle ‘pijnlijke dingen/emoties’ (er komt iets ‘pijnlijks’ op en daar wordt iets tegenover geplaatst) dat is niet waar ik het over heb.
Ik heb het over de oorzaak van bv verdriet en boosheid gaan ontdekken en gaan herkennen dat die oorzaak niet gebaseerd is op het NU maar op ‘oude ervaringen/oud zeer/de nog aanwezige afhankelijke energie in ons’.
Als dat duidelijk wordt herkent en de aanwezige oude energie lost op dan zal er tot mijn spijt bv nooit meer verdriet of boosheidheid opkomen. Dat is vervelend natuurlijk voor het ego want die kan zijn/haar boeltje wel gaan inpakken en dat is voor de meeste mensen die zich geidentificeerd hebben met hun ego of daar hun waarde, aandacht aan ontlenen, zeer onwenselijk.
Ik kan toch zo boos en verdrietig tegelijk worden van dit soort teksten maar gelukkig zie ik ook direct of morgenmiddag het mooie er van in.
heey Aart,
Ik kan me helemaal erin vinden wat je schrijft.
Toch begrijp ik iets niet.
Hoe zou jij het uitleggen dan met betrekking tot het gevoel van vrolijkheid, vreugde, blijheid?
Want dat voel ik toch echt in mijzelf en ik kan me niet voorstellen dat ik dat niet meer zou kunnen voelen.
liefs sabine
@sabine, ohh lieverd, wat doe je me aan, het gevoel van vrolijkheid, vreugde, blijheid, wat was dat ook al weer.
Ik ga niet aan jouw gevoel van vrolijkheid, vreugde en blijheid zitten tornen hoor.
Al wil ik nog wel even typen dat er mogelijk een verschil is tussen die natuurlijke openheid/ontspannenheid die gepaard kan gaan met ‘vreugde/blijheid/vrolijkheid om niets’ en de vreugde/vrolijkheid/blijheid die ontstaat door een omstandigheid die door het ego als veilig/prettig wordt ervaren.
Sabine, zou jij het een punt vinden als het gevoel van vrolijkheid, vreugde en blijheid niet meer in je op zouden komen?
Aart, tsjaah, ik weet het niet eerlijk gezegd.
Ik sta er eerlijk gezegd ook niet bij stil, waarom ik vreugde, blijheid voel en vrolijk ben, ik ben gewoon zo.
Ik sta er mee op en ga er mee naar bed, zeg maar.
Het kan zeker versterkt worden door bepaalde situaties of mensen, zoals dat jij bv weer eens lekker droog uit de hoek komt……dan lig ik helemaal dubbel van het lachen om wat je schrijft.
Of als ik leuk uitje heb, of een cadeautje heb gekregen, of een feestje heb, of mijn kinderen hebben iets leuks gemaakt, noem het maar op.Het kan van alles zijn.
Dan versterkt het gevoel zeker.
Maar eigenlijk is dit gevoel altijd in mij aanwezig…..
liefs sabine
Dag Aart,
Ben het behoorlijk eens met je! 🙂
@Robert, ik ben het geheel eens met je.
Heerlijk Aart 🙂,
Zeker waar!
Dat is een veelgemaakte fout, dat als mensen willen ascenderen ze het donker achter zich willen later. Het duister hoort er gewoon bij en zorgt ook voor mooie dingen. Zonder storm kan je ook geen rust ervaren. Eigenlijk is het een geschenk. Ik heb die fout zelf eerst ook gemaakt, dacht dat ik al het donkere achter me moest laten, maar dat moet je juist niet doen.
Ik ben het helemaal eens met je Nadia. Het gaat om het contrast hier op aarde. Ik ervaar de aarde als een leerschool. Hoe kan men vergeving leren als er niet iemand is die je slecht behandeld,hoe kan je geduld oefenen als er niet iemand is die je daartoe uitdaagt.enz. Het is een kunst om jezelf als dualistisch wezen te accepteren en het menszijn in al zijn aspecten te leren kennen. De mens staat nog maar in de kinderschoenen. Ik ben benieuwd hoe de mens er in zijn volwassenheid uit zal zien. Hoe ik er zelf als volwassen mens uit zal zien.Dat is nog een hele weg.
Maar achter deze dualiteit in ons ligt de eenheid en dat is volgens mijn inzicht de eeuwigheid in het hiernumaals. We kunnen dus wel in de wereld zijn maar niet van de wereld en dat is al heel wat.
Ja, hier gaat het om! Licht en donker, positief en negatief, liefde en geen liefde, het is allemaal onderdeel van het grote geheel en het heeft allemaal zijn functie en het is daarom allemaal goed. Dát is voorbij de dualiteit.
hallo Nadia…
daar moest ik even goed over nadenken!! alleen zie ik even niet hoe ik de “mooie “kant van droefheid kan zien…
dus zal ik zeker gaan zoeken naar de schoonheid daarvan.. 🙂
ik begrijp wel wat je wil zeggen, en laat boosheid er zijn en teleurstelling, wegpoetsen heeft inderdaad weinig zin..
( daar ben ik ook wel achter) hoe heet de spreuk? door “schade en schande” wordt men wijs toch????fijne dag allemaal!
Mooi, bedankt !