Driejarige jongen herinnert zich zijn vorige leven, vindt zijn lichaam en identificeert de man die hem vermoordde

Reïncarnatie wordt al lange tijd aan de marges van de wetenschap geplaats, ondanks een aantal wetenschappers die de mainstreamgemeenschap aansporen het beter te onderzoeken – en met goede reden. Tientallen jaren geleden zei Amerikaans astronoom en astrobioloog Carl Sagan dat er “drie beweringen zijn in het (parapsychologische) veld die, naar mijn mening, een serieus onderzoek waard zijn”. Eén daarvan is “dat jonge kinderen soms details vertellen van een vorig leven, die na onderzoek blijken te kloppen en die ze niet anders hadden kunnen weten dan via reïncarnatie”.

Dit onderwerp valt binnen het groeiende veld van de immateriële wetenschappen. Aan het einde van de negentiende eeuw ontdekten natuurkundigen iets dat niet kon worden verklaard met de klassieke natuurkunde. Hierdoor kwam men tot de kwantumfysica, dat ondertussen heeft bewezen dat de materiële funderingen van onze wereld niet echt de funderingen zijn die we dachten. Kwantummechanica introduceerde plotseling een conceptuele structuur van de geest, want alle uitkomsten uit die mechanica suggereren dat de fysieke wereld niet langer onze primaire of enige basis voor de realiteit is.

“Ondanks het ongeëvenaarde empirische succes van de kwantumtheorie, wordt alleen de suggestie al dat het letterlijk waar kan zijn als beschrijving van de natuur beantwoord met cynisme, onbegrip en zelfs woede.” – T. Folger, “Quantum Shmantum”; Discover 22:37-43, 2001

Het citaat hieronder komt van Dr. Gary Schwartz, professor in de psychologie, geneeskunde, neurologie, psychiatrie en chirurgie aan de University of Arizona. Hij en nog een aantal wetenschappers leggen deze concepten uit in hun Manifest voor een postmaterialistische wetenschap:

“De ideologie van wetenschappelijk materialisme werd in de 20^e eeuw dominant in de academische wereld. Zo dominant, dat de meerderheid van de wetenschappers begonnen te geloven dat het was gebaseerd op bewezen empirische resultaten, en dat het de enige rationele kijk op de wereld kon zijn. Wetenschappelijke methodes die zijn gebaseerd op de materialistische filosofie zijn zeer succesvol geweest in niet alleen ons begrip van de natuur te verbeteren, maar ook in ons meer controle en vrijheid te geven door technologische ontwikkelingen. Toch heeft de haast absolute dominantie van het materialisme in de academische wereld de wetenschap significant beperkt en belemmert het de ontwikkeling van het wetenschappelijke onderzoek naar de geest en spiritualiteit. Het geloof in deze ideologie als het enige verklarende model voor de werkelijkheid heeft ertoe geleid dat wetenschappers de subjectieve dimensie van de menselijke ervaring negeren. Hierdoor hebben we een zeer vervormd en verarmd begrip van onszelf en onze plek in de natuur.”

Als het specifiek gaat om reïncarnatie, dan heeft dat direct verband met het onderzoek naar het bewustzijn – iets dat Max Planck zag als fundamenteel met betrekking tot kwantummechanica. Sterker nog, Eugene Wigner, een andere Nobelprijswinnaar en wetenschapper/wiskundige, vertelde ooit dat “het niet mogelijk is de wetten van de kwantummechanica te formuleren zonder te verwijzen naar het bewustzijn”.

Het wetenschappelijk onderzoek naar reïncarnatie

Jim Tucker, psychiater aan de University of Virginia, is waarschijnlijk ’s werelds meest toonaangevende onderzoeker over dit onderwerp. In 2008 publiceerde hij in het tijdschrift Explore een onderzoek van zaken die allemaal reïncarnatie suggereerden.

Een typisch geval van reïncarnatie dat Tucker ons geeft, gaat over personen die een ervaring uit een vorig leven delen. Het interessante hierbij is dat 100% van de proefpersonen met zulke herinneringen kinderen zijn. De gemiddelde leeftijd waarop ze hun vorig leven beginnen te herinneren is 35 maanden en hun beschrijvingen van gebeurtenissen en ervaringen van die vorige levens zijn vaak zeer uitgebreid en opvallend gedetailleerd. Tucker wijst uit dat deze kinderen een zeer sterke emotionele betrokkenheid vertonen als ze over deze ervaringen beginnen: sommigen beginnen daadwerkelijk te huilen en smeken hun ouders om te gaan naar wat volgens hun hun vorige familie was.

Tucker vermeldt het volgende: “de personen stoppen doorgaans hun beweringen over hun vorige leven rond de 6 á 7 jaar en de meesten lijken de vermeende herinneringen te vergeten. Op deze leeftijd beginnen kinderen serieus met school en doen ze in hun huidige leven meer ervaring op. Het is ook de leeftijd waarop ze de herinneringen van hun vroege jeugd beginnen te verliezen.”

Deze zaak

Dit artikel richt zich verder op een ander geval. Die begint bij een dokter genaamd Eli Lasch, een prominente natuurkundige in Israël die werkzaam was als senior consultant bij de coördinatie van gezondheidsdiensten in de Gazastrook. Hij overleed in 2009, maar daarvoor deed hij onderzoek naar een vermeend geval van reïncarnatie waarbij een driejarige jongen beweerde dat hij zijn vorige leven kon herinneren. Hij wist nog dat hij in dat leven een grote klap van een bijl op zijn hoofd kreeg, en dat hij een lange, rode moedervlek op zijn hoofd had.

De levende jongen, wiens naam in het onderzoek geheim wordt gehouden, had ook een moedervlek op precies dezelfde plek. Dat is interessant, want meerdere onderzoeken, zoals die van Tucker in Explore, uitwijzen hoe gedeelde moedervlekken vaker voorkomen bij kinderen die hun vorige levens herinneren.

De vader van de jongen, samen met nog een aantal familieleden uit het dorp, besloten de omringende gemeenschappen rond te gaan om te kijken of ze zijn identiteit uit zijn vorige leven konden vaststellen. Dr. Lasch werd uitgenodigd mee te komen. Op deze reis bezochten ze meerdere dorpen tot de jongen zich de juiste herinnerde. Hier herinnerde hij zich zijn voor- en achternaam, en ook de voor- en achternaam van zijn moordenaar.

Het volgende citaat komt van het Institute for the Integration of Science, Intuition and Spirit:

“Een lid van de gemeenschap die het verhaal van de jongen hoorde, zei dat hij de man had gekend waarvan de jongen beweerde het in een vorig leven te zijn geweest. Deze man was 4 jaar daarvoor verdwenen en nooit meer teruggevonden. Men nam aan dat deze persoon een ongeluk had gehad, aangezien het niet vreemd was dat individuen werden vermoord of gevangengenomen in het grensgebied tussen Israël en Syrië op verdenking van spionage.

 De groep liep door het door en op een gegeven moment wees de jongen het huis uit zijn vorig leven aan. Nieuwsgierige omstanders kwamen kijken en plotseling liep de jongen op een man af en noemde hem bij zijn naam. De man erkende dat de jongen inderdaad zijn naam wist, waarop de jongen zei:

“Ik was ooit je buurman. We hadden ruzie en toen vermoordde je me met een bijl.”

 Dr. Lasch zag toen dat het gezicht van deze man plots doodsbleek werd. De driejarige jongen ging verder:

“Ik weet zelfs waar hij mijn lichaam heeft begraven.”

 De jongen ging de groep voor, met de beschuldigde man, naar wat velden in de buurt. De jongen stopte voor een stapel stenen en zei:

“Hier begroef hij me, onder deze stenen. De bijl ligt daar.”

Bij een uitgraving van de plek onder de stenen ontdekte men een skelet van een volwassen man in de kledij van een boer. Op de schedel zagen ze een rechte spleet die overeenkomt met een bijlverwonding. In 1998 vertelde Dr. Lasch dit verhaal aan Trutz Hardo, die onderzoek doet naar regressie naar vorige levens in Duitsland. Mr. Hardo nam het vervolgens op in zijn boek Children Who Have Lived Before, dat in 2005 werd gepubliceerd.

Is dit echt gebeurd?

Zoals met andere reïncarnatiegevallen die door de mainstream media worden onderzocht, vereist deze zaak meer bewijs. Het is vooral van horen zeggen, aangezien er geen formeel onderzoek is gepubliceerd.

De San Francisco Globe wees een paar jaar terug het volgende uit:

Het verhaal is intrigerend, maar het is lastig te stellen of het waar is. Hoewel er in dit geval veel details bewaard zijn gebleven, is het vreemd dat alle namen ofwel niet zijn opgeschreven of ondertussen vergeten zijn. De enige bekende getuige van het incident was Dr. Eli Lasch, die in 2009 overleed. De informatie die hier is gegeven is dan ook alles wat men weet over deze zaak. Het is een behoorlijk vreemd verhaal en het is zeker niet uniek, aangezien men weet van andere kinderen die hun vorige levens konden herinneren. Wat denk jij? Zou het waar kunnen zijn of heeft de beste dokter dit allemaal verzonnen?

Wat gebeurt er nadat we doodgaan? Waar gaat ‘bewustzijn’ heen?

De hoeveelheid onderzoek dat is verschenen in het veld van de parapsychologie (ESP, telepathie, kijken op afstand), kwantumfysica, reïncarnatie, bijna-doodervaringen, lichaamsuittredingen, bewustzijn en de immateriële wetenschap in het algemeen is gewoonweg overweldigend. Als je meer wilt leren over deze onderwerpen, dan kun je verder lezen op deze website, omdat we nog meer artikelen hierover hebben. Je kunt ook bijvoorbeeld het Institute of Noetic Sciences bezoeken en daar je onderzoek beginnen.

Persoonlijk denk ik dat we meerdere paden bewandelen na onze ‘dood’. Sommigen zullen reïncarneren op deze of een andere planeet, en sommigen zullen naar een compleet ander niveau van bestaan vertrekken. Er bestaat meer dan voldoende bewijs voor beide standpunten, van eeuwenoude beschavingen en religie tot onderzoek naar bewustzijn (zoals reïncarnatie en bijna-doodervaringen) en nog meer. Alles wijst erop dat deze menselijke ervaring, en ons fysieke lichaam, niet het einde of begin van onze reis vertegenwoordigd.