De term dualiteit komt geregeld om de hoek kijken wanneer mensen spreken over het Aquariustijdperk of de overgang naar de 5e dimensie, de dimensie van Eenheid. Men begint steeds meer voorbij de beperkingen van dualiteit te kijken, maar toch zie ik het nog overal om mij heen. Waar denk jij dat je staat? Ben jij de dualiteit al voorbij?
Een kwestie van perspectief
De aarde is een planeet van tegenstellingen: goed of kwaad; mannen of vrouwen; rijk of arm. We moeten alleen niet vergeten dat wij zelf degene zijn die deze tegenstellingen creëren en in stand houden: links of rechts hangt af van het standpunt van de kijker en groot of klein hangt af van waar het mee vergeleken wordt. Vaak is het slechts een kwestie van perspectief.
Vergevingsgezindheid
Er wordt wel eens gezegd dat wanneer wij naar de aarde komen, dat we dat doen om de dualiteit te kunnen ervaren. ‘Stars can’t shine without darkness‘. Een verhaal dat dit proces prachtig beschrijft, is dat van Neale D. Walsch: De Kleine Ziel en de Zon. Om vergevingsgezind te zijn, moet er iemand zijn om vergeven te worden.
We krijgen allemaal wel eens mensen op ons pad die ons teleurstellen of pijn doen. Daar zijn geen uitzonderingen op. Wat ik wel heb geconstateerd, is dat ik één van de weinigen ben die deze mensen dankbaar is voor wat zij mij te leren hebben. Ik zie de ziel die achter het ego schuilt en ik zie dat die ziel niks van mij verschilt. In het eerder genoemde verhaal zegt God immers tegen de Kleine Ziel:
“Herinner je ALTIJD, ik stuur je alleen engelen.”
Wanneer je eenmaal dit inzicht hebt, is vergevingsgezindheid vanzelfsprekend.
Zwart en wit
Met veel dankbaarheid heb ik mogen leren over de zwart-wit dualiteit. Zwart en wit doen al gauw denken aan het Chinese Yin Yang symbool. Een symbool dat door de westerse wereld helaas vaak verkeerd is geïnterpreteerd. Het roept bij velen het beeld op van de fysieke scheiding van het mannelijke en het vrouwelijke, maar in het licht van reïncarnatie is ook dit slechts een illusie. Wij incarneren nu eens als man, dan weer als vrouw. Dus wat zijn wij dan als wij niet op aarde zijn? Juist, we zijn het allebei. En dat kan en mag net zo goed gelden wanneer wij hier op aarde zijn.
Maar wat zijn zwart en wit nu eigenlijk? Wit weerkaatst alle kleuren van de regenboog en zwart absorbeert het. Ondanks dat ervaren wij zwart toch vaak als ‘leeg’, terwijl het juist de kenmerken van alle kleuren (letterlijk) in zich draagt. Wanneer wij wit licht door een prisma schijnen, krijgen we vanzelf al diezelfde kleuren te zien. Wit draagt dus dezelfde eigenschappen in zich als zwart. Er is geen verschil, het onderscheid is puur een illusie.
Denken in hokjes
Ik hoor vaak mensen termen gebruiken als ‘HSP’, oftewel een ‘High Sensitive Person’. Ik snap dat deze term is bedacht om iets te verduidelijken aan anderen die dit concept niet begrijpen. Maar besef jij dat jij daarmee jezelf alleen maar afscheidt van anderen? Je creëert zelf de afstand. Je maakt jezelf anders dan anderen. Je plaatst jezelf in een hokje.
Iedereen is even gevoelig, alleen uit het zich bij de één meer dan bij de ander. Ook dat is een dualiteit en ook die wordt alleen maar versterkt door het gebruik van dergelijke termen. Zeg daarom de volgende keer dat iemand je niet begrijpt niet: “Ik ben nu eenmaal een HSP”. Zeg: “Jij bent niet anders dan ik, alleen zie je het zelf nog niet.” Of zoals de Maya’s dat zo mooi wisten te verwoorden: “In Lak’ech Ala K’in.”
Een andere veelgebruikte term is ‘Lichtwerker‘. Deze term maakt onderscheid tussen licht en duisternis en zet daarbij de duisternis bijna weg als iets dat bestreden moet worden. Dit benadrukt des te meer de dualiteit. In plaats daarvan zou een echte ‘Lichtwerker’ zowel het licht als de duisternis volledig moeten omarmen en kunnen gebruiken. Ik zie het tot mijn grote spijt veel gebeuren dat men de duisternis afwijst. De kracht ervan wordt veelal enorm onderschat.
Op weg naar de duisternis
De reis naar het punt voorbij de dualiteit begon voor mij toen ik bereid was me vol overgave vanuit het licht in de duisternis te storten. Ik had vertrouwen. In de donkere nacht van de ziel liggen immers onze grootste gaven verscholen, wachtend om opgehaald te worden. Het is de plek waar wij de diepste waarheden over onszelf kunnen ontdekken.
Alleen wanneer wij de moed hebben om ons eigen licht te verduisteren en de diepte in te kijken, kunnen wij onze grootste krachten ontketenen. Je kunt hierbij gebruik maken van de energieën van zons- en maansverduisteringen En de volle Maan. Zij kunnen dienen als een katalysator in dit proces.
In die tijd ben ik er tevens achter gekomen dat het de angst is die ons gevangen houdt in de dualiteit. Angst voor het onbekende, angst voor pijn. Maar het is juist de pijn die ons laat groeien. Je kunt wel op de hoogste duikplank gaan staan, schreeuwend dat je bereid bent te veranderen, maar als jij de sprong in het diepe niet durft te maken, zal je nooit verder komen.
De puntkomma
Jaren geleden heb ik het boek Malva, van Hagar Peeters, gelezen. Hierin wordt gesproken over de puntkomma. Het boek heeft mij aan het denken gezet en uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dit teken de ultieme symbolische weergave is van de eindeloze cyclus van het leven, de overstijging van de dualiteit.
Het teken wordt gebruikt wanneer een zin eindigt, maar toch niet helemaal; de volgende zin is verbonden met de voorgaande. Het is een teken dat zowel de scheiding als de verbondenheid in zich draagt. Het is niet alleen een weergave van de universele verbondenheid, het benadrukt tegelijk de afscheiding. Want ook die afscheiding is nu eenmaal altijd aanwezig. En toch blijkt het één niet van het ander te verschillen. We kunnen ze tegelijk ervaren. Ik ben jij en jij bent mij, maar ik ben ik en jij bent jij.
De voorbeelden zijn eindeloos. Zelfs het bestaan van de dualiteit is al een dualiteit op zich, maar ik snap dat dat wel erg ver gaat. Dualiteit is iets waar velen zich momenteel mee bezig houden en iedereen ziet het zich manifesteren in andere vormen. Wat betekent dualiteit voor jou? Van het schijnbare verschil tussen zwart en wit tot het denken in hokjes, dualiteit zit meer in ons bestaan verweven dan wij ons soms bewust zijn. Meer dan we zelf misschien zouden willen. Daarom zeg ik nu direct tegen jou, lieve lezer: “Vergeet nooit het volgende… dualiteit is niets meer dan een andere expressie van dezelfde essentie.“
Ik blijf het bijzonder vinden dat we de waarheid in pacht denken te hebben als het gaat om iets als dualiteit of wat dan ook 😉 Daarbij moet ik stiekem lachen dat we het bijzonder vinden dat je zoiets geweldigs kan schrijven als je “pas” 17 bent… Dat is weer zoiets duaals 😀
Kennelijk ben ik de dualiteit altijd al voorbij geweest, of ik ben haar nog helemaal niet voorbij.. Het zit nog duidelijk in mij, maar met het verschil dat ik haar nu (bij mezelf) herken, en dat is op zich wel een vooruitgang te noemen.
Ik begrijp alles wat je hierboven schrijft, maar tegelijk snap ik er ook niets van, en kan ik een weerwoord bedenken op elke alinea van je stuk; zelfs op het “waarom” van je stuk. Want: waarom spreek je (nog) over dualiteit, wanneer je zegt dat deze er nu niet meer is en alleen ooit eens is geweest? Zit er misschien toch nog een stukje dualiteit in jou, dat je erover schrijft? Werp je het “hokje” dualiteit niet juist (weer) op met dit artikel? (zoals je zelf ook al zei).
Wit EN zwart wel EN geen hokje, goed EN slecht, licht EN duisternis, HSP EN niet-HSP, yin EN yang, leven EN dood, álles EN één, in mijn ogen zit het allemaal in de mens en is het júist dit alles, wat ons tot één maakt. “Uiteindelijk” zijn wij, met dit totale spectrum aan al die verschillen, gewoon mens en één. Waarom kan men dualiteit niet toch in de mensheid en het leven erkennen, tegelijk met het gevoel van één zijn? Dat dualiteit gewoon onderdeel is van de grotere eenheid die wij omvatten?
Het leven blijft een struggle, EN tegelijk is het onbeschrijflijk waardevol en prachtig!
Super mooi geschreven. Ik ben trots op je dat je je doelen na blijft streven.
En je weet het, je kan altijd met me praten if you need it 😀
Jij slaat echt precies de spijker op z’n kop met dit artikel. Elke zin resoneert hier en het is heel puur geschreven! Verder: wijsheid heeft niks met leeftijd te maken dus leg de meningen van “ouderen” die jou de les willen leren omdat je pas 17 bent, maar naast je neer :). Je hebt blijkbaar een snaar geraakt en dat doe je erg goed.
“Iedereen is even gevoelig” is een aaname die je met heel veel stelligheid brengt en gevolgtrekkingen op baseert maar kan je dit motiveren of onderbouwen? Het liefst met een bronvermelding?
Ik heb mij mijn leven lang anders gevoeld hierin en het valt zeker als man niet mee in je jeugd. Ik ben best openminded dat iemand het begrip HSP afwijst als dat het niet bestaat dat niet iedereen even gevoelig is maar kom dan met argumenten! Er is door de bedenker van HSP zoveel onderzoek gedaan dat ik het merkwaardig vind dat je het als knulletje van 17 zo van de kaart denkt te vegen. Verder staan er ook goede dingen in het artikel. Maar iedereen is toch uniek. Lees dat boek van maar, spirits komen op aarde met specifieke kwaliteiten passend bij hun levensweg. Hoe rijm ik dat met dat iedereen hetzelfde is?
Hoi Erik,
Even voor de goede orde. Ik veeg het begrip HSP niet van de kaart. Ik geef alleen maar aan dat iedereen gevoelig kan zijn en dat een dergelijk begrip in mijn ogen daarom niet toereikend is. Daar heb ik verder geen bronnen voor. Het kan zijn dat mijn verhaal niet met jou resoneert. Jammer dat je mijn verhaal op het gebied van HSP en het ‘uniek en toch hetzelfde zijn’ niet helemaal hebt begrepen.
“Iedereen gevoelig kan zijn” is niet hetzelfde als “iedereen is even gevoelig”. No way dat dit waar is. Als iedereen even gevoelig is, is niemand daar uniek in. Dat is niet dat ik dat niet begrijp. Beide beweringen kunnen niet beide waar zijn. Iedereen heeft unieke kwaliteiten, de een kan goed hardlopen omdat hij snel is de ander is gevoelig en werkt bijvoorbeeld in de zorg. Niet iedereen is even gevoelig. Geloof ik niks van.
In mijn beleving wordt ieder mens even gevoelig geboren, maar hoe zich dat ontwikkelt hangt volgens mij af van de invloeden die de ongeboren vrucht voor de geboorte al meekrijgt in het warme nestje van de moeder en de invloeden waaronder zij zwanger is geworden. En verder terug weer de invloeden waaronder zij is verwekt en nog verder terug enz. Binnen een jaar na de geboorte is een onbezoedeld kindje al zwaar vervuild met Aardse invloeden en besluit het bij elke teleurstelling zijn gevoel aan te passen. Met verrassende gevolgen…
Lang geleden gingen de miljarden cellen van het menselijk lichaam beseffen dat ze allen samen één eenheid vormden! We noemen dat inmiddels: “ik”.
Evenzo staan we nu opnieuw voor een grote bewustzijnssprong: de miljarden “ikken” gaan beseffen dat wij, álle mensen op aarde, een “ik” zijn, de nieuwe Adam & Eva (als één), samengesteld uit miljarden “ikken”!
Ik ben niet meer (beter gezegd: niet slechts) deze persoon; ik ben (ook) het ÁL[les].
Zo heeft elke cel van het menselijk lichaam óók nog steeds (zoals “in den beginne”) het besef van éigen bewustzijn. Biologen spreken dan ook nog steeds van celbewustzijn!
In dit licht bezien, wordt [het ervaren van] dualiteit een andere beleving, wanneer wij van het “ik” de sprong naar het “wij” (nieuwe “ik”) hebben gemaakt. Of, zoals de man van Nazareth zei (althans volgens het bijbelboek): wanneer wij van de twee één hebben gemaakt. (Dán zijt gij aangekomen in het paradijs!)
Puntkomma; hetzelfde [en dan misschien nog dichter bij huis] is je eigen hand.
Eigenlijk de huid van je hand.
Geef iemand een hand en wat voel je?
De [hand van] de ander!
Wat vergeten we echter?
Je voelt dán ook je éigen hand.
Wanneer je hand geen contact maakt, dan voel je je hand (en daarmee je “zelf”) immers niet.
De huid: afscheiding en verbinding tegelijk. Zowel fysiek als psychisch (= denken + voelen).
Vergelijk het ook met maithuna / carezza.
Erik, de “machtigen (farao’s, koningen, keizers, pauen en bisschoppen, …) hebben het altijd al geweten: het leven voltrekt zich in cycli. De taal die ons hierover informeert, is astrologie.
Astrologie maakt ook in één klap duidelijk dat het gevoels instrument van mensen onderling zeer verschilt.
Maar laten we er op bedacht zijn dat dit niets met de waardigheid van de persoon van doen heeft.
Hoe fijner het gevoel(sinstrument) is afgestemd, hoe dieper/hoger/verder/voller je kunt voelen; en dus beseffen. Maar of en in welke mate je van het [bij de geboorte] meegekregen instrument gebruik maakt en wat je met die ervaring doet, …….?
En mijns inziens heeft de hoedanigheid van je gevoelsafstemming veel te maken met je levensmissie.
Beste Erik, de wijsheid komt niet met de leeftijd. Ik krijg indruk dat jouw gewonde deel op deze tekst triggert. Ik hoop voor jou dat je tot dit deel veel liefde toelaat. En dat je ook ziet hoeveel respect en steun Guido mag ontvangen voor zijn moed en wijsheid. Dat past ook beter bij de essentie van dit forum wat mij betreft.
Mooi geschreven en je haalt hele goede punten aan. Ikzelf zeg veel van deze dingen ook.
Weet wel dat dualiteit niet meer bestaat. Die manier van denken wordt in stand gehouden door mensen die in het verleden zijn blijven hangen. Geen enkel systeem gebaseerd op dualiteit werkt nog. In 2001 is de overgang van Vissen tijdperk naar het Aquarius tijdperk gestart, een proces dat tien jaar heeft geduurd en nu nog vinden grote trillingsverhogingen plaats. Voor de goede orde: veel kletsen over de 5de dimensie, maar vissen was 3de en Aguarius is 4de dimensie.
Er is heel veel te leren hierover, oneindig veel.
Opmerkelijk inzicht voor iemand die relatief zo kort op deze wereld is! Het verraste mij dat je heel scherp weet neer te zetten wat het in hokjes denken (zoals HSP) voor beperking meebrengt als de wens om erkenning en verbinding misschien zo essentieel is. Jouw bijdrage vervult mijn behoefte aan ontdekken en leren. Ik ben heel benieuwd of je je ook verdiept hebt in ‘Een cursus in Wonderen?”. Ik verwacht dat je er veel plezier in zult hebben te zien dat wij jij schrijft daarin sterk terugkomt. Voor mij is het in ieder geval een sterk hulpmiddel om bewust te blijven van de dualiteitsillussie.
Wat een ontzettend mooi artikel! Heel helder geschreven!
Wauw, Guido! Welke ziel huist er in jou? Voor 17 jaar ervaar ik dat als hoogst opmerkelijk! Fantastisch wat er door jouw geest als tekst naar buiten komt! Prachtige boodschap. Alleen maar herkenning voor mij. Ga vooral door met je boodschap, jôh!
Hartegroet, Kees
héél fijn om lezen,nuchterheid op een spirituele manier,de invalshoek zet iedereen op zijn graden
Het geeft me heel veel hoop voor de toekomst dat zo’n wijze artikel door een nog zo jonge man geschreven word. DANKJEWEL, Guido!
…En ook dit is natuurlijk een dualiteitsgedachte. Ik hoop dat wij er allemaal steeds meer komen Alles in liefde te omarmen!
Het licht in mij groet het licht in
U-alle
Dualiteit ervaren verschilt van het ervaren van eenheidsbewustzijn, in de mate van zelfinzicht en acceptatie van je best mogelijke gedachten in de tijdsgeest waar je momenteel in zit. En wat je zegt, zelfinzicht groeit meestal alleen maar door je innerlijke wereld te gaan ontdekken. Alle gevoelens van beperking angst en gebrek omarmen en er lering uit trekken. De kennis in jezelf maakt dat je de omgeving anders gaat ervaren. Het blijft een proces van binnen naar buiten, het blijft creeren.
Mooi geschreven hoor!