Ben jij de dualiteit al voorbij?

De term dualiteit komt geregeld om de hoek kijken wanneer mensen spreken over het Aquariustijdperk of de overgang naar de 5^e dimensie, de dimensie van Eenheid. Men begint steeds meer voorbij de beperkingen van dualiteit te kijken, maar toch zie ik het nog overal om mij heen. Waar denk jij dat je staat? Ben jij de dualiteit al voorbij?

Een kwestie van perspectief

De aarde is een planeet van tegenstellingen: goed of kwaad; mannen of vrouwen; rijk of arm. We moeten alleen niet vergeten dat wij zelf degene zijn die deze tegenstellingen creëren en in stand houden: links of rechts hangt af van het standpunt van de kijker en groot of klein hangt af van waar het mee vergeleken wordt. Vaak is het slechts een kwestie van perspectief.

Vergevingsgezindheid

Er wordt wel eens gezegd dat wanneer wij naar de aarde komen, dat we dat doen om de dualiteit te kunnen ervaren. ‘Stars can’t shine without darkness‘. Een verhaal dat dit proces prachtig beschrijft, is dat van Neale D. Walsch: De Kleine Ziel en de Zon. Om vergevingsgezind te zijn, moet er iemand zijn om vergeven te worden.

We krijgen allemaal wel eens mensen op ons pad die ons teleurstellen of pijn doen. Daar zijn geen uitzonderingen op. Wat ik wel heb geconstateerd, is dat ik één van de weinigen ben die deze mensen dankbaar is voor wat zij mij te leren hebben. Ik zie de ziel die achter het ego schuilt en ik zie dat die ziel niks van mij verschilt. In het eerder genoemde verhaal zegt God immers tegen de Kleine Ziel:

“Herinner je ALTIJD, ik stuur je alleen engelen.”

Wanneer je eenmaal dit inzicht hebt, is vergevingsgezindheid vanzelfsprekend.

Zwart en wit

Met veel dankbaarheid heb ik mogen leren over de zwart-wit dualiteit. Zwart en wit doen al gauw denken aan het Chinese Yin Yang symbool. Een symbool dat door de westerse wereld helaas vaak verkeerd is geïnterpreteerd. Het roept bij velen het beeld op van de fysieke scheiding van het mannelijke en het vrouwelijke, maar in het licht van reïncarnatie is ook dit slechts een illusie. Wij incarneren nu eens als man, dan weer als vrouw. Dus wat zijn wij dan als wij niet op aarde zijn? Juist, we zijn het allebei. En dat kan en mag net zo goed gelden wanneer wij hier op aarde zijn.

Maar wat zijn zwart en wit nu eigenlijk? Wit weerkaatst alle kleuren van de regenboog en zwart absorbeert het. Ondanks dat ervaren wij zwart toch vaak als ‘leeg’, terwijl het juist de kenmerken van alle kleuren (letterlijk) in zich draagt. Wanneer wij wit licht door een prisma schijnen, krijgen we vanzelf al diezelfde kleuren te zien. Wit draagt dus dezelfde eigenschappen in zich als zwart. Er is geen verschil, het onderscheid is puur een illusie.

Denken in hokjes

Ik hoor vaak mensen termen gebruiken als ‘HSP’, oftewel een ‘High Sensitive Person’. Ik snap dat deze term is bedacht om iets te verduidelijken aan anderen die dit concept niet begrijpen. Maar besef jij dat jij daarmee jezelf alleen maar afscheidt van anderen? Je creëert zelf de afstand. Je maakt jezelf anders dan anderen. Je plaatst jezelf in een hokje.

Iedereen is even gevoelig, alleen uit het zich bij de één meer dan bij de ander. Ook dat is een dualiteit en ook die wordt alleen maar versterkt door het gebruik van dergelijke termen. Zeg daarom de volgende keer dat iemand je niet begrijpt niet: “Ik ben nu eenmaal een HSP”. Zeg: “Jij bent niet anders dan ik, alleen zie je het zelf nog niet.” Of zoals de Maya’s dat zo mooi wisten te verwoorden: “In Lak’ech Ala K’in.”

Een andere veelgebruikte term is ‘Lichtwerker‘. Deze term maakt onderscheid tussen licht en duisternis en zet daarbij de duisternis bijna weg als iets dat bestreden moet worden. Dit benadrukt des te meer de dualiteit. In plaats daarvan zou een echte ‘Lichtwerker’ zowel het licht als de duisternis volledig moeten omarmen en kunnen gebruiken. Ik zie het tot mijn grote spijt veel gebeuren dat men de duisternis afwijst. De kracht ervan wordt veelal enorm onderschat.

Op weg naar de duisternis

De reis naar het punt voorbij de dualiteit begon voor mij toen ik bereid was me vol overgave vanuit het licht in de duisternis te storten. Ik had vertrouwen. In de donkere nacht van de ziel liggen immers onze grootste gaven verscholen, wachtend om opgehaald te worden. Het is de plek waar wij de diepste waarheden over onszelf kunnen ontdekken.

Alleen wanneer wij de moed hebben om ons eigen licht te verduisteren en de diepte in te kijken, kunnen wij onze grootste krachten ontketenen. Je kunt hierbij gebruik maken van de energieën van zons- en maansverduisteringen En de volle Maan. Zij kunnen dienen als een katalysator in dit proces.

In die tijd ben ik er tevens achter gekomen dat het de angst is die ons gevangen houdt in de dualiteit. Angst voor het onbekende, angst voor pijn. Maar het is juist de pijn die ons laat groeien. Je kunt wel op de hoogste duikplank gaan staan, schreeuwend dat je bereid bent te veranderen, maar als jij de sprong in het diepe niet durft te maken, zal je nooit verder komen.

De puntkomma

Jaren geleden heb ik het boek Malva, van Hagar Peeters, gelezen. Hierin wordt gesproken over de puntkomma. Het boek heeft mij aan het denken gezet en uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dit teken de ultieme symbolische weergave is van de eindeloze cyclus van het leven, de overstijging van de dualiteit.

Het teken wordt gebruikt wanneer een zin eindigt, maar toch niet helemaal; de volgende zin is verbonden met de voorgaande. Het is een teken dat zowel de scheiding als de verbondenheid in zich draagt. Het is niet alleen een weergave van de universele verbondenheid, het benadrukt tegelijk de afscheiding. Want ook die afscheiding is nu eenmaal altijd aanwezig. En toch blijkt het één niet van het ander te verschillen. We kunnen ze tegelijk ervaren. Ik ben jij en jij bent mij, maar ik ben ik en jij bent jij.

De voorbeelden zijn eindeloos. Zelfs het bestaan van de dualiteit is al een dualiteit op zich, maar ik snap dat dat wel erg ver gaat. Dualiteit is iets waar velen zich momenteel mee bezig houden en iedereen ziet het zich manifesteren in andere vormen. Wat betekent dualiteit voor jou? Van het schijnbare verschil tussen zwart en wit tot het denken in hokjes, dualiteit zit meer in ons bestaan verweven dan wij ons soms bewust zijn. Meer dan we zelf misschien zouden willen. Daarom zeg ik nu direct tegen jou, lieve lezer: “Vergeet nooit het volgende… dualiteit is niets meer dan een andere expressie van dezelfde essentie.“