Bij dit artikel wil de auteur graag vermeld hebben dat het belangrijk is dat de hele context rond deze aandoeningen of ziekten begrepen worden. Deze informatie hieromtrent staat beschreven in het 1e deel van “De Sleutel Tot Zelf-Bevrijding”, evenals op bepaalde andere plaatsen in het boek.
**************
Dyslexie (*) is geen ziekte, maar heeft veeleer te maken met de kronkelige weg die de hersenen soms maken ten gevolge van een bepaald karakter, een bepaalde (zij het onbewuste) ingesteldheid in het leven. Het gaat hier om een drang van de mens tot innerlijke bevrijding, om helemaal trouw te zijn of te worden aan de hoogst unieke, oorspronkelijke, eigen Natuur, zonder compromis! Deze mens kent heel goed de taal, maar verlangt niet om in ‘woorden en woordjes’ te leven, te spreken, te communiceren, wel in zijn taal. Houdt hij zich hier aan, dan weet hij in zijn diepste Zelf wel dat diegenen die op zijn golflengte staan hem goed zullen verstaan! De hersenen van een ‘dyslecticus’ zijn wel degelijk afgestemd op taalgebruik, maar niet op de woordentaal zoals onze maatschappij die vooropstelt als zijnde een must voor iedereen. Onbewust wenst deze mens slechts de essentie van de dingen te zien en naar essentie te communiceren. Jammer genoeg dringt de maatschappij de mens van kindbeen af dit taalgebruik op, zonder rekening te houden met ander communicatiemogelijkheden, waardoor veel oorspronkelijks van het kind verloren gaat.
Vaak gaat het hier om eigengereide of eigenzinnige mensen, die hun originele weg willen volgen. En dit is goed voor wat betreft de ontwikkeling van de eigen Natuur in al haar mogelijkheden, de creativiteit, de originaliteit en de talenten. Echter, zij zullen hun taal en hun willetje niet mogen opleggen aan de anderen. Dyslexie houdt immers soms ook in: niet goed willen of wensen te horen wat de andere, of wat de leestekst op zijn of haar manier te vertellen heeft.
Hun zelfkern stuurt de hersenwerking op een dusdanige wijze waarbij dyslexie optreedt, omdat deze mensen eigenlijk tot de essentie van de dingen wensen te komen, tot het essentiële begrip, tot essentiële communicatie, zonder daarom nog te moeten luisteren naar wat iets of iemand anders buiten heb te vertellen heeft. Inspiratie en creativiteit zoeken op een zeer individuele wijze hun weg, waardoor soms geniale zaken via intuïtieve en rationele kronkelingen kunnen ontwikkeld worden. In dyslexie schuilt vaak een (onbewust) verzet tegen het nog langer de voorschriften en regels volgen van de ‘maatschappij’, van de opvoeders: “men zal het zelf wel uitzoeken.” Anderzijds schuilt hierin ten slotte het gevoel van onvermogen, ten gevolge van het ‘ik wil niet meer’, om de ander nog te gaan verstaan of te gaan lezen zoals die andere dat zou willen. Hij heeft de les te leren de waarde in zichzelf te vinden en het Imago naar de buitenwereld toe af te bouwen. Vaak vindt men in een kind met dyslexie een gevoel van zowel streefdrang als van faalangst terug. De mooiste les die men een kind kan geven, is dat het zichzelf mag zijn zonder dat het dient te begeren, te willen/hebben of te presteren, want dit laatste leidt slechts tot ontevredenheid in het leven. Een gezond evenwicht dient gevonden te worden. Eerst zal hij leren zichzelf te begrijpen en in eerlijke communicatie met zichzelf te staan, dan zal hij leren ook met de anderen in een gezonde communicatie te treden.
Uit “De Sleutel tot Zelf-Bevrijding – Psychologische Oorsprong-en-Oplossing van 1300 ziekten” – Christiane Beerlandt, ISBN 978-90-75849-32-5, © Uitgeverij Beerlandt Publications, Lierde, België
website auteur: www.christianebeerlandt.com
