Een modern kerstverhaal: de geboorte van Jezus

Door Anouk Kragtwijk

Marleen zat gebukt bij de kerststal onder de kerstboom. Ze keek naar de bijbelse figuren. Alle gezichtsuitdrukkingen, plekjes en vormen herkende ze. Het was het oude stalletje van haar oma geweest en ze had altijd mogen helpen met het neerzetten ervan. Toen haar oma nog leefde sliep ze twee weken voor kerst bij haar en samen versierden ze het huis.

Ze dacht na over haar oma en voelde een glimlach in haar hart. Dit was haar periode van het jaar geweest. Oma hield van kerst. Van de kerstballen, het kerstverhaal, het keihard meezingen van kerstliedjes op de radio en het maken van kerststukken. Ze kon de geur van dennennaalden die overal in oma’s huis waren met kerst, ruiken.

De laatste kerst met oma was in 2012 geweest. Ze was een paar weken later plotseling overleden. Het deed pijn. Oma was oud geweest en oude mensen gingen dood. Maar dat ze er niet meer was, leek nog steeds zo onwerkelijk. Ze voelde tranen opkomen toen ze dacht aan die eerste kerstdag twee jaar geleden. Dat vond ze het gekke van herinneringen. Het was namelijk een geweldige kerst geweest. Oma had nog meer grappen gemaakt dan normaal en mooie familieverhalen verteld. Vooral als ze een wijntje ophad, was ze niet te stoppen.

Maar juist omdat het zo geweldige kerst was, deed het nu pijn. Ze miste het. Zou ze anders gehandeld hebben als ze had geweten dat het de laatste kerst was geweest. Had ze bijvoorbeeld met oma meegegaan naar de kerk?

Oma was katholiek. En ging iedere zondag naar de mis. Marleen had dat vroeger ook gedaan en had van de kerk gehouden. Van de wierook en de liederen. Maar nu niet meer.  Ze kon het niet meer. Ze was boos dat de kerk het vrouwelijke zo onderdrukte. De vrouwelijke seksualiteit. Vrouwen waren minder in de kerk.  En alleen als ze zich van hun seksualiteit ontdeden, werden ze geaccepteerd. Maria was immers maagd. Terwijl Maria Magdalena, de vrouwelijkheid zelve, als hoer werd bestempeld.

Maria Magdalena
Schilderij van Maria Magdalena door Myriam Schlimmer-America

Haar sterke mening had oma pijn gedaan. Oma had gezegd dat ze al die verhalen van de kerk niet zo letterlijk moest nemen. Maar de wijsheid erachter moest ontdekken. En had haar ieder jaar weer uitgenodigd om samen naar de kerk te gaan. Marleen ging niet mee. Wat was de wijsheid dan? Vrouwen waren dingen voor de kerk. Geen mensen van vlees en bloed met hun eigen kwaliteiten.

Ze keek weer naar het stalletje en haar blik rustte op Maria. Ze zag de kras op haar gezicht. Marleen vond het een mooie metafoor van hoe vrouwelijkheid werd gezien in de katholieke kerk. Het was eruit geschrapt.

Ze stond op, gefrustreerd door haar eigen gedachten. En keek op de klok. Het was al 15.00 uur. Ze moest nog cadeautjes kopen voordat de winkels dicht gingen. Voor haar ouders en haar twee broers. Morgen was het kerst.

Maar ze was aan het wachten. Al een paar uur. Op de reactie van haar baas op het artikel dat ze had geschreven voor de weekendbijlage. Ze was er zo lang mee bezig geweest. Vijf dagen aan had ze eraan besteed. Ze hoopte dat haar baas er blij mee zou zijn. Eindelijk haar talenten zou ontdekken. Marleen had zoveel te geven. Maar had het idee dat haar dat niet baas dat niet zag. Dat frustreerde haar. Ze hoopte dat ze met dit artikel eindelijk haar echte kwaliteiten kon laten zien.

Maar er was nog geen reactie binnen. Marleen vroeg zich af of dat een goed of slecht teken was. Wat zou ze doen? Even afwachten? Haar baas had gezegd dat ze het vandaag echt zou opsturen. Ze was zo benieuwd. Of zou ze toch maar de stad ingaan? De winkels gingen over 2 uur al dicht. En morgen was het al kerst.

Ze besloot naar de stad te fietsen. Toen ze buiten was zette ze haar kraag hoog op. Het was koud. De wind sneed door haar winterjas. Ze zou eigenlijk een nieuwe moeten kopen. Maar met het hongerloontje dat ze verdiende, kon ze dat niet veroorloven.

In de stad was het overvol. Veel mensen liepen met overvolle plastictassen de winkels in en uit.  Marleen liep naar de Hema. Daar kocht ze voor haar broers allebei een sjawl. David kreeg ook nog een portemonnee en Faber oordopjes. Ze dacht na over de volgende dag. Ze zou aan de kersttafel wel weer moeten discussiëren over haar carrièreplannen. Haar broers vonden dat ze van werk moest veranderen. “Een echte baan zoeken,’ Zoals ze dat dan zeiden. Schrijver zijn, vonden ze maar niets. “niet iedereen kan J.K. Rowling worden Marleen’ zeiden ze dan geinend.

Marleen lachte ook om die opmerking. Maar het deed eigenlijk heel veel pijn. Ze vond zichzelf namelijk goed genoeg om te kunnen schrijven. Maar zag ook wel in dat ze niet voor altijd dit hongerloontje kon verdienen. Tegelijkertijd maakte die conclusie haar razend. Hier was ze goed in. Moest ze dat zomaar opgeven?

Ze had daarom besloten juist een tandje extra te geven. Nog meer te doen wat ze echt zelf zou willen. Om zichzelf in volle glorie te laten zien. Ze wilde zichzelf niet meer verstoppen, daarmee verstopte ze ook een deel vaan haar talenten.

Ze wilde dus niet alleen maar domme stukken schrijven. Maar stukken schrijven over zichzelf. Hoe zij haar leven leefde. Over haar tekortkomingen. Over haar kwetsbaarheid en het ontwikkelen van haar intuïtie. Over haar vrouwelijkheid. Ze geloofde heilig dat het mensen zou kunnen helpen. Vooral vrouwen. Want in deze maatschappij werden die vrouwelijke kwaliteiten nog steeds niet genoeg erkend. Het artikel dat ze nu had geschreven had ook veel van die thema’s. Het was anders geweest dan normaal. Kwetsbaarder.

Toen ze thuiskwam liep ze meteen naar haar computer om haar werkmail te controleren. Haar baas had op haar stuk gereageerd! Eindelijk. Ze opende vol spanning het document en begon te lezen. Ze schrok, overal zag ze rode letters en strepen. Onderaan las ze het commentaar van haar baas. ‘Dit ben ik niet van je gewend. In ons blad zitten we niet te wachten op de mening van 25-jarigen. Stuur het stuk opnieuw. De dag na kerst wil ik het in mijn mailbox hebben. ‘

Marleen was helemaal overstuur. Haar hart bonkte in haar keel. Ze had er zo haar best opgedaan. Zichzelf zo bloot gegeven. Eindelijk gedaan wat ze wilde doen. En ze kreeg dit? Ze voelde een traan opkomen. En nog een. Ze huilde. En huilde.

Haar broers hadden gelijk, ze moest ermee kappen. Ze zou ander werk gaan zoeken. Administratief medewerker worden bij de bank. Ze kon haar droom wel opgeven. Het was niet gelukt. Mensen zaten niet op haar te wachten. Het was al twee jaar hangen en wurgen. En ze had verloren.

’s Avonds in bed probeerde ze niet aan het mailtje van haar baas te denken. Maar dat lukte niet. Iedere keer als ze nadacht over de rode strepen in haar mail en de scherpe toon van haar baas, raakte ze weer overstuur.

Om 02.00 uur viel ze eindelijk in slaap. Ze droomde. Over het kerststalletje. Haar baas zat in de stal. Hij was jezus. Iedere keer als ze naar hem keek, lachte hij haar uit. Hij schreeuwde. Hoog en gemeen. “Je wordt toch nooit schrijver. Daar ga ik persoonlijk voor zorgen.”

Schilderij Het boze gezicht van Jezus door Manuel Guzman

Marleen werd wakker van de nachtmerrie. Haalde diep adem. Buiten hoorde ze de wind tegen het huis. Tussen de kieren van het gordijn, kwam wat maanlicht binnenvallen. De aanblik van de zachte nacht, ontspande haar een beetje. Ze besloot wat drinken te gaan halen en liep naar de gang.

Toen ze daar aan kwam hield ze haar adem in. In de hal beneden zag ze een groot licht. Had ze het licht aangelaten gisteren? Ze liep de trap af. Voetje voor voetje. Haar hart bonkte in haar keel. Het licht werd namelijk feller. Ze deed de deur naar de gang open. Haar adem stokte.

In de gang stond haar oma. Omrand door een witte aureool. Ze glimlachte naar Marleen. Die mooie prachtige warme glimlach die ze kende. Waar ze al die jaren in kon verdrinken. De lach die haar altijd geruststelde. Haar oma vroeg haar te volgen. Ze liepen richting de woonkamer. Bij de kerstboom aangekomen bukte oma. “Ik heb je vandaag een belangrijke les te leren. Dus je moet goed luisteren.” Marleen deed haar best om zich te concentreren. Maar ze was overrompeld door de hele situatie. Oma was hier. Hier in haar kamer!

Oma lachte. “Haal even rustig adem.” Vervolgens wees ze naar Jezus. “ Kijk daar eens goed naar.” Marleen keek ernaar en zag een stenen beeldje. De verf was aan het afbladderen. Gelukkig was wel Jezus, gewoon Jezus. En niet haar baas.

“Ja lieverd. Maar wat zegt dit stenen beeldje je?”

Marleen snapte niet wat haar oma bedoelde. “Uuhm, het is een verhaal van een goddelijk kind dat werd geboren.” Haar oma knikte. “ Ja lieverd. Maar waar staat dit verhaal voor?”

Marleen wist het niet. Ze had het zichzelf eigenlijk ook nooit afgevraagd. En ze kon ook niet goed nadenken. Het was koud beneden en ze stond hier alleen in haar pyjama. Ze bibberde. Oma antwoordde. “Het staat voor het geboren worden van het licht. Na een periode van duisternis.”

Marleen knikte. Dat wist ze wel. Maar de ogen van haar oma spoorde haar aan om nog verder na te denken. Marleen keek haar vragend aan. “Lieve schat, Jezus is niet alleen een bijbels figuur. En heeft misschien niet eens bestaan. Dat doet er ook niet toe. Zijn verhaal is wel belangrijk. Heel belangrijk. Het verhaal van Jozef, Maria en Jezus is een voorbeeld. Weet je nog hoe ze stad en land afstruinde. Dat het koud was en niemand wilde ze hebben. Ze belandde in een stal. En toen werd het kind geboren. Het kind van het licht. En bracht hun enorme vreugde.”

Marleen knikte weer. Ja dat verhaal kende ze. Ze had het op school tientallen keren besproken en veel liedjes over gezongen. “Er zijn talloze liederen over gezongen,” zei oma alsof ze haar gedachten kon lezen. “En toch snappen niet veel mensen wat het echt betekende.” Marleen was nog steeds het spoor bijster. Waar wilde oma naartoe?

Oma lachte. “oké luister goed. Jezus staat voor het geboren worden van het licht in jezelf. Dat heeft hij zijn hele leven onderwezen. Na de diepe duisternis als je vertrouwen houdt, wordt het licht geboren.”

Bij Marleen begon er wat te dagen. “En ja, dat kan en moet je dus ook op jezelf betrekken.” Oma’s stem was wat strenger geworden. Marleen was met stomheid geslagen. Dat ze nog nooit hierop was gekomen. Ze had eindelijk begrepen wat met het verhaal werd bedoeld. De kou en de donkere nacht, stonden voor duisternis. Duisternis die iedereen op zijn pad krijgt. En al helemaal als hij of zij haar of zijn droom wil volgen. Ze dacht na over de mail van haar baas. Over haar hongerloontje. En het feit dat het moeilijk ging, al twee jaar. Dat was haar duisternis. Haar winterkou. Maar ze mocht niet opgeven. Dan zou het licht worden geboren.

Ze omhelsde haar oma, dankbaar voor de belangrijke les die ze had geleerd. En bleef zo lange tijd staan. Toen ze haar ogen opendeed was oma verdwenen. Marleen ging weer naar boven en viel vredig in slaap.

De volgende dag was ze vroeg wakker. Ze hoorde de kerkklokken. Ze deed haar kleren aan en stak haar haren op. Toen ze beneden langs het stalletje liep lachte ze. En ze zag nu opeens ook dat Maria lachte, onder haar kras, zat een grote glimlach. Ze pakte haar jas en liep naar buiten. Naar de kerk. In gedachten liep ze met oma hand in hand.

In de kerk was het gezellig. De wanden waren versierd met maretakken, adventskaarsen waren aangestoken en het orgel speelde. Marleen voelde zich thuis.

Ze had eigenlijk geen tijd om naar de kerk te gaan. Ze had geen tijd voor kerst. Ze moest haar artikel opnieuw typen. Dat had haar baas gevraagd. Maar ze zou het niet doen. Ze ging ontslag nemen. Net zoals haar broers zeiden.

En zou namelijk eindelijk iets anders gaan doen. Eindelijk haar echte talenten aan de wereld laten zien. Haar eigen licht de wereld in lanceren.  Ze zou eindelijk dat boek gaan schrijven.

Songtekst

 

Gast Auteur

Gast Auteur

Verzamelnaam voor alle artikelen die door gast auteurs zijn geschreven. Ook met ons samenwerken? Wij werken graag samen bewuste ondernemers die een mooiere plek maken van deze wereld. Je leest er hier meer over
5-hoek

Overige artikelen

Het helen van de innerlijke wond als weg naar meesterschap
Hoogbegaafde kinderen: Een tien voor verwondering en respect
Waarom niemand jouw toekomst kan voorspellen
Waarom zijn er juist nu zoveel hsp-ers op aarde?
Onverwerkt trauma als oorzaak van angsten
Zelfdoding vanuit zielsperspectief
Pijn en liefde in voedsel
Uit nieuw onderzoek blijkt dat placebo’s effectiever worden in de behandeling van ziektes
Je thuis voelen in de onveiligheid van transformatie
De kracht van de maan en wat jij daaraan hebt
De 10 krachtigste volledig natuurlijke ‘antibiotica’ die we kennen
In liefde leven: foute keuzes bestaan niet