Een nieuw gezinsparadigma- Jennifer Hoffman

(een paradigma is een nieuwe manier van kijken naar de werkelijkheid)
Er was een tijd dat een gezin bestond uit een vader, een moeder, twee kinderen en een huisdier.
De ouders waren getrouwd voor het hele leven en iedereen was gelukkig, dat was hoe het ons werd verteld en hoe het hoorde te zijn.
Helaas, is dit gezinsparadigma er één die nooit werkelijk bestond. Wellicht was er wel sprake van een huwelijk, maar vaak niet gelukkig of er gebeurden dingen in de gezinsstructuur die geen geluk of voldoening gaven.
Daardoor kwamen we in de wereld van de echtscheiding en ‘gemengde’ gezinnen die vaak problematisch waren omdat het gezin zo niet ‘hoorde’ te zijn.
Maar aangezien er niets toevallig is in het universum, zou het mogelijk kunnen zijn dat wat vandaag de dag in het gezin gebeurt normaal is, en dat, wat we vroeger probeerden te scheppen als de norm, niet normaal was?

Het nieuwe paradigma voor een gezin is een stief- of gemengd gezin waar ouders gescheiden zijn en opnieuw getrouwd, de kinderen afkomstig zijn van verschillende ouders en iedereen probeert zo goed als men kan samen te leven.
Als we naar deze gezinnen kijken vanuit een karmisch- en zielengroep perspectief, is het biologische aspect minder belangrijk dan hoe ze bij elkaar zijn gebracht; dat is hun karmische pad.
Hoewel een kind misschien geboren is bij de ene ouder, is het de stiefouder die moet deelnemen aan de opvoeding.
Het eerste huwelijk is misschien de inlossing van een karmische schuld terwijl het tweede huwelijk meer duurzaam is en geluk en bevrediging geeft.
Deze relaties gaan minder over de vervulling van een romantische droom dan de vervulling van een karmisch leerproces.

Het brandmerk dat verbonden is aan scheiding en stiefgezinnen is langzaam aan het vervagen en er ontstaat een nieuw paradigma over gezinnen.
En ik ben blij om te zien dat het gebeurt omdat we het nodig hebben om het leven te zien als betekenisvol in plaats van als toevallig. Dit omvat, met de vervulling van onze heelmakende bedoeling, alle aspecten van onze levens, inclusief alle mensen met wie we partner zijn in de gezinsdynamiek die bij deze relaties hoort.
We kunnen gemakkelijker onze stiefkinderen omarmen als we naar hun aanwezigheid kijken vanuit een karmisch perspectief – waar hebben we hen eerder gekend, hoe hebben we hen gekend en welke rol spelen zij op ons helende pad, zowel voor onszelf als voor hen?

Over het leven staat niets vast en ook niet over hoe je leven kunt, en hoe meer we proberen ons aan te passen aan normen van ‘normaal’ zijn, hoe machtelozer we ons voelen omdat ‘normaal’ meestal een leven of een levensstijl beschrijft dat we niet hebben. (en veel mensen niet)
Wat we vandaag de dag in onze gezinnen doen is onszelf een kans geven ons opnieuw met onze zielengroep te verbinden en karma te helen, en te stoppen met het aanpassingsgedrag dat een bron is van drama en levenslange trauma’s.

Deze situatie omvat kinderen en partners waarmee we genezing zoeken evenals de lessen die we collectief oplossen.

Dus omarm jouw gezinssituatie, wat die ook is, en begrijp dat dit de reden is dat deze mensen in jouw leven zijn. Als je hun aanwezigheid kunt accepteren in de geest van onvoorwaardelijke liefde en een goddelijk doel, erken je het helingsproces voor iedereen.