Hoor je jezelf wel eens het volgende zeggen?:
“Het was heel vervelend wat hij zei. Maar ik begrijp het wel, hij zit niet zo lekker in zijn vel”.
“Tja, mijn moeder kon niet anders, ze heeft zelf ook geen liefde gekregen”.
Als je dit herkent, ga dan een stap verder en stel jezelf de vraag in hoeverre jouw begrip verhindert dat je je gevoel toelaat. Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen het begrip voor de ander en je eigen pijn en verdriet. Ze bestaan naast elkaar, het één sluit het ander niet uit. Jouw pijn, jouw gekwetstheid en jouw boosheid zijn net zo reëel en gerechtvaardigd als het onvermogen van de ander.
Natuurlijk is het fijn als je je kunt verplaatsen in de ander. En als je begrip hebt wanneer de ander misschien niet reageert zoals je had gehoopt. Ons begrip helpt ons om minder wrok te ervaren en vergevingsgezind te zijn, dit zijn mooie eigenschappen. Het wordt problematisch als je structureel de begripvolle partij bent en voorbij gaat aan je eigen behoeften.
Hartsverbinding
Je hooggevoeligheid stelt je in staat om op een dieper niveau de pijn en het onvermogen van anderen te voelen: de worsteling, de onmacht en het feit dat de ander echt zijn best doet. Je bent in staat om door gedrag heen te kijken en bent je bewust van de innerlijke kern van de ander. In gnosis wordt deze liefdevolle kern de godsvonk genoemd.
Deze mooie kern is bij velen bedekt door blokkades, ontstaan uit oude pijn en verdriet die niet zijn losgelaten. Deze blokkades maken het voor een ander lastig om contact te maken vanuit het hart. Intuïtief voel je aan dat de ander niets liever wil, maar je merkt dat het de ander niet lukt om zich daadwerkelijk met jou te verbinden.
Hoop op werkelijk contact
Je ervaart dat de ander snel boos is, de schuld stelselmatig bij jou legt of zich juist in zichzelf terug trekt. Zijn of haar goddelijke kern is op subtiel niveau voelbaar, je weet intuïtief dat de ander meer is dan hij of zij laat zien. Je blijft hopen op een werkelijk contact, een diepere verbinding. En daarmee maak je je eigen gevoelens ondergeschikt.
Je praat het gedrag van de ander goed door jezelf voor te houden dat hij het niet zo bedoelt. En dat klopt. Zijn goddelijke kern wil jou inderdaad niet kwetsen of teleurstellen. Maar daarmee hoeven we het gedrag van de ander niet te accepteren.
Van kind naar volwassene
Toch nemen we gedragingen van naasten op de koop toe of vergoelijken het zelfs. Zeker bij familie. Ik zie dit regelmatig terug in mijn praktijk. Mensen die van jongs af aan een moeizaam contact met hun ouders ervaren, hebben zich vaak het patroon eigen gemaakt om het gedrag van hun ouders te verklaren en hun eigen pijn weg te stoppen.
Het is zeker helend om als volwassene te begrijpen waar het gedrag van je ouder vandaan komt. Dat maakt je milder en helpt je om de schuld niet bij jezelf te leggen. Aan de andere kant is het minstens zo belangrijk om stil te staan bij wat hun gedrag met jou heeft gedaan, zowel als kind als volwassene. Het is tijd om eerlijk en liefdevol te zijn naar jezelf toe.
Werd jouw mening in je kindertijd weggewuifd en werden je grenzen overschreden? Waardoor je je er niet bewust van bent dat dit ook nu gebeurt, wellicht met anderen? Of is je begrip onbewust een excuus om je gevoelens niet te hoeven voelen?
Contact met jezelf
Het is menselijk om je af te wenden van pijnlijke gevoelens. Maar nu we als mensheid verder transformeren, wordt het toelaten van pijn en het stellen van grenzen steeds belangrijker.
Keer in jezelf en durf te voelen. Maak contact met de pijn in jou. Wat voelt voor jou niet prettig in het contact? Neemt de ander jouw grenzen niet serieus? Is de ander in staat naar je te luisteren en zich te verplaatsen in jouw behoeften?
Wellicht is de basis van dit thema ontstaan in je kindertijd. Hoe heb je je gevoeld als klein meisje of klein jongetje? Ervoer je eenzaamheid en werd je afgewezen? Had je te maken met geweld of andere traumatische ervaringen?
Ook al ben je volwassen, het kind in jou bestaat nog steeds. Door het kind in jou de ruimte te geven en er te laten zijn, het verdriet toe te laten en los te laten, maak je het mogelijk om dit deel van jezelf te helen en je plek in te nemen in de wereld.
Laat de last bij de ander
Het subtiel voelbare verdriet en onvermogen van de ander maakt het lastig om de last bij de ander te laten en onze grens aan te geven. Maar wanneer we de ander ‘sparen’, ontnemen we hem of haar de mogelijkheid om zich bewust te worden van weggestopte pijn en te groeien.
Of de ander hiervoor kiest is zijn of haar keuze. Wanneer je merkt dat de ander op de oude voet verder gaat, dwingt dit jou om hiernaar te kijken en je af te vragen hoe groot de liefde voor jezelf is. En of het wellicht tijd is om veranderingen aan te brengen in jullie contact. Mogelijk kom je tot de conclusie om het contact oppervlakkig te houden, elkaar minder te zien of het contact zelfs te verbreken.
Liefde voor jezelf
Je kunt de ander niet veranderen. Je kunt wel liefdevol naar jezelf zijn en voelen wat jij nodig hebt in relaties. Door daarnaar te handelen neem je de regie over je eigen leven.
Hiermee schep je ruimte voor liefde. De onvoorwaardelijke liefde die je hebt meegenomen vanuit de Bron, mag je nu voor jezelf gaan ervaren. Naarmate je vaker grenzen stelt en keuzes maakt die goed zijn voor jou, groeien je zelfrespect en de liefde voor jezelf. En zul je ervaren dat je relaties veranderen. In bestaande relaties die je hebt behouden zal er meer balans komen. En nieuwe mensen die je ontmoet bevinden zich in een vergelijkbare liefdevolle vibratie. Naarmate je zelfliefde groeit, groeit ook de liefde voor andere mensen.
Bewaar voor later op Pinterest:
Interessant artikel. Hooggevoelig worden steeds meer mensen, dat is de ontwaking die gaande is. Maar wat als je zo paranormaal bent dat je zelfs gevoelens oppakt van mensen ver van je weg? Elke dag mediteer ik op mijn middelpunt. Mijn aura om mij heen. Psychologisch weet en voel ik dat ik op de 1e plaats kom en dan een ander. Maar ik voel het gewoon, alles bijna. Zelfs in dromen ontmoet ik mensen voor hulp en troost. (Later hoor ik dan bv, ooh ik had het toen zo slecht, 1 jaar terug, precies, precies de datum, toen ik je zag in mijn droom met tranen en mijn arm om je sloeg, in mijn droom en ik trooste die persoon,. Zelfs iemand die mij zwaar benadeeld heeft. Okay vergeven maar niet vergeten zeg maar. Ken je dat liedje, op een onbewoond eiland? Daar zou ik willen zijn.
In een lezing over HSP hoorde ik pas geleden dat er een groot verschil is tussen Hooggevoeligheid en Hoogsensitiviteit. Hooggevoelig word je blijkbaar doordat je extra gevoelig bent geworden door bijv. je (getraumatiseerde) opvoeding. Als Hoog Sensitief Persoon word je geboren.
Dat vind ik nogal een wezenlijk verschil en ik merk dat dit in artikelen nogal eens door elkaar wordt gebruikt. Hartelijke groet…Hannah Jansen.
Hoi Hannah,
Goed dat je dit aankaart, ik kan me de verwarring voorstellen. Het is wel een vrij aardse, driedimensionale benadering. In mijn werk ontdekte ik dat dit op zielsniveau genuanceerder ligt, minder ‘vast’. Hoogsensitieve mensen worden vaak geboren in gezinnen waar het moeilijk is, om daar het bewustzijn te verhogen. Maar het gebeurt ook dat mensen vanwege trauma’s hun hoogsensitiviteit hebben moeten onderdrukken. De vraag is wat er in aanleg al aanwezig was.
Met het huidige ‘ontwaken’ komen deze begrippen in een ander perspectief te staan. Misschien zijn we over een bepaalde tijd allemaal hoogsensitief. Het is een boeiende tijd!
Naar mijn smaak zijn dat dezelfde dingen, hooggevoeligheid en hoogsensitiviteit. Maar goed, het is maar welke betekenis je er aan koppelt.
Als er omstandigheden zijn geweest waardoor je extra gevoelig bent gaan reageren, dan noem ik dat overgevoelig. Situaties in het heden kunnen dan die pijn uit het verleden triggeren waardoor je heftiger en emotioneler reageert dan wat voor jou wenselijk is. Aan die triggers kun je wel wat doen.
Als je spreekt over hooggevoeligheid of hoogsensitiviteit zie ik dat als een soort eigenschap/kwaliteit die je bij je geboorte al mee had ten einde die kwaliteit in te kunnen zetten voor een plan/doel wat je dat leven voor ogen had.
Ik zit hier middenin. De ander sparen. Het besef is er, ik voel het, wat het met mij doet, de onmacht, het loslaten van de ander. Ik doe het andersom zelf ook herken ik; niet altijd in staat om te luisteren naar de anders behoefte. Soms lukt het me al, soms niet. Dan trek ik me inderdaad terug. Biggelen de tranen over mijn wangen. Het is gedrag dat ik niet ken (want inderdaad kindtrauma, nooit meegekregen) en daardoor voelt het soms onbestemd, leeg. Maakt het me aan het twijfelen. Na het lezen zie ik in, dat ik simpelweg een nieuwe manier aan het leren ben. Een manier om mijn grenzen aan te geven, te leren handelen hoe ik liefdevol naar mezelf kan zijn. Voelen wat ik nodig heb in relaties.
Ik gun dit mijn partner ook en zie hem nog veelal de boel afdekken. Vind ik moeilijk, maakt me aan het twijfelen. Dit geeft me helderheid en handvaten om er met elkaar over te praten. Gelukkig kunnen we dat altijd. Dankjewel voor de verheldering en het inzicht. Je schrijft altijd zo fijn.
Dag Rianne,
Communiceren is inderdaad de sleutel. Wat fijn dat jullie samen kunnen praten, dat maakt al een groot verschil.
Dank aan jou voor je open reactie. Je bent op de goede weg!
Hartegroet,
Susanne
Mag ik wat vragen? Wat nou als je weet dat dit gebeurt, maar dat het gedrag in bepaalde situaties zo automatisch gaat, dat je je er pas veel later van bewust bent wat er (weer) is gebeurd? Het lijkt alsof een bijkomstigheid is dat de verbinding met het zelf (en de intuitie en innerlijke autoriteit) ook automatisch wordt uitgeschakeld waardoor er een blinde vlek ontstaat.
Wat kan je daar dan mee?
Dit soort artikelen helpen je om je bewust te worden van de patronen in het contact tussen jou en je omgeving. Bewustwording is in het algemeen een proces. Het gaat met vallen en opstaan. En zelfs als je weet wat er speelt realiseer je je achteraf toch vaak, dat je er weer ingetrapt bent. dat je weer je eigen gevoelens ondergeschikt gemaakt hebt aan wat je denkt dat de ander nodig heeft. Maar het gaat erom dat je stappen maakt in je ontwikkeling. Juist die blinde vlek die ontstaan is in je jeugd, door de langdurige ervaring met bepaalde mensen, maakt het moeilijk je bewust te worden van je eigen reacties. zeker op het moment dat het speelt. Maar het feit dat je het nu al achteraf realiseert, is al een belangrijke stap.
Dag Inge, de vraag die je stelt is zeer gerechtvaardigd en herkenbaar voor mezelf en vele anderen. De verbinding met het zelf is er op dat moment inderdasd niet. Het wordt geblokkeerd door een energie die eerder is ontstaan, vaak in de kindertijd. Als we een gelijksoortige situatie mee maken als vroeger, dan komt het gevoel dat verbonden is met deze energie naar boven: angst, onvermogen, boosheid etc.
Door het energetisch loslaten van deze blokkades handel je steeds meer vanuit het zelf.
Wat je zelf kunt doen is het volgende: word je bewust van de situaties waarin dit gebeurt, vaak is dit met dezelfde mensen of hetzelfde type mens. Voordat je deze persoon ontmoet of je je in deze situatie begeeft, loop je de ontmoeting in gedachten door. Je ziet voor je hoe deze idealiter verloopt en voelt vooral hoe het voor je voelt: dat je je vrij voelt om te praten, dat je handelt vanuit je zelf en dat het een ontmoeting is waarin ruimte is voor liefde, in de breedste zin van het woord. Vraag ook aan het universum om je hierbij te helpen.
Door dit energetisch voor te bereiden, is de kans groter dat het ook daadwerkelijk lukt.
Bovenstasnde is zeer benknopt, maar misschien geeft het je handvatten. Ik zal er eens een artikel over schrijven :).
Wat mij heeft geholpen, is een paar sessies werken met de verloren tweelinghelft. Ook niet meer automatisch medelijden met dakloze. En heb nu een Akija-hanger, die ook helpt om beter in m’n energie te blijven.