Er komt steeds meer aandacht voor ondergediagnostiseerd autisme bij vrouwen. Omdat autisme zich bij vrouwen anders uit dan bij mannen, wordt autisme bij vrouwen vaak niet opgemerkt. Dit leidt ertoe dat vrouwen vaak heel lang hebben getobd voordat ze wisten wat er aan de hand was met alle gevolgen van dien.
Mannelijke en vrouwelijke autistische kenmerken
Autisme ziet er bij mannen in veel maar niet alle gevallen anders uit dan bij vrouwen. Mannen met autisme zijn vaker de typische ‘savanten’ in die zin dat ze vaardigheden hebben die niet te verklaren zijn, zoals razendsnel ingewikkelde berekeningen uit hun hoofd kunnen uitvoeren.
Bij mannen met autisme is de ‘taligheid’ van de hersenen minder goed ontwikkeld, waardoor ze minder goed kunnen kaderen. Ze hebben minder van wat Martine Delfos het ‘socioschema’ noemt, iets wat vrouwen beter kunnen compenseren (of faken!!!). Doordat vrouwen zich door hun autisme heen toch meer onderdeel van een groter geheel voelen dan mannen, zal een vrouw zich eerder gevoeglijk opstellen wanneer ze een situatie niet begrijpt, terwijl een man eerder zal ‘flippen’ door controleverlies.
Mannelijk autisme gaat gepaard met een sterker sociaal tekortschieten dan bij vrouwen. Vrouwen met ASS kunnen puur op bluf of gekopieerde patronen sociaal heel capabel overkomen, terwijl ze dat eigenlijk niet zijn. Bij vrouwen bestaan problemen meer uit geen ‘echte’ contactuele vaardigheden hebben waardoor ze op zichzelf zijn aangewezen en vereenzamen. Dat klinkt tegenstrijdig, maar kletsen en relaties onderhouden zijn echt twee totaal verschillende dingen.
Mannen met ASS worden vaak meer sociaal op sleeptouw genomen door een partner, terwijl vrouwen met ASS het helemaal zelf moeten doen. Mannen hebben vaker dan vrouwen de eigenschap dat ze gezichtsuitdrukkingen niet begrijpen. Vrouwen lijken hier meer aangeboren vaardigheid in te hebben, of het gemakkelijker te kunnen leren.
Vrouwen met autisme en traditionele vrouwelijkheid
Hoewel vrouwen met autisme onmiskenbaar mannelijke eigenschappen hebben, zijn ze lang niet altijd de klassieke tomboy of het jongensmeisje. Ze kunnen zelfs zeer feminien zijn, met een duidelijke nerdy inslag. Vrouwen met autisme zijn autonomer dan vrouwen zonder autisme en hebben vaak niet de neiging om zich aan te passen aan hun omgeving om sociaal geaccepteerd te worden. Als ze het proberen, dan lukt dat toch niet goed. Ze ‘vallen door de mand’ omdat ze de sociale regels na-apen zonder ze te begrijpen. Ze zijn niet zo ontvankelijk voor de mores van de groep.
Als een meisje met ASS in een conservatief milieu opgroeit, kan ze de boodschap krijgen dat ze geen ‘goed meisje’ is. Ze heeft vaak jongensachtige interesses, weinig interesse in sociale contacten, is liever alleen en is erg gebeten op haar persoonlijke interesses. Een vrouw met ASS valt duidelijk niet binnen de traditionele opvatting van vrouwelijkheid zonder overigens een ‘manwijf’ te zijn. Voor mensen die hechten aan genderrollenpatronen is zo’n vrouw vaak unheimisch.
Vrouwen met ASS hebben voordat ze de diagnose kregen, vaak veel afwijzing te verduren gehad door beide geslachten. Daardoor hebben ze vaak een negatief zelfbeeld. Juist dan geeft de diagnose veel herkenning en rust.
Het belang van diagnosticeren
Omdat autisme onterecht nog vaak als een puur sociale handicap wordt gezien, wordt autisme vaak niet als indicatie gesteld als een vrouw extreem prikkelgevoelig is maar zich niet duidelijk autistisch gedraagt. Het diagnosticeren van autisme bij vrouwen is echt een vak apart als ze geen ‘klassieke’ asperger of savant volgens het boekje is. Gelukkig wordt het stellen van ASS-diagnoses bij vrouwen steeds meer een specialisme. Vrouwen zijn zo goed in staat om hun sociale tekortschieten te maskeren, dat zelfs een klinisch psycholoog daar niet altijd doorheen prikt.
Vaak valt er een enorme last van een vrouw af wanneer ze erachter komt dat ze ASS heeft. De diagnose leidt tot een mildere houding tegenover haarzelf en handvatten om beter met de wereld om te gaan. Omdat vrouwen meer dan mannen worden veroordeeld om hun gebrek aan sociale vaardigheden of hun onvermogen om ‘het lieve vrouwtje’ te spelen, is het belangrijk dat vrouwen met autisme heel goed begrijpen dat autisme een biologische gesteldheid is die invloed heeft op alle facetten van het leven: hormonaal, biochemisch, psychologisch, cognitief, mentaal, energetisch, spiritueel. Ze zijn echt anders.
Vaak komt met het aanvaarden van die realiteiten en het loslaten van maatschappelijke verwachtingen ruimte voor persoonlijke groei en uitrijping van de persoonlijkheid. Een vrouw met autisme kan een markante persoonlijkheid worden, een levenskunstenaar, een visionair juist doordat ze zich niet kán conformeren aan wat de maatschappij van meisjes verlangt.
Prikkelgevoeligheid
Vrouwen met autisme hebben meer last van hypergevoeligheid. Omdat vrouwen over het algemeen sensitiever zijn dan mannen, hebben vrouwen met ASS meer ‘prikkelbelasting’ dan hun mannelijke tegenhangers. Ze hebben vaak minder sterk de ‘autos’ die de omgeving het gevoel kan geven gewoon niet bestaan (of ze hebben het afgeleerd).
Ondanks hun afzondering krijgen vrouwen met ASS toch meer prikkels bewust binnen. Ze hebben vaak te kampen met burn-out of structurele overprikkeling. Ze heeft meer behoefte dan een man met ASS om alles even helemaal los te laten. Ze zal vaak de behoefte hebben om in deeltijd te werken en het moederschap kan problematisch zijn. Vaak kiezen ze ervoor om alleengaand te zijn om zichzelf de prikkels van een partner en een gezien te besparen.
Selectief mutisme en secundair reageren
Hoewel het bij beide geslachten voorkomt, hebben vrouwen vaker last van selectief mutisme: onder stress het vermogen om te praten kwijtraken. Het kan variëren van even niets te zeggen hebben tot volledig dichtklappen en bevriezen. Ik heb er zelf vaak last van dat, wanneer heel diep in gedachten ben of zeer sterk gefocust op een taak, het even duurt voordat ik ‘mijn stem weer heb gevonden’. Het overschakelen naar een andere modus duurt een paar seconden. Selectief mutisme kan ook betekenen dat je met heel zachte stem praat zonder dat iemand verlegen hoeft te zijn.
In onze extraverte maatschappij wordt selectief mutisme vaak aangezien voor verlegenheid of subassertiviteit. Het is echter niet hetzelfde. Vrouwen die niet weten dat ze ASS hebben, kunnen ten onrechte denken dat ze ‘verlegen’ zijn, ook omdat ze een hekel hebben aan mensenmassa’s. Verlegenheid heeft te maken met overanticiperen op het oordeel van een ander, een typisch empatentrekje waar vrouwen met autisme van nature vaak geen last van hebben, al kunnen ze het wel ontwikkelen vanuit een neiging om sociaal te compenseren.
Subassertiviteit is een gebrek aan assertiviteit. Geen nee durven zeggen, dingen over je kant laten gaan en woede inslikken zijn allemaal uitingen van subassertiviteit. Het zijn eigenschappen waar veel vrouwen mee worstelen als gevolg van de lange onderdrukking van vrouwen. Vrouwen met ASS staan vaak juist losser van de traditioneel vrouwelijke patronen dan veel andere vrouwen en hebben hier vaak minder moeite mee. Ook omdat ze vaak meer mannelijke eigenschappen hebben, hebben ze vaker lak aan de mening van een ander of stappen makkelijker over de drempel heen om je mond open te doen.
Vrouwen met ASS (mannen ook) hebben vaak een neiging tot secundair reageren: ze moeten eerst een indruk of emotie laten bezinken voor ze hem kunnen uiten of benoemen. Dat betekent dat de impact van een gebeurtenis altijd met vertraging komt en zeker in situaties waar vaak direct gehandeld moet worden, zoals op het werk, kan dat nadelig zijn. Besef dat je altijd de vrijheid hebt om ergens op terug te komen. Niet iedereen is ad rem en dat hoeft ook niet. Je kunt altijd met terugwerkende kracht je grenzen aangeven. Het is belangrijk te beseffen dat er een groot verschil zit tussen verlegenheid, subassertiviteit en secundair reageren.
Specifieke vrouwenproblemen bij autisme
Sociaal ‘papegaaien’ zonder interactie. Veel vrouwen met autisme apen omgangsvormen na zonder ze echt te begrijpen. Ze kunnen een spraakwaterval zijn en op het oog veel sociale contacten hebben, maar daarachter kan ze heel eenzaam zijn omdat ze wel sociale maar geen relationele vaardigheden heeft. Daar zit echt een heel groot verschil in.
Intimiteitsproblemen. Een vrouw met autisme kan overspoeld worden door de innigheid van het samen-zijn. Ze heeft het gevoel haar eigenheid te verliezen en kan er niet tegen als iemand ‘onder haar huid kruipt. Relaties en seksualiteit zijn vaak struikelblokken. Vaak is het niet eens dat ze het niet wil of niet kan, maar de voortdurende aanwezigheid van iemand anders trekt alle energie uit haar weg.
‘Maar je lijkt helemaal niet autistisch’. Vrouwen lopen vaak tegen onbegrip aan omdat ze zich niet klassiek autistisch gedragen. Men gaat er ten onrechte vanuit dat ze ‘licht autistisch’ zijn en hun autisme zich beperkt tot graag alleen zijn en een beetje geek-achtig zijn. Mensen zonder autisme zijn vaak blind voor hun contextblindheid of gaan ervan uit dat ze door hun hoge intelligentie wel met hun peer group kunnen meekomen. Wat op school en werk lang niet altijd het geval is. Oeverloze discussies en de angst zich kwetsbaar op te stellen door zo open te zijn over wat er niet goed gaat, maken dat vrouwen met ASS soms liever zwijgen over hun autisme.
Leeglopen op het moederschap. Vrouwen met ASS zijn niet zonder moederinstinct, maar ze vinden het gewoon waanzinnig zwaar om een kind op te voeden vanwege de niet aflatende aandacht die een kind nodig heeft. Het moederschap kan te zwaar zijn. Sommige vrouwen zien bewust af van het moederschap.
Doordat vrouwen met autisme minder snel in de contramine gaan wanneer ze een situatie niet begrijpen of met een persoonlijke trigger worden geconfronteerd, kan een vrouw met ASS heel lang weten te verbergen dat ze iets niet kan. Ze kunnen verbazingwekkend ver komen met een groot hiaat in hun ontwikkeling.
Vier je creativiteit!
When you are born in a world you don’t fit in, it’s because you’re meant to create a new one
Wat hebben de personages Aughra uit de film The Dark Crystal, Euny uit het kinderboek Juniper en Hermelien Griffel uit de Harry Potter-reeks met elkaar gemeen? Ze zijn bereid om compromisloos te volgen wat hun innerlijk van hun vraagt. Ze zijn in staat de behoeften van hun geest boven de eisen van de maatschappij te stellen. En daarmee geven ze, elk op hun eigen manier, een heel bijzondere wending aan het verhaal. En: ze vertonen alle drie asperger-trekjes. Ze zijn niet-conformistisch vrouwelijk. Ze tonen grote moed, grote intuïtie en grote intelligentie. Ze zijn soms onaangepast, niet altijd prettig in de omgang, onconventioneel en ze doen iets bijzonders. Ze staan op het keerpunt van grote wendingen in de wereld. En ze deinzen er niet voor terug om die taak op zich te nemen.
Vrouwen met asperger hebben een taak te vervullen in deze wereld. Ze bezitten bijzondere kwaliteiten en eigenschappen die de wereld nodig heeft. Ze staan voor de uitdaging om hun gevoeligheid te integreren en hun hypergevoeligheid te transformeren in een sensitiviteit die bijzondere dingen mogelijk maakt.
Autisme trigger-alert bij meisjesbaby’s en jonge meisjes
- Mijdt oogcontact
- Verstijft bij aanraking
- Huilbaby
- Buikklachten/krampjes/voedselovergevoeligheden
- ‘klapt in’ onder teveel prikkels maar kan ook overreageren bij overprikkeling
- Het kind is extreem moe of nukkig na sociale uitjes
- Het kind neemt dingen letterlijk
- Fantasiespel heeft vaak een dwangmatig karakter. Het kind speelt geen situaties uit het dagelijks leven na, maar scenario’s uit het eigen hoofd, het kind beeldt angsten of zorgen uit
- In sociale contacten ‘hobbelt het achter andere kinderen aan’ zonder met eigen inbreng te komen
- Het kind probeert dwangmatig het speelkameraadje naar de eigen interesses te sturen
- ‘Uitchecken’ wanneer het met een vriendje/vriendinnetje speelt. Op een botte manier het contact proberen te beëindigen
- Angsten en dwanghandelingen
- Een fase in een dwangmatig patroon, spel, gedachten, obsessie of angst zitten. Alle kinderen hebben zo hun fases, maar bij autisme gaat dat net een beetje heftiger
- Heftig reageren op plotselinge uitbarstingen van lawaai, emotie, gelach, daarvan weglopen, oren bedekken, in elkaar krimpen
- Slechter in haar vel zitten bij langdurige spanningen van een huisgenoot of de leraar
- Als het kind wat ouder is, langdurig en zeer geconcentreerd met een werkje of project bezig zijn. Met veel creativiteit en eigen inbreng nieuwe dingen doen. De lat hoog leggen ten opzichte van leeftijdsgenoten
- Het ‘onzichtbare kind’: geen ogenschijnlijke problemen, geen/weinig vriendjes, emotioneel vlak, acceptabele schoolprestaties, kan ‘flets’ overkomen, reageert soms bizar. Er zijn op het oog geen problemen en toch is er iets raars aan.
Autismetriggers bij volwassen vrouwen
- Geen of zeer korte relaties
- Kan emotioneel dichtklappen bij toenadering
- Kan in een relatie tijdelijk niet benaderbaar zijn als gevolg van overprikkeling
- Zeer toegewijd op het werk, maar soms net niet goed genoeg
- Loopt op het werk op haar tenen om onzichtbare tekortkomingen te verbergen
- Benadert problemen op een ‘mannelijke’ manier
- Probeert bij emoties van andere mensen te ‘fixen’ zoals een man in plaats van empatisch/troostend te reageren
- Pragmatisch boven alles
- Overgestructureerde controlefreak, kan niets uit handen geven
- Vertoont geen ontvankelijkheid of sensuele vrouwelijkheid
- Probeert zich op alle mogelijke manieren uit sociale situaties te wurmen
- Heeft enorm veel last van omgevingsgeluid
- Chronische depressie
- Aseksueel/(tijdelijk) geen zin in seks/kan seks niet integreren in haar leven/ ervaart wel lustgevoelens maar kan er geen uiting aan geven
- Vertelt soms niets over haar privéleven (omdat dat een chaos is)
- Scheef competentieprofiel: kan zowel briljant als volkomen onthand zijn
- Emotioneel onderkoeld, ‘ice queen’. Kan een ‘bitch’ lijken hoewel ze niemand onderuit haalt.
- Het leven voelt altijd net te zwaar
- Het gevoel een ‘rare vrouw’ te zijn
- is in staat om helemaal autonoom een vervullend leven te leiden dat in het teken staat van zelfontwikkeling (als ze grip op haar autisme heeft)
Veel van deze punten komen overeen met hoogsensitiviteit in het algemeen, maar autisme heeft net een paar eigenheden.
Goe. Om. Gaan. Met. Autisme. In. Velle. Relatie. Leef. Ik. Met. Autishme. En. Ik. Zelf. Die. In. Een. Ruzie. Gevig. Kan. Reageren. Zijn. Er. Daar. Mensen. Voor. Die. Dit. Of. Begleiding. Die. Mij. Leren. Om. Gaan. Met. Autishme groztjes. Yana
Beste Merel,
Dank je wel voor je openheid en helderheid. Ook ik ben een vrouw met Asperger en ben blij met mijn diagnose, ik ben mezelf beter gaan begrijpen maar verzwijg het bewust. Eén van de redenen is dat veel mensen denken dat ik geen (echte) autist kan zijn omdat ik door mijn intelligentie diverse tekortkomingen weet te compenseren. Daarmee voelt het voor mij alsof ze een deel van mijn zijn bagatelliseren/ontkennen.
De tweede reden is de onwetendheid van veel mensen, ASS krijg je niet door een moeilijke jeugd of bv inentingen; je wordt er wel/niet mee geboren. Aangezien alles gepaard gaat met een tegenhanger, brengen mijn beperkingen ook talenten met zich mee.
Ik voel mij niet in een hokje gestopt omdat ik mezelf niet in hokjes stop en probeer niet te laten stoppen. Ik vind mezelf goed zoals ik ben en wil helemaal niet ‘genezen’, dan zou ik mezelf niet meer zijn. Wel zou de ‘buitenwereld’ het een stuk makkelijker voor mij maken als ze artikelen zoals deze zouden lezen (en serieus nemen)!
Hartelijke groet,
Sascha
Heb vaak het gevoel dat ik ook “autistisch” reageer of “autistisch” met bepaalde situaties omga. En de gave van “het zien” passen meer bij een HSP-er die ik zeker ook ben. Steeds vaker denk ik: zijn autisten niet gewoon allemaal overgevoelige mensen met speciale vaardigheden? En waarom moet dat allemaal in een hokje en apart gezet worden? Het label “speciaal” wordt in deze maatschappij vaak gebruikt om eigenlijk te zeggen dat je een artikel met een deukje bent. Minder en niet gangbaar…
Steeds meer geniet ik van mijn speciale vaardigheden en heb ik er lak aan of het wel of geen autisme is. Ik ben zoals ik ben en de mensen die me niet kunnen accepteren of waarvoor ik “teveel” ben, die kan ik missen als kiespijn.
Ik kom steeds vaker in aanraking met gelijkgestemden en laten we ophouden met alle labeltjes maar elkaar accepteren en respecteren om wie we zijn en de talenten die we hebben.
Overgevoelig.
Afsluiten voor negatieve gebeurtenissen vroege jeugd en jezelf niet kunnen, mogen zijn. Verwaarlozing en dus weinig sturing. Ook emotionele verwaarlozing. Klappen krijgen. Gevoels arm gemaakt worden.
Buiten gesloten worden als peuter, kleuter. afgestompt raken.
Geen verwerking buitenaf door niet gezien en gehoord te worden, begrepen worden. door je omgeving.school. kinderen om je heen. Alleen staan.
Het zelf maar allemaal uitzoeken als klein kind.
En teveel wisselingen. Verhuizing. Scheiding. En andere omgeving. School. Gemis en verdriet van 1 ouder. Depressieve moeder. Dominante broer. Enz. Gepest worden.mishandeling.
Meer in jezelf keren.
Niet meer goed kunnen leren.
Eenzaam voelen.
Open staan, hoog gevoelig. Teveel prikkels negative gebeurtenissen.
Maakt dat, dat je Autistisch genoemd wordt?
Ik denk dat het een hokje is!
Autisme = een manier van zelfbehoud. Zelfbescherming.
Hooggevoeligheid. Omgevingsfactoren jonge jeugd jaren.
En waarschijnlijk toch al hoog sensitief zijn van geboorte!
Hokjes denken geeft ons een schijn veiligheid.
Het geeft enigsinds een beeld van hoe je bent.
In deze gecontroleerde big brother buiten wereld!
Maar het zegt niets over wie wij innerlijk zijn!
In elkaar zitten!
En als we alle blokade,s in onszelf gaan oplossen.
Worden we geneeslijk!
Spiritueel gezien!
Ik pas niet in die buiten wereld! Het is mij Veelste hard!
Gestresst! En prestatie gericht! Competitie gericht!
Status gericht. Denken niet voelen! Enz.
Laat mij dan maar een Autist zijn!
Wat ik niet ben!
Ik herken mij helemaal in jouw verhaal. Bijzonder. Vraag me ook altijd af, ben
ik een autist of heeft mijn jeugd er toe geleid dat ik nu ben wie ik ben…
Marleen, ik herken de twijfel over autisme, of het niet is ontstaan door de moeilijkheden in je jeugd. Ik heb zelf ook de diagnose autisme, pas 2 jaar, ( vrouw 57 jaar), ik heb er zelf ook enorm mee geworsteld of het kwam door de oorzaken uit mijn jeugd. Ik wilde bewijzen dat ik wel zou kunnen genezen van autisme. Ik heb heel lang mijn autisme gewoon ontkend, terwijl ik eigenlijk wel wist dat ik het echt had, ik wilde het beslist niet hebben en gaf het een grote schop. Na heel veel uitzoeken en verwerken van zaken uit mijn verleden en het toepassen van instrumenten voor het autisme, dat gaf me zoveel lucht in mijn hoofd en systeem, er veranderde echt iets in mijn hoofd, ik kreeg weer meer overzicht. Pas daarna ben ik gaan begrijpen dat autisme echt niet komt door jeugdproblemen, maar dat het echt een fundamenteel ander iets is.
Je kunt er, door er goed mee om te gaan wel goed mee leven, vind ik zelf, en ik ben zelfs hier en daar wat autistische trekje aan het afschaven door er hard aan te werken en er heel goed mee om te gaan, zodat mijn systeem zoveel mogelijk rust krijgt en zo weinig mogelijk stress of spanning, maar echt genezen daar geloof “zelfs”ik niet meer in.
Beste Merel,
Dank je voor dit verhelderende artikel. Ook voor een gevoelige man staan hier herkenbare zaken in. Voor sommige mensen is de herkenning mogelijk een opluchting. Zelf heb ik moeite met een wel of niet label mbt autisme en het idee dat je dit hebt voor de rest van je leven. Veel mensen die ik spreek delen dit. Heb jij hier een visie over? Kunnen autistische kenmerken ook weer afnemen bv tijdens een transformatieproces?
En weer is daar die twijfel: ik herken best een hoop dingen hierboven, vooral op het vlak van het ‘sociale’, maar tegelijk heb ik ook momenten waarop alles gewoon gladjes verloopt, zonder moeite. En als ik mezelf daarbij ook nog vermanend toespreek “overdrijf je nou niet een beetje” en alle vermoedens wat afzwak, kijkend naar de dingen die wel normaal gaan, kom ik tot de conclusie dat ik het zelf niet weet.. Dan blijf ik steken met mijn gevoelens van tekortschieten op een aantal vlakken en mezelf anders voelen, maar daarbij ook blij met mezelf voelen en mezelf geaccepteerd hebbend, gewoon zoals ik ben en zoals ik me steeds voel (op dit moment is dat nogal moe en permanent -meer dan goed voor me is- in een vechtmodus).
Hallo Hermelien, sinds er bij mijn zoon ADD is geconstateerd, herken ik bij mijzelf een heleboel symptomen. Daar heb ik 50 jaar lang op mijn manier mee ‘gedeald’ – deze manier van zijn heeft mij een heleboel moois gebracht maar ook een ingebakken onzekerheid. Ik kan nu met veel meer mildheid kijken naar dat waar ik voor mijn gevoel in tekortschiet. En ik hoef niet meer alles te kunnen en willen (van mijzelf!) omdat ik denk dat de maatschappij dat van mij verwacht. Dát geeft mij nog meer de ruimte om mijzelf te zijn.
Ja, eindelijk herkenning.
Er is zoveel op mij van toepassing en ik ken ook velen die dit ook ervaren .
en ik begrijp ze zoooo goed
mijnZIJN is er en ik leer er iedere dag mee te LEVEN. Het is mijn leven .uit
heel veel dank ,in liefde Leny
Wake up call…
Wakker worden in een wereld gecreëerd door de keurmeesters van het “grijze gros”….die bepalen hoe en waar de rasstandaard van de mens aan hoort te voldoen om het spelletje dat leben heet in al zijn gezapigheid vast te leggen.
Dat grijze gros vibreert op oude trillingen die angst in zich dragen om alles en iedereen die vanuit hun zintuiglijke ogen anders zijn…mee te sleuren in hun sprookjeswereld van drama!
Van labels, onbegrijpelijke afkortingen van diagnoses…en die voor ons bepalen of we geneesbaar of ongeneesbaar zijn.
En wanneer we ons “onthuis” voelen in die grijze wereld…geen aansluiting vinden in die wereld…dan worden we verstoten…vol gespiegelde angst voorzien van diagnoses, medicaties en ellen lange psychologische gesprekken die ons verder weg voeren dan ooit te voren.
Ach ja…vergeet je uniek zijn…nu horen we tenminste ergens bij (toevoeging)…en leven we verder in het drama toneelstuk van de vastgelegde rasstandaard…en wordt ons compleet zijn op gevuld met een gedachte van iets te missen…wat in feite de toevoegingen zijn waarmee dat grijze volk hun eigen leven huizen hoog mee heeft opgevuld!
Grijze mensjes blijven toevoegen om te zijn…vooral drama en beter weten voor…
Missen wij “iets”? Nee…we sijn compleet…zonder toevoeging van onnodige schadelijke drama emoties die eeuwenlang van generatie op generatie blijven sudderen. Schadelijke onnodige toevoegingen die gereflecteerd worden in ons langer houdbare voedsel…controleerbaar zijn!!!
Het allermooiste…wij weten wie we zijn…wat onze passies zijn…wanneer we ons terug dienen te trekken…de soms harde waarheid te spreken in dramatische en vol zelfbeklag situaties van onze gedachte Übermensch…die eindeloos in dat cirkeltje blijft roeren.
Een compleet mens zijn…zonder poespas…en vanaf het moment dat we ons overgeven aan de waarheid buiten ons zelf…worden we een emotioneel kernafval vat, waar we totaal geen weet van hebben hoe er mee om te gaan…we gaan dragen voor anderen met veel te veel…wij hebben tenslotte de ruimte!
Hoe kun je ongeneesbaar zijn wanneer je bent die je bent!
Voorbij de diagnose die een ander jou doet geloven…voorbij het zijn van die ander…die zelf geworden is…door te geloven in anderen.
Wij denken te missen wat de anderen hebben toegevoegd!
En ipv dat wij onze leegte gaan opvullen met de toevoeging van hun diagnose…draaien wij de rollen om en schenken hun de diagnose van veel te veel…vanuit onze innerlijke waarheid…het geloof “in” ons zelf.
Wij vertellen uit oprechte liefde…voel geen angst…laat vrij…het is geneesbaar.
Het keurmerkje autist te zijn…een artiest te zijn…we hebben alles dat nodig is om het leven te zijn dat we zijn! De androgene mens…de samenwerking tussen het innerlijk man en vrouw zijn.
Compleetheid zijn met dat wat is.
De “normale” mens heeft zoveel toevoegingen nodig om te zijn…labels, diploma’s, geld…uitbundige vormen van materialisme om het zelf te ontwijken en daarin alles beter te weten voor…
Wij weten…de weg voorbereiden…en in onacceptatie van die we zijn verlaten wij ons pad en ipv uniek te blijven vervolgen we de illusie van dat eeuwenoude en hardnekkige pad van toen.
Wij zijn de vrijheid…we weten wie we zijn…en we ontdekken elkaar steeds meer in grotere getalen…we zijn met velen!!!
Accepteren te zijn die we zijn en daar een genoeg aan genoegen mee te creëren…als spiegelbeeld voor onze medemens dat nooit genoeg heeft om te zijn…zelfs met al hun toevoegingen.
Autisme is geen ongeneesbare ziekte…het is een unieke “zijnsvorm” van een aardig bewust mensje. We durven aan te geven dat we denken iets te missen…daar waar anderen angstvallig zwijgen.
Leef het leven dat je bent…we zijn uniek…allesbehalve ziek!!!
Hallo Lynn, FANTASTISCH! jouw reactie en verhaal! Ik kan alleen maar JA-knikken! Zo is het!
We worden beoordeeld, veroordeeld en daarmee gekaderd, in een wereld van de massa! We zijn uniek en dat is de bedoeling!
Wij mensen worden dom en on-wetend gehouden en daarmee vanuit ANGST, MACHT en MANIPULATIE het zwijgen opgelegd.
We leren zwijgen ipv spreken, volgen ipv leiden, leren ipv WETEN, gaspedaal ipv rust/stilte en zoveel meer…
Het is eenvoudiger om de “schuld” en oorzaak bij de individuele mens neer te leggen dan toe te geven dat “het systeem” niet deugt!
Een prachtige reactie Lynn!
ik ben 20 jaar oud.
tot nu toe heb ik alleen basis testen voor autisme gedaan. bij verschillende testen zeggen ze dat er niks met me aan de hand is terwijl ik zeker ervan ben dat er iets zit.
maar in dit artikel staat een zin die ik al gebruik sinds ik twaalf jaar oud ben.
(het is we anders geschreven maar het is eigenlijk hetzelfde)
Ik kopieer mijn omgeving, ik ben het spiegelbeeld van mijn omgeving. sociaal gezien ken ik heel veel mensen en spreek ik ze op sociale bijeenkomsten. maar daar buiten spreek ik ze amper of niet. vaak spreek ik ze een tijd heel veel en dan verdwijnt mijn (intresse?) en kan ik echt nog moeilijk met ze praten. vaak ook na die sociale bijeenkomsten ben ik een paar dagen niet helemaal mezelf en kan ik aanraking en praten met mensen vrij slecht hebben
verder staat er ook superveel in wat ik (en de mensen naast mij die meelezen) heel erg herkennen.
verder ben ik niet echt heel erg bekent met dit soort site’s maar ik vond het wel heel fijn om dit te lezen
de herkenningspunten zorgen voor een lichte rust waardoor ik het idee heb dat ik niet verkeerde informatie in mijn hoofd gehad heb
Ik heb al jaren het vermoeden dat mijn dochter, nu 37
jaar het ook heeft. Dit lezend lijkt het wel alsof zij beschreven wordt. Ik kan er niet met haar over praten. Ik probeer gewoon maar alles te accepteren en haar te prijzen. Want zo doet zo haar best en loopt altijd maar op haar tenen. Initiatief van contact komt nooit van haar. Nu weet ik dat ze dat niet kan. Blij met dit artikel
Heel herkenbaar. ik kreeg zelf mijn diagnose een aantal maanden geleden op 55 jarige leeftijd. Dit na jarenlang worstelen met mezelf en de wereld. Steeds vroeg ik me af wat er toch met me aan de hand was. Waarom was ik zo anders? Waarom kostte “het leven” mij zoveel moeite? De diagnose is ergens een opluchting. “Zie je wel” er is echt wel iets “mis” met mij. Maar langs de andere kant weet ik nu dat er geen “genezing” mogelijk is. Vroeger dacht ik altijd dat ik nog meer mijn best moest doen om oplossingen te vinden voor mijn problemen, dan zou alles uiteindelijk in orde komen. Sinds kort werk ik ook niet meer. Zoeken naar zinvolle dagbesteding vindt ik heel moeilijk. Een therapeut of hulpverlener vinden die ervaring heeft met vrouwen met autisme is al helemaal niet simpel.
u schrijft precies zoals ik het ook beleef. Het ergste is nog….er is geen genezing. Vraag me wel vaak af of het erger wordt naarmate je ouder wordt. Lijkt er namelijk wel op
hoi, ik heb wel een hulpverlener gehad en hij heeft mij geleerd dat ik het kan accepteren en leren anticiperen, dus grenzen proberen aan te geven als je dat durft. Ik ben ook pas heel laat gediagnostiseerd. Ik ben er zelf eigenlijk achtergekomen, want ik zag dat borderline niet klopt.
Alles valt nu op zijn plek, ieder mens heeft wel zijn eigenaardigheden. Ik moet ook andere mensen respecteren, net zoals ze mij maar moeten respecteren. Mijn begeleider wees me ook nog op de positieve punten: de eerlijkheid en de humor van mensen met autisme. Sluit je niet af van anderen, durf anders te zijn. Naarmate je ouder wordt durf ik steeds meer mezelf te zijn en mezelf te accepteren hoe ik ben.
Wat een verhelderend stuk. Hoewel ik niet van labeltjes houd, toch uit nieuwsgierigheid gelezen. Behalve het punt relaties en vriendschappen (ben jarenlang getrouwd en heb enkele zeer oude vriendschappen) gaat dit helemaal over mij. Thx.
Goed beschreven, hopelijk leren mensen er iets van. Mijn beste vriendin heeft asperger, en mensen roepen dan al snel: "is asperger geen manending?"
Bij vrouwen komt autisme net zo vaak voor als bij mannen, alleen zijn vrouwen zich er niet van bewust vanwege de late (of helemaal geen) diagnose…
Ook had ik ooit een 'vriendschappelijke date' met een meisje met overduidelijke asperger-kenmerken. Toen ik haar over mijn asperger vertelde en zei dat ik veel van mezelf in haar herkende, zei ze: "ik kan geen asperger hebben, dat is toch alleen voor mannen?"
Zelf ben ik een jongen/man van 22 met asperger, en het grappige is: veel van mijn kenmerken passen eerder in dit artikel dan in een 'cliché-hokje'. Ik herken me vaak meer in vrouwen met asperger (of waarbij ik asperger vermoed) dan in mannen met asperger. Ik ben sowieso geen traditionele macho-man en pas totaal niet in het mannelijke rolpatroon, dus dat verklaart misschien iets.
Gelezen met tranen in mijn ogen, als moeder van twee jongens met ASS roep ik dat het vooral van vaderskant komt. Ik weet nu wel beter
Wauw Merel,
Dankjewel voor dit artikel! Alsof je over mij schrijft. Ik heb het zelf nooit zo duidelijk kunnen uitleggen. Zo treffend.
Ik ga het nu ook groots aanpakken na mijn tweede burnout. Wat nuttigs doen met alle kennis die ik heb opgedaan mijn leven lang.
Nogmaals bedankt!
Mvg Frieda
Dit verhaal gaat over mij. Ik ben 57 jaar en mijn diagnose was/is Borderline. Sinds kort ben ik er achter gekomen dat ik in het Autisme spectrum zit. Het voelt voor mij als "thuiskomen". Puzzelstukjes vallen op hun plek.
IK ben niet gek, ik ben gewoon anders.
Anna
Inderdaad heb ik dat ook meerdere diagnoses..
Maar nooit wat mee gekund sinds dit dus…. van eindelijk dus dat
Een interessant stuk. Ik herken het nodige en ook kan ik op een lijst van negatieve en positieve eigenschappen bij ADD opvallend genoeg alle positieve eigenschappen aankruisen. Ik voel me geen hsp, autist of ADD'er en ik heb niet de behoefte om mezelf te labelen of in een hokje te plaatsen. Rationeel begrijp ik wel dat veel mensen dat nodig kunnen hebben, maar gevoelsmatig verwonder ik me daarover.
Het is inderdaad heel lastig te diagnosticeren. Ik heb het vermoeden dat ik autisme heb maar krijg de diagnose niet omdat ik niet slecht scoor op alle drie "poten" ondanks dat ik op sociale vaardigheden nog lager scoor dan gemiddeld bij autisme. Ook heb ik moeite met het sluiten van vriendschappen, altijd problemen op het werk die ik niet begrijp. Weet jij iemand die is gespecialiseerd in het diagnosticeren van vrouwen, ook al ze al wat ouder zijn?
http://Www.anneliesspek.nl
En ga vooral op je eigen gevoel af. Ook als je niet binnen de diagnostische criteria van het autisme spectrum valt kun je tegen dingen aan lopen. Als jij sterk het gevoel hebt dat je autistische trekken hebt kan ik mijn boek anders kijken naar autisme aanraden of aspergirls van Rudi Simone. Zij heeft zelf asperger en schrijft uit ervaring over vrouwelijk autisme
90% van die tekst gaat gewoon over mij.
Alleen dat stukje over relaties/intimiteit klopt niet, maar verder dus vrijwel alles.
Vooral ook dat stukje over het secundair reageren…
Toevallig gistermiddag nog ervaren en zelfs benoemd…
Maar nog veel meer citaten omschrijven precies hoe het ook in míjn hoofd werkt, inclusief dat mannelijke. Voel me geen vrouw, maar ook absoluut géén man… Androgyn dus…
Toch vraag ik mezelf vaak af hoe het kan dat je jezelf zó ontzettend kan herkennen, alsof iemand het over míj geschreven heeft!
Dit verhaal is gewoon op mijn leven gebaseerd… Eng gewoon!!
Precies. Androgyn. Zo ervaar ik mezelf ook.
Alles herkenbaar, hoe kan dit??
ik herken het wel deels. maar wat is het verschil tussen een vrouw met alleen autisme, en een vrouw met en ASS & HSP ? (dat ben ik namelijk; en ik zie er geen info over op internet)
Autisme is een vorm van HSP. Je zou autisme de yangvorm van HSP kunnen noemen en empaten de yinvorm. Je hoort er ook niets over vandaar dat ik het benoem. Er staat en artikel van mij over yin en yang HSP op de site.