Ons gevoel voor eigenwaarde ligt ten grondslag aan bijna alles wat gebeurt in ons leven. Het beïnvloedt de manier waarop we naar anderen en naar onszelf kijken, de manier waarop we ons verstoppen voor het leven of er juist in mee gaan en de manier waarop we onze onevenredige zwakke of dominerende kracht op anderen projecteren. In de naam van ‘ons waardig voelen’ zullen we vaak onze eigen waarden en onszelf verraden. Het kwijtraken van ons gevoel van ‘ergens bij horen’ voelt simpelweg te riskant vergeleken met luisteren naar dingen die we al weten.
1- Wanneer de buitenwereld het kompas wordt voor je gevoel van eigenwaarde
Complimenten en aandacht van buitenaf dienen als compensatie voor ons gevoel van eigenwaarde. De meeste momenten waarin je je waardig voelt, worden beïnvloed van buitenaf, van andermans lovende woorden in plaats van een diep begrip voor je eigen waarde. Als we echter buiten onszelf zoeken naar waarde, verraden we onszelf en betalen we de hoge prijs die middelmatigheid heet. We worden continue uitgedaagd te kiezen tussen onze innerlijke kracht en de invloed van de buitenwereld om onze eigenwaarde te creëren. Zelf-respect, zelf-liefde en geloof in onze goede kwaliteiten moeten het opnemen tegen gevoelens van sociale angst en schaamte, de angst voor isolatie en de uiting van onderdrukte woede. Ons gevoel van ‘erbij te willen horen’ is de krachtigste trigger en voedende kracht achter onze neiging toe te geven aan deze druk.
Het leven brengt ons bergen met succes, maar kent ook dieptepunten. Tijdens deze dieptepunten krijgen we te maken met verlegenheid, buitensluiting, schaamte en schuld. Hoe kunnen we ons gevoel van waarde behouden in moeilijke tijden? Vooral als we schaamte en schuld voelen lijkt het onmogelijk om onszelf de kans te geven overnieuw te beginnen.
Schaamte en schuld zorgen voor zelfbestraffing en creëren vaak een neerwaartse spiraal, waarin wij de verkeerde weg naar geluk en een gezonde eigenwaarde bewandelen. Een ietwat extreem voorbeeld is de strijd van veroordeelde criminelen. Zodra een persoon een bepaalde regel heeft overtreden, veranderd ons beeld van deze persoon. Hij wordt aan de kant gezet, de ‘donkere’ ofwel slechte kant, zelfs als het een eenmalige misstap was. Hij is nu voor het leven getekend door de ‘slechte’ keuze die hij maakte. Vanaf dit punt zijn de mogelijkheden om weer ‘normaal’ te worden beperkt.
Maar hetzelfde geldt voor ons. Als we falen, of anderen zien falen, wordt er een muur opgeworpen en dit maakt het nog moeilijker om terug te keren. We vechten niet alleen om onszelf te kunnen vergeven, maar we vechten ook om ons aan de goedheid te herinneren die diep onder ons falen begraven ligt. Maar ongeacht ons falen is het ons geboorterecht hier op Aarde te zijn, zelfs al we verstoten worden door delen van de maatschappij doordat we hun normen, waarden en regels hebben gebroken.
2- Zeg me wie ik zou moet zijn om waardig te zijn
Ons gevoel van eigenwaarde wordt verloren in onze kindertijd, door ervaringen welke voelden als een afwijzing van wie we werkelijk waren. Het was vooral pijnlijk toen we vergeleken werden met anderen, waarna bleek dat we niet goed genoeg waren. Het resultaat: een innerlijke strijd die de uiting is van onze gevoelens van onwaardigheid. Dit beeld wordt geprojecteerd op onze persoonlijkheid.
Op de weg naar het vinden van een echt gevoel van waarde, mogen er geen principes of andere ideologieën bestaan. Dit zal enkel ons begrip van dit complexe thema bemoeilijken. Wat we wel nodig hebben, is een diep begrip van de mensheid en hoe dit beeld wat wij van de mensheid hebben vervormd is geworden. Het is echter moeilijk zo’n diep begrip voor de mensheid te bereiken.
3- Echte waarde wordt gevonden in de eenvoud
Echte waarde gaat in essentie over het onszelf toestaan ergens bij te horen wat groter is en niet wordt beperkt door de waarden die familie, cultuur of religie ons opleggen. Zodra we waarde baseren op ‘exclusiviteit’, kan het niet reëel meer zijn. Zodra we inferieur of superieur zijn, kan er geen echt gevoel van waarde bestaan. Daarom gaat het om de eenvoud en niet om het ‘speciaal zijn’. Ironisch genoeg is het onze wens om ‘speciaal’ te zijn en dit is wat ons in de weg staat om ons waardig te voelen.
Het is interessant te weten dat de ‘IK’ in ons erg simpel is. Volgens onze sociale normen is eenvoud een veroordeelde en een te vermijden eigenschap. In onze eindeloze pogingen om ‘iemand te worden’ om opgemerkt te worden, creëren we ons gevoel van ‘niet genoeg zijn’. In plaats van onszelf te zijn, leren we braaf en moreel te handelen. We nemen de waarden die anderen hebben gecreëerd over en kijken niet naar de waarden die wijzelf hebben geleerd. We leren de nadruk te leggen op ons lichaam en uiterlijk, terwijl we onze essentie verwaarlozen. Door voor deze aanpak in het leven te kiezen, proberen we macht uit te oefenen over de mensen en de wereld om ons heen. Dit kan verschillende vormen aannemen en zal onze kijk op de realiteit vertekenen, waardoor we denken dat we de controle hebben.
4 – Je eigen tempo weer vinden
Een echt gevoel van eigenwaarde merken we als we aanwezig zijn in het ‘nu’. Dit betekent dat we onszelf moeten toestaan op ons eigen tempo te gaan, ook al zijn we gewend dat anderen ons tempo voor ons bepalen. We bewegen ons vooral voort op het tempo van anderen, waardoor we het contact met ons eigen tempo verloren zijn. Dit ‘over onszelf beschikken’ vergt tijd en oefening. Onszelf herinneren dat we grenzen en natuurlijke behoeften hebben zijn belangrijke pijlers in dit proces.
5 – Verdieping van ons begrip voor eenvoud
Op het pad naar het verkrijgen van een echte gevoel van eigenwaarde moeten we ook leren bescheiden te zijn. Het soort bescheidenheid dat ons mens-zijn aanvaard en ruimte laat voor twijfels en falen, maar ook voor momenten van verhevenheid. Het soort bescheidenheid dat onze donkere kant ziet als een deel van de confrontatie met de gecompliceerdheid van het leven. Een bescheidenheid die de beperkingen van ons lichaam en geest accepteert.
En wat hebben we het meest van alles nodig? Geduld.
Hoe zit het met jouw gevoel van eigenwaarde? Deel jouw mening hieronder met ons!
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
John, jij ziet het wel goed hoe het leven is….. en zo grappig vol met humor!!!!
eigenwaarde eigen waarde eigen
het is van je eigen
het is van waarde
het is van je zelf
het is van waarde
het is een proces
van zelf ontdekking
het zelf dat zichzelf ont dekt
ont bloot
als het ware
Ik ben super mega blij om te lezen, steeds meer, dat wij terug gaan naar onze natuurlijke ritme en dat het veilig en ok is om dat te doen. Dat ik niet buiten de boot ga vallen en idd bescheiden zijn voelt heel belangrijk hierbij. Mijzelf accepteren :-). Dankjewel voor deze mooie simpele heldere uitleg en alle goeds voor iedereen!!
Schrijver maakt meerdere keren de fout door voor te schrijven hoe het moet!
Iedereen doet het op zijn/haar manier en kent alleen die waarheid. Dus uitspraken zoals ‘leer bescheiden te zijn’ is een holle frase. Want wie bepaalt wat bescheiden en of eenvoud is. Wat voor de een eenvoud is is voor de ander enorme luxe.
Het enige en ook vrij simpele uitgangspunt is: luister alleen naar je gevoel en alleen het nu telt. Wil je zeer luxe vakanties en je gevoel zegt dat dat goed is? Gewoon doen. Wil je 2 weken lang doen met 1 theezakje, gewoon doen. (Nog even los van of op vakante gaan ooit heeft bestaan of dat het een illusie is, advaita)
Voorschrijven hoe ‘men’ moet leven heeft nooit gewerkt.
Dag John,
Ik denk persoonlijk dat de schrijver helemaal niet zozeer zegt hoe het moet. Of in ieder geval niet meer dan dat jij hier zelf doet. Bijvoorbeeld met je opmerking ‘gewoon doen’. Ik begrijp heus dat jij daarmee bedoelt te zeggen dat iemand ‘zijn of haar eigen gevoel’ vooral moet achterna gaan, en dat dit in jouw optiek daarom wellicht geen ‘voorschrijven’ is. Echter, waarom zeg jij dat precies…?!? Omdat je meent dat zoiets het beste is om te doen..? Dat kan natuurlijk, maar in dat geval is het dus een manier van ‘voorschrijven’. Daarnaast; heb je er wel eens bij stil gestaan dat hetgeen mensen ‘hun gevoel’ noemen veelal mogelijkerwijs geenszins hun daadwerkelijke ‘gevoel’ is..? Maar eerder enigerlei vorm van zogenaamd ‘eigen weten’ dat ze wellicht iets te gemakkelijk interpreteren voor ‘hun gevoel’..? Niet dat zoiets ‘verkeerd’ is hoor, maar of het ze zal helpen is weer iets anders. Immers, als dat ‘eigen gevoel’ ze daadwerkelijk zou helpen, waarom zouden ze dan op zoek zijn op allerlei plaatsen waronder op deze website…?!? Waarom zijn ze dan de weg in meer of mindere zin kwijt geraakt ergens eerder ‘on their way’…?
Volgens mij probeert de schrijver vooral enig licht te werpen op bepaalde (ook naar mijn idee) zeer algemeen voorkomende issues waardoor iemand ‘de weg’ kwijt kan raken. Ik met toegeven dat ik er persoonlijk ook (?) niet zo van ben dat zoiets als een soort van ‘lijstje van 3 of 5 of 7 punten’ wordt gedaan, maar persoonlijk kan ik daar doorgaans wel doorheen lezen. En als ik het lijstje van de schrijver hier lees, denk ik dat deze het niet zozeer bedoelde als een vaststaand ‘lijstje der dingen’, maar meer als een soort poging om wat zaken in zijn/haar verhaal ‘onderscheidend’ uiteen te zetten, gewoon voor de duidelijkheid van het verhaal. Of ter voorkoming van een te algehele woordenbrij. Op zich niets mis mee, afgezien van eventuele ‘stijlvoorkeuren’. Persoonlijk denk ik dat de schrijver enkele zaken best goed uiteen heeft gezet. En wel enige zaken die voor menigeen in deze tijd van ons bestaan tot behoorlijke problemen kunnen leiden bij het vinden van ‘zichzelf’ of ‘hun weg’. Misschien was de schrijver iets te kort door de bocht in de zin van als ware alles is beslecht wanneer de genoemde 5 punten worden ingezien, maar misschien was jouw kritiek net zo goed enigszins kort door de bocht. Persoonlijk krijg ik van jouw commentaar in ieder geval het idee dat jij er niet zo van houdt als je iets leest dat niet overeenstemt met hoe jij het zelf graag doet. Misschien zelfs wel met hoe jij zekere dingen zelf liever uit de weg gaat. Op zich niets mis mee hoor, maar om anderen dan te gaan voorschrijven dat ze gewoon lekker moeten doen wat hun gevoel hen ingeeft, lijkt mij eerlijk gezegd wat simplistisch. Immers, wat is het gevoel van iemand die ‘op zoek’ is precies waard (qua wegwijzer)…? Iemand die achter de meningen van anderen aanloopt doet dat ook heus omdat hij of zij ‘het gevoel’ heeft (of ‘denkt’, what’s the difference as from there..?!?!) dat dat het beste is wat ie kan doen. Maar misschien is dit een betere manier om te zeggen wat ik bedoel aan te geven: Als je hoofd de weg kwijt is, is je gevoel dat heus ook!’. In dergelijke gevallen kan het dus best dienend zijn als iemand probeert iets heel algemeens te zeggen over bepaalde (huidig veel voorkomende) bottlenecks. Gewoon, in een poging om ergens op te duiden… Of je er al dan niet gelijk achteraan gaat lopen is uiteraard een totaal andere kwestie. Maar dat hoeft iemand die het woord advaita kent verder niet te worden ‘uitgelegd’ neem ik aan (…).
Take care bro!
Mooi verwoord.
Ik voel me een slaaf in deze maatschappij en zie alle chaos op me heen, geen utopie inzicht. Ben niet vrij als levensvorm maar ben onderdrukt in alles. Kijk om je heen. Wat is vrijheid? Gevangen op aarde met de vreselijke natuurwetten en de wetten die mensen maken om elkaar te onderdrukken. Kan meedoen met deze wereld maar wakker blijf je toch. Goede van het slechte, iedere stap die je zet. Blijf trouw aan het juiste ondanks alles.
Onderuit gegaan na burn out. Leven en werken met Borderline is gewoon zwaar. Zwaar maar niet onmogelijk, dus ik blijf vechten. Maar sinds kort niet meer om erbij te horen en te kunnen wat anderen kunnen maar voor mezelf. Met DGT steeds dichter bij mezelf komen. Ontdekken wat ik wil, wat ik kan. En inzien dat ik zelf degene ben die mij al die tijd onderuit gehaald heeft en zichzelf niet serieus nam.
@Aart: als eigenwaarde voor jou niet bestaat, dan bestaat het niet. Dat is ook prima. Wat Else zegt: het gaat om gewoon te ZIJN. Voel wat je voelt, denk wat je denkt…zonder veroordeling vooraf (en liever ook niet achteraf).
"Ons gevoel voor eigenwaarde ligt ten grondslag aan bijna alles wat gebeurt in ons leven."
.
Gevoel van eigenwaarde.
.
3 kilo kruimige aardappels € 3,69.
.
Over eigenwaarde gesproken.
.
Wel nieuwe oogst natuurlijk.
.
Even een rekensommetje 82 kilo gedeeld door 3 = pak hem beet 27, x € 3,69.
.
Ben ik toch zo`n € 100,00 waard.
.
Meer dan ik dacht.
.
Dat geeft een fijn gevoel.
.
Wat is dat toch in hemelsnaam; gevoel van eigenwaarde.
.
Het zal wel weer iets zijn wat de mens als heel echt voelt maar toch zijn oorsprong vindt in die paar hersencellen.
.
Ik zie het al weer, ik krijg het gevoel niet gewenst te zijn.
.
Beter kan ik de dag niet beginnen.
Ik denk dat de maatschappij een ‘pij van een maatschap’ is. Een kleed dat je draagt om deel uit te maken van een bepaald geheel in een bepaalde setting. Het is best een uitdaging om dit kleed te laten matchen met jouw energiekleed… in bepaalde delen althans. We willen onze ziel en zaligheid in een bepaalde belangrijkheid gieten. Velen willen onmisbaar zijn zodat zij hun baan kunnen behouden.
‘Vroeger’ was de maatschappij een plek waar je ook tegen ‘zaken’ aanliep, maar de online wereld is een maatschappij op zich geworden, waarop men zich afreageert en veel informatie tot ons komt die ons een afstotend gevoel geven naar de fysieke maatschappij. Dan wordt het lastiger, om ons energiekleed te dragen binnen de ‘pij van de maatschap’. We willen eigenlijk best ‘maatjes’ zijn met anderen vanuit een individueel, soeverein deel van ons. Vooral op de werkvloer, komen familie opstellingen naar voren. Men projecteert dingen op een collega of er wordt op ons geprojecteerd vanuit onverwerkte schaduwdelen van collega’s en dat maakt het niet zo prettig onder het ‘dak van de werkgever’.
Ik hoop en denk dat het monetaire stelsel en vrijwilligerswerk een match gaan maken. dat het niet allemaal meer om geld draait of om aanzien, of om schaamte onderling vanuit ongeintegreerde delen.
Ik zeg altijd tegen mijzelf . Zolang ik goed ben voor mens en dier en alles wat groeit en bloeit ben ik waardevol .
het gaat niet om GEWOON te zijn …
het gaat om gewoon TE ZIJN..
Te zijn met ALLES. Jezelf in al je kwetsbaarheid omarmen met compassie en deze er helemaal te mogen laten ZIJN van JEZELF
Ik begin nu ik terug begin te keren naar mij intuïtieve eigen ik pas in te zien dat Ik Er Ook Mag Zijn! Dat ik goed genoeg ben zoals ik ben en accepteer mezelf zoals ik ben.
Als anderen me niet accepteren zoals ik ben is dat hun mening, keuze en in sommige gevallen verlies.
En ik blijf trouw aan mezelf en mijn eigen tempo, nu nog aan mijn omgeving door laten dringen.
Het is inmiddels zowat 10 jaar geleden dat ik voor het eerste de volgende zin kon laten binnen komen: Jij bent een goed mens!
Tot op de dag van vandaag kan ik dat heerlijk laten resoneren in mijn lichaam, ziel en geest.
Ook al ben ik lang niet altijd tevreden over mijn acties – of juist geen reactie gegeven heb – deze zin blijft resoneren; die ik me ondertussen helemaal eigen gemaakt heb: Ik ben een goed mens.
Dit kan ik nu dus ook aan mijn medemens meegeven als het zich voordoet. Verbaal of non-verbaal. De resonantie gaat zijn weg.
Zoals Ghandi zei: Geluk hangt af van wat men kan geven, niet van wat men kan krijgen.