Eindelijk antwoord voor haar na een lange zoektocht.. Gewerkt, gestoeid, gevlucht en gevochten… Altijd onrust, altijd onderweg, altijd op zoek naar iets buiten haarzelf. Altijd totdat er tijdens haar opleiding een foto van een tweeling (op sterk water) rondgaat.
De foto komt bij haar voorbij en er gaat een luik aan tranen open… verdriet vanuit haar tenen. Ze denkt: “Oh, allemaal gevoelige mensen hier, dus dit zal de anderen ook echt wel raken.” Ze kijkt op en wat denk je? Nee, hoor niemand anders die huilde, alleen zijzelf. “Oh?”
Haar docente vertelde haar verhaal en de tranen bleven over haar wangen rollen.
De docente zei:
“Als het jou zo raakt, dan heb je kans dat jij er eentje van een tweeling bent, een alleen geboren tweeling. En weet dat dit veel vaker voorkomt dan een ieder van jullie in de gaten heeft en op dit moment weet. Er is nog niet zoveel onderzoek naar gedaan, maar er is wel een interessant boek over geschreven: ‘Het drama in de moederschoot’ van Alfred R. Austermann en Bettina Austermann.“
En daarmee begon haar zoektocht.
Eenmaal thuis heeft ze het verhaal gedeeld met haar partner en het boek direct op internet besteld. En bij een eerstvolgende ontmoeting met haar moeder aan haar de vraag gesteld: “Mam, ben ik er eentje van een tweeling?”
“Nee, hoor”, antwoordt haar moeder, “jij was alleen in mijn buik, ik ben nooit zwanger geweest van een tweeling.”
Oké, ze geloofde haar, maar bleef vervolgens wel met de vraag rondlopen.
Waarom raakte het verhaal in de les haar zo intens en waar komt dan dat knagende, pijnlijke, lege en eenzame gevoel nog steeds vandaan?
Het boek komt een dag later binnen en ze begint erin te lezen. Tijdens het lezen weer tranen over haar wangen en een soort gevoel van herkenning. Omdat ze nog geen antwoord had dacht ze zelf: “Nou, misschien verbeeld ik het me maar en ben ik echt niet een alleen geboren tweeling ” En ze laat het even rusten.
Opnieuw
Maar opnieuw komt het terug. Het knagende, lege eenzame gevoel komt weer naar boven. Nog meer naar binnen en ‘kijken’ en ‘voelen’ of er een herinnering aanwezig is. En jawel, tijdens een afstemming komt er een beeld in haar geheugen naar boven. Een tweeling, als ieniemienie foetussen van ongeveer 9 weken oud, aanwezig in de baarmoeder met als beeld zichzelf en haar andere helft. Wauw! Blij en verwonderd, maar helaas dat is van korte duur.
De rug van het andere kindje is naar haar toegekeerd. En de ander is helemaal stil en wanneer ze verder “kijkt”, ziet ze dat het hartje van de ander al niet meer klopt. En hoeveel moeite ze ook doet om contact te maken. Er komt geen contact, geen reactie, geen beweging, helemaal niets…
En dan wordt het pijnlijk stil…
Ze besluit om, op dat moment, deze wond niet nog verder te openen.
De leegte
Al die tijd blijft het leeg en eenzaam, maar het gaat een beetje naar de achtergrond. Tot opnieuw, 2 jaar later, de herinnering opnieuw terugkomt. Nu in een totaal andere setting, ‘hartsverbinding maken‘ is het thema waaraan ze werkt. Het contact met het hart opnieuw aangaan. En daar is haar herinnering weer opnieuw.
Zelf is ze volledig open in haar gevoel, maar ze kan nog steeds geen echte hartsverbinding maken, niet met de ander maar ook nog niet met zichzelf, omdat de ander haar al zo vroeg in de baarmoeder heeft verlaten.
“Waarom?” vraagt ze zich af. En het antwoord dat komt is: “Anders was je niet naar de aarde gegaan, om jouw levensopdracht uit te gaan voeren!” Oké, hier vallen een aantal puzzelstukken op hun plaats.
De alleen geboren tweeling eindelijk compleet
Een paar weken later gaat ze naar een business event. En tijdens een meditatie mag ze terug in de herinnering: ‘Wat wil ze loslaten?’ en “Wie is ze, wanneer ze over 20 jaar de deur opent wanneer er aangebeld wordt?”
Er volgt een beeld, alsof ze zelf naar een film kijkt, ze opent de deur en daar kijkt ze in de ogen van haar andere helft; haar tweelinghelft. Een intens gevoel van herkenning, liefde en warmte. En ze voelt dit in haar hele lichaam stromen. Voor het eerst in haar leven, kan ze echt vanuit het hart in verbinding komen met haar eigen tweelinghelft. Hij ‘vertelt’ haar dat hij aan de andere zijde op haar wacht, en vraagt haar: “Kom je nu naar me toe, dan zijn we compleet?”
Tranen over haar wangen; terwijl ze met hem ‘praat’, neemt ze een besluit; ze zegt tegen hem: “Ik kan en wil nog niet naar je toekomen, ik ben moeder van mijn 2 jongens en daar moet ik voor zorgen, die hebben me nodig. En ik weet dat ik nu sterk genoeg ben om mijn zielsopdracht uit te gaan voeren.”
Langzaam komt ze terug in het huidige bewustzijn, wordt de meditatie beëindigd en gaat het programma van de dag verder.
Eenmaal thuis laat ze de dag nog eens passeren en vanaf dat moment begrijpt ze waarom haar leven met alle ervaringen is gelopen waarom het zo is gelopen. Nu heeft ze eindelijk na al die jaren het antwoord op haar vraag! En ze weet, voelt en ervaart voor het eerst in haar hele leven hoe het is om compleet en verbonden met zichzelf te zijn!
Nu kan en durft ze verder haar levensopdracht uit te gaan voeren: vrouwen die vastlopen, op fysiek, mentaal en/of emotioneel gebied terug in balans te brengen.
Kenmerken van de alleen geboren tweeling
Herken je of heb je last van één van de volgende kenmerken:
• Steeds het gevoel incompleet te zijn.
• Het gevoel van intens gemis.
• Je ziet dat andere mensen het goed hebben met zichzelf, jij herkent dit gevoel niet wanneer zij er over vertellen.
• Compleetheid buiten jezelf zoeken;
• Veel onrust van binnen; gejaagd gevoel;
• Met veel dingen tegelijk bezig zijn;
• Zaken niet af kunnen maken;
• Het gevoel dat je overleeft in plaats van leeft;
• Moeite hebben met loslaten/afscheid nemen;
• Het inmiddels van binnen weten dat het zo is, maar het met niemand uit jouw omgeving kunnen delen.
Dan kan het zijn dat jij een alleen geboren tweeling bent, zonder dat jij je er bewust van bent.
Gerelateerde artikelen:
- Tweeling zijn, alleen geboren worden en de imprints hiervan
- Hoe ik mijn verloren tweelinghelft terug vond (in een zwart gat)
- Verlies van je tweelinghelft als grootste kracht
Boekentips:
- Het drama in de moederschoot, van A.R. Austermann
- Ik wou dat ik twee hondjes was. Dan kon ik samen spelen, A Reeuwijk
De doktor vertelde aan me moeder dat er een dubbele placenta was en ze dus een tweeling had eigenlijk maar dat het andere kindje vroeg gestorven moest zijn omdat het dus ook niet terug kwam op de echo’s. En ik heb altijd geweten dat ik broertje had. Als 3 a 4 jarige kind zag ik een jongentje bij me bedje staan die op mij leek. Maar ik werd er soms een beetje bang van omdat ik niet snapte waarom me ouders hem niet zagen. En toen zijn me ouders naar iemand toe geweest en die vrouw heeft hem naar boven geholpen. Daarna heb ik hem ook niet meer zien staan. Op een later moment toen het slecht me me ging heb ik ooit een hand op me rug gevoeld. En ik wist dat hij het was. Tegenwoordig doe ik pendelen en zo weet ik dat hij een van mijn gidsen is. Mijn eerste gids omdat er dus voor mij nog geen gids was en hij zichzelf ( zijn leven die hij als mens zou hebben en zielsmissie dus ook) toen eigenlijk heeft opgeofferd voor mij omdat ik anders niet geboren had kunnen worden en mijn zielsmissie niet kan vervullen. Echte tweeling liefde.. word er weer zo emotioneel van als ik hier aan denk. Trouwens ik ben benieuwd of bij jullie dit nummer ook zo binnen komt als je er op deze manier naar kijkt de videoclip. Alsof hij haar tweelingbroer is die haar begeleid op haar pad. Wat ik ook voel dat mijn broer bij mij doet. Mesto – Don’t worry ft Aloe Blacc. Ik kan je zeggen die komt echt binnen als je er zo naar kijkt.
Hallo, ik ben m’n zusje ook verloren in de moederschoot, daarnaast sex misbruik op 7 jarige leeftijd, heb het idee dat het autonome zenuwstelsel behoorlijk van slag is, even een vraag, wie kan mij hierbij helpen, en wat speelt er precies??
Lichamelijke klachten nemen toe. Welke therapie/ therapeute kunnen helpen?
Zéér herkenbaar! Ik kan alle kenmerken aanvinken. Doch, ik ben de helft van een levende twee-eiige tweeling.
Zou het kunnen dat er nog een derde foetus in mijn moeders baarmoeder zat? Ik zal het nooit weten. De kenmerken komen ook
erg overeen met die van een sterrenkind.
Ik dacht dat ik dit had verwerkt.. Niet dus! Het kwam keihard binnen! Dank voor het delen. Het helpt mij weer een stap verder.
Precies de reden dat ik het artikel nog eens geplaatst heb. Zelf heb ik deze ervaring ook gehad en onlangs bleek dat er toch weer een diepere laag om aandacht vroeg. Niet niks, deze processen 🙂 Veel sterkte en liefde gewenst ! Liefs , Gordon
Mijn ervaring is helaas anders. De diepe eenzaamheid ken ik. Begin vorig jaar wilde ik niet meer leven. Mijn hele leven lang had alles tegen gezeten, alles mislukte, ik kreeg vaak nare reacties waar ik niets van begreep etc. Ik had jarenlang zoveel therapie gevolgd om gelukkig te worden, blij, rustig en zonder minderwaardigheidsgevoelens. Maar t was onhaalbaar. Bij ‘toeval’ was er een speciale therapeut in t gebouw van mijn toenmalige therapeute. Ik voelde direct: bij hem moet ik zijn!. D.m.v. radionika heeft hij uiteindelijk ‘gezien’ dat mijn 2lingzusje in mij zat en alles in mijn leven had gedwarsboomd. Hij heeft haar verwijderd uit mij en daarna werd t een stuk stiller in mijn hoofd. Geen oorlog meer in mijn hoofd. Zelf had ik een halfjaar ervoor een andere therapeute gehad. Ik moest mezelf innerlijk een bepaalde vraag stellen (weet niet meer wat) en als antwoord kreeg ik door: ik ga net zo lang door tot je dood bent! Door anderen werd later gezegd: zij geen leven, dan jij ook geen leven. Daarna ben ik in een stroomversnelling van ontwaken gekomen. Het gaat nu veel beter met me 🙂
Ik ben er een paar jaar geleden achter gekomen dat ik een tweelingbroer had. Ik voelde mij altijd leeg, deze leegte was zo intens dat ik regelmatig mijn leven wilde beëindigen. Ook voelde ik mij letterlijk voor de helft en had ik weinig energie en was vaak slapjes. Mijn broer heeft mij geholpen op aarde te komen maar was zelf nog te zwak. Ik heb het lang niet willen geloven en niet aan willen gaan en ook mijn moeder heeft niets gemerkt. Wat wel bijzonder was was dat ze dacht dat ik een jongen zou zijn.
Ik heb een paar jaar geleden de verloren tweeling behandeling gehad en die was heftig. Sindsdien is mijn leven compleet verandert en heb ik geen leegte meer en geen doodswens.
Over welke verloren tweeling behandeling heb je het hier?
Moest ontzettend huilen wat ik niet vaak heb ,(herkenning denk ik ) alleen zit het bij mij anders ,m.n zusje is 5 jaar later dood geboren , maar heel veel jaren geleden sprak een vrouw mij aan en vertelde mij een zelf meegemaakt gebeurtenis met een tweeling, zij vertelde mij dat ik eenzelfde contact hebt met m.n zusje ,ik mis haar nog altijd en heb pijn klachten in m.n lijf ,nu heb ik een goede fysio die mij vertelde dat ik niks mankeer maar dat ik emotionele klachten heb ,die dit vertaald in pijn!! Hebt u raad
Mijn ouders weten dat ik een deel van een tweeling was. Maar of het een broertje of zusje was wist niemand. Behalve ik. Ik weet dat ik een broertje had, dat ik hem kende, dat ik van hem hield en dat hij voor mijn geboorte al stierf. Ik wist al dat ik een deel van een tweeling was voordat het mij verteld werd. Soms leek het alsof ik contact met hem had, maar was het toch niet zo. Ik mis hem. Ik voel mijzelf incompleet, en ik weet dat als ik contact met hem heb gemaakt, dat ik mijzelf dan beter voel. Maar ik kan het niet. Ik weet niet hoe ik contact moet maken met hem ook al zegt mijn innerlijk dat hij contact met mij wil. Mijn gevoel zegt dat ik hem ooit zal ontmoeten, maar dan in een ander persoon. Mijn neefje is even oud als mij en precies op dezelfde datum geboren maar hij kan mijn broertje niet zijn. Alsjeblieft, willen jullie reageren op mij? Ik weet niet meer hoe ik verder moet. Willen jullie mij helpen?
Liefs
Ben zelf een aantal keer bij een therapeut geweest die ermee werkt. Helpt om de knopen te ontwarren en contact te maken met die tweelinghelft, op de goede manier. Zit trouwens in Eindhoven.
Jezus, die komt binnen… Dank je wel voor je artikel en de manier waarop je het opgeschreven hebt. Heel herkenbaar alles! Mijn moeder heeft het me wel verteld, ze heeft het energetisch gevoeld. Maar voor mij bleef dit “informatie”, heb het nooit echt gevoeld, binnengelaten. Nu wel. Bam! Dank je <3
Alsjeblieft…wens je veel liefde en zachtheid vooral voor jezelf. Patricia
Hallo Patricia, bedankt voor je mooie artikel. Ik weet sinds een paar jaar dat ik er ook 1 ben van een tweeling en heb ook het boek gelezen maar ik werd zo geraakt door het stukje over de hartverbinding en de levensopdracht. Kan weer voor mezelf een stap zetten in hoe ik dat dan doe, die verbinding met mijn hart vond ik al langer wat lastig en nu begrijp ik meer waarom, dus dankjewel!
lieve groet
Beste Conny wens je veel liefde en openheid op jouw pad. Stapje voor stapje is ook echt oke. liefs Patricia
Mijn jongste dochter heeft op 15 jarige een operatie ondergaan omdat ze 4 eileiders en 2 baarmoeders hadt ‘ een 4 tal jaren sukkelde ze tijdens de maandstonden met hevige buikpijn en hoge koorts 40 graden + – de operatie bracht dit aan het licht tijdens de operatie. . op echo en scanner niet te herkennen . De prof zei : je zult zwanger geweest zijn van een tweeling en het andere vruchtje is niet verder ontwikkeld. Jaren hiervoor is me ooit gezegt door een handlezer dat ik niet 3 kinderen had maar 4….en ik maar zeggen dat dit niet klopte. Na de operatie viel alles op zijn plaats kon ik zaken ook beter plaatsen . Nadien heb ik met een verlies rond gelopen. …op iemand zijn aanraden een afscheidsritueel gedaan met naam die ik altijd in gedachten had moest ik ooit nog een kind krijgen. ..alhoewel het niet kon daar ik na mijn bevalling van dochter sterilisatie ondergaan heb…Sommige zaken kan men altijd niet begrijpen. Het spijtige is wel dat dochter niet vruchtbaar is door deze complexe ingreep. .het was dat of haar leven.
Lieve Celest, wat een intens verhaal. Erg moedig dat je dit deelt. Wens jullie veel kracht, liefde en warmte! liefs Patricia
Heel veel herkenning.. eigenlijk alleen maar. ik zit momenteel middenin PTSS-behandelingen en ‘durf’ dit onderwerp (rationeel gezien) haast niet aan te raken.. bang voor meer verdriet en gedoe.
Spiritueel gezien, gevoeld, weet ik dat ik o.a. een oudere zus heb die er voor me is, en ik zal haar vragen dichterbij te komen, me gerust te stellen en mogelijk te bevestigen dat zij maar een beetje ouder is (ipv 3 jaar) óf dat er een andere ziel wacht op mijn verbinding met hem of haar…
Bedankt voor deze bewustwording
Stap voor stap…dit is niet zomaar even een proces dat je er even bijdoet. Wens je veel inzicht en een mooie reis. liefs, Patricia
Ben zelf een aantal keer bij een therapeut geweest die ermee werkt. Mijn ervaring is dat het wel dingen aanraakt maar ook verzacht omdat je meer bij jezelf komt. Mensen met een verloren tweelinghelft kunnen gevoeliger zijn voor ptss.
Lieve mensen allemaal, ik ben zo blij dat dit thema steeds meer aan het licht komt. Zelf weet ik sinds 21 december 2017 dat ik een tweelingzusje heb verloren in de baarmoeder. Mijn moeder ontkent het, maar ik voel het gewoon. Mede dankzij het boek ‘Drama in de moederschoot’ en artikels als deze krijg ik steeds meer bevestiging en herkenning. Ik voel nu ook dat ons zoontje een tweelingbroertje heeft verloren in de baarmoeder. Hij praat soms over zijn broertje en ik herken het gemis bij hem. Ik heb onlangs een Instagram-account opgericht omtrent het thema. Jullie zijn altijd welkom om hierop ervaringen te delen. Je vindt het hier http://www.instagram.com/twinless_twin_on_a_mission
Dankjewel Patricia om dit mooie artikel met ons te delen.
Vanwege het risico op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is er met 6 weken een echo gemaakt. Er was 1 kindje te zien. Ik heb toen gevraagd of ze het zeker wisten omdat mijn twee eiige tweelingen in mijn familie voorkomen. Daarop is men gaan zoeken en is er een leeg vruchtzakje gevonden. Mijn zoon heb ik Thomas genoemd (tweelingbroer) en ik heb hem verteld van het kindje dat niet tot ontwikkeling is gekomen. Op dit moment heeft hij het er niet over, maar wanneer het wel komt dan sta ik open voor het gesprek met hem. Dankjewel voor dit artikel, want dit helpt me om hem eventueel te begeleiden.
Ik ben ook een alleengeboren tweeling (1987). Ik weet dit al heel lang, alleen is er nooit echt aandacht aan besteed. Toen mijn moeder zwanger van mij was wist zij niet dat ze zwanger was van een tweeling, er is haar na de bevalling verteld dat er sporen waren van een tweede kindje, maar heel vaag. Een keer in de zoveel tijd vertelde ik het wel eens aan iemand, ‘ik was eigelijk een tweeling’. Ik vond en vind dat nog steeds extra apart omdat ik ook tweelingen ben van mijn zonneteken (en weegschaal maan) dus die dualiteit is al een groot onderdeel in mijn leven. Het is een raar besef dat er eigelijk een tweede van mij zou zijn geweest. Verder, nogmaal, is er nooit echt aandacht aan besteed. Een half jaar geleden hoorde ik op tv over het ‘vanished twin syndrom’ en ik vertelde aan mijn nicht en tante dat ik eigelijk een tweeling ben. Mijn nicht googlede gelijk naar deze term en een heleboel symtomen kwamen overeen met mijn ervaringen. Weer heb ik het onderdeel een beetje laten liggen maar nu met deze post komt het weer langs, ik vind het erg fascinerend wat voor invloed dit heeft op ons (alleen geboren tweelingen) en dat hier nog niet veel over bekend is. Dat wij al in de baarmoeder zowel de directe connectie met een ander, als het verlies (dood) van een ander al hebben meegemaakt nog voor we geboren werden. Ook las ik over dat wij extra hebben moeten overleven doordat na het overleiden van onze broer of zus wij om moesten gaan met giftige stoffen die hierbij vrij kwamen. Dit alles maakt dat wij op bepaalde vlakken extra sterk zijn, bijvoorbeeld diepere en heldere connectie met andere dimensies. Maar ook zwakker zijn, lichamelijk meestal. Het is al met al fijn om er over te lezen en bepaalde dingen te kunnen begrijpen, waarom wij ons zo anders voelen dan anderen.
Alleengeboren.
ik weet dat me dochter niet alleen in me buik was eerste echo was nog vruchtzak te zien alleen was die toen al leeg ik was toen 9 weken zwanger volgens mij
ook heeft me dochter steeds over en meisje in haar kamer zelf nu nog ziet ze haar ze is nu 10 jaar ik denk dat dat haar zusje is die samen met haar was
Ik ben geen deel van een tweeling. Wel heb ik een oudere broer en zus in de spiritworld. Ze zijn zelf nooit geboren maar na ongeveer drie maanden is de zwangerschap afgebroken. Hierdoor ben ik de oudste in plaats van de derde. Ik heb altijd gevoeld dat mijn plaats binnen het gezin niet klopt. Al sinds klein heb ik een oudere broer willen hebben. Die heb ik echt gemist.
Veel van het hierboven geschreven punten zijn herkenbaar hoewel door veel zelfwerk aantal punten niet meer aan de orde zijn.
Ik vraag me af..is het “weten”genoeg?
Ik ken iemand die weet dat ze de helft van een tweeling is,verloren in de buik.Zij heeft last van de punten die hierboven beschreven worden.Alleen weten is dus niet genoeg om je weer prettig te voelen.Wat kan zij nog meer doen?
De boeken die er zijn gaan lezen daarin zal ze veel herkenning vinden. Daardoor kan je je minder alleen voelen.
“Het drama in de moederschoot” Austermann
“Alleen en toch samen” en “Ik wou dat ik twee hondjes was dan konden we samen spelen.” van Aranka Reeuwijk.
En daarna, wanneer ze dat zelf wil, in gesprek met een ervaringsdeskundige therapeute.
Je kan tijdens een opstelling (systemisch werken, familieopstellingen, orgaanopstellingen) deze vraag inbrengen en gaan ervaren!
Linda
Patricia, zo herkenbaar. Ook ik ben van een een-eiige tweeling. Mijn foetus-zusje is met 6 weken ‘overleden’. Mijn moeder heeft het nooit geweten. Ook mijn tweelingzusje heeft mij geholpen hier op Aarde te komen om aan mijn zware zielsbestemming te werken. Ook ik heb een aartsverbinding met Kristien gemaakt. Patricia, dank je wel voor deze mooie spiegeling. Els
Graag gedaan Els. Het is zo belangrijk dat mensen dat wanneer iemand dit herkent bij zichzelf er mee geholpen wordt. Liefs Patricia