door Lorna Byrne
Lieve vrienden,
toen ik de vorige keer in Amerika was, zag ik de Engel van Hoop in het hoofd-station van Philadelphia. Het kan een vreemde plek lijken om hem te zien, maar ik zie hem overal waar mensen hoop nodig hebben.
We kwamen de trappen af naar een druk platform, toen het licht leek te veranderen – de lichtjes duistere tunnel waar de treinen wachtten, leek veel lichter te worden, alsof er een groot vuur in de buurt was. Niemand scheen het te zien. De bron van licht was de Engel van Hoop. Hij lijkt altijd op een enorme vlam, en in deze schitterende vlam kon ik een vage figuur zien die op een man leek, en die een toorts droeg, zoals een Olympische vlam. De Engel van Hoop is enorm groot, soms zo groot als een wolkenkrabber, maar hij lijkt in staat te zijn zijn grootte aan te passen aan waar hij is, en wanneer ik hem voor een persoon zie, lijkt hij veel groter dan de persoon, maar niet overdreven. Hier reikte de Engel van Hoop tot aan het plafond van de tunnel.
Naast de Engel van Hoop stond een familie, een moeder en vader met twee kinderen, waarvan één ervan in een kinderwagen. Ze werden omringd door engelen. Een van de engelen keerde zich naar mij en zei me dat ze gingen verhuizen naar een andere stad, zodat hij een job kon hebben. Hij zei ook dat ze heel bang waren om te verhuizen, bezorgd of ze wel de juiste keuze maakten, en bang om een nieuw leven te beginnen.
De Engel van Hoop bewoog en stond voor de man, die de bagage van het gezin op de trein zette. Hij bewoog heel de tijd – ik heb hem nog nooit zien stil staan. Men heeft me al gevraagd hoe hij kon bewegen voor de man die voor de deur van de trein stond, en ik weet niet hoe dat kan. De beste omschrijving die ik kan geven is dat het een beetje als een loopband was op een luchthaven, en die steeds sneller ging, maar in dit geval bewoog de Engel van Hoop in de verkeerde richting, hij bewoog vooruit maar bleef toch altijd op die ene plek.
Hij stond beurtelings voor de man en de vrouw en elk van de kinderen, en keek naar hen. Ik wist dat hij ze vulde met moed voor hun nieuwe leven. De man ging de trein op en nam de baby van de arm van zijn vrouw. De moeder hielp het andere kind op de trein. De deuren sloten zich. Plots was er een lichtflits op de trein, alsof de Engel van Hoop ook was opgestapt. Het duurde maar een seconde, en ik zag de Engel van Hoop niet, alleen het licht.
Toen ik onze trein naar new York wou nemen op het andere platform, keek ik terug naar de trein die vertrok. Het platform was vol met engelen zonder werk – er waren er wel 20 of 30. ik wist dat ze een teken van hoop waren voor de andere mensen op het platform. Nu ik dit schrijf realiseer ik me dat ik altijd veel meer werkloze engelen zie nadat ik de Engel van Hoop gezien heb, maar die link had ik voordien nog niet gemaakt.
Wanneer de Engel van Hoop verschijnt op een plek, helpt dat een specifiek individu of groep, maar wanneer hij er is, is dat een weldaad voor alle mensen in de buurt. Ik weet dat alle mensen in het station die dag, en in heel Philadelphia moed en hoop in hun leven gevoeld hebben die dag.
De Engel van Hoop zegt me dat Amerika anders is dan alle andere landen die ik ooit heb bezocht. Telkens ik land in Amerika, is het alsof er een poort opent en ik erdoorheen kijk. Het is alsof Amerika de poort naar de toekomst van de mensheid is. Amerika is om een of andere reden de plaats waar beslissingen zullen gemaakt worden die de mensheid zullen beïnvloeden. De Engel van Hoop zegt dat Amerika bedoeld is als baken van hoop voor de wereld.
Je kan me hierover zien praten op :
De engelen zeggen me dat Amerika in de juiste richting gaat om zijn lot te vervullen – niet dat alle beslissingen correct zijn of alle wegen die genomen worden juist zijn, maar dat men over het algemeen in de juiste richting gaat, en daar waar niet het juiste pad begaan wordt, zullen verdere kansen gegeven worden om bij te sturen en een beter pad te kiezen.
De engelen zeggen me dat men zich in Amerika meer dient te ver-enigen. Dat wat men ook doet, of waar men ook woont, men meer bewust moet worden van de diversiteit rondom zich in etnische achtergrond, in overtuigingen en in bezigheden. Het bloeien van Amerika tot zijn volledig potentieel zal het resultaat zijn van het ver-enigen van deze diversiteit tot één natie, als één nieuw ras. Om dit te bereiken dient men die dingen te zoeken die men gemeenschappelijk heeft, in plaats van die waarin men verschilt.
Ieder van ons heeft daarin een rol te spelen. We kunnen beginnen met te glimlachen en hallo te zeggen tegen mensen die je in het verleden als ‘anders’ hebt bestempeld. Je moet meer mensen leren kennen, en daardoor zal je – zo zeggen de engelen – ontdekken dat je veel meer gemeenschappelijk hebt dan je dacht.
Lorna Byrne
Vert. Fran Tielemans
Over Lorna Byrne:
- Lorna Byrne woont op het Ierse platteland en is weduwe en moeder van 4 kinderen. Toen Lorna jong was dacht iedereen dat zij ‘achterlijk’ was, omdat ze zich niet op de wereld om zich heen scheen te richten. Lorna zelf herinnert zich dat ze behalve mensen en dingen allerlei engelen en geesten zag. Jarenlang ging ze ervan uit dat dat heel gewoon was. Lorna werd bekend met haar bestseller “Engelen in mijn haar“, over haar jeugd en leven in Ierland
