De weg naar je hart is geen rechte, vlotte snelweg, maar een zandpaadje vol hobbels en bochten. Een weg waar je regelmatig op je gezicht gaat, uit de bocht vliegt, botsingen veroorzaakt, misschien zelfs in ravijnen stort. Je komt niet zonder schaafwonden, blauwe plekken en kleerscheuren op je bestemming aan. Tenminste, ik ken niemand die nu écht zichzelf is, niemand die nu echt zijn of haar hart volgt die zonder slag of stoot aangekomen is op die plek. Het is een proces om bij je hart te komen. Het is een proces om echt jezelf te worden. Om te accepteren wie je bent, om van jezelf te gaan houden.
Kijk jij weleens terug?
Soms is het mooi om het pad nog eens te bekijken dat je bewandeld hebt. Niet om er opnieuw in te duiken, om trauma’s op te rakelen, maar om te kijken hoe ver je gekomen bent. Kijk jij weleens vol trots terug op jouw pad? Dat zou je best mogen doen. Misschien heb je je door depressies heen gevochten, of ben je opgekrabbeld uit een burn-out. Misschien heb je tot het uiterste moeten gaan in een relatie, om te zien waar je grenzen lagen en die te bewaken. Misschien had je een enorm moeizame relatie met je ouders en heb je contacten verbroken om jezelf te beschermen, of de relatie uiteindelijk kunnen helen. Wat het ook was, wat je ook hebt meegemaakt, kijk eens waar je nu staat en wees trots op wie je nu bent. Trots op alle kracht die jij gevonden hebt in jezelf, ook als je deze soms nog even kwijt bent. Je bent immers nog altijd mens en daardoor ook meestal niet 24 uur per dag, zeven dagen per week compleet gelukkig of in balans.
Bouwen op nieuwe fundamenten
Jouw hele pad en alle obstakels daarop hebben jou gemaakt tot wie jij nu bent. Was je ergens een andere richting op gegaan, dan was je niet precies dezelfde persoon geweest. Ik heb al vaak gezien, met name bij mensen die bewuster in het leven staan, mensen die zich willen ontwikkelen, mensen die gevoelig zijn, mensen die willen blijven groeien, dat er ergens een punt was dat hun hele leven leek in te storten. Alles waar ze aan gebouwd hadden was zo ineens weg. Afgebrokkeld tot aan de fundamenten. Op dat moment leek het misschien het einde van de wereld, maar het bleek het begin van een nieuwe, betere wereld. Op slechte fundamenten kun je immers niet bouwen. Soms moet alles eerst afgebroken worden, om een echt stevige basis neer te zetten. Daarom is de weg naar je hart niet makkelijk, maar wel de enige weg en uiteindelijk de moeite waard.
Wat doe je ermee?
Wat ga jij doen nu jij hier bent? Nu je zo’n eind gekomen bent? Wat ga je doen met de wijsheid die je hebt mogen vergaren onderweg? Wat had jij zelf graag gehoord toen jij nog met je gezicht in de modder lag? Waar had jij steun aan gehad? Zou jij die persoon voor een ander kunnen zijn? Of misschien ben je het al. Ben je al coach, healer, therapeut. Wat geef jij je cliënten mee? Hoe zou het voor jou zijn om jouw verhaal te delen om anderen te helpen? Hoe zou het voor anderen zijn om te zien hoe sterk jij nu in je schoenen staat? Hoe zou het zijn om te kunnen zien hoe jij uit jouw dal geklommen bent? Hoeveel kun jij betekenen als jij deelt wat jij hebt meegemaakt? Vanuit jouw kracht. Juist vanuit het punt waar jij nu staat. Op precies de plek waar je nu bent. Ook als jij je nog verder mag ontwikkelen. Zelfs als jouw leven nog niet perfect is. Juist als jij soms nog weleens onzeker bent. Laat ze zien wie jij nu bent, zodat ze kunnen zien hoe zij uit hun situatie kunnen komen. Zodat ze kunnen zien wat er wacht aan het einde van de tunnel. Misschien ben jij net datgene dat ze nodig hebben om die stap te zetten uit die toxische relatie. Om die coach op te zoeken tijdens hun burn-out (misschien bén jij wel die coach). Om hun leven om te gooien als ze niet gezond of niet gelukkig zijn. Wees de verandering die jij wilt zien in de wereld, leef het mensen voor en deel jouw pad en jouw waarheid, zodat iedereen kan zien waarvandaan jij gekomen bent en waar jij nu bent. Trots, zeker, krachtig, waardevol.
Wil jij jouw verhaal delen, maar weet je niet hoe, ben je nog onzeker over je schrijven, of kun je de tijd en ruimte niet vinden? 20 t/m 27 mei geef ik een retreat in Griekenland. Een klein groepje vrouwen, ik als schrijfcoach steeds ‘bij de hand’, zon, zee, natuur, ruimte en een transformerende reis.
