Samengevat: het huidige schoolsysteem legt de nadruk op één specifiek soort onderwijs, dat slechts slaat op een klein percentage van de kinderen. Ook onderwijzen we kinderen in groepen, met de aanname dat ze allemaal klaar zijn voor hetzelfde onderwijs. – Is het tijd om deze onderwijsmethode te heroverwegen, om meer inclusief te zijn voor kinderen met andere soorten intellect en creatief vermogen? Benut ons onderwijssysteem überhaupt wel de volledige potentie van onze kinderen?
Er bestaan heel veel vormen van intelligentie
Hoe heb jij je schooltijd ervaren? Had je het naar je zin of had je er een hekel aan? Haalde je alleen maar tienen en was het een eitje of had je moeite met een aantal vakken die je moest halen?
Feit is dat ons onderwijssysteem niet kijkt naar wat leerlingen individueel nodig hebben. De leerlingen worden binnen een categorie op één hoopje gegooid en het systeem verwacht dat ze slagen, zelfs voor de dingen waar ze niet bijzonder goed of ook maar in geïnteresseerd zijn, terwijl degenen met de hoogste cijfers een pluim krijgen en worden herinnerd aan hun vermeende superioriteit en intelligentie.
Hierdoor ervaren veel kinderen angst voor proefwerken, omdat ze telkens weer aangeleerd zijn dat hun waarde bepaald wordt door een cijfer, en niet door hun creatief vermogen. Als een kind geweldige poëzie kan schrijven maar zakt voor een examen wiskunde, dan wordt er alleen naar dit laatste gekeken en bedenken we hoe deze mislukking nog gered kan worden. Vaak door het kind te vertellen dat ze beter op moeten letten in de les of langer aan hun huiswerk moeten, zelfs als het onderwerp niet aansluit op de intelligentie van het kind. Dit systeem is puur ontworpen om kinderen uit hun hoofd te laten leren en ze die informatie op te laten sommen op examens. Dat geeft maar weinig speelruimte voor andere talenten en vaardigheden.
Ons huidige schoolsysteem werd ontworpen om kinderen op te leiden tot de perfecte werknemers, die goed achter een bureau kunnen zitten, of om ze te leren bevelen effectief uit te voeren voordat ze arbeiders worden. Ze moeten uren maken, hebben amper tijd om te spelen, volgen instructies op van een persoon met autoriteit en hebben, helaas, bijna geen ruimte om hun creatieve vermogens te verkennen. In werkelijkheid werkt dit systeem voor maar een klein percentage van de mensen in de wereld en de creatieve potentie die ieder van ons heeft, wordt feitelijk in de kiem gesmoord.
‘Hoe zijn we ooit tot de beslissing gekomen dat het het beste voor onze kinderen is om ze achter een tafel te zetten en te eisen dat ze stil zijn?’
Kinderen horen te spelen, te verkennen, te observeren, te struikelen, nieuwsgierig te zijn, vragen te stellen, antwoorden te zoeken, te leren van anderen op hun reis. Het is dan ook verre van natuurlijk om ze achter een bureau te zetten, maar toch is dat wat we tot de dag van vandaag als normaal beschouwen, want ‘het gaat nu eenmaal zo’. Terwijl dit systeem eigenlijk nog niet zo lang het algemeen geaccepteerde model is.
‘Als een kind zakt, dan ligt dat niet aan het kind; de fout zit in het systeem.’
We mogen niet vergeten dat er heel veel vormen van intelligentie bestaan en het is tijd dat we ze allemaal omarmen. Het schoolsysteem zoals we het kennen is toe aan een hervorming.
Ieder mens heeft alles wat ie nodig heeft in het leven, in hem/haar, op school wordt dat afgeleerd!!!
Mijn ervaringen op school waren algemeen waardeloos, ik had al snel door dat het enige wat je echt leert in de basis rekening schrijven lezen en de Engelse taal. Voor de rest was het, het trainen van de linker hersenhelft ook wel bekend als het mannelijke hersen helft. Tot overmaat van ramp ben ik na groep 7 van de basisschool gestuurd om dat ik echt alles vroeg waarom het zou zijn zoals de leraar dat vertelde, vaak konden ze daar niet op reageren tenslotte zijn we allemaal kopietjes van elkaar als we onderwezen worden je weet genoeg om de taken uit te voeren maar te stom om vragen te stellen waarom alles bis zoals het nu is. Middelbaar onderwijs ik heb in 2 weken tijd de havo verkloot in 1 week het Clusius college, en als laatste redmiddel naar praktijk school gestuurd die ik ook na het 2e jaar verkloot had…in ieder geval in de ogen van me ouders. De school kwam met verhaaltjes aan zoals het zou kunnen gaan, de straat liet me het tegenovergestelde zien. Ik zat meer in bibliotheken boeken te lezen, delen van de esoterische leer trokken me aandacht meer. Iets wat je op een gewone school gewoon niet krijgt tenzij je de hele scholing had afgemaakt om door te stromen naar de universiteit dan zou je nog wel eens met dit in aanmerking kunnen komen. oude kennis occulte kennis nieuwe kennis numerologie astrologie alchemie spiritualiteit religie en noem het maar op. Ik ben er niet geslaagd om mee te doen in dit systeem van slavernij en verdeel en heers, mk ultra programma’s zoals het nieuws NASA en Disney kregen ook geen aandacht van me, als je niet weet wat er gezegt wordt wordt het uiteindelijk tegen je gebruikt dat is nu heel zichtbaar aan het worden. De macht hebbers willen niet dat mensen kritisch en vooral zelf na kunnen denken. Al die leugens die door iedereen gelooft wordt blijft een leugen. En de waarheid die niemand wilt horen blijft toch de waarheid. Het is allemaal zo simpel, werkelijk alles wat de machthebbers geheim willen houden voor de mensen, ligt recht voor je neus. Alleen door jarenlange indoctrinatie wordt je geherprogrammeerd, en daarbij met opzet ontwetend gehouden, het is soms zo lastig dingen uit te leggen. Ontwetendheid is krachtig en dus bij ontwetendheid wordt vaak mentaal en fysiek geweld gebruikt. Omdat men niet beter weet. Nu heb ik een vrij relaxed leven verder, doe me ding help mensen maak muziek mediteer, en zoveel informatie tot me nemen, dat leert voor mij makkelijker als de draaideur van school elk uur iets anders dat is iets trainen. Ik stort me ergens in waarvan ik wil meer weten dat gaat net zolang door tot ik wel ff genoeg heb gehad en dan weer iets anders. Ik kon dus niet in die ellendige school banken zitten school opzich Is gewoon niet voor mij weggelegd.
Mijn kleinzoon zit op de Vrije School. Mijn verwachting was dat kinderen daar de ruimte zouden krijgen om zich vrijer (dicht bij zichzelf) te ontwikkelen dan in het ‘reguliere’ schoolsysteem. Helaas is het antroposofisch onderwijs ook een stramien waarbinnen kinderen zich moeten voegen en aanpassen. Ook hangt het heel erg van de leerkracht af hoe een kind benaderd wordt. Problemen die mijn kleinzoon heeft worden door zijn moeder besproken met de leraar, maar worden vervolgens weer teruggelegd bij het kind. Het wordt dan een probleem van het kind en niet van het systeem of de leraar. Dus mag mijn kleinzoon (en niet de leraar) in therapie om beter te kunnen functioneren binnen het systeem …
Wat voor therapie je er ook tegenaan gooit, hij voelt zich in de klas nog steeds niet gezien en gehoord door de leraar die verantwoordlijk is. Wat voor boodschap geef je een kind dan mee?
Ik word hier heel verdrietig van …
Neem eens een kijkje op democratische scholen. Dat is echt “vrij”
Ook leraren van de Vrije scholen projecteren hun eigen onverwerkte verleden op de kinderen.
Al veel jaren geleden schreef ik hierover een brief naar een overkoepelende orgaan van hen. Ik schreef er ook in dat het misschien goed zou zijn dat leerkrachten, vóórdat ze “voor de klas” gaan staan, enig zelfonderzoek zouden doen (hetgeen via en tijdens de opleiding gedaan zou kunnen worden), zodat projectie van gevolgen van eigen onverwerkt verleden [geheel of deels] zouden afnemen.
…. geen reactie ontvangen!
Even als een stukje verheldering. Ik plaats geen oordeel en ik veroordeel niks. Ik creëer & deel mijn idee van verheldering voor de uitkomst van onwetend gedrag.
“Vreselijk voor je dochter en voor jou om dit als moeder mee te moeten maken” ??? Hoe men nog steeds met het idee van iets wat “vreselijk” schijnt te zijn de wereldwijde onwetend blijft voeden is bijna grappig te noemen. Er bestaan geen slachtoffers! Iedereen (er bestaan absoluut geen uitzonderingen) is de creator van zijn eigen leven, Dus ook kinderen. De schijnbare drama die om het idee van ONDERwijs hangt is iets wat vele ouders uit onwetendheid maar blijven voeden.
Maar laat ik even bij het begin van de onwetendheid binnen dit artikel beginnen. Ten eerste bestaan er (of komen er boven drijven) 12 ‘soorten’ intelligentie en er komen er steeds meer bij of om beter te zeggen; er worden er steeds meer ontdekt en ont-dekt. Apart om te lezen dat “we’ inmiddels ontdekt hebben dan er meer dan 1 is…
Ik ga het niet hebben over de 4 andere (zeer belangrijke) die hier nu uit onwetendheid worden weggelaten, dat is ieder voor zich om ze te ontdekken en te ont-dekken. Ten tweede wil ik het even hebben over “onze”, “jullie” of “mijn” kinderen. Ze zijn niet van jullie, ze zijn niet van ons en ze zijn niet van mij. Kindwezens zijn geen bezit. Kindwezens manifesteren ZICHZELF hier op aarde, op deze tijdlijn en in deze dimensie. Dat is niet aan jullie, ons of mij. Ja ze worden geboren en ja ze maken onderdeel uit van een gezin als zijzelf die keuze maken. Sommigen creëren voor zichzelf een wereld als wees op aarde, als adoptiekind of zelfs als kindwezen uit een “buisje”. De kindwezens maken die keuze zelf. Daar heeft niks of niemand wat over te vertellen.
Dus voor de hier aanwezige ouders die het “drama’ van het ONDERwijssysteem zo “vreselijk” vinden, gebruik de 3de kosmische natuurwet van het toelaten. Laat toe dat ieder wezen zijn of haar eigen pad creëert en accepteert. Laat toe dat jij bent WAT jij bent en dat ieder ander kan ‘zijn’ WAT hij/zij is of wil zijn. Die wet is voor de meeste mensen de meest lastige van de drie kosmische natuurwetten en dat is logisch want dat vraagt nogal wat inzicht in WAT je bent.
Wat mij het meeste opvalt aan dit artikel, en de reacties, is dat eigenlijk iedereen weer voorbij gaat aan wat ons hier op aarde mensen laat zijn. Het begrip sexuele creatie energie en dus evengoed de sexuele intelligentie (oeps! Noem ik er toch 1) mag blijkbaar niet bestaan. Kindwezens (en ontzettend veel ‘volwassenen’) zijn vooral (zwaar) gefrustreerd over het gegeven dat je als kindwezen niet in je natuurlijke staat van ‘zijn’ mag blijven en heel ‘toevallig’, maar laat sexuele creatie energie nou 1 van de meest krachtige zijn om in die staat te ‘zijn’.
Met dat gegeven zal 1 van de eerste reacties zijn: “Kinderen moeten kinderen kunnen zijn!” Hmmm, leuk idee, maar misschien toch maar eerst eens vaststellen wat dat dan precies zou kunnen inhouden? Want wie bepaald dan wat een kind precies is? En wat een kind mag/kan? I.p.v. dat vanuit de eeuwenoude onwetendheid maar te bepalen of vast te leggen? Moet de maatschappelijk verantwoorde maatschappij dat bepalen? Met al die ontelbare onnatuurlijke & bekrompen gedachten, regeltjes en wetten? Met al die ‘personen’ die denken dat zij dat voor anderen moeten of mogen bepalen? Alles zo verzonnen dat de brave belastingbetalende schaapjes maar vooral blijven doen wat ze altijd hebben gedaan, om zo ook te krijgen wat ze altijd hebben gekregen? Laat deze even lekker door je denken zwemmen.
Woorden als ‘maatschappij’ worden nog steeds gebruikt, terwijl een maatschappij niks anders is dan een bedrijf (Nederland is een bedrijf en staat ook als dusdanig ingeschreven. Iedere ‘burger’ is dus een werknemer) en ieder die dat op die manier blijft voeden draagt een steentje bij aan die ‘maatschappij’.
Ik gebruik het woord slechts als verheldering om te laten voelen dat mensen vastzitten binnen dat idee van een maatschappij, Voor ieder die daar geen onderdeel meer van wilt zijn bestaat er zoiets als voeding geven aan een natuurlijke samenleving vanuit de kracht van de natuurlijke staat van ‘zijn’. Evengoed lastig want dan zal men eerst mogen/kunnen accepteren WAT zij ‘zijn’ i.p.v. wie zij denken te zijn of wie zij denken te MOETEN zijn.
“Hopen op verandering”…? Ook zo’n leuke! Hoe kom je er op! Maar belangrijker, hoe kom je van die frequentie af? Hopen is niks, het doet niks en het geeft voeding aan iets wat ooit, misschien, waarschijnlijk, als het mee zit, met een beetje geluk en als de wind en sterren gunstig staan zal gebeuren. Kortom waarschijnlijk, met een zeer grote kans, op nooit. Als je hoopt, dan doe je niks. Er zit geen voeding in, anders dan voeding voor hopeloosheid. Je aangeleerde idee van hoop speelt zich ergens af in een toekomst scenario, wat ooit zal plaatsvinden, zeker niet in het hier & nu. Althans; dat hoop je!
Verandering is een woord wat men gebruikt vanuit totale onwetendheid. Want wat wil je precies dat er veranderd dan? Ja het ONDERwijssysteem, maar waar naar toe moet het veranderen dan? Verandering MOET binnen het onwetende denken plaatsvinden binnen het gegeven van dat er ‘iets’ niet goed zou zijn en laat goed of fout nou niet bestaan. Er zijn slechts twee basis emoties die aangeven welke keuze je mag of zou kunnen maken. Er is ‘fijn’ en ‘niet fijn’.
Het ONDERwijs systeem voelt voor velen aan als ‘niet fijn’, maar zij accepteren het evengoed en geven voeding aan het ‘niet fijne’ dus dat kan groeien. Wat de andere kant doet, vanuit de wereldwijde onwetendheid, ouders weten evengoed niet wat echt fijn zou zijn voor de kinderen. Dat kan ook niet, want het is namelijk ook niet aan de ouders om die keuze te maken. Dan ontstaat meestal het volgende; de kindwezens geven aan dat ze ‘het’, wat dat dan ook is binnen het systeem, ‘niet fijn’ vinden, maar vervolgens krijgt het kindwezen te horen: “Je MOET naar school!” of “Je MOET ‘iets’ leren, want anders…”.
Niemand MOET iets, je mag of kan of je krijgt de kans tot, maar meer is er niet. Zo denken en leven is erg lastig, want de maatschappij begint al met die ingewikkelde vertroebeling & manipulatie voordat er überhaupt een kindwezen is. Aanstaande ouders leren van anderen (meestal hun eigen ouders) hoe ze hun kind MOETEN opvoeden of “wat goed is voor het kind”. Alles wat ouders nu denken te weten is slecht gekopieerde kennis van slecht kopieerde kennis en vooral gebaseerd op de onwetendheid en/of om mensen onwetend te houden. Ik kan bij deze de verheldering creëren dat niemand binnen deze maatschappelijk verantwoorde maatschappij weet wat goed is/wat natuurlijk is voor het kindwezen (of überhaupt voor het ‘volwassen’wezen). Simpelweg omdat iedereen meedoet, denkt mee te MOETEN doen en/of onderdeel is van die onnatuurlijke “samenleving”.
Dan de mensen die aan “thuisONDERwijs” doen. Leuke poging tot, maar meer ook niet. De kans is namelijk bijzonder groot dat zij evengoed ook geen flauw idee hebben WAT zij nu eigenlijk zijn en dus WAT hun kinderen zijn en wat een echte natuurlijke manier van ‘opvoeden’ is. Het klinkt allemaal leuk en voor velen misschien zelfs indrukwekkend, maar als ik dat zo lees zit er een behoorlijk ego verstopt onder deze manier van doen. “WIJ” weten wat goed is voor ONS kind! “WIJ laten ze zelf van alles ontdekken!” Hmmm, apart… Is dat echt zo? Je laat ze van alles ontdekken BINNEN die maatschappij? En wanneer ben je er dan mee begonnen? De eerste 7 jaar bepalen nog altijd de basis van het oneindige energiewezen hier op aarde en laat het nou 9.999.999 van de 10.000.000 x daar al compleet de soep in lopen. Zodra een kind, een baby, een peuter, kleuter, ook maar enigszins de neiging heeft om ook maar iets sexueels te doen krijgt het al te horen dat zoiets niet mag. Laat staan dat ouders toestaan dat het prachtige kindwezen echt mag ontdekken wat zijn/haar echt natuurlijke staat van ‘zijn’ is.
Mensen die leven & creëren binnen de maatschappij zijn volgens mij nog steeds onderdeel van de maatschappij, van het systeem, en ze voeden dat wat niet gevoed hoeft te worden. Je denkt dat je kinderen vrij laat en ‘vrij’ opvoed, maar is dat echt zo? Ja, ze hebben zeer zeker een andere vorm van vrijheid, maar ook die vorm van vrijheid is geen natuurlijk vrijheid.
Succes met het ‘opvoeden’, maar om Cesar Millan er maar even bij te halen, waarschijnlijk is het slimmer om eerste de baasjes (ouders) van de hond (kind) ‘op te voeden’ dan de hond te straffen omdat hij ten eerste simpelweg een hond is en geen mens en ten tweede omdat de meeste baasjes opvoeden vanuit wereldwijde eeuwenoude onwetendheid. Dus misschien handig om gewoon even te wachten met kinderen? Misschien handig om eerst (bijvoorbeeld) eens uit te vissen wat die 12 vormen van intelligentie ‘zijn’ en van daaruit keuzes gaan maken? Kan zomaar zijn dat vele “verschrikkelijke” situaties zomaar als sneeuw voor de zon verdwijnen! Zomaar! Zonder dat jij je er druk over hoeft te maken, zou dat niet magisch zijn? Of zou dat nou simpelweg heel natuurlijk ‘zijn’?
Mijn kinderen (8 en 10) krijgen thuisonderwijs en hebben nooit op school gezeten. Bij het lezen van het artikel voel ik me gesteund te weten dat er meer mensen zijn die voor alternatieve vormen en hervorming van onderwijs zijn.
We volgen de weg van natuurlijk leren. We geven ze de ruimte om zelf aan te voelen wat ze nodig hebben. Vertrouwen op hun intuïtie, hun intrinsieke motivatie en hun kunnen. Zonder ze te manipuleren met straffen of belonen. Het is als ouder een van mijn grootste lessen in loslaten.
We stimuleren hun van nature aanwezige nieuwsgierigheid door het creëeren van een rijke leeromgeving waaruit ze kunnen kiezen waar ze zich op dat moment mee bezig willen houden. Dit varieert van veel boeken, handwerkspullen en knutselspullen in huis waar ze onbeperkt gebruik van kunnen maken tot regelmatig samen (korte) reizen maken (mensen ontmoeten, talen leren, nieuwe andere tradities ontdekken) en elke week met andere thuisonderwijsgezinnen naar een uitje gaan (museum, rondleiding, workshop, natuurontdekking, beweging, samen spelen). Daarnaast gaan ze ook naar groepjes als zwemles, dansles en muziekles.
We benaderen het leren op een holistische manier en we leren samen. Als mijn kind vraagt of een mug een neus heeft dan zoeken we dat samen op op internet en in de bibliotheek en leer ik daar ook van. Als we samen brood gaan bakken leren we tegelijkertijd rekenen, lezen, natuurkunde, scheikunde, biologie en voedingsleer. Het is allemaal verweven met elkaar in het dagelijks leven. Waarom zouden we het dan loskoppelen? Het is een leven lang leren.
Als ik de reacties lees van kinderen die gestrand zijn op school (niet alleen hier maar ook van bevriende ouders om me heen), voel ik machteloosheid dat zij vast zitten in het systeem en compassie voor hun strijd en pijn. Ik wens iedere ouder en kind toe dat ze de vrijheid kunnen hebben om het soort onderwijs te mogen kiezen dat bij hen en hun gezin past.
Mooi verhaal Cathelijne en zo zouden mijns inziens kinderen op school ook benaderd moeten worden. Hoe heb jij toestemming gekregen om jouw kinderen thuisonderwijs te kunnen geven? Ik dacht dat dat hier in Nederland ontzettend moeilijk, zo niet onmogelijk is?
Je kunt beroep doen op de leerplichtwet die vrijstelling van de leerplicht regelt. Daar heeft iedere ouder recht op als je aan de voorwaardes voldoet. Als je het beroep indient (een brief naar de gemeente schrijft waarin je zegt dat je beroep doet op die wet) ontstaat er van rechtswege vrijstelling. Wij konden geen school vinden in onze omgeving die onze levensovertuiging uitdraagt en daarom hebben we beroep gedaan op ons recht op vrijstelling zoals beschreven in de leerplicht wet 5 onder b.
Wanneer je niet voldoet aan de voorwaardes, dan wordt het in Nederland heel moeilijk om nog succesvol beroep op vrijstelling te doen zoals wanneer je kind al op een school ingeschreven is.
Is dit antwoord op je vraag?
Dank je wel Cathelijne voor jouw antwoord. Ik reageer nogal laat, omdat ik weinig op internet zit wegens mijn stralingsgevoeligheid. Ik heb jouw reactie doorgestuurd naar mijn dochter.
Lieve groeten, Marie-Rose
Helemaal mee eens met dit artikel. School heeft leren iets negatiefs voor mij gemaakt. Pas later toen ik weer wilde studeren in een gebied wat ik zelf had gekozen, ging dit zo makkelijk en ik vond het leuk. Ik roep ook al zo lang laat kinderen kinderen zijn. School is voor mij echt niet leuk geweest. Dat klopt toch niet?
Helemaal mee eens! Ik vind dat dit veel meer aandacht hoort te krijgen. Elk kind leert anders, elk kind heeft zijn eigen talent. Aardrijkskunde is een standaard vak maar omgaan met je emoties vind ik in geen vak terug. Dit hoort net zo belangrijk te zijn als lezen en schrijven.
Ik las een keer een column die ik nooit meer vergeten ben waarin stond dat we op de basisschool leren om stil te zitten en alleen toetsen te maken om vervolgens later op teambuilding te gaan om te leren samen werken en dat we meer moeten bewegen om overgewicht tegen te gaan. Dit gaat helaas al mis op de basisschool. Ben blij dat er steeds meer mensen hetzelfde denken en ik hoop op verandering.
Het is zeker zo dat kinderen en eigenlijk geldt het ook voor mensen uit de westerse cultuur alleen worden opgeleid en ingezet om te volgen, intellectualiteit centraal staat en talentontwikkeling bijna geen aandacht krijgt. Ik zie het ook als ziekmakend in dienstverlenend Nederland (profit en non-profit). Bijna al onze systemen en stelsels zijn opgebouwd uit het ideale programma voor de “gemiddelde mens”, iedereen die afwijkt krijgt een label en heeft een probleem. Er bestaat natuurlijk geen gemiddelde mens, iedereen is uniek, heeft zijn eigen pad te ontdekken en is veel meer dan alleen mens. De stelsels zijn gebaseerd op machtsprincipes en ongelijkheid en al eeuwen leidend voor hoe we samen leven. We zijn klaar voor een nieuw paradigma, het werkt niet meer, ik noem dat 21ste eeuws leven en organiseren, gebaseerd op de pijlers vertrouwen, gelijkwaardigheid en diversiteit, het zorgt dat energie gaat stromen en heelheid van mensen wordt gestimuleerd….. Het gaat over inclusie i.p.v. exclusie. het begint met er niet meer aan meedoen en bij jezelf. Deze 3 pijlers pas ik al toe in mijn leven en het werkt, het universum heeft zo zijn invloed ;o)
Moet helaas machteloos toekijken hoe mijn dochter nu “gecrushed” wordt door HET systteem. Op de basisschool ging t nog prima want dat was al veel individueler maar nu op de middelbare gaat t mis. Dus zijn we hard op zoek naar hoe we haar met n diploma hier doorheen krijgen. Inmiddels afgestroomd van havo/vwo naar vmbo, en nog steeds aan t worstelen met het leren. Dus om haar te ondersteunen maar aan t diagnostiseren geslagen. Diagnose dyslexie is vorig jaar gesteld, en ik verwacht binnenkort n ADD diagnose. Maar ja, wat dan? Ritalin? Pff, te erg toch dat ik mijn mooie creatieve, gevoelige dochter eventueel moet gaan drogeren om haar door t systeem te helpen. Mn hart huilt, en ik zie haar zelfvertrouwen afbrokkelen, faalangst ontstaan en veel boosheid. Ik hoop echt dat ze ooit haar plek in de maatschappij gaat vinden en iets kan doen wat ze leuk vindt en past bij haar talenten. Maar eerst moeten we eerst Het Systeem door en ik hou mn hart vast.
Peggy, heel vervelend voor jouw kind. Lukt het je om in dit proces bij jezelf te blijven en als ze niet op school is haar te geven wat ze nodfig heeft? Groetjes Miranda
Vreselijk voor je dochter en voor jou om dit als moeder mee te moeten maken Peggy.
Mijn zoon is inmiddels 15 jaar, examenklas VMBO GT.
Vanaf de basisschool lopen wij hier al tegenaan. Daardoor is hij naar 3 verschillende basisscholen geweest en ondertussen van de ene psycholoog naar de ander en natuurlijk een etiketje gekregen: ASS.
Zo goed en kwaad het ging heb ik hem door de eerste drie jaren van het voortgezet onderwijs geholpen.
Nu, in de vierde klas gaat het mis. De druk wordt teveel. Allemaal lichamelijke en geestelijke klachten. Bloedonderzoek gehad. Lichamelijk alles prima. Gelukkig natuurlijk, maar dat betekend wel dat het geestelijk mis is. Weer? Of nog steeds?
Nu verwijzing naar GGZ kind en jeugdpsychiatrie en afwachten wanneer hij daar welkom is want lange wachttijd en hij is niet de enige met “spoed” vermelding…
Ondertussen is hij al wel bijna twee weken thuis van school want dat gaat nu absoluut niet.
Zijn vrienden begrijpen het niet… hoe leg je uit dat je geestelijk “ziek” bent?
Ik ben heel blij dat ik weet dat hij helemaal goed is zoals hij is en vertel hem dit ook. Toch moet ook hij zijn plekje in deze maatschappij vinden. Ik hoop op goede hulp want het schoolsysteem is nu zoals het is (een verandering in de juiste richting gaat nooit snel genoeg) en ook hij moet zijn diploma halen om verder te kunnen.
Sterkte en wijsheid voor jou, je dochter en iedereen die hier tegenaan loopt!
Groetjes Hinke
Jeetje ik zit in dezelfde situatie. Wij zijn gestopt met school. Wij hebben de inspectie gebeld en uitgelegd. Het is geen probleem meer dat mijn zoon thuis zit. Het is vechten tegen de bierkaai! Tenkoste van je kind. Hij is 14 jaar ook spec. Ond us voor ADD/Asperger kinderen een moeilijk proces. Mijn zoon krijgt binnenkort een proff. Maatje. We gaan zien waar dit pad heen gaat.
Helemaal mee eens. Als kind werd mijn hogere begaafdheid niet gezien en eerder bestempeld als lui. Ik kon beter, dat voelden ze, maar het aanbod en de werkwijze wist mij niet te boeien of te overtuigen. Faalangst en onderpresteren als gevolg. Nu als leerkracht heb ik het aan de andere kant evengoed mogen ervaren. ‘Slikken’ in groep, sturen, vormen, zodat de leerlingen opgroeien tot perfecte tandwieltjes voor een maatschappij die zichzelf met haar economie de lucht in prijst, maar vergeet dat we mens zijn die van binnenuit dient te ont-wikkelen. Het is dus niet zozeer het onderwijssysteem, maar ruimer het maatschappelijk mensbeeld dat dient te veranderen. Ik stap er in elk geval uit na dit schooljaar. De aanstormende hervormingen geven me steeds minder ruimte om te faciliteren. Ik verdrink zelf als leerkracht.
Ben er helemaal mee eens,kinderen staan onnodig onderdruk krijgen last van allerlei nare klachten zoals depressie en angstklachten.Het huidige onderwijssysteem sluit totaal niet aan wat zij nodig hebben qua persoonlijke ontwikkelingen.Word tijd dat het onderwijssysteem daar beter kijk op krijgt.
Misschien is dit aardige inspiratie? >>> https://www.youtube.com/watch?v=dpHB8kH3yVg&t=390s Zie ook de laatste paar minuten (9.20 e.v.)
Verder: https://www.livingvalueseducation.nl/
Mijns inziens dienen kinderen hun moeder in de buurt te hebben (op roep-/hoorafstand) tot de leeftijd van ± 7 jaar om tot zelfverzekerde volwassenen uit te kunnen groeien.
Moeders zouden een of een paar keer per week, samen met hun kind(eren), bijeen kunnen komen, zodat hun babies/peuters/kleuters samen zijn en dat tegelijkertijd hun moeder nabij is, in geval ze nodig mocht zijn, voor wat dan ook.