Er komt een moment in je leven waarop je het eindelijk doorhebt: dit is jouw spirituele ontwaken.

Het ontwaken

Er komt een moment in je leven waarop je het eindelijk doorhebt. Dat je, te midden van al je angsten en de krankzinnigheid een noodstop maakt op de weg die je bewandelt en er ergens een stem in je hoofd het uitschreeuwt…….. GENOEG! Genoeg gevochten, gehuild, jezelf de schuld gegeven en geworsteld in een poging om vol te houden. Dan, net als een kind dat na een woedeaanval tot zichzelf komt, knipper je je tranen weg en bekijk je de wereld met andere, nieuwe ogen.

Dit is jouw spirituele ontwaken.

Je realiseert je dat het tijd is te stoppen met hopen en wachten op iets dat verandert, op geluk, veiligheid of zekerheid om als uit het niets, magisch te verschijnen aan de volgende horizon.

Je realiseert je dat er in de echte wereld niet altijd sprookjesachtige einden zijn, dat de garantie voor “ze leefden nog lang en gelukkig” moet beginnen bij jezelf…….en dat tijdens dat proces een gevoel van sereniteit wordt geboren vanuit acceptatie.

Je realiseert je dat je niet perfect bent en dat niet iedereen altijd van je zal houden of je waarderen om wie of wat je bent …… en dat is goed. Ze hebben recht op hun eigen visie(s) en meningen.

Je leert wat het belang is van liefdevol zijn en opkomen voor jezelf…… en tijdens dat proces wordt een gevoel van nieuw gevonden vertrouwen geboren vanuit goedkeuring naar jezelf.

Je stopt met klagen en anderen de schuld geven van dingen die ze je hebben aangedaan – of niet voor je hebben gedaan – en je leert dat het enige waar je écht op kunt vertrouwen het onverwachte is.

Je leert dat mensen niet altijd zeggen wat ze bedoelen of bedoelen wat ze zeggen, dat niet iedereen er altijd voor je is en dat niet alles altijd over jou gaat. Dus leer je op eigen benen te staan en voor jezelf te zorgen….. en tijdens dat proces wordt een gevoel van veiligheid en zekerheid geboren vanuit zelfredzaamheid.

Je stopt met het oordelen over en het wijzen naar anderen; je begint mensen te accepteren zoals ze zijn en ziet hun tekortkomingen en innerlijke zwakheden over het hoofd ….. en tijdens dat proces wordt een gevoel van vrede en tevredenheid geboren vanuit vergeving.

Je leert jezelf open te stellen voor nieuwe werelden en andere gezichtspunten.

Je begint jezelf opnieuw te waarderen en te herdefiniëren en uit te vinden waar je écht voor staat.

Je leert het verschil tussen iets willen en iets nodig hebben en je begint je te ontdoen van de normen en waarden die je bent ontgroeid of waar je je om te beginnen nooit mee had moeten inlaten.

Je leert dat er kracht en eer te behalen is aan creëren en bijdragen aan, en je stopt met je door het leven te manoeuvreren als een “consument” die op zoek is naar z’n volgende verslaving.

Je leert dat principes zoals eerlijkheid en integriteit geen verouderde idealen van een lang vervlogen tijdperk zijn, maar het cement voor het fundament waarop je een leven op moet bouwen.

Je leert dat je niet alles weet, het niet jouw werk is om de wereld te redden en dat je een varken niet kunt leren zingen. Je leert dat het enige kruis om te dragen het kruis is waar je zelf voor kiest om te dragen.

Dan leer je over de liefde. Je leert naar relaties te kijken zoals ze écht zijn en niet zoals je ze zou willen hebben. Je leert dat “alleen zijn” niet betekent dat je eenzaam bent. Je houdt op te proberen controle over mensen, situaties en uitkomsten te hebben. Je leert onderscheid te maken tussen schuld en verantwoordelijkheid, het belang van het stellen van grenzen en het NEE zeggen.

Je houdt ook op met hard werken om je gevoelens opzij te zetten, om dingen glad te strijken en je behoeften te negeren.

Je leert dat je lichaam echt je tempel is. Je begint er om te geven en behandelt het met respect. Je begint met een uitgebalanceerd dieet, drinkt meer water en neemt meer tijd om te trainen of te sporten.

Je leert dat moe zijn gevoelens van twijfel, angst en onzekerheid voedt en dus neem je meer tijd om uit te rusten. En, net zoals voedsel brandstof is voor het lichaam, voedt lachen de ziel. Dus neem je meer tijd om te lachen en te spelen. Je leert dat je voor het (over)grote deel in het leven krijgt wat je toekomt, en dat veel in het leven wel degelijk een zelfvervullende voorspelling is.

Je leert dat alles dat je wilt bereiken de moeite waard is om voor te werken en dat wensen dat iets gebeurt iets anders is dan er naartoe werken om te realiseren dat het gebeurt. Nog belangrijker, je leert dat je, om succes te verkrijgen, richting, discipline en volharding moet hebben.

Je leert dat niemand alles alleen kan, en dat het geen kwaad kan om om hulp te vragen. Je leert dat het enige waar je écht bang voor moet zijn de angst zelf is. Je leert om jezelf direct met je angst te confronteren of door je angst heen te gaan, omdat je weet dat wat er ook gebeurt, je het aan kunt en dat toegeven aan de angst betekent dat je het recht je leven op je eigen voorwaarden te leven weggeeft.

Je leert om te vechten voor wat je wilt in je leven en het niet te verkwisten terwijl je gebukt gaat onder een wolk van naderend onheil. Je leert dat het leven niet altijd eerlijk is, dat je niet altijd datgene krijgt waar je recht op denkt te hebben en dat nietsvermoedende goede mensen soms nare dingen overkomen…… en je leert het niet altijd persoonlijk op te vatten.

Je leert dat niemand je straft en dat alles niet altijd iemands schuld is. Het is gewoon het leven dat zich ontvouwt. Je leert om het toe te geven als je fout zit en bouwt bruggen in plaats van muren.

Je leert dat negatieve gevoelens, zoals woede, afgunst en wrok, moeten worden begrepen en omgezet, of ze zullen je verstikken en het Universum om je heen vergiftigen.

Je leert dankbaar te zijn en genoegen te nemen met veel van de  eenvoudige dingen die we voor lief nemen; dingen waar miljoenen mensen op de wereld alleen maar van kunnen dromen: een volle koelkast, schoon en helder stromend water, een zacht warm bed, een lange hete douche. Dan begin je zelf voor jezelf de verantwoordelijkheid te nemen en je belooft jezelf om jezelf nooit te verraden en nooit genoegen te nemen met minder dan wat je hart begeert.

Je maakt er een punt van om te blijven lachen, vertrouwen te houden en open te blijven staan voor iedere prachtige nieuwe mogelijkheid.

Je hangt een windvanger naast je raam zodat je naar de wind kunt luisteren.

Als laatste, met moed in je hart, neem je je plek in, haalt een keer diep adem en begint het leven te ontwerpen dat je wilt leven, zo goed als je kunt.