Je woont in een universum dat eindeloze potentie heeft voor vreugde ingebouwd in het scheppingsproces. Jouw Bron, dat we de universele geest van de intentie noemen, aanbidt jou meer dan jij je mogelijk kunt voorstellen. Wanneer jij jezelf op dezelfde manier aanbidt, zul je gelijkgestemd zijn op het gebied van deze intentie, en gekozen hebben voor de weg zonder weerstand. Zolang je nog een klein beetje een ego bezit, zul je enige weerstand behouden, ik wil je dus aansporen om het pad te nemen die de weerstand minimaliseert.
De vorm en kwantiteit van jouw gedachten bepalen de hoeveelheid weerstand. Gedachten die slechte gevoelens opwekken zijn resistente gedachten. Elke gedachte die een belemmering vormt tussen hetgeen dat je zou willen hebben en jouw bekwaamheid om dit in jouw leven naar je toe te trekken, betekent weerstand.
Jouw intentie is om een rustig leven te leiden, zonder stress en zorgen. Je weet dat stress niet bestaat in deze wereld, en dat er alleen maar mensen zijn die in stressvolle gedachten denken. Stressvolle gedachten zijn al een vorm van weerstand op zichzelf. Je wilt niet dat stressvolle, resistente gedachten een gewoonte worden als reactie naar jouw omgeving. Door te oefenen met zo min mogelijk resistente gedachten, zul je deze reactie jezelf eigen maken en uiteindelijk de kalme persoon worden die jij graag zou willen zijn, een stress-vrij persoon, vrij van het ‘on-gemak’ dat stress met zich meebrengt. De stressvolle gedachten zelf zorgen voor de weerstand die jij bij jezelf opbouwt en hiermee jouw contact naar de kracht van intentie belemmeren.
We leven in een wereld waarin angst en vrees worden verspreid en bevorderd. Je hebt geleerd dat ‘goed voelen’ in een wereld waarin zoveel lijden bestaat, een immorele positie is om in te nemen. Je hebt geleerd dat het bot en ongepast is om je goed te voelen ten tijden van slechte economie, oorlog, onzekerheid of dood, of elke andere soort ramp waar dan ook ter wereld. Aangezien deze situaties overal op elk moment in de wereld aanwezig zijn, geloof je dat jij niet mag genieten en tegelijkertijd een goed mens bent. Maar misschien is het nog niet in je opgekomen dat een universum gebaseerd op energie en aantrekkingskracht, gedachten die een slecht gevoel oproepen afkomstig zijn van dezelfde energie ‘Bron’ die tevens meer van hetzelfde in je leven aantrekken. Dit zijn de resistente gedachten.
Hieronder een paar voorbeeldzinnen op het pad van de weerstand, die vervolgens zijn omgezet naar zinnen op het pad van de minste weerstand.
Ik maak me zorgen over de toestand van de economie, ik heb al zoveel geld verloren.
Ik woon in een overvloedig universum; ik kies ervoor om na te denken over wat ik heb en ben daarmee tevreden. Het universum zal voorzien.
Ik moet nog zoveel doen, dat ik de achterstand nooit meer kan inhalen.
Ik ben tevreden op dit moment. Ik ben alleen bezig met het ene ding dat ik nu doe. Ik zal vreedzame gedachten hebben.
Ik kan nooit eens vooruitlopen op mijn werk.
Ik kies ervoor te waarderen wat ik op dit moment aan het doen ben en zal hiermee nog meer mogelijkheden aantrekken.
Mijn gezondheid baart me grote zorgen. Ik ben bang om oud, steeds meer afhankelijk en ziek te worden.
Ik ben gezond, ik denk gezond. Ik woon in een universum dat genezing aantrekt en ik weiger te anticiperen op ziektes.
Door mijn familieleden voel ik me angstig en ongerust.
Ik kies voor gedachten waarbij ik mij goed voel, en dit helpt mij om de familieleden in nood te kunnen opbeuren.
Ik verdien het niet om me goed te voelen, als er zoveel mensen lijden.
Ik ben niet in een wereld terecht gekomen waar iedereen precies dezelfde ervaringen heeft. Ik voel me goed, en door me te verheffen, zal ik helpen om het lijden gedeeltelijk uit te roeien.
Ik kan niet gelukkig zijn als de persoon waar ik heel veel om geef, van een ander houdt en mij verlaten heeft.
Met ongelukkig zijn, verander ik niks. Ik vertrouw erop dat er liefde terugkomt in mijn leven als ik in harmonie ben met de liefdevolle ‘Bron’. Ik kies ervoor om mij op dit moment goed te voelen en te richten op wat ik heb, in plaats van wat er ontbreekt.
Alle stressvolle gedachten vertegenwoordigen een vorm van weerstand die je graag ziet verdwijnen. Verander deze gedachten door goed naar je gevoelens te luisteren en te kiezen voor vreugde, in plaats van bezorgdheid. Onthoud dat je natuurlijke staat vreugde is. Jij bent het product van vreugde en liefde; deze gevoelens ervaar je als vanzelfsprekend. Herinner jezelf zo vaak als nodig: Ik kom van vrede en vreugde. Ik moet in harmonie blijven met hetgeen waar ik vandaan kom om mijn dromen en wensen te kunnen vervullen. Ik kies ervoor om in mijn natuurlijke staat te blijven.
©Nederlandse vertaling https://www.nieuwetijdskind.com, door Ellen
Over Wayne W. Dyer
Schrijver, coach en psychotherapeut Dr. Wayne W. Dyer is een van de meest succesvolle zelfhulpauteurs ter wereld. Hij was te gast bij verschillende talkshows, onder andere bij Oprah. Ook in Nederland is hij geliefd om zijn vele boeken, waaronder “Niet morgen, maar nu” dat al ruim dertig jaar herdrukt wordt.
Aart,
(– “Lia, begrijp ik het nou goed dat die natuurlijke staat niets vindt van een in het ravijn gereden bus met 36 kinderen die allen na 23 dagen honger te hebben geleden en hun keeltjes schor geschreeuwt te hebben om hun moeder, gestorven zijn?
Of komt er wel een beleving opzetten en heeft die natuurlijke staat niets met die beleving?
Of ………”hier bedoel ik met ‘niets’ of er wel of geen beleving van die natuurlijke staat is.
Oftewel, die natuurlijke staat vindt niets van dat busongelukje m.a.w. constateert een busongelukje, meer niet.
OF, de tranen springen de natuurlijke staat in de ogen van verdriet of vreugde of ……
Dat is dus wat ik bedoelde.–)
Die natuurlijke staat is in mijn beleving niet uitsluitend nietsheid, leegte, ruimte, maar tegelijk ook alles, volheid, vervuld-Zijn. Je constateert busongelukje als feit en tegelijk ben je vervuld van compassie. Die twee samen geven m.i. die innerlijke afstand, waardoor je met name in stress-situaties juist kunt/wilt handelen.
Het is dus voor mij niet een dualistisch/gespleten of, of, of, want heelheid is en, en, en nog eens en.
Dag, Lia
@Lia, ik zaag nog eventjes verder want volgens mij is dit een punt waar de meeste mensen (ook verlichten of zogenaamde verlichten) de mist mee in gaan.
Die natuurlijke staat heeft geen compassie, liefde of wat dan ook bij wat er simpelweg geschied.
Een bus met verongelukte kinderen is het zelfde als een mooie (ik ben benieuwd hoe een niet mooie er uit zou zien) zonsondergang.
M.a.w. het heeft geen eigen invulling bij wat er geschied/plaatsvind.
Althans zo heb ik het bij mij hier uiteindelijk zien ontstaan.
Natuurlijk vanuit hoe het daarvoor was vroeg ik me ook af of er niet meer dan 1 steekje bij me los was gaan zitten of dat ik in een verstandelijke ontkenning of iets dergelijks zat.
Dus ik een afspraak gemaakt met God en die zei mij enkel; ‘Aart, heb jij mij wel eens ergens zien ingrijpen, mij ergens iets van zien vinden’, ‘zegt het niet genoeg dat de mens enkel vanuit zijn/haar eigen beleving, compassie, etc heeft met zijn/haar soortgenoot i.p.v. een beleving vanuit het geheel/eenheid. M.a.w. het zegt toch al genoeg waarom de mens wel of geen compassie heeft met een gemalen koffieboon of een verongelukt kind’.
Ik zaag enkel omdat de mensheid het niet gaat redden met compassie en liefde, natuurlijk hoort dat bij een fase maar uiteindelijk zal iedere eigen angst, ieder eigen gevoel doorzien/doorleefd dienen te worden om letterlijk een wereld zonder angst en afhankelijkheid te doen ontstaan.
Een bus verongelukte kinderen krijgt dus enkel de betekenis die je vanuit je eigen beleving/bewustzijnstrilling/angst/identificatie er aan geeft.
Oh ja, ik ben niet Liefdevol, ik ken geen compassie.
Inderdaad, ik ken geen eigenbelang.
Eigenbelang verpakt in de onbewustheid die Liefde, compassie heet.
Ja maar Aart, heb je dan echt geen gevoel.
Correct, ik heb geen gevoel dat gebaseerd is op eigenbelang, eigen angst, eigen beleving, gevoel wat ontstaan is door de mind of dat zogenaamde hart (de in roze verpakte mind) met al zijn gevoelens die zo lekker aanvoelen en je bewustheid in slaap doen sukkelen.
Potverdikkeme moet nou echt alles onderuit om bij de bron uit te komen.
Aart,
Je begrijpt écht niet wat ik ervaar, en ik kan het blijkbaar niet uitleggen.
Ik ben gewoon een compleet open vat, altijd geweest en dit is mijn basis mijn zijn.
Maar ik ervaar ook heel duidelijk dat die openheid (als vanzelfsprekend) wordt opgevuld (of zichzelf opvult?) met een soort energie die ik herken als Liefde, en zelfs een energie die ik herken als Wil. Ik kan het niet goed omschrijven, maar het heeft te maken met de schepping. Als ik in mijn tuin kijk naar de planten, het gras en de bomen, dan zie ik achter al dit zichtbaar geschapene die Liefde en Wil als de bouwstenen ervan. Dan kan ik niet meer zeggen dat er alleen een inhoudsloos soort niets zou zijn, toch? Dan is er toch tegelijk kosmische intelligentie, werkzaamheid, volheid van leven?
Dan geldt voor mij evenmin dat ik een vorm van liefde als compassie oppak en projecteer op verongelukte kindertjes, want die kosmische Liefde is er gewoon; ook voor niet verongelukte kindertjes.
Het interesseert mij trouwens geen snars hoor, die term verlichting, dat zegt mij niks.
(–Aart, heb jij mij wel eens ergens zien ingrijpen, mij ergens iets van zien vinden–)
En weer denk ik dan dat God tegen jou iets anders zegt dan tegen mij. Immers, is heel de kosmos niet gebaseerd op Evenwicht en Intelligentie? Er moet dus iets zijn wat opmerkzaam is (kosmisch bewustzijn) en waardoor er wordt “ingegrepen” zodoende het evenwicht te herstellen. In Egypte stond dit Evenwicht bekend als de godin Maät, daarbij aangetekend dat het niet ging om het beeld van de godin, maar om de achterliggende kosmische kracht.
Is -ik- at home? http://www.nobodyhere.com/
“Onthoud dat je natuurlijke staat vreugde is.”
Nou Meneer Wayne, mogelijk geldt dat voor uw natuurlijke staat maar mijn natuurlijke staat is er 1 van pure ellende.
Kunt u mij wat bewijzen leveren dat die natuurlijke staat er 1 van vreugde en liefde is.
Gaarne zou ik ook van u vernemen wat u onder de natuurlijke staat verstaat.
Of moet ik u maar op uw woord geloven.
Dat kan er dan ook nog wel bij, bij al mijn aanwezige geloofsystemen.
<a href="#comment-14373" rel="nofollow">@Aart</a>, Misschien zit je nog te veel in je linkerhersenhelft en denk je te veel. Ik voel wel dat onze natuurlijke staat vreugde is. 🙂
@Anne Marie, dus die natuurlijke staat zit rechts?
Dat moet dan wel dat ik te veel in de linkerhersenhelft lig want rechts heb ik namelijk behalve water, niets zitten en ik heb watervrees (1953).
Ik heb nog geen flauw idee wat de natuurlijke staat is.
En wat voelen betreft, ik voel me God.
Wat niet zeggen wil dat ik God ben.
Even een duik in het water; wat ik onder de natuurlijke staat versta (niet dat ik dat versta) is niet voelbaar, heeft niets met vreugde van doen, het is enkel die ruimte die drager is van alles wat er in zou kunnen verschijnen.
Dat die ruimte, openheid, spanningloosheid meer neigt naar wat je vreugde zou kunnen noemen is een wonder op zich.
Ik heb zelf niets met vreugde ook al zal de medemens over mij zeggen; haal die glimlach toch eens van dat hoofd en ervaar toch eens iets als negatief.
Maar tis 2 voor vreugde en 1 tegen.
<a href="#comment-14392" rel="nofollow">@Aart</a>, Jouw zin: "haal die glimlach toch eens van dat hoofd en ervaar toch eens iets als negatief." Is dat geen vreugde dan? "Vreugde" is maar een woord, een detail. Je mag het anders noemen: God? What's in a name …
Ik had trouwens beter het woord: "kan" kunnen gebruiken i.p.v. "mag" (in de zin: Je mag het anders noemen). Woorden zijn voor mij in ieder geval minder belangrijk, slechts details. Ik zie ze meer als verwijzingen naar …
@Anne Marie, dat is inderdaad de pest van woorden en de fase waar de mens die ze vertaald/gebruikt in zit.
Met het woordje vreugde kan het ego nog aan de haal want voor het ego is vreugde, vreugde voelen een belangrijk iets. Vreugde is dan ook altijd gebaseerd op iets.
En dat terwijl ´die natuurlijke staat´ niet met dat soort zaken bezig is.
Die natuurlijke staat voelt geen vreugde.
Er kan vreugde in verschijnen maar niet een ik die vreugde voelt.
Die natuurlijke staat maakt het niets uit of er nou wel of geen vreugde in verschijnt.
Die natuurlijke staat ´heeft genoeg aan zichzelf´, jakkie, beter gezegd ´die natuurlijke staat´ is niet behoeftig, is met niets bezig, is als een gevulde maag die niet om voedsel vraagt.
Die natuurlijke staat is het ontbreken van al het negatieve. Zonder dat het als positief aanvoelt.
De natuurlijke staat voelt niet.
Ik ga mijn mond eens dichttapen, wat rolt er weer een onzin uit.
Ze verwijzen waarschijnlijk naar de gesloten inrichting waar ik me al 4 jaar bevind.
Ik zag een bordje boven een poort hangen waarop ik dacht te lezen ´natuurlijke staat´, kom ik verdorie Wayne tegen in zijn witte jas en dolfijnen in de vijver.
(–Ik heb nog geen flauw idee wat de natuurlijke staat is.–)
Natuurlijke staat is als de hemel. Wolken drijven af en aan, maar de hemel blijft en blijft hetzelfde.
@Lia, heb ik weer, hier geen wolkje aan de lucht.
Laat ik nou denken dat de natuurlijke staat er 1 is waar geen onderscheidsbeleving is tussen die staat en wat er in verschijnt.
Nou dat had ik dan weer mis.
Ik ga op zoek naar wolken.
Lia, begrijp ik het nou goed dat die natuurlijke staat niets vindt van een in het ravijn gereden bus met 36 kinderen die allen na 23 dagen honger te hebben geleden en hun keeltjes schor geschreeuwt te hebben om hun moeder, gestorven zijn?
Of komt er wel een beleving opzetten en heeft die natuurlijke staat niets met die beleving?
Of ………..
Aart, wat versta jij onder Niets?
Is Niets niet erg leeg? Helemaal niet,’ zei de zenmeester, het Niets is Alles, is overvol.
Niets betekent in ieder geval voor mij een leeg bewustzijn, het licht zelf. En licht is energie. Materie is gestold licht, gestolde energie. Dus zijn bewustzijn en materie twee werelden die onafscheidelijk één wereld zijn. D.w.z. Niets en Alles.
Aart, jij bent kennelijk niets. Ik ken dat niets ook, maar neig veel meer naar alles.
Tja, kan het niet anders uitleggen hoor. Heb er geen woorden voor. De werkelijkheid zal wel in het midden liggen.
Poeh, poeh.
@Lia, “Lia, begrijp ik het nou goed dat die natuurlijke staat niets vindt van een in het ravijn gereden bus met 36 kinderen die allen na 23 dagen honger te hebben geleden en hun keeltjes schor geschreeuwt te hebben om hun moeder, gestorven zijn?
Of komt er wel een beleving opzetten en heeft die natuurlijke staat niets met die beleving?
Of ………”
hier bedoel ik met ‘niets’ of er wel of geen beleving van die natuurlijke staat is.
Oftewel, die natuurlijke staat vindt niets van dat busongelukje m.a.w. constateert een busongelukje, meer niet.
OF, de tranen springen de natuurlijke staat in de ogen van verdriet of vreugde of ……
Dat is dus wat ik bedoelde.
@Aart, Er is al zo veel wat moet. Gelukkig is het in deze zo dat een ieder er zelf voor kan kiezen om erover na te denken en misschien uit te proberen of het “anders denken” leidt tot anders handelen waardoor het leven er ook anders uit kan gaan zien.
@Maan, noem alsjeblieft iets wat MOET.
Ik kan namelijk niets verzinnen.
Ik moet er toch niet aan denken dat iets zou MOETEN.
Dan krijg ik zo iets van; he MOET dat nou.
@Aart,
Tegenwoordig lijken we te ont-moeten moeten. Dat lijkt me wat, het ont-moeten. Dat je van je moeten je ont-moeten moet gaan maken. Of is dat ook weer moeten?
🙂