Duisternis of licht?
Alle problemen, pijnen, angsten en verwijten die je in jouw dagelijkse leven tegenkomt, zijn gevolgen van jouw gekwetste innerlijke kind van vroeger. Vaak zijn deze situaties triggers voor onbewuste processen, als patronen die zich continu blijven herhalen. Zo lang je deze gekwetste gevoelens van je innerlijke kind in de duisternis laat bestaan, zullen ze je huidige leven blijven beheersen. Je kunt er echter ook voor kiezen om het anders aan te pakken….
Stel je open
Je kunt jouw onbewuste patronen bewust maken door ze in het licht te zetten. Door er vanuit liefde en aandacht naar te kijken en helemaal te doorvoelen wat het met je doet. Dat klinkt misschien moeilijk, eng, zwaar of onwennig, en dat is het vaak ook. Weet alleen dat jij het , wat er ook gebeurt, aan kunt. Anders zou het op dit moment niet op je pad komen. Jij kunt jezelf en je leven namelijk volledig helen. Alle wijsheid, kracht en liefde zit namelijk in jezelf, je hoeft je er enkel voor open te stellen.
Doorvoel
Ga maar eens voor jezelf na welke vervelende of pijnlijke situatie zich de afgelopen week heeft voorgedaan. Ga dan gemakkelijk zitten op de grond of op een stoel en sluit je ogen. Concentreer je voor een paar minuten op je ademhaling en ga dan opnieuw met je aandacht naar deze situatie toe. Laat het gevoel dat deze situatie bij je oproept binnenkomen. Alles is goed en alles mag er zijn, ook al voelt het misschien onprettig. Je bent nu hier en je bent helemaal veilig.
Er écht zijn voor jezelf
Als je zo met gesloten ogen jouw gevoel een tijdje hebt geobserveerd, kijk dan eens aan welke situatie van vroeger dit jou herinnert. Wanneer had jij dit gevoel vaker? Wie riep dit gevoel vroeger als kind bij je op? Ga met je aandacht naar dit moment in je kindertijd terug.
Als je merkt dat er spanning bij je opkomt, laat die er dan gewoon zijn. Er kan je nu niets meer gebeuren, want je bent er op dit moment voor jezelf. Kijk dan vanuit het NU naar jezelf toen je een klein kind was. Kijk wat je ziet en voel wat je voelt. En blijf van een afstandje kijken.
Merk dan op dat jij nu als volwassene kijkt naar jouw innerlijke kind en zie wat dat lieve kind nodig heeft. Erken wat het nodig heeft en kijk in hoeverre jij dit kunt geven aan jouw kind. Kijk maar of je het kind liefdevol kunt troosten, moed kunt inspreken, vastpakken, knuffelen of wat het ook mag zijn dat het nodig heeft. En geef het maar.
Wees niet teleurgesteld als je het (nog) niet kunt geven of als het in jouw ogen (nog) niet goed genoeg lukt. Wees ook niet boos als jouw innerlijke kind het (nog) niet kan ontvangen. Dat komt wel, soms heeft het gewoon wat tijd en oefening nodig.
Herhaling
Herhaal deze oefening zo vaak als voor jou nodig is en weet dat jij jezelf volledig kunt helen. Alle wijsheid, kracht en liefde zit in jou, stel je er maar voor open. Weet dat jouw innerlijke kind voortaan altijd op jou kan vertrouwen. Vanaf nu kun jij er volledig zijn voor hem/haar. En dat voelt goed, probeer het maar eens!
Begeleiding
Wanneer je het te spannend vindt om dit alleen te doen, kun je ook iemand die je vertrouwt vragen om je hierin te begeleiden. Je kunt vragen of diegene de oefening in alle rust aan je wil voorlezen en er voor je wil zijn als er heftige gevoelens bovenkomen. Je kunt ook op zoek gaan naar professionele begeleiding, als je denkt dat jij dit nodig hebt. Voel wat er op dit moment bij je past en weet dat je hierin geen foute keuze kunt maken…
kijk jezelf
eens in je ogen
welke blik
kijkt jou dan aan
kijk eens in
jouw eigen spiegel
wie zie jij
daar dan staan
kijk dan nu
nog een keer écht
en vraag jezelf
‘wat heb ik nodig?’
kijk wat komt
wacht en luister
het is nooit
echt overbodig
Liefs,
Judith
Is echt mijn grootste achilleshiel,1 keer in de zoveelste tijd word ik er weer door onder uit gehaald…Ik ben gelukkig wel al idd in die fase dat ik het herken en niet meer in de slachtofferrol ga zitten maar het is dan toch 1 of meerdere dagen dat ik een soort innerlijke strijd moet voeren met mezelf..Het is onstaan in mijn vroege jeugd door dat mijn vader mij niet accepteerde en nu nog steeds niet geeft wat ik nodig heb..Ik heb hierdoor een ontzettend minderwaardigheidscomplex en haat naar mezelf toe oa.Heb ook jaren geen kontakt met hem gehad maar dat is ook niet de oplossing vind ik..En idd doordat ik hooggevoelig ben leef ik me veel te snel in omdat ik zijn pijn voel en probeer tussen de regels door te lezen dat hoe hij mij helpt met praktische dingen zijn manier is om zijn liefde te uiten…(had ik maar eens zoveel begrip voor mijzelf,waarom vind ik andermans pijn altijd belangrijker dan die van mijzelf?)Ik ben bijna 50 jaar oud en hij behandelt mij nog altijd als een klein kind en ik word ook weer meteen dat kleine kind als ik bij hem ben.Het is net of hij weigerd om de echte mij te kennen.Hij is vergif voor mij vaak hoe hard ik ook aan mezelf werk als ik 1 dag met hem door breng is er niets meer van over..Dan hoor ik bijv. alleen maar van ‘was je maar nooit geboren’of jij ziet er niet uit met je dikke pens,ik schaam mij voor jou en ik zal nooit trots op jou zijn!En als ik daar iets van zeg is het volgens hem alleen maar goed bedoeld om mij te helpen of gewoon een grapje..Hij heeft mij ook nog nooit op de 1e plaats gezet in zijn leven en zelfs toen ik hem vertelde dat een aan getrouwde oom met zijn ‘poten’aan mij had gezeten en mijn vader hem nooit mocht zat hij gewoon met zijn vrouw naast mij te lachen als mijn oom mij eerst kleineerde en voor schut zette omdat ik te dik ben…Hij zal nooit eens voor mij opkomen maar al tijd de ander het voordeel van de twijfel geven.Hoe kom ik er toch vanaf dat hij mij zo raakt?En zo dik ben ik nou ook al weer niet en ik ben een leuke gezellige niet lelijke verzorgde vrouw en hij heeft net zo’n dikke buik als ik.En ik ben echt een geliefd persoon,vriendelijk en met veel humor maar hij weigerd mij te zien zoals andere mensen mij zien.Ik heb nog steeds geen relatie hierdoor omdat ik zo onzeker ben en heb al vanaf 1995 allerlei therapieen en weet ik niet wat allemaal doorlopen.Gisteren zegt een vriendin nog tegen mij waarom zet je de knop niet gewoon om?Ik snap niet dat je zo’n sterk en slim mens bent dat jij dat allemaal toelaat?Dat heeft me aan het denken gezet al weer eens…zou dat mogelijk zijn dat je gewoon een knop om kunt zetten en dat het je dan niet meer raakt…dat zou nog eens wat zijn zeg…
mooi