Zolang we onze ervaringen willen verklaren en ze een oorzaak-gevolg en dader-slachtoffer verhouding mee geven, kunnen we niet bij de zuivere en oordeelloze grondslag van het ervarene en wat het ons wil(de) vertellen. We kunnen dan niet bij de ervaring van heel-zijn. Dit geldt ook voor onze (ziele-)ervaringen uit de tijdspanne van Atlantis. De gebeurtenissen uit deze periode en de impact ervan hebben we als zondig en fout ervaren, en als zodanig veroordeeld. Hiermee is het een last geworden die we – collectief – op onze schouders hebben genomen sindsdien. Waardoor we tegelijkertijd vast hebben gehouden aan een oordeel op onze aardse dualiteitservaring en de val in bewustzijn van de aarde.
In het loslaten van dit oude paradigma ligt de heel wording van de – collectieve – ervaringen uit het verleden, uit de tijdspanne van Lemurië, Mu en Atlantis en de periode erna tot nu. Zodat heden en verleden in de tijd kunnen gaan samenvallen voor Nieuw, voor een frisse start.
De ervaring van de val
Verwonderd was ik.
De eenheid was verloren; de verbinding was weg.
Ik voelde verdriet. Dit hoefde toch niet zo?!Ik beschermde wat beschermd moest; wat ik niet moest kwijtraken.
Want anders was het verloren, in de alles verterende zwaarte.Niet bij machte om te zien dat het nodig was.
Dat het spel gespeeld werd zoals het moest,
en de muziek desondanks in mij zou voortspelen,
omdat ik ben wie ik ben.Dan had ik meer begrip gehad voor wat zich afspeelde.
Zo ik mijzelf vergeef, zo vergeef ik hen,
en zo zij mij vergeven, zo vergeven zij hunzelf.
En zie het verdriet rond de pijn spoelt weg. (©Elohim Yael, 01-09-’15)
Aldus het begin van de eerste val van de zwaarte, het begin van de val in bewustzijn van de aarde, het begin van de aardse ervaring van dualiteit en verdeeldheid. Dit begin lag ruim voor de tijdspanne van Atlantis.
Het is nooit niet heel geweest
Het idee dat de ervaringen en kennis opgedaan tijdens dit duale tijdperk op aarde ‘fout en zondig’ zijn, houdt ons in de greep van een negatieve lading op de dualiteitservaring. Het wil ons doen geloven dat we nog één en ander uit te werken hebben. Dat de schuld nog niet vereffend is en we niet klaar zijn voor onze weg terug naar huis. Het houdt ons in de zwaarte, in de oude verhalen van het verleden, in innerlijke verscheurdheid en verdeeldheid.
Terwijl het tegendeel waar is, want we zijn al op weg naar huis. Al onze aardse ervaringen, inclusief de Atlantische, zijn onlosmakelijk onderdeel van de ontwikkeling van onze ziel, de ontvouwing van de zielsbestemming en de oneindige weg van ascentie. De ervaringen van verdeeldheid en afgescheiden zijn van de Bron ten tijde van de periode van de bewustzijnsval van de aarde vormen een basis voor een volgende (evolutie)groeistap, een nieuwe éénheid.
Hoewel we de ziele-ervaringen uit deze periode als fout, pijnlijk, zondig en niet heel (hebben) ervaren, zijn ze nooit incompleet of niet heel geweest. De niet mooie en niet zuivere ervaringen zijn immers net zo belangrijk als de mooie en de zuivere. Ze zijn even waardevol. Door ook het niet zuivere te ervaren, kan de werkelijke waarde van het zuivere gezien worden. Het zuivere kan pas werkelijk ervaren worden, als het niet zuivere in ervaring (h)erkend wordt. Dan is het in balans en kan het compleet en heel zijn, in de ervaring.
Het helen van de tranen
De tranen over het verleden waren bitter, zuur en zout. Ze hebben rijkelijk gevloeid. En het is nu tijd om ze los te laten voor oplossing ervan. Het schuldgevoel, het gevoel van tekortschieting en niet goed genoeg zijn, het ‘redder-syndroom’, het oordeel op de val van de mensheid, … laat het maar langskomen en kijk er zonder oordeel naar. Open je hart en omarm alles oneindig liefdevol in jezelf. Het oordeel heeft gediend en kan nu weer losgelaten worden om de heelheidservaring toe te laten. Het is nooit niet heel geweest.
We hoeven de last van de val van de aarde niet meer op ons te nemen en te dragen zoals ‘Jezus de last van het kruis droeg’. We hoeven onze fouten ook niet te herstellen, noch de wereld blijvend te redden van de ondergang of een ander te behoeden voor fouten. Het gaat enkel om het Nu, om bewust HIER op aarde te zijn, in deze tijd en ruimte verbonden met alles en al-wat-is. Om de heelheidservaring weer toe te laten in jezelf en zo verantwoordelijkheid te nemen voor al je ervaringen en creaties van toen en nu, zuiver en niet zuiver.
Heel wording
Waar ons hoofd dingen wil verklaren en uitleggen vanuit goed of fout en daarmee voor verdeeldheid zorgt, is ons hart in staat tot verbinding voor heelheid. Door in ons hart op zoek te gaan en zonder oordeel te voelen wat het gebeurde, ervarene of gevoelde ons te zeggen heeft, halen we de beladenheid er vanaf en kunnen we de zuivere basis zien. Zodat we ons hiermee kunnen gaan verbinden en hiermee kunnen gaan resoneren in plaats van met gevoelens van schuld, pijn, niet goed genoeg en niet heel zijn.
Op deze manier valt de lading weg van de – collectieve – dualiteitservaringen uit de tijdspanne van Lemurië, Mu en Atlantis en de periode erna zodat het in balans kan komen, en compleet en heel kan zijn. We kijken er als het ware met de binnenkant van onze ogen naar, in plaats van met de buitenkant van onze ogen. Waardoor we een breder perspectief zien die de waarde van het ervarene (h)erkent en het daarmee in de heelheid zet; en waardoor we ons hele Zelf weer liefdevol kunnen omarmen.
Het is tijd voor ons, als mensheid en ieder van ons, te berusten in al onze creaties en ziele-ervaringen van toen en nu. Opdat heden en verleden in de tijd kunnen gaan samenvallen voor een nieuwe start, een Nieuw Begin.
Zie ook De energieën van februari van Jennifer Hofman & Jij drager van de Nieuwe Tijd
