Is er een gelukkig, rijk en vervullend leven mogelijk na een jeugd waarin je slachtoffer was van seksueel misbruik? Deze vraag kan ik inmiddels zelf met een volmondig ‘ja’ beantwoorden. Mijn ervaring is echter dat dit niet vanzelf gaat en dat heling na seksueel misbruik een gelaagd proces is dat zich niet alleen beperkt tot het vertellen van het verhaal en het doorvoelen van emoties. Het gaat verder en dieper dan dat.
Dit onderwerp gaat mij daarom bijzonder aan het hart, omdat het niet alleen over mij gaat, maar over zoveel andere vrouwen (en mannen) die in hun jeugd te maken hebben gehad met seksueel misbruik. Ik schrijf het voor hen die moedig zijn opgestaan en doorgegaan met hun leven. Voor die vrouwen die soms jaren in therapie zijn en toch het gevoel houden dat het verleden als een loden jas om hen heen blijft hangen. Die steeds net niet lijken te komen waar ze graag willen zijn.
Uiterlijk gezien kun je een bevredigend leven leiden met een geslaagde studie, een goede baan, een relatie, kinderen en vrienden. Zeker als je veel in je leven op je intelligentie of mentale kracht kunt doen. Als je hoog sensitief bent kun je daar op den duur een keer mee vastlopen.
Vaak voel je ergens wel dat je niet helemaal compleet of gelukkig bent. Je leeft voor de helft of houdt een façade hoog. Soms grijpen levenssituaties keihard op jouw innerlijk in en kom je dan tot de ontdekking dat een deel van je zelf nog onderbelicht is gebleven.
Psychische heling
Seksueel misbruik gaat niet alleen over seksualiteit, maar zeker ook over macht en machtsmisbruik. Je eigen wil wordt tot op je ziel gebroken. Een normale identiteitsontwikkeling kan flink verstoord raken. Hierdoor kun je problemen krijgen met grenzen voelen en deze ook duidelijk durven of kunnen aangeven.
Met deze hulpvraag of klacht komen vrouwen vaak in psychotherapie of bij een psycholoog. Vooral omdat ze de neiging hebben partners aan te trekken die over hun grenzen gaan.
Psychologie of psychotherapie kan heel veel hulp bieden in het versterken van je zelfbeeld en je ik-kracht en dit is een tijd nodig. Energetisch gezien kunnen met name thema’s die met het derde chakra samenhangen hiermee helen.
Er zijn meer lagen van je wezen geraakt bij seksueel misbruik en je bent hierdoor tot op je ziel beschadigd. Al deze andere lagen vragen ook om heling. Hiermee bedoel ik de etherische en spirituele lagen van je aura die in de reguliere hulpverlening over het algemeen niet of nauwelijks aangeraakt worden.
Heling na seksueel misbruik gaat laag voor laag op eigen tijd en tempo. Soms duurt het jaren voor je weer aan een andere laag toekomt. En iedere laag vraagt weer een andere vorm van heling.
Energetische heling
Om seksueel misbruik te overleven heb je in meer of mindere mate overlevingsstrategieën aangeleerd. Een veel voorkomende strategie is om te dissociëren. Dissociatie kun je vergelijken met een vorm van uittreden waarbij je tijdelijk je lichaam verlaat om niet direct pijn, verdriet of angst te voelen. Afhankelijk van ervaringen waarmee je in dit leven bent gekomen, ben je of raak je daardoor versnipperd. Energetisch gezien heeft je aura gaten. Je bent niet (meer) compleet en heel.
Je bent een kei geworden in het loskoppelen van je wezen van je lichaam en van je emoties als je je bedreigd voelt. Dat heeft voor je verdere leven consequenties als je deze strategie blijft gebruiken. Wat eens je overleving was kan als volwassene het leven juist in de weg zitten.
Werken aan herstellen van de verbinding tussen je wezen, je lichaam en je emoties is belangrijk om weer letterlijk heel te worden. Door dissociatie is je lichaam niet (meer) helemaal bewoond. In delen van je lichaam waar jij in wezen niet aan-wezig bent, kunnen op den duur fysiek andere dingen groeien of plaatsvinden. Dit kan je gezondheid schaden. Het leren je lichaam weer te bewonen van haarpuntjes tot voetzolen is een flinke uitdaging. En dat doe je over het algemeen niet door een therapie die alleen gericht is op praten.
Vaak ontwikkelen vrouwen ook een agressie naar hun eigen vrouwelijkheid. Zij worstelen na seksueel misbruik met schuldgevoelens en met schaamte. Ook kunnen ze worstelen met hun vrouwelijkheid of hun seksualiteit. Dit kan allerlei problemen geven op het gebied van seksualiteit en seksualiteitsontwikkeling, gezondheidsproblemen in de vrouwelijke organen en het kan veel moeite kosten om een volwassen emotionele verbinding aan te gaan met partners.
Daarbij heeft je lichaam vaak in een vluchtstand gestaan waardoor je sympathisch zenuwstelsel overbelast is geraakt. De spanningen die hierdoor ontstaan moeten weer afgevloeid worden. Als die spanning niet ontladen kan worden naar buiten toe (doordat je bijvoorbeeld echt ging rennen of vechten of huilen) dan hoopt deze energie zich op in je lichaam en kan zo leiden tot chronische spanningen of vermoeidheid. Het kunnen ontladen, rusten en ontspannen is voor je gezondheid van levensbelang.
Energetisch gezien is het eerste en tweede chakra beschadigd, dit kan leiden tot fysieke klachten. Werken aan heling van thema’s die met deze chakra’s te maken hebben is een laag van heling die ervoor zorgt dat je je (weer) kunt verbinden met de grond onder je voeten, je bestaansrecht kunt voelen en je vrouwelijkheid kunt vieren.
Spirituele heling (transformatie)
Je spirituele ontwikkeling heeft alles te maken met het vinden van antwoorden op vragen als: Waarom ben ik hier? Wat is mijn taak in dit leven? Wanneer je met deze vragen bezig bent dan wil je meer in het leven dan alleen bezig zijn met zoveel mogelijk materie verzamelen. Je zoekt de zin van het leven. Je komt misschien op een punt waar je je af kunt vragen hoe al je ervaringen je ook van dienst kunnen zijn of anderen van dienst kunnen zijn. Een loden jas dragen en daarmee overeind blijven heeft je namelijk ook een enorme draagkracht gegeven. Deze kracht kun je ook aanwenden voor een constructief leven. Daarvoor kom je uit bij lagen die je hart en het hartchakra aangaan en bij hoger gelegen chakra’s.
Het voelen van onvoorwaardelijke liefde voor anderen is een van de grote lessen van menszijn. Daarvoor heb je een open hart nodig naar iedereen. De aller moeilijkste laag van heling die ik zelf ervaren heb, is het transformeren van mijn ervaringen tot liefde. Allereerst onvoorwaardelijke liefde voor mezelf en later ook voor de ander.
Het helen van gevoelens van haat en wrok, destructieve gedachten, gevoelens en daden naar mezelf en naar anderen heeft vele jaren geduurd. Mijn drive in deze moeilijke jaren was, dat ik diep in mij zelf voelde dat ik me beter kon voelen dan dit, dat ik me gelukkiger kon voelen dan dit, dat het leven anders kon zijn dan de cirkel waarin ik steeds rond bleef draaien. Door te blijven zoeken maakte ik voor mezelf de weg vrij om mensen en gebeurtenissen op mijn pad te laten komen die mij verder hebben geholpen.
Een wijze leraar zei ooit tegen mij dat traumatische ervaringen ook gezien kunnen worden als inwijdingen in de nieuwe tijd in het ontwikkelen van een hoger bewustzijn.
Ik kan helemaal voelen dat dit voor mij een kern van waarheid bevat. Dat ik durf te zeggen dat ik dankzij mijn trauma’s geworden ben wie ik nu ben. Ik heb niet kunnen voorkomen dat het me aangedaan werd, maar ik heb wel mijn keuze gemaakt hoe ik er mee om ben gegaan.
Aan de vrouwen (en mannen) die zich in dit artikel herkennen zou ik willen zeggen om vooral door te gaan met zoeken naar heling. Om mensen en gebeurtenissen op je pad uit te nodigen om je hierbij te helpen. Jouw levensweg en jouw zoektocht kan dan een lichtbaken voor anderen zijn.
Patricia Akkermans
www.dankh.nl
Als je een vraag of een reactie hebt naar aanleiding van dit artikel en dit liever persoonlijk wilt doen dan kun je mailen naar Patricia@dankh.nl
Dapper om je hierin te uitten als je zo dichtbij staat.
Wat ik alleen Veel lees is het woordje vrouwen. Er worden ook veel jongens seksueel misbruikt en OOK dit mag meer bespreekbaar worden. Voor hun is in deze maatschappij het nog moeilijker om je als man kwetsbaar op te stellen en dan al helemaal wate betreft misbruik want ook mannen gaan dan gebukt onder schuldgevoelens schaamte etc. Dit wilde ik graag nog even erbij als reactie . Sterkte ermee
Een hele dikke dank voor t delen van je kennis en ervaring.
Weer iemand ermee geholpen, zoveel herkenning. Ik hoop dat ik de kracht vind om te transformeren. Ik blijf onder de indruk wat deze verkeerde zaatjes die te jong gepoot zijn voor ernstige consiquenties kunnen zorgen op oudere leeftijd. Maar dankbaar dat ik ze vind en ermee aan t werk kan zodat ik weer een zaadje los kan laten. Heel veel liefs. P.L.
Lieve Sarafina
Ik vindt het ongelofelijk wat jij meegemaakt heb.
Waarom beginnen mensen aan 10 kinderen , terwijl zij zichzelf niet eens kennen.
Welens en wetens je kind bij een man in bed laten slapen terwijl je weet wat er gebeurd.
En dan z g n nog zoeken naar hun eigen wolwassenheid . je reinste egoïsme .
Het is een schande dat er zulke ouders bestaan . het moest verboden worden.
Is er nou nooit iemand geweest die aan de bel heeft getrokken .men sluit gewoon de ogen ervoor.
Al die trauma 's ik wordt er triest van .
Je lijk het ook aan te trekken die bepaalde personen .
Zoals je vertelden die narcistische man .
Wees maar blij dat je er van verlost ben . en begin eerst bij jezelf .
Eerst zelf hulp zoeken om je vele trauma 's te kunnen verwerken .
Want het slaat beslist over op jou twee kinderen . ik hoop dat ze al geen schade hebben
opgelopen . denk aan hun , en bouw eerst een leven van vertrouwen en liefde op
voor dat je weer de vergissing bega door de verkeerde man toe te laten in jou leven .
Dus eerst hulp zoeken . ga a u b praten met iemand . dit is te groots om zelf te verwerken.
Maatschappelijk werk of zoiets .
Denk aan je kinderen . die nemen het hun hele leven mee .
En vooral ook aan jezelf Sarafina .
Héél veel sterkte ❤️Een knuffel van mij .
Jannie .
Ik ben op mijn 9e misbruikt geweest, en daarna nog door mijn stiefvader, vanaf mijn 9e tot 17. Daarna voor het eerst vertelt aan mijn moeder, maar ze wou niet luisteren. En hij is doorgegaan, maar dan in woorden. En bij de bevalling van mijn zoontje. En dat is nog niet eens alles. Ik zit nu nog steeds bij een psycholoog. Ik heb geen contact meer met mijn moeder. Want ze blijft bij mijn stiefvader. En daar heb ik nog heel erg pijn van. Ik ben nu al 8 jaar depressief. En ik ben nog maar net 25 geworden. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Moet ik weer met mijn moeder praten? Ik weet niet zo goed wat ik moet. Want ze wil het niet horen. Ik heb er nog elke dag pijn van, ik voel me eenzaam, verdrietig, eenzaam. En het is moeilijk om er mee te leven met deze gevoelens. Ik leef tot dag tot dag.
Patricia, dank voor het schrijven van je levenspad. Graag zou ik een Mail sturen, het mailadres waar je op kan klikken wordt aangegeven als fishing site. Dit wil ik even delen, warme groet, Wilma
Hoi Wilma, je kunt direct mailen op patricia@dankh.nl.
De zoektocht die ik naar mezelf had na mijn seksueel misbruik op 9 jarig leeftijd.
Beslissend moment hierin was mijn eerste langdurige relatie v 8 á 9 jaar. Waarbij ik toen voor het eerst in mijn hele leven op 18 jarig leeftijd mijn toenmalige partner mijn Kwetsbare Beschadiging toevertrouwde. En zijn reactie was: "Dat overkomt iedereen wel es op jonge leeftijd". Dat was funest voor mijn verdere stappen en groei in mijn emotionele ontwikkeling. Hij had mijn lijf en emotional dat kleine stukje in mij wat nog leefde in één oog opslag verbrand. Floep ineens weg.
Dit is zo van invloed geweest op relaties die daarna volgden. De keuzes naar partners die daarop volgden waren vooral "wil jij mij beschermen" VRAAG.
Helemaal fout natuurlijk. Dus ook 'foute' mannen op mijn pad 'gekregen'.
Van ras echte narcisten tot symptoom dragende narcisten.
Dat was een hel op aarde. Verschrikkelijk!!!
Mijn draagkracht was ook verloren gegaan. Na al die jaren verkeerde keuzes gemaakt te hebben. Vanuit "afwijzing en ik ben toch minder dan …… gevoel". Zoveel van mezelf verloren. Was mezelf totaal kwijt.
Afgelopen zomer de lessen nogmaals en nogmaals en …… aangeboden gekregen. De uit weer verder afgepeld.
Nu 48 jaar jong 🙂 ben ik blij mezelf dat ik door heb gezet en de voorbijgangers heb losgelaten en vele 'beïnvloedbare deuren' uit mijn kinder-jeugd-tiener-jong volwassene-'volwassene' tijd achter me heb kunnen laten en definitief afgesloten.
Ben blij met mezelf en er zijn nog vele praktische ontwikkelingen te realiseren.
Dankbaar
Ik ben op 17-jarige leeftijd verkracht op weg naar mijn werk 's morgens vroeg. Voelde me vuil, door en door verdrietig en door ziekte van vader kon ik nergens terecht. Ook de schaamte belette me thuis er iets over te zeggen. Ik deed mijn werk radiologisch assistente goed en grondig en werd langzaam maar zeker een survivor met loden jas. Ben in therapie gegaan en onderging enkele regressiesessies. Zeer zeer zwaar en moeilijk. Er is veel tijd nodig geweest om te worden wie ik nu ben, psychologe voor alles en groot en klein. De zorg voor mensen heeft me de mentale kracht gegeven om er bovenop te komen. Ik diende terug van mezelf te houden want dat was ik kwijt. Nu werk,ik onbezoldigd als psychologe, heb alles kunnen plaatsen en niets staat me in de weg om mijn leven als lichamelijk gehandicapte in een rolwagen volop te vieren. Ook heeft mijn geloof in God me heel veel geholpen om volop in mijn. Kracht te kunnen staan en nu fuctioneer ik beter dan ooit. Dus mensen, na verkrachting niet in een hoekje gaan zitten treuren. Na het rouwproces dattijd vraagt weer volop gaan leven. Goeie moed ! Lutje
De vele lagen waar ik mezelf v heb ontdaan afgelopen jaren. Zat ook verkrachting (9 jarig meisje)) erbij en het niet durven delen met familie. Pas op mijn 18de met mijn toenmalige partner. Die het afdeed als "dat overkomt iedereen wel es op jongere leeftijd". Die woorden hebben het pad waar ik me toen op bevond alleen maar langer gemaakt. Dus terugkeer naar mezelf heeft zoooo lang geduurd.
En ben blij dat ik mezelf ❤️ nu in vele delen terug geb gevonden (48 jaar) dankbaar
Wat een ellendige reactie van die partner toen.
Niet te begrijpen.
Gelukkig dat het nu na lange tijd wat beter met je gaat.
Dank je wel Laleh, voor je begripvolle en Steunvolle woorden.
Inderdaad, ben er nog niet maar kom er wel. Geboren in een gezin met meer dan 10 kinderen en een hiërachische cultuur. Waarin ik de jongste meisje ben. En ouders die zelf nog zoekende waren naar hun eigen volwassenheid. En ik ook nog maar 8 maanden scheel met mijn nichtje. De dochter van mijn oudste halfbroer. En 363/364 dagen met de oudste zoon van mijn halfzus.
Mijn geboorterecht gevoel heb ik wel. Mijn bestaansrechtgevoel is mij eigenlijk nooit gegeven. Ik moest dus al vanaf mijn 8 maanden mijn eigen plek in het grote gezin afstaan aan mijn nichtje. Mijn neefje werd op 2 jarig leeftijd door zijn moeder bij ons gedropped. Over wie ik de verantwoording kreeg als grootte zus vanaf mijn 3de levensjaar. Hij is ook 'gewoon' mijn broertje geworden door de jaren heen. Heb mijn tijd als kind snel op moeten geven aan mijn nichtje en geworden broertje. Sindsdien mezelf aan de kant moeten schuiven. Mijn kwaliteit van leven werd ondergewaardeerd. Mijn overlevings-strategie was al heel vroeg begonnen in dit warrig en onsamenhangend 'gezin'. "Om toch er toch voor mezelf te kunnen zijn." Denk ik.
Mijn geweldadige verkrachting gebeurde in mijn eigen bed waar ik altijd samen met mijn vader moest slapen. Mijn moeder wilde niet meer bij hem slapen dus moest ik dat. Vanaf welke leeftijd weet ik niet meer precies. Ik kan me wel herinneren dat ik dissociaties had. Ik zweefde letterlijk uit mijn lichaam en zag mezelf zweven. Voelde dat ook in mijn lijf gebeuren. Ik was niet meer hetzelfde meisje in de derde klas daarna. Voelde me vervreemd van mijn klasgenoten en ook leeftijdsgenoten. Ik was in één klap mijn kindgevoel zijn helemaal kwijt. Het was er niet meer! En ik begon inderdaad tijdens mijn puberteit 'het gemis' gevoel in mezelf te voelen. En nog steeds. Wel wat minder maar het is er nog. De gaten in mijn aura. Ik voel nu bewust dat ik een ongeduldige onsaamhangende gevoel in me geb. Soms wordt het zo groot in mezelf dat ik agressief wordt. Het 'overmeesterd' mij. En heb ik alweer iets kapot 'moeten' maken. Vraag me niet waarom. Dat heb ik sinds ik een relatie was aangegaan met een rasechte narcist en twee kinderen van hem heb. Daarvoor had ik dat ook wel en kon ik mezelf op het moment zelf goed analyseren of onder controle houden hij dat agressieve gevoel. Maar nadat de Narcist na 4 jaar mij 'verliet' voor een jongere bloem had ik het niet meer onder controle. Misschien omdat hij alles kapot gooide of misschien doordat mijn moeder dat ook deed als zij boos werd. Ook agressief en gillen en schreeuwen. Ik weet het niet. Ik voel nog wel een afstand tussen mij en mijn omgeving en ook bij mijn kinderen. Ik heb denk ik nog steeds die beschermingsschild om mij heen en een vorm van minderwaardigheidscomplex. Die soms ook zo groot kan worden dat ik de dingen niet meer in een realistisch samenhangend verband zie. Dat laatste heb ik sinds mijn relatie met een man in een relatie. Die heel heftig en intens was. Ik was hopeloos verliefd. Ook hij heeft narcistische trekjes in zich waar ik alleen in mijn gevoel en emotie door in verwarring raak. En ik mezelf kwijt raak in mezelf.
Wil mezelf zo graag weer terug vinden.
Liefs Sarafina.
En sommige mensen lukt het niet om dit te doorleven. Onlangs benam een familielid van mij van 42 jaar, zijn leven omdat het hem niet lukte. Er ging een leven van eenzaamheid aan vooraf. Dank je wel dat je naar buiten kwam met jouw ervaringen, dat bemoedigt anderen die ook hebben meegemaakt dat volwassenen misbruik van hun macht maakten. En het maakt daders duidelijk dat zij schuldig zijn. Het maakt ons allen bewust van de schade die wij elkaar aan kunnen doen.