Ik neem je even mee terug in de tijd naar 2012. Het jaar waarin ik helemaal vastliep. Niet meer wist wie ik was, wat ik wilde of welk werk bij me paste. Dat ik van mijn huidige leven niet gelukkig werd, was me inmiddels duidelijk. Maar van wat dan wel?
Vol bewondering en jaloezie keek ik naar mensen die een passie hebben waarvan ze hun werk konden maken. Geld verdienen terwijl je niet het gevoel hebt dat je hoeft te werken, omdat je zoveel houdt van wat je doet. Het klinkt toch gewoon te mooi om waar te zijn? Dat wilde ik ook!
Helaas vind ik veel dingen leuk, maar heb ik niet 1 grote passie. Ik ben in veel dingen wel goed, maar blink nergens in uit. Ik hou van afwisseling, steeds weer een nieuwe hobby uitproberen, steeds weer een nieuwe vaardigheid leren. Dat is wat ik leuk vind en waar ik energie uithaal. Maar ja, daar kun je je werk niet van maken.
Dus hoe vind je werk waar je echt gelukkig van wordt als je geen passie of groot talent hebt?
In mijn zoektocht kwam ik tot 4 inzichten die ik graag met jullie deel:
1. Het hoeft niet groots en meeslepend te zijn
Als we denken aan het woord passie, dan zijn we geneigd om snel te denken aan beroemdheden, artiesten, kunstenaars etc. We hebben een bepaald beeld bij wat een passie is. Voor een passie heb je talent nodig. Met een passie kun je niet zomaar geld verdienen, dat is alleen voor een aantal geluksvogels weggelegd. Maar heb je er ooit bij stilgestaan dat het niet zo groots en meeslepend hoeft te zijn? Dat het ook je passie kan zijn om tuinen aan te leggen, huizen in te richten of mensen te helpen? Een passie is feitelijk gezien niets anders dan iets wat jou gelukkig maakt en wat je energie geeft. En dat kan dus ook in hele kleine of simpele dingen zitten.
2. Je hoeft het niet de rest van je leven leuk te vinden
Een andere belemmerende overtuiging die we vaak hebben als het gaat over van je passie je werk maken, is dat als je hiervoor kiest, deze keuze voor de rest van je leven moet zijn. Weet je dat wel heel zeker? Vind je dat over 10 jaar dan nog steeds leuk? Niemand weet wat de toekomst brengt, dus daar kun je onmogelijk nu al op inspelen. En hoe erg is het werkelijk als je nu jouw hart volgt en over 5 jaar weer een andere keuze maakt omdat die dan beter bij je past? Dat wil niet zeggen dat deze keuze daarmee dan een verkeerde was. Dat wil enkel zeggen dat je groei en ontwikkeling hebt doorgemaakt en daardoor weer toe bent aan een volgende stap. Het leven (en jij daarmee ook) is altijd in beweging. Het is heel normaal en natuurlijk om eens in de zoveel tijd weer een andere weg in te gaan.
3. Ik dacht te moeilijk
Ik blink nergens echt in uit en ik vind heel veel dingen leuk. Dus wat is dan mijn passie? Ik kwam er maar niet uit. Ik was er van overtuigd dat ik geen passie of uitzonderlijk talent had. Ik was gewoon maar een normaal, standaard meisje. Tot ik erachter kwam dat ik veel te moeilijk aan het denken was. Jouw talent is voor jou waarschijnlijk vanzelfsprekend omdat het je makkelijk afgaat en je het je leven lang al doet zonder na te denken. Hierdoor valt het je niet op dat dit bijzonder is. Nee, ik ben geen uitzonderlijk danstalent en ik zal nooit een prijs winnen op een groot sport toernooi. Ook zie ik het niet gebeuren dat ik een Nobelprijs win of wereldwijde bekendheid zal vergaren. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Want ik ben heel goed in luisteren en verbanden leggen. Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld maar als mensen bij mij komen met een verhaal, dan voel ik daar van alles bij, dan vallen mij dingen op die anderen niet opvallen en lijken alle puzzelstukjes als vanzelf in elkaar te vallen in mijn hoofd. Ik kan dit teruggeven en de ander hiermee helderheid en inzicht geven, wat voor die persoon van onschatbare waarde is. Het is voor mij heel vanzelfsprekend, maar voor de ander heel waardevol. En ik haal er heel veel energie en voldoening uit als ik anderen hiermee kan helpen. Tadaa… passie gevonden terwijl het daar altijd al was.
4. Eigenlijk wist ik wel wat ik wilde, maar ik had het zelf al afgeschreven
Als ik nu terugkijk, wist ik na de middelbare school al in grote lijnen wat ik wilde en op het HBO was dat nog duidelijker aanwezig. Toch duurde het na mijn afstuderen nog 10 jaar voor ik mijn pad gevonden had. Hoe dit kan? Er waren te veel belemmerende overtuigingen en ik trok me te veel aan van de mening van de buitenwereld. Ik wilde psychologie studeren, mijn omgeving zei: “Zou je dat nou wel doen? Dan krijg je al die problemen van anderen op je bord, kun je dat dan wel aan?” Ik dacht… o ja, ze zullen wel gelijk hebben en ik koos de veilige weg. Op het HBO wilde ik de richting coaching en training kiezen, maar mijn omgeving (en mijn eigen overtuigingen) zeiden: “Is dat nou wel verstandig? Daar is niet veel werk in te vinden en je hebt er ook wel flink wat levenservaring voor nodig.” Dus koos ik voor de veilige weg. Op dat moment was ik me er niet zo van bewust maar als ik nu terugkijk, zie ik dat ik hiermee keer op keer de roep van mijn hart genegeerd heb. Ik wist het eigenlijk toen al… Er waren alleen te veel belemmerende overtuigingen waardoor ik dacht dat het niet mogelijk was. En waardoor ik er niet voor durfde te gaan.
Ik ben benieuwd welke inzichten dit artikel je heeft gegeven. Laat je even een reactie achter?
Mijn passie is denken, leren en filosoferen met anderen. Maar hoe je daar nou je brood mee kunt verdienen kan ik maar niet ontdekken.
Hé Carina,
Wellicht kun je een centrum starten waarbij je activiteiten organiseert rondom denken, leren en filosoferen.
Dat zou zelfs ook nog online kunnen. Al is een fysieke locatie natuurlijk ook wel erg leuk om elkaar echt te kunnen ontmoeten.
Zomaar even een ideetje wat bij me opkwam. Wellicht kun je er iets mee.
Liefs,
Daphna
Juist de ‘generalist’, die niet 1 Grote Passie heeft, kan bruggen slaan tussen verschillende disciplines. Het is ook een voordeel om geen specialist maar een generalist te zijn. Daar is een leuk TED filmpje over ook: https://www.ted.com/talks/emilie_wapnick_why_some_of_us_don_t_have_one_true_calling
Dank voor het delen, ik ga het filmpje eens bekijken.
Heel leuk stuk! Passie is vuur. Zoiets moois. In 2016 heb ik ontslag genomen. Met 300 euro spaargeld een bedrijf opgezet. Jaar later ging mn relatie van 9 jaar uit. Weer aan de grond. Inmiddels 3 bedrijven vol passie verder. Een vrijstaand, bijna zelfvoorzienend huis met natuurzwembad, een vrij leven vol spiritualiteit, muziek, dans en plezier. Een prachtige vriendin (van binnen en buiten) en een fantastische dochter van 6 maanden. Als je leeft met een overtuiging dat alles wat je wilt je toch wel lukt en je werkt ervoor. Eindeloos wat je kunt bereiken. En als je leert doseren en meer ontspant dan dat je werkt, lever je in kortere tijd, met minder inspanning, meer resultaat! Voor mij is materialistisch gezien alles extra en tijdelijk. Liever knuffel ik met mijn dochter, maar vergeet niet te genieten van wat toch vergaat, zo lang je maar teruggeeft en deelt als er overvloed is. Zo geniet ik van 2 prachtige sportauto’s (1 voor mij, 1 voor mij vriendin) maar help ik ook kids in Rotterdam in de rol van mentor, draag ik vanuit mijn bedrijf regionaal zowel financieel als hands-on bij aan natuurbehoud en organisaties die kids helpen, help ik graag heel mijn familie financieel en deel ik leuke ervaringen met hen! Passie, compassie, liefde en levensdrift. Nooit meer te stoppen! Een droom met passie gaan leven, daar is het zeker nooooooit te laat voor!!!
Wat zou ik graag zo willen leven, het lukt me maar niet…ik voel me op dit moment een werkslaaf voor een baas. Hoe kan ik zo leven en genieten van het leven, van mijn dochter van 16?
Wat kan ik doen???
Ik heb wel een droom, maar het lukt me maar niet om deze te verwezenlijken, terwijl ik wel weet dat het kan…Wat me tegenhoud, ik weet het niet.
Met liefde
Pep jezelf elke dag als je opstaat op, wees vrolijk en positief!❤️ Tover elke dag een glimlach op je gezicht en in je geest. Maak zin in de dag en zorg dat je zin maakt in wat er die dag moet of niet moet gebeuren. Ik werk met een zelfgemaakte positieve affirmatie en dankbaarheidslijst die ik elke ochtend doorlees en mediteer elke dag minimaal 1 maal. Een visionboard helpt ook. Zet er visueel en in tekst op wat je wilt aantrekken en kijk er elke dag naar. Ik heb er sinds ik er gebruik van maak in 2018 al legio zaken vanaf mogen halen die gemanifesteerd zijn. En dat waren geen kleine dingen…….. En elke dag dankbaarheid uiten en vergeven werkt ook goed. Dankbaarheid is de sleutel. Anderen en jezelf vergeven maakt de weg vrij voor manifestatie. Elke volle en nieuwemaan doe ik ceremonies. Met vollemaan vergeving en dankbaarheid en met nieuwemaan dankbaarheid en wensen (stapjes binnen mn grotere droom) voor komende maand. Ik leef sowieso op de cyclus van de maan. Daar pas ik mn energie en inzet op aan. Rond nieuwe maan doe ik niets en ontspan ik bijna alleen meer. Rond volle maan. En daarnaartoe geef ik alles! Zo zijn er nog legio zaken. Maar het vergt discipline en doorzettingsvermogen. En beginnen. Doen. Stapjes. Kleine stapjes.
En leef wat bij je past. Voor mij was dit altijd al wat ik wilde. Als kind was ik al een soort van “stoer”. Hield ik van snelheid, zwemmen. Wat ook werkt is totaal loslaten van wat anderen belangrijk voor je vinden of wat ze vinden van je ideeen plannen. Het boeit niet. Zolang jij er heilig in gelooft, naar streeft, er voor werkt en al je keuzes maakt die nodig zijn om er te komen, lukt het je. 100%. Misschien niet in 1 rechte lijn omhoog of morgen. Maar sowieso lukt het je toch wel als je doorzet en niet opgeeft. Vuur. Vuur. Vuur.
Hé Rozanne,
Ik denk dat het voor jou belangrijk is om op zoek te gaan naar de kern van het probleem. Je geeft aan ik weet dat ik het kan maar wat me tegen houdt, ik weet het niet. Stap 1 is dus om daar achter te komen. Wat is het dat jou tegen houdt, is het een belemmerende overtuiging? Is het een bepaald patroon? Is het een angst? Wanneer je dat weet kun je het gaan aanpakken.
Mocht je hulp willen hebben bij deze zoektocht dan mag je altijd contact met me opnemen dan kunnen we even kijken wat ik voor je kan betekenen.
Liefs,
Daphna
Wow, mooi inspirerend verhaal. Dank voor het delen Rocky! En bedankt voor het compliment over mijn artikel.
Wauw alsof ik mezelf hoor praten. Mooi artikel!
Dankjewel Romy
Hè hè, wat een verademing! Schuldig aan het luisteren naar allerlei overtuigingen, van anderen en zeker die van mij, zocht ik al langer naar een verandering. Verandering in de manier waarop we denken over passie en inhoud aan ons leven geven.
Laten we stoppen met onszelf kleineren en vergelijken met de zo benoemde grootheden.
Ga datgene doen waarin/waarbij je jezelf bent: waarin je jezelf accepteert, waarin je jezelf met beide benen op de grond en je hoofd fier omhoog verbonden weet met je eigen gevoel.
Passie zegt iets over je hartstocht.
Zo simpel.
Waarom maken we het zo zwaar?
Ik ben het helemaal met je eens Ria, daarom ook dit artikel. Bedankt voor je mooie reactie.
Wat bijna altijd opvallend is, is dat een passie of een levensdoel gekoppeld wordt aan werk, het zakelijke, aan geld dus.
Wanneer je werkelijk dat innerlijke gevoelsdingetje ontmoet dan wordt je leven dat je tot dan toe geleefd hebt totaal anders. Geeneens in uitzien maar vanuit een nooit eerder van gedacht te kunnen bestaan voelstraject.
Dan kan zelfs heel veel waar je eens dacht van als tegen een berg op te zien, van die onverklaarbare weerstandjes, verdwenen zijn als sneeuw voor de zon.
Alsof er een totaal nieuwe zelfzin tot leven wordt hergeboren.
Juist doordat we te vaak de zoektocht meenemen naar dat wat in deze wereld als het belangrijkste wordt ingevuld, er geld mee te ‘verdienen’… Een vorm van eens ingebrachte tegenprestatie, leidt dat ons vaak verder weg als dat we het al dichterbij zouden kunnen vinden.
Even het bedachte levensonderhoud in ruste laten, wat als…er valt dan een onbewuste of onderbewuste drang weg en kun je in een ruimtelijke her-ervaring komen dat ik de droom en speelwereld van het vergeten kind in ons noem.
Daar heb ik veel delen van dat kleine meisje leren kennen dat achter een heel dunne sluier opgeborgen zat met een eens bedachte en normaalste zaak van de wereld vraag:”Wat wil je worden als je later groot bent”?
En daar stapte ze die aangenomen als vaak allerbelangrijkste wereld binnen.
Die sluier dat een voor mijzelf werkelijk wereldje, gedacht on- bestaand wereldje gescheiden kan houden, deze worden in de innerlijke speelruimte van het kind even gevoelsmatig gescheiden om wanneer het juiste momentum aangereikt wordt, deze uit innerlijke keuze op eigen-wijze samen gebracht kunnen gaan worden.
Wereldjes kunnen samen komen wanneer het eigen wereldje dat heel kort bestond in dat kind dat we allemaal zijn, zelf ontdekt wordt.
En daar overheerst nog geen zorgen over geld en broodnodig levensonderhoud.
Wanneer dat kindje de ware innerlijke zin van het eigen leven ontmoet, begint er voor dat ‘oudere’ mensje een leven van nooit hebben kunnen denken van en over.
De eenvoud van de magie van dat droomwereldje die je in hun glinsterende oogjes kunt voelen.
Deze wereldjes bestaan, zelfs in later terwijl we denken dat we al groot zijn
Vreemd genoeg of magisch komt dan in dat wereldje binnen waar altijd een vorm van genoeg en in genoegen van zijn is.
Je innerlijke kind kan inderdaad een belangrijke rol spelen in het ontdekken van je passie. En of dat nu aan werk gekoppeld is of niet dat maakt niet zo heel veel uit, maar het is wel vaak een verlangen van mensen om er hun brood mee te kunnen verdienen. En ik ben het met je eens dat wanneer je er voor open staat en je oude overtuigingen en denkbeelden durft los te laten er vaak veel meer mogelijk is dan je ooit gedacht had.