Het lijkt een veel voorkomend probleem; binnen je relatie wil jij wel spiritueel groeien, maar je partner wil het ‘tegen houden’, veroordeelt spiritualiteit of neemt je niet serieus. Lastig! Het kan zelfs zo hoog oplopen dat je relatie daarmee aan een zijden draadje komt te bungelen…
Wat kan je daar nu mee? Waarom gebeurt dit bij velen van ons? Er kunnen verschillende factoren zijn welke ervoor zorgen dat je in een ‘welles-nietes’ spelletje terecht komt. Oftewel; je gelijk halen. En dat doe je beiden!!
Want wat wil jij nu eigenlijk?
En….wat wil je partner nu eigenlijk?
Beiden wil je hetzelfde: ‘Zijn wie je bent’ of ‘Gezien worden’
Daar ligt de crux. Door je veranderingen van inzicht, je andere kijk op de wereld, krijg je een andere frequentie. Een andere energie. En alles in je wil dat dat wordt gezien! Vooral door degene die het dichtst bij je staat… Je geliefde. Je partner ziet het niet…maar voelt het wel, onbewust. En dat wekt angst op. Omdat het iets is waar hij / zij niks mee kan. En dat wekt vervolgens weerstand op. Het is eigenlijk heel instinctief.
De partner die niet mee wil groeien in die richting (zonder een oordeel eraan te plakken of dat goed of fout is), wil ook graag gezien worden zoals hij/zij is. Je neemt dus beiden hetzelfde standpunt in, maar gezien vanuit een andere frequentie, een ander perspectief. Het gekke is, dat je dus beiden aan dezelfde kant van de medaille staat, en beiden hetzelfde wilt…. Maar je geeft het niet aan elkaar. Je kan het niet geven… Waarom niet?
Wat er tussen staat is angst
Angst voor verlies, elkaar kwijt raken, of, angst voor het onbekende.., angst voor veranderingen. Maar ook frustratie, omdat je voor je gevoel ‘niet mag zijn wie je bent’. Of een combinatie van dit alles. En dat geldt echt voor beiden! Dat is iets wat zo diep bij ons van binnen zit…erkenning en bevestiging willen krijgen. Dat is de voeding waar we ons leven lang naar op zoek zijn. Omdat het vaak te weinig is ontwikkeld in onze jeugd door verschillende omstandigheden.
De partner die niet mee wil groeien, wil ook graag zijn wie hij/zij is. Het laten blijven zoals het was. In de veiligheids-modus….Gezien worden en erkenning krijgen voor wie hij/zij is.
Dat er ineens veranderingen zijn die de partner niet kan plaatsen of herkent, maakt angstig. Onzeker. Bij angst en onzekerheid gaan we ‘trekken’, willen we het bij het oude vertrouwde laten….het trekken ervaar jij als tegenwerken…..
Het zijn twee heel tegenstrijdige emoties in deze context waardoor de lading zwaar wordt. Juist de tegenstrijdigheid zwengelt het vliegwiel van emoties flink aan. Wanneer je met iemand bent van wie je van houdt, wil je juist gezien worden, en jezelf kunnen zijn. En dat wil je beiden!!
Wat je in een intieme relatie vooral ook voor elkaar bent is; een spiegel! Alles waar jij onzeker over bent, haalt de ander bij je naar boven. Alles waar de ander onzeker over is, haal jij bij de ander naar boven! Triggeren wordt dat vaak genoemd.
De kunst is om dus te stoppen met trekken aan het ‘touw‘ in de richting waar jij op wilt. Zodra de weerstand wegvalt, stopt je partner ook met trekken aan dat touw. Dan is in ieder geval de strijd weg…. waardoor er ruimte kan komen voor de energie van vertrouwen.
Wanneer jij nog zo veel weerstand ervaart van je partner, betekent het dat je eigenlijk de weerstand voelt die in jezelf zit. Je kan namelijk iets alleen maar voelen, wanneer het in je zit. Anders zou je het niet opmerken! Maar wat is die weerstand? Het is verstandig om dat te ontdekken. Daar ligt je groei-stuk. Je frequentie verandering.
Het betekent meestal dat je te weinig zelfvertrouwen hebt. Te onzeker over je spirituele groei bent. En dat vertrouwen vraag je dan ongemerkt aan je partner. Die gaat je dat echt niet geven!!! Waarom niet? Omdat je partner het zelf ook niet heeft. Hij/zij wil juist graag het vertrouwen van jou ontvangen! Of oordeel…dat is ook een veel voorkomend fenomeen. Het veroordelen van spiritualiteit. Waar wordt het oordeel mee gevoed? Meestal onwetendheid, en daaruit vloeit dan weer angst.
Hier hebben we de vicieuze cirkel te pakken. Een negatieve spiraal.. Dat is een stoppende of vernietigende energie. Het stopt / blokt je eigen energie van groei en creatie. Omdat je al je energie spendeert aan het trekken van het ‘touw.’ Doodmoe kan je ervan worden! Met alles wat daarbij hoort; pijn in je lijf, griep verschijnselen, of zelfs een burn- out… En vervolgens gebeuren er steeds meer vervelende dingen in je relatie. Je kan je wel voorstellen dat het zijden draadje snel dunner wordt.
Het is te stoppen door Jezelf én je partner erkenning, bevestiging en vertrouwen te geven. Lees je het goed? Vooral eerst Jezelf!! Want zolang je het jezelf niet geeft, blijf je onbewust op zoek naar deze energie evt zelfs bij iemand anders….en dat kan ook een andere partner zijn. Maar of dat de juiste oplossing is? Dat mag je zelf bepalen! Dat ligt natuurlijk helemaal aan hoe de situatie is. Wat in ieder geval belangrijk is, is om jezelf te leren deze basisbehoefte te geven. Want als je niet oppast kan het gebeuren dat je over 5 jaar met je nieuwe partner in het zelfde schuitje zit….
Hoe geef je jezelf erkenning, bevestiging en vertrouwen?
Bedenk maar eens hoe jij het zou willen ontvangen, en hoe jij het aan iemand anders geeft. Dat is precies de manier hoe jij het aan jezelf kan geven! Wat ook fijn is, is om je te omgeven met gelijkgestemden. Mensen die ook met spirituele energie en ontwikkeling bezig zijn, bijvoorbeeld bij workshops of oefengroepjes. Dan kan de energie in ieder geval blijven stromen bij je. En dat is heel belangrijk. Het kan tot een heel frustrerend gevoel ontwikkelen wanneer je die energie blokkeert!
Kijk wel zelf goed wat je grenzen zijn en blijf niet in een vernietigende relatie hangen door je teveel aan te passen. Maar dat is weer een heel ander verhaal…..
Succes met het ontwikkelen van vertrouwen, erkenning en bevestiging, oordeel los te laten en in je eigen kracht te gaan staan. En kijk eens wat dat met je relatie doet!
Ik zeg je niet dat het gemakkelijk is, ik beloof je wel dat het je veel moois zal brengen!
Mijn man is een zeer spiritueel pad op gegaan het afgelopen jaar en dat vind ik prachtig. Ikzelf ben meer het rationele type, maar wie weet komt die groei nog. Ik sta daar voor open, maar geloof dat dit komt als je er klaar voor bent. Ik loop tegen het feit aan dat hij elk moment van een gesprek de spirituele kant/ de diepte op wil gaan en zo voor zichzelf kiest dat het meer een gevoel van prediken en egoïsme krijgt en ik geen ruimte krijg zelf een mening te vormen, te voelen of uberhaupt te geven. Bedankt voor je tekst, wie weet kan ik hier iets mee. Ik hoop het, want zijden draadje is in zicht en dat wil ik absoluut niet. Groei is mooi, maar wel samen in begrip voor ieders eigenheid. Daar horen compromissen bij.
Ik heb me jaren laten kleineren in een hoekje laten duwen door mijn ex man 22 jaar mijn groei laten tegenhouden omdat ik leefde vanuit onvoorwaardelijkheid en hoopte dat het toch nog zou veranderen . Ook ik had het gevoel dat ik faalde en was mijn eigen kwijt want waar was dat meisje dat alles voelde naar toe de woorden dat ik niet van deze wereld was , niet normaal , te gevoelig , teveel met mijn hocus spocus bezig was geen kaarsje mocht branden want anders stak ik het huis in de fik . Het licht dat ik aanbad of de gebeden die ik uitsprak moesten in het geheim en ja ik verloor mezelf want ik deed aan ketterij tot mijn kind me wakker maakte en me vroeg om voor mezelf te gaan leven en dat hebben we gedaan de deur achter ons dicht getrokken en ook dat was niet makkelijk maar o zo bevrijdend ik heb eruit geleerd dat je een partner niet kan veranderen of niet erop moet hopen we zijn wie we zijn en het is de pijn niet waard , soms zijn de verschillen zo groot dat je moet durven voor jezelf te kiezen anders ga je eraan kapot en dat is zeker niet wat het universum verlangt van ons . Blijf trouw aan wie je bent in de eerste plaats en degene die oprecht van je houd die volgt je wel en bij mij was dat mijn kind en daar ben ik hem dankbaar voor .
Het spirituele heb ik wel van mijn moeder meegekregen en daarin verder mijn eigen
weg gevonden uiteindelijk.
Maar op spiritueel gebied ben je nooit uitgeleerd. Je hele leven kun je dingen blijven
leren om je leven te verrijken.
Mijn partner en ik zijn allebei wel spiritueel.
Soms denken we verschillend over dingen en probeer ik hem teveel mijn mening
op te dringen.
Dat is eigenlijk niet goed.
Een andere mening of zienswijze moet je samen kunnen bespreken en ook kunnen accepteren
als je partner iets op een andere manier ziet.
Een hele lastige, maar probeer eens het onderwerp vanuit een andere visie te bekijken. De visie van je partner. Dan heb je er namelijk alweer 2 voorbeeld: jij ziet een tuin vanaf jouw blikveld en je ziet rechts een hortensia staan. Je partner ziet vanuit haar blikveld aan de rechterkant een andere plant staan. Beiden spreken jullie de waarheid, maar toch is er verschil. Ja die hortensia staat in de tuin maar niet rechts voor je partner wellicht kijkt je partner juist helemaal niet naar de planten maar naar de vlinders en bijen. Kortom vele visies op verschillende wijzen bekeken. Accepteren en respecteren dat jij niet de ander bent en sommige dingen anders ziet en zo ook andersom.
het is één van de vele factoren in een relatie maar toch een belangrijke.VRIJHEID,echt een onderschat item in een relatie ,het lijkt iets simpel en in wezen is het dat ook,maar de hindernissen liggen er genoeg,om ons eigen gedacht of oordeel over onze partner te geven ; dikwijls te eng in visie,blijf leuke "oefening in relatie"
blijven leren van wat je niet kent of leuk vind,maakt je als mens alleen maar ruimer
het gaat jullie allemaal goed
warme groetjes kris
Heel leerzaam, dank je wel!
Beste Esther,
Interessant artikel.
Alleen het stukje waarin je zegt dat je alleen je eigen gevoel kunt voelen, geldt niet voor iedereen.
Hoog gevoelige mensen die grotendeels ook spiritueel zijn, voelen ook de gevoelens van andere mensen.
Ik vermoed dan ook dat jezelf alleen spiritueel bent, anders had je dit vast vermeld in je artikel.
Verder mooi dat je dit onderwerp aandacht gegeven hebt.
Groet,
4dalternative
Dank je Esther voor jou artikel .
Ik ben al zeker 35 jaar bezig op spiritueel gebied.
Mijn man gaat daar absoluut niet in mee . maar dat hoeft ook niet .
Hij laat mij . hij oordeelt niet , en ik ga gewoon mijn gang .
Soms roer ik een onderwerp aan . b v als ik naar een spirituele vereniging
ben geweest . maar draaf nooit door . ik dring het hem niet op ..
Het gaat al jaren prima zo . dus ik hou het zo .
Hij hoeft zich niet aan mij aan te passen , en ik niet aan hem .
Mijn partner groeit in zekere zin dus wel met mij mee . maar van een afstandje .
Ik denk dat je niet van een ander kan verlangen dat hij of zij jou denkwijze delen..
Ik hou van alles wat mijn horizon kan verbreden . en dat zijn vooral spirituele dingen.
Ik heb altijd gedaan wat er bij mij paste . maar in het begin was dat ook even wennen
voor mijn echtgenoot . doordat wij elkaars dingen respecteren . is er een close band
ontstaan .
Ik heb veel huwelijke zien stranden op het niet accepteren van elkaars dromen..
Liefde kan alleen maar blijven groeien als je elkaar vrij laat in je denken en doen en laten.
Liefs ❤️ Jannie .
Oef…… ik schrik hier enorm van. Want zo ging t. Bij mij. In mijn huwelijk. Vooral de laatste 10 jaar veel problemen. Exact zoals jij t beschrijft. Ik groeide en wilde hem ook mee laten genieten van t licht en de vreugde die ik ontving. Ik trok aan dat touw….hij verzette zich hevig…..trok nog harder terug en ik viel om. 2x burnout, kanker, reuma. Ik liet t touw los. Draaide me om en begon mijn eigen pad te lopen. Nu een jaar later open ik een spirituele winkel. Vertrouwen, erkenning en bevestiging. Ik heb t mijzelf allemaal gegeven. Wat een proces. En zoals jij t beschrijft, klopt t precies. Maar nu ik mijn gepuzzel over 'ons' zwart op wit zie staan schrik ik even want zo was mijn redenering en conclusie ook. We modderden maar door en de verhoudingen raakten scheef. Ik wilde samen hulp zoeken. Hij weigerde. Was bang voor dat 'monster" in hem wat dan wel eens tevoorschijn kon komen…..Toen we net uitelkaar waren na een huwelijk van 34 jaar, had ik ook het gevoel dat ik gefaald had en eigenlijk ook een on-af gevoel.
Nu accepteer en respecteer ik dan hij geen huwelijkstherapie wilde. En ik blijf mijn pad bewandelen…….!