Ervaar je angst om je dierbaren of jezelf te verliezen? Of voel je je kwetsbaar nu je de controle verliest over verworven zekerheden? Je lijkt geen regie te hebben op je situatie. Je wereld is opeens zo anders en de vraag is wat van het oude bekende leven nog terug zal komen. Het lijkt alsof het je onderuithaalt, maar de verandering die gaande is, kan je echt aan. Je hebt gekozen hier nu te zijn, je bent enorm krachtig. Het zijn oude angsten in je ziel die je het gevoel geven dat je niet kan blijven staan.
Hier stuiten we op de angsten die we tot ons hebben genomen in het Atlantis-tijdperk. Het is een tijd waarin de dualiteit in velen van ons begon. Waar we het geloof in onze eigen krachten en de overgave aan de krachten die groter zijn dan onszelf, hebben verloren. Angst heeft ons leven toen overgenomen. We hebben de liefde en daarmee onszelf verlaten. Mag deze tijd van Corona nu weer ruimte maken voor wie we werkelijk zijn? Mag de liefde de angst overwinnen? Mogen we het vertrouwen in onze krachten terugkrijgen? Durven we onszelf over te geven aan de hulp die er is, aan echt leven?
Verlies van mijn liefde
Vorige week stond er een ambulance aan de overkant. ‘Maanmannetjes’ brachten de overbuurman op een brancard naar de auto. De man zwaaide even met zijn hand naar zijn vrouw die op afstand moest blijven. Je zag haar verdriet. Haar man werd meegenomen, ik voelde haar angst hem te verliezen. Niet toevallig stond ik daar met mijn tweelingziel en ik kreeg een enorme brok in mijn keel. Het verdriet van de vrouw raakte een intens grote pijn in mij. Ik voelde dat ik de liefde die nu naast mij stond, ooit heb verloren. Ik zag hem vechten tegen donkere octopussen in de zee. Om hem heen werden mensen meegesleurd en uiteindelijk zag ik hem ook ten onder gaan. Er kroop een verloren en verlaten gevoel over me heen; mijn liefde ging onder, het donker had gewonnen. Het had mijn volk zover gekregen, verleid, om te gaan strijden met de dreiging. Daarmee verlieten zij de verbinding met hun eigen krachten, de echte aanwezigheid in zichzelf. De pijn, de teleurstelling in mijn krachten en het in de steek gelaten gevoel door de goddelijke en aardse liefde, creëerde wantrouwen. Ik verloor het vertrouwen om me te durven overgeven aan het aardse leven. Ik verliet mijn liefde.
De pijn van afscheiding helen?
Sinds Nederland getroffen wordt door Covid-19, kom ik bij vele cliënten tijdens de zielsheling het Atlantis-tijdperk tegen. Het is alsof we nu mogen helen van de angsten die toen in onze ziel gegraveerd zijn. Bij allen kom ik een soort ‘kwalachtige’ energieën of zuigende krachten tegen op hun zielenlichaam. De zuigende krachten vertellen verschillende verhalen. ‘Je doet het niet goed’, ‘het is jouw schuld’, ‘jij kan het niet aan’, ‘je bent het leven niet waard’… etc. Het doet me denken aan het verhaal van Eva die in het paradijs wordt verleid door de slang.
Een deel van ons is de ‘zuigende krachten’ of bedreiging gaan geloven en heeft daarmee de eigen onoverwinnelijke kracht verlaten. Een ander deel is gaan vechten om deze krachten te stoppen ter bescherming van de mensheid. Maar door de strijd aan te gaan verbind je jezelf ook met het donker! Er was ook een deel dat toekeek en de pijn voelde. Zij besloten de oorspronkelijke aardse en goddelijke liefde, die ze eerst volledig vertrouwden, de rug toe te keren. Ook daarmee zijn zij uit hun kracht gestapt. Voor allen is dit verbonden met een diepe pijn van verlies, het afgescheiden worden van jezelf. Deze pijn proberen we tot de dag van vandaag uit de weg te gaan. Ik wilde nooit iets lezen over Atlantis, ik voelde altijd weerstand bij de naam. Nu moet ik het onder ogen komen. Nu voel ik mijn pijn, nu kan ik het helen. En hier gaat het om.
Wij laten een enorm potentieel liggen
Wij als mens hebben een enorm potentieel aan krachten, maar ik zie nauwelijks iemand deze krachten echt inzetten voor zichzelf en daarmee voor de mensheid. In mijn geval ben ik in de Atlantis-tijd de aardse liefde gaan wantrouwen en daarmee had ik haar buitengesloten.
Nu ben ik op weg om mijzelf weer over te geven aan de liefde van het universum en Moeder Aarde. Ik voel dat het innerlijke rust, vertrouwen en wijsheid teruggeeft en mij de weg wijst in deze onzekere tijd. Ik voel eenheid met de natuur en het universum. Dat gun ik iedereen: voelen wat je hier komt doen en weten dat je juist in deze tijd van Corona hier moet zijn. Dit is de tijd dat we terug in onze kracht mogen komen en gaan staan voor wie we zijn. We mogen de oude pijnen helen en de toekomst van liefde en overgave instappen. Dit brengt ons misschien de vreedzame samenleving waar we allemaal heel diep naar verlangen.
Geef de wereld jouw vertrouwen in het leven terug
In deze tijd van crises worden op grote schaal krachten gebundeld. Prachtig! Ik wil je vragen om je krachten te bundelen op microschaal, in jou. Jouw unieke kracht is nodig. Laat de krachten van je aardebron en je universele liefde, in je ziel en je fysieke lichaam samenkomen. Deze samensmelting brengt eenheid in jou en daarmee eenheid tussen jou en de mensen om je heen. Vanuit deze pure samenwerking ontstaat er energie die de collectieve energie beïnvloedt. Wij kunnen samen de situatie helen en veranderen. Het enige wat nodig is, is jouw pure bezielde ik in overgave te leven. Durf opnieuw het aardse leven te vertrouwen, leef je liefde en jouw krachten. Het bevrijdt je van je verleden, het heelt de oude pijn en de angsten van Atlantis en geeft de mensheid het leven terug.
Wil jij oude pijn en angst transformeren naar vertrouwen in je kracht?
Doe dan mee met de online workshops die ik op vrijdagochtenden geef in mei en juni. van 09:30 – 11:00 , kosten € 11,-
Op 05 juni is het thema: de relatie tussen het Corona- en Atlantis-tijdperk: Hoe zorg ik dat ik mijn verleden heel en niet opnieuw beleef wat er ooit was….
Meer informatie en tickets vind je hier>> https://event.nieuwetijdskind.com/wordt-sterker-in-deze-corona-tijd-door-bezieling/
Ik zag vandaag een video van Nora Herolds. Zij channelt de Pleiadians. Zij zei:” Zeg niet dat zielen die over zijn gegaan door Covid 19 Zielen zijn die niet mee konden in de Nieuwe Tijd. Alsof zij gefaald zouden hebben. Zou jij het prettig vinden om ‘afgerekend’ te worden op onvolmaaktheid? Vele Zielen waren aan het einde van hun tijdslijn. Doordat zij groepsgewijs gingen omdat hun tijdslijnen ophielden, maakten zij ruimte voor andere energie om binnen te komen. Zij brachten geen offer, noch waren zij onvolmaakt. Zij gingen heen omdat het hun tijd was in afspraak met het feit dat er door hun Licht andere Portalen open konden gaan die het Collectief nog meer Licht een Ruimte aanbiedt. Moge dit ook gezegd zijn!
Beetje late reactie.
Het is spijtig dat men angst aangejaagd wordt. Waarom mogen we ons immuumsysteem zijn werk niet laten doen.
Mondkapjes dragen , daar wordt je op een andere manier ziek van, natuurlijk is dat niet gezond.
Tegelijkertijd moeten we ermee om leren gaan en een keuze maken hoe.
De mensen die overlijden hadden al te maken met andere gezondheidsklachten .
De cijfers ivm corona zijn de mensen die zijn overleden, maar hoeveel zijn er ziek geweest en weer beter geworden. Daar hoor je niets over. Net als de tests, cijfers over besmettingen. Wat is waar.
Het is een dubbele beleving soms. Aan de ene kant vraag ik me af wat hier de bedoeling van is .Wat speelt er nog meer mee.
Tegelijkertijd is dit zeker een kans om mensen bewust te maken van. Wat hierboven al heel mooi is beschreven.
Laten we ons verbinden met de Aarde en het Licht. En dan met elkaar. Er gebeuren prachtige dingen .
De vierde dimensie is de brug tussen de derde en vijfde dimensie.
Waar kies je voor. Blijf je in de angst of kies je Licht en Liefde?
In de tijd van Atlantis, droeg vooral de Elite een kristal op het voorhoofd. Dit kristal maakte, dat men empathie ontwikkelde. Je kon gedachten en gevoelens zien en voelen, van de ervaringen van anderen. Dit is toen gehackt. De mensheid poogde nog die eenheid van geest te behouden, maar toen de minder fijne ervaringen intraden in tijdslijnen, gingen mensen met elkaar ‘meelijden’. Toen begon de ‘zooi. Het geschenk was, dat we ooit wisten dat we vanuit die Eenheid door die pijn heen, ooit in onze eigen Soevereiniteit zouden treden, maar vooral door tv en internet en telefoontjes, blijven we ‘high’ in het delen van vooral negatieve informatie en blijven ‘meelijden’. Uit angst voor onze soevereiniteit beschimpen mensen elkaar via forums of hebben leedvermaak als reactie op de pijn van het eigenlijk ook allemaal niet meer mee willen doen. Maar je afzetten tegen, zet je juist vast.
De mensheid heeft jarenlang contracten gehad met andere interdimensionale entiteiten die werkten als stoorzenders. Deze brachten de chaos, wat een stap was om uit die flower power eenheid te komen. Maar de verstoringen werden steeds dramatischer, omdat de mens maar niet naar zijn eigen eenheid of soevereiniteit kon gaan. Inmiddels worden deze entiteiten teruggeroepen en hun contracten zijn ontbonden. Het is nu aan de mens, om de restanten van pijn en chaos los te laten. En door de wijze van reageren op, zitten er nog veel storingen op de lijnen, de matrix.
Covid-19:
Gekomen uit een Eenheid wordt bij geboorte de navelstreng doorgeknipt. Daarna gaat de baby zelfstandig ademen (wat nog niet betekent dat hij zijn soevereiniteit begrijpt). Het Geboortetrauma is een reactie op het zelfstandig ademen. Iets heeft het idee, dat de moeder het kind laat ‘stikken’. Die adem is in Wezen het Goddelijke Vrouwelijke waar alle liefde en wijsheid inzit. Maar vaak willen wij toch een blijven met onze aardse moeder, die ook vaak haar Goddelijke Vrouwelijke Energie nog niet heeft binnengehaald. Het Kind werd wel gehaald in deze wereld, maar niet Adam Gehaald. Een bepaalde open wond (open buik die via de navel nog verbonden is met de moeder en andere zielen in de onzichtbare werelden). Adam is de vorm, Isis of Eva is de Ziel (komend van Sophia Christos). De Adam bootst de ziel na. In die Wond van Adam, sluit hij de Moeder/Vrouw buiten en is de Vader die ook Moeder is. de Patriarch. Hij onderdrukt zijn adem om te manipuleren. Eigenlijk zit er een tantrum of woedeaanval op die adem. Hij gaat in zijn hoofd zitten, omdat hij daardoor ‘hoog’ ademt en zo denkt bij de Moeder op een Voetstuk te komen, in de Hemel. Daardoor is zijn ‘voet stuk’, omdat de donkerbruine wortel naar de aarde in feite de verdonkeremaande vrouwelijke yin kracht is, die gevangen wordt gehouden als ziel in de onderwereld van de buik. En die donkere wortel is een zelfbedachte worteling/navelstreng. Dus het contact met de Aarde en de Ziel en de ware adem is kunstmatig. Het is apart, dat juist nu Covid-19 op de adem werkt. Velen sterven die contracten hadden en die zeiden: “Ik kan niet meer in deze wereld leven op de Oude Manier, maar ik weet ook niet hoe ik in dit leven Het Goddelijke Vrouwelijke kan toelaten, ik wil naar Huis”. Deze mooie, lieve en juist sterke helden, die een keuze maakten de oude baarmoeder van Adam de Patriarch te verlaten en deze Matrix, hadden als Ziel deze afspraken, maar als mens ‘weet’ je dat niet en dat is toch een enorme shock. Velen eindigden met diezelfde shock op de adem, zoals deze plaatsvond, toen zij werden geboren. Ik voel enorm veel respect voor hen! Ook door hun heengaan, maken zij ruimte in de Oude Matrix.
Bijzonder wat je zegt. Ik had al een vermoeden dat degenen die het hardst getroffen worden door corona, ook die herstellen, vast zitten in het oude systeem. De mensen die niet in de angst wegzakken, rollen het gemakkelijkst door de lockdown heen. En ik zie velen inclusief mezelf nu krijgen wat ze nodig hebben.
Corona zit al in onze cellen en DNA en kan door frequenties in elkaars veld geactiveerd worden. Het is een virus dat een beschadigd lichtdeeltje in zichzelf draagt en daardoor gedraagt het zich onvoorspelbaar. Normaal gesproken is een voor een virus iets eenvoudiger, een vaccin te maken, maar door de constante veranderlijkheid (frequenties) uit het zich telkens anders. Het is een opruimer. Door het beschadigde lichtdeeltje, zoekt het beschadigd licht op in de mens, wat in deze vooral in de longen (Divine Soul Breath) manifesteert. Ook degenen die er doorheen komen, zitten niet perse meer in de Oude Matrix, maar geven zichzelf nog een kans om te acclimatiseren op deze aarde.
Een mooi artikel hierover, geschreven door ARThura Hector, die het Ashtar Command Channelt:
https://www.ashtarcommandnederland.com/post/corona-schepper-van-disbalans-in-het-kristalveld
https://www.ashtarcommandnederland.com/post/ashtar-corona-virus-neemt-af-tijdens-piek-sars-3-staat-op
Ik richt mij op het versterken van mijn eigen licht en kracht door mij dagelijks goed te gronden en mijn hart te openen. Ik maak als het ware via mijn hart een verbinding met moeder aarde en de kosmos. Hierdoor voel ik mij sterker en veilig als een baken van licht. Er zijn vele manieren en ik ben op zoek gegaan naar een manier die voor mij prettig voelt. Juist nu heb ik tijd voor mijzelf, tijd voor verbinding, voor versterking van mijn Zelf liefde, ik bent het waard en jij ook, wij allemaal!
Ik woon in België en wanneer wij binnenkort ‘t openbaar vervoer zullen nemen zullen wij die mond-neusmaskers moeten dragen; de gedachte alleen al om met zo’ ‘n ding rond mijn gezicht te moeten rondlopen doet mij huiveren,’ t is geen zicht (‘t is niet om aan te zien) en’ t geeft blijk van weinig vertrouwen in jezelf en je omgeving; ik erger mij mateloos aan deze beslissing van overheidswege!
Verder heb ‘k niets tegen die corona-virusjes; immers zij zijn er en hebben hun nut (dat we niet direct (willen) zien, natuurlijk) natuurlijk moet men wel besmetting met’ t corona-virus zo goed mogelijk trachten tegen te gaan!
Ik vermoed dat we – inderdaad – van onze eigen kracht(en) moeten uitgaan en ook op de natuur moeten vertrouwen; hierbij wens ik te zeggen dat we op een zo norrnaal mogelijke wijze met de natuur dienen om te gaan!
Lijkt me ook niet eens gezond. Je ademt je uitgeademde lucht weer in en lijkt me een broeinest voor bacteriën.
Hallo Alysa,
Ik woon ook in Belgie en ik huiver ook bij het idee om een mond- neusmasker te moeten dragen. Het lijkt of ze mijn identiteit afnemen, dat ik niet kan zijn wie ik ben op die manier.
Ik kan ook moeilijk ademhalen door deze maskers.
Wat ik nu typisch vind: ik ben me bewust van de transformatie, en vind het echt super om deze te mogen meemaken. Ben ook niet bang voor Corona. Maar ik werk in een zorgcentrum, en in de eerste week dat we (terecht en begrijpelijk) mondkapjes moesten gaan dragen viel het werk (activiteitenbegeleider) me enorm zwaar, zo zwaar dat ik een paar dagen verlof heb genomen om bij te komen. In die week belde ik met mijn coach, en op de vraag hoe het voor mij voelde op het werk zei ik; als ik binnenkom, is het net of iemand me aan mijn benen omlaag trekt, onder water. En daar moet ik dan de hele dag blijven en worstelen om lucht te krijgen. Wanneer ik naar huis ga, verdwijnt dat gevoel.
Met het lezen van dit stuk moest ik daar aan denken… nu gaat het beter, maar die mondkapjes…